"ΜΕΛΑΝΙΑ"
Αυτές τις μέρες όλος ο πλανήτης ζει και κινείται στον αστερισμό των ΗΠΑ. Η τελετή ορκωμοσίας του νεοεκλεγέντα προέδρου Ντόναλντ Τραμπ μεταδόθηκε εκτενώς απ’ όλα τα ΜΜΕ, με τις ενδυματολογικές επιλογές της πρώτης κυρίας Μελάνια Τραμπ να αποτελούν το κυρίαρχο θέμα συζήτησης! Ετσι λοιπόν διατυπώθηκαν και αναρτήθηκαν εκατομμύρια σχόλια και παράλληλα ξοδεύτηκαν τόνοι ψηφιακής μελάνης αναφορικά με το νέο, αυστηρό «λουκ» της και ιδιαίτερα την πλατύγυρη καπελαδούρα της , κάτι μεταξύ συμβόλου βρετανικής αριστοκρατίας και καουμπόικου άγριας δύσης!
Προσωπικά όλος αυτός ο ορυμαγδός γύρω από το όνομα Μελάνια, ενεργοποίησε κάποιες αναμνήσεις των παιδικών μου χρόνων. Αρχικά θυμήθηκα τα μελανοδοχεία με τη μπλε μελάνη και τις πέννες «Χ» και «καμπουρίτσα» με τις οποίες γράφαμε στα ντυμένα με μπλε κόλλες τετράδιά μας πριν εμφανιστούν τα «μπικ» στυλό διαρκείας. Κι ακόμα τη μαύρη σινική μελάνη που χρησιμοποιούσαμε για το περίγραμμα κάποιων έργων μας στα μπλοκ ζωγραφικής στο μάθημα των τεχνικών.
Επειτα μου ήρθε στο νου ο «μέλας ζωμός», αυτό το λιτό και καθόλου … γκουρμέ έδεσμα από κρέας και αίμα χοίρου αναμεμιγμένο με ξύδι που έτρωγαν οι αρχαίοι Σπαρτιάτες πολεμιστές και φημολογείται ότι συνέβαλε στην εντυπωσιακή ρώμη τους. Για τους υπόλοιπους Ελληνες όμως αυτό εθεωρείτο αξιοπερίεργο φαινόμενο. Ιδιαίτερα, οι Αθηναίοι, θεωρούσαν τη "βάφα", όπως ονομαζόταν αλλιώς, αηδιαστική τροφή και διακωμωδούσαν για το λόγο αυτό τους Σπαρτιάτες. «Φυσικά και οι Σπαρτιάτες είναι οι γενναιότεροι ανάμεσα σε όλους», αστειεύεται ένας Συβαρίτης, «ο οποιοσδήποτε λογικός άνθρωπος θα προτιμούσε να πεθάνει χίλιους θανάτους παρά να διάγει τόσο λιτό βίο»!
Τέλος συνειρμικά θυμήθηκα το μάθημα της ζωολογίας και ειδικά την κατηγορία των κεφαλόποδων μαλακίων όπου εξέχουσα θέση έχει η «σηπία η μελανοφόρος», η γνωστή μας πεντανόστιμη σουπιά, την οποία ο Αριστοτέλης αποκαλεί « το πανουργότατον των μαλακίων» εξαιτίας της ικανότητάς της να ..αμολάει το μελάνι της είτε για να παγιδεύει το θήραμα της είτε για να ξεφεύγει απ’ τους διώκτες της . Εξ’ ου και ο προσδιορισμός «σουπιά» που υπονοεί μεταφορικά τον ύπουλο και δόλιο άνθρωπο. Χαρακτηριστική η έκφραση « είσαι μια σουπιά εσύ!» καθώς επίσης και πλήθος λαϊκών τραγουδιών με τον όρο «σουπιά» να αποδίδεται αποκλειστικά σε πονηρές γυναίκες που παραπλανούν τα αφελή αρσενικά .
Κι έτσι ξαναγυρίζουμε στην πρώτη κυρία των ΗΠΑ και στο εντυπωσιακό καπέλο της. Η οποία Μελάνια ως - όνομα και πράγμα -«μελανοφόρος σουπιά», κατάφερε να αποπροσανατολίσει μεγάλο μέρος της κοινής γνώμης, αποσπώντας την προσοχή από τα όσα ανατριχιαστικά εκστόμιζε στη φασίζουσα και παραληρηματική ομιλία του ο πρόεδρος σύζυγός της ενώπιον του ενθουσιώδους ακροατηρίου των δις και τρις εκατομμυριούχων οπαδών του που τον αποθέωναν αλαλάζοντας και χειροκροτώντας τον μανιωδώς!
Βέβαια , το …μελανοφόρο πυροτέχνημα στον ουρανό της παγωμένης αμερικανικής πρωτεύουσας έσβησε γρήγορα σαν πύραυλος της SpaceX και ο άναυδος πλανήτης προσγειώθηκε απότομα στη σκληρή πραγματικότητα που προοιωνίζεται η νέα θητεία του Ντόναλντ Τραμπ. Και τώρα η Ευρώπη και οι υπόλοιπες χώρες, εκτός από εκείνες με αυταρχικά καθεστώτα ,αρχίζουν να ανασκουμπώνονται για να αντιμετωπίσουν τη νέα τάξη των πραγμάτων που θρασύτατα και ανενδοίαστα απειλεί να επιβάλει παγκοσμίως ο ανάλγητος νεόκοπος αμερικανός «μεσσίας», συνεπικουρούμενος από τον εσμό των ομοϊδεατών του ολιγαρχών με επικεφαλής τον νεοναζιστή Ιλον Μάσκ. Μια νέα τάξη που εγγίζει τα όρια της αρχαιοελληνικής «Υβρεως».
Οι ίδιοι οι αμερικανοί πολίτες, που τόσο πρόθυμα του προσέφεραν «χωρίς περίσκεψιν, χωρίς αιδώ», την τωρινή του παντοδυναμία, ακόμη είναι υπό την επήρεια των προεκλογικών και μετεκλογικών πυροτεχνημάτων του και την απατηλή λάμψη της εκθαμβωτικής Μελάνια. Εθισμένοι στην κουλτούρα του κουμπόϊκου εξάσφαιρου , του μπέρμπον, των νονών της Μαφίας και του πάλαι ποτέ αστραφτερού Χόλλυγουντ, ξεχνούν ή μάλλον αγνοούν μέσα στην αμορφωσιά τους ότι την Υβρη πάντα ακολουθεί η Ατη η οποία με τη σειρά της προκαλεί τη Νέμεση και επιφέρει στο τέλος την Τίση, δηλαδή την καταστροφή και την τιμωρία του κάθε αλαζόνα παραβάτη των νόμων της ηθικής και του δικαίου.
Διαχρονικός και απαράβατος κανόνας στην ιστορία της ανθρωπότητας, γραμμένος με ανεξίτηλη –έστω κι αν είναι προσωρινά «συμπαθητική»- μελάνη κόκκινη σαν το αίμα των λαών, που εκείνη καμιάς Μελάνιας δεν μπορεί να τον απαλείψει.
Βαρβάρα Ταβλαρίδου Μπακάλη
