le 18/5/2010 20:38:30
19 Mai : Journée de Mémoire du Génocide du Pont Euxin19 Μαίου Ημέρα Μνήμης της Γενοκτονίας του Ποντιακού Ελληνισμού
2 millions de Pontiques vivent aujourd'hui de par le monde et ils ne demandent qu'une seule chose : que justice leur soit rendue, que la Turquie reconnaisse le génocide de leur peuple.
De toutes manières, pour accéder à l'Union Européenne, la Turquie devra faire des efforts dans ce sens en reconnaissant les actes barbares menés sous le régime de Kemal Ataturk et notamment le génocide des Grecs, des Arméniens mais aussi des Assyriens.
Nous nous devons, pour les générations à venir, respecter cette page de notre histoire et surtout ne pas oublier. Apprendre la langue grecque, raconter notre histoire à nos enfants et préserver l'orthodoxie dans nos foyers, voilà ce qui nous permettra, à nous, Grecs de la Diaspora, de maintenir allumée la flamme de l'hellénisme.
Les Pontiques des 3ème et 4ème générations n'oublient pas qu'ils ont laissé au Pont-Euxin des victimes de 90 générations. Ici, ils sont peu, là-bas, ils étaient beaucoup.
Les Turcs ottomans, afin qu'existe “une patrie”, devaient exterminer tous les chrétiens, les Grecs, héritiers historiques et revendicateurs de l’Asie Mineure, les Arméniens et les Assyriens. Il fallait qu'ils soient abattus ou déplacés. Les Arméniens furent exterminés lors du génocide de 1915.
En effet, entre 1914 et 1923, un véritable nettoyage ethnique a été opéré. ( Génocide des Arméniens, des Grecs du Pont-Euxin, de Smyrne, des Assyriens, ...).
Comment peut-on oublier...?
Πως μπορούμε να ξεχάσουμε...!
Επιτέλους τους ξεριζώσαμε...
Enfin, nous avons réussi à les déraciner...
(Κεμάλ Ατατούρκ, 13 Αυγούστου 1923)
(Kémal Atatürk 13 aout 1923)
Ενενήντα και πλέον γενιές και 3000 χρόνια παραμονής σ’ εκείνη τη γωνιά του πλανήτη φαίνεται δεν ήταν αρκετή για να ριζώσουμε στα χώματα εκείνα. Από τα μέσα του 1919 μια νέα μέρα ξημέρωσε για τον ελληνισμό του Πόντου και της Μικράς Ασίας. Κι αυτή την μέρα την ξεκίνησαν οι πρόγονοί μας. Ήρθαν σαν πρόσφυγες, πεινασμένοι, άρρωστοι, φοβισμένοι και φτωχοί. Φτωχοί από οικογένεια, φτωχοί από φίλους, φτωχοί από σπίτια, περιουσίες και υπάρχοντα. Δούλεψαν σκληρά, μάθανε στα παιδιά τους γράμματα, ασχολήθηκαν με τα προβλήματα της κοινωνίας και κατάφεραν να ενσωματωθούν πλήρως με το ντόπιο ελληνικό στοιχείο. Ας μην ξεχνάμε πως εδώ είμαστε 3-4 γενιές και πίσω μας, στον ΠΟΝΤΟ, στη Μ. ΑΣΙΑ, αφήσαμε νεκρούς 90 γενεών. Εδώ είμαστε λίγοι, ΕΚΕΙ είμαστε πολλοί....
19 Mai : Journée de mémoire du génocide du Pont Euxin
19 Μαίου Ημέρα Μνήμης της Γενοκτονίας του Ποντιακού Ελληνισμού
Πως μπορούμε να ξεχάσουμε...!
Επιτέλους τους ξεριζώσαμε...
Enfin, nous avons réussi à les déraciner...
(Κεμάλ Ατατούρκ, 13 Αυγούστου 1923)
(Kémal Atatürk 13 aout 1923)
Ενενήντα και πλέον γενιές και 3000 χρόνια παραμονής σ’ εκείνη τη γωνιά του πλανήτη φαίνεται δεν ήταν αρκετή για να ριζώσουμε στα χώματα εκείνα. Από τα μέσα του 1919 μια νέα μέρα ξημέρωσε για τον ελληνισμό του Πόντου και της Μικράς Ασίας. Κι αυτή την μέρα την ξεκίνησαν οι πρόγονοί μας. Ήρθαν σαν πρόσφυγες, πεινασμένοι, άρρωστοι, φοβισμένοι και φτωχοί. Φτωχοί από οικογένεια, φτωχοί από φίλους, φτωχοί από σπίτια, περιουσίες και υπάρχοντα. Δούλεψαν σκληρά, μάθανε στα παιδιά τους γράμματα, ασχολήθηκαν με τα προβλήματα της κοινωνίας και κατάφεραν να ενσωματωθούν πλήρως με το ντόπιο ελληνικό στοιχείο. Ας μην ξεχνάμε πως εδώ είμαστε 3-4 γενιές και πίσω μας, στον ΠΟΝΤΟ, στη Μ. ΑΣΙΑ, αφήσαμε νεκρούς 90 γενεών. Εδώ είμαστε λίγοι, ΕΚΕΙ είμαστε πολλοί....
19 Mai : Journée de mémoire du génocide du Pont Euxin
19 Μαίου Ημέρα Μνήμης της Γενοκτονίας του Ποντιακού Ελληνισμού