|
politikinewsaaa.blogspot.com,η Χρήσιμη Εφημερίδα,ΠΟΛΙΤΙΚΗ,POLITIKI,POLITIKI NEWSPAPER,politikinews,ΠΟΛΙΤΙΚΗ ΕΦΗΜΕΡΙΔΑ,"POLITIKI" news,news,"ΠΟΛΙΤΙΚΗ" Εφημερίδα,Ειδήσεις,Новости Греция, Nachrichten aus Griechenland, Nouvelles de la Grèce, أخبار من اليونان,, 來自希臘的消息 , ギリシャからのニュース, Новини з Греції, Notícias da Grécia, חדשות מיוון, Notizie dalla Grecia, Nyheter fra Hellas,
|
Leonidas Koumakis
Τουρκία:Αφασία της εξουσίας και κατασκευαστικά εγκλήματα
του Λεωνίδα Κουμάκη*
Οι σεισμοί της 6ης Φεβρουαρίου 2023 σε Τουρκία και Συρία έχουν προκαλέσει παγκόσμια συγκίνηση, με δεκάδες χώρες να σπεύδουν σε βοήθεια και συμπαράσταση – από τις πρώτες η Ελληνική Δημοκρατία και η Κυπριακή Δημοκρατία (η βοήθεια της οποίας όπως είναι γνωστό απορρίφθηκε).
Για την Συρία η κατάσταση είναι περιπλεγμένη: Από τον Μάρτιο του 2011 η χώρα βρίσκεται στην δίνη εμφυλίου πολέμου, με την ανάμειξη Ρώσων, Περσών, Αμερικανών, Τούρκων, Ισλαμιστών αλλά και πολλών άλλων φατριών, από την οποία δεν έχει καταφέρει ακόμα να ξεφύγει. Οι σεισμόπληκτες περιοχές δεν βρίσκονται υπό τον απόλυτο έλεγχο της Συριακής κυβέρνησης και η παροχή βοήθειας σε αυτές παρουσιάζει μεγάλες δυσκολίες καταδικάζοντας στον θάνατο απροσδιόριστο αριθμό αβοήθητων ανθρώπων.
Δυστυχώς το ίδιο περίπου συνέβη και στην Τουρκία για ένα εκ διαμέτρου αντίθετο λόγο: Ο ασφυκτικός έλεγχος του ενός ανθρώπου, με τις συμμορίες – εξαπτέρυγα οι οποίες δραστηριοποιούνται σε κάθε τομέα της πολιτικής και οικονομικής ζωής της σημερινής Τουρκίας, έχουν περάσει μια θηλιά θανάτου σε εκατομμύρια ανυποψίαστων πολιτών, ένα δείγμα της οποίας βλέπουμε σήμερα μετά τους σεισμούς της 6ης Φεβρουαρίου 2023.
Για να αντιληφθούμε καλύτερα πως λειτουργεί το αόρατο δίχτυ που παγίδεψε εκατομμύρια ανθρώπων σε ολόκληρη την Τουρκία, ας γυρίσουμε πίσω στο έτος 2003.
Σύμφωνα με τον Τούρκο (αυτοεξόριστο) δημοσιογράφο Cevheri Guven, ο εργολάβος Yusuf Korkmaz (άνθρωπος του ΑΚΡ και του στενού κύκλου Ερντογάν), έστησε μια πολυώροφη οικοδομή με σάπια υλικά στο Bingol. Για κακή του τύχη, την πρωτομαγιά του 2003 σημειώθηκε ένας σεισμός 6,4 της κλίμακας Ρίχτερ ισοπεδώνοντας την νέα, πολυώροφη οικοδομή του και στέλνοντας στον θάνατο τα 37 από τα 176 συνολικά θύματα που είχε ο σεισμός σε ολόκληρη την πόλη.
Ο αξιότιμος κύριος εργολάβος όμως δεν παρέμεινε ούτε μια μέρα στην φυλακή. Παραπέμφθηκε στην τουρκική «δικαιοσύνη», καταδικάστηκε σε 1,5 χρόνο φυλακή, πλήρωσε το χρηματικό πρόστιμο από την μετατροπή της ποινής και αφέθηκε ελεύθερος. Σε πολιτισμένα κράτη, όταν υπάρχει ρητή παράβαση των υποχρεώσεων ενός επαγγελματία, σε περίπτωση καταδίκης, στερείται την δυνατότητα να ασκήσει το ίδιο επάγγελμα τουλάχιστον για μια δεκαετία. Στην Τουρκία όμως ο Yusuf Korkmaz δεν αντιμετώπισε κανένα απολύτως πρόβλημα, συνεχίζοντας απρόσκοπτα το «θεάρεστο» έργο του. Και όχι μόνο αυτό. Έγινε και τηλεοπτικός αστέρας στο κρατικό ΤRT σε μια προπαγανδιστική τηλεοπτική σειρά (Kurtulus Osman), φωτογραφήθηκε με πλείστες όσες «προσωπικότητες» του ΑΚΡ (από τον αρχηγό της στρατο-χωροφυλακής μέχρι πολιτικούς της εξουσίας), ώστε να γνωριστεί καλύτερα με το κοινό και να πουλάει ευκολότερα τα κατασκευαστικά του εγκλήματα. Αυτό ακριβώς είναι το «πνεύμα» της κυβερνητικής «ομάδας» γενικότερα απέναντι στον «δικό της» κατασκευαστικό κλάδο.
Σταδιακά, ο έλεγχος για τις οικοδομές και τα σπίτια που έμεναν οι πολίτες μεταφέρθηκε στους δήμους και στα υπουργεία, δηλαδή στο έλεος της κυβερνητικής σπείρας. Η Ένωση Επιμελητηρίων Τούρκων Μηχανικών και Αρχιτεκτόνων - TMMOB (είχε προειδοποιήσει ότι η κατασκευή του αεροδρομίου Χατάι πάνω στην αποξηραμένη λίμνη Αμίκ ήταν ολέθριο λάθος και δικαιώθηκε με την αχρήστευση του αεροδρομίου από τον σεισμό) καταργήθηκε και τα διάφορα επιμελητήρια απενεργοποιήθηκαν.
Στήθηκαν οι διάφορες συμμορίες κατασκευαστών (η συμμορία των πέντε είναι η πιο διάσημη απ΄ όλες) και η χρυσή εποχή των κατασκευών στην Τουρκία ξεκίνησε.
Δημόσια γη και δημόσια περιουσία, ακίνητη περιουσία του δημοσίου, μεγάλα πάρκα, τεράστια άλση, δάση, ιστορικά κτίρια ακόμα και τζαμιά, μπήκαν στο στόχαστρο της «ιδιωτικοποίησης», της εμπορικής «αξιοποίησης», της δημιουργίας εμπορικών κέντρων, αεροδρομίων, δρόμων και φυσικά πολυτελών παλατιών για τις «ανάγκες» του άπληστου ψευτο-σουλτάνου και της νεόπλουτης συζύγου του.
Η ευκολία «νομιμοποίησης» μαύρου χρήματος μέσα από τις κατασκευές και η «σύνδεση» του κλάδου απ΄ ευθείας με το παλάτι, αύξησε την ευκολία του πλιάτσικου σε δημόσιες εκτάσεις και εκτόξευσε στα ύψη τα «κέρδη» του κλάδου αλλά και του «συνεργαζόμενου» παλατιού.
Έχοντας λοιπόν υπ΄όψη όλο το παραπάνω πλαίσιο, φθάνουμε στην 6η Φεβρουαρίου 2023.
Σύμφωνα με τον (αυτοεξόριστο) Τούρκο δημοσιογράφο Memduh Bayraktaroğlu, στις 4.15 τα χαράματα γίνεται η πρώτη ισχυρή δόνηση στις δέκα επαρχίες της νοτιοανατολικής Τουρκίας. Οι ευρισκόμενοι σε υπηρεσία ολόκληρο το 24ωρο, στο εθνικό ίδρυμα Αντιμετώπισης Καταστροφών της Προεδρίας Διαχείρισης Καταστροφών και Έκτακτης Ανάγκης (AFAD), καταγράφουν την πολύ ισχυρή σεισμική δόνηση. Συντάσσουν αμέσως μια αρχική εκτίμηση της καταστροφής και την προωθούν στις 5 υπηρεσιακά στο καθ΄ ύλη αρμόδιο Υπουργείο Εσωτερικών, σύμφωνα με όσα όριζε το νέο (Σεπτέμβριος 2022 με υπογραφή Ερντογάν) σχέδιο αντιμετώπισης έκτακτων κινδύνων («Türkiye Afet Müdahale Planı») το οποίο ρύθμιζε με κάθε λεπτομέρεια τον ρόλο που αναλογούσε σε κάθε ένα από τους εμπλεκόμενους στο σχέδιο στο οποίο ο στρατός υποβαθμίστηκε, εξ αιτίας των «φόβων ανατροπής» που διατηρεί ο Ρ. Τ. Ερντογάν.
Οι εργαζόμενοι στο Υπουργείο Εσωτερικών ειδοποιούν αμέσως τον Υπουργό στις 5.15 το πρωί. Ο Υπουργός Σουλειμάν Σοιλού επικοινωνεί με τον ΥΠΕΘΑ Χουλουσί Ακάρ και τον Υπουργό Πολιτισμού και Τουρισμού Μεχμέτ Νουρί Έρσοι. Ρυθμίζουν αμέσως μεταξύ τους μια έκτακτη σύσκεψη στις 6.30, όπου λαμβάνεται η απόφαση να δοθούν οι απαραίτητες εντολές σε διοικήσεις στρατοφυλακής και διοικητές στρατοπέδων στις σεισμόπληκτες επαρχίες, ώστε να στείλουν άμεσα προσωπικό στους τόπους καταστροφής.
Κάπου μια ώρα αργότερα, αμέσως μετά την πρωινή προσευχή, ενημερώθηκε ο Ρετζέπ Ταγίπ Ερντογάν. Έξαλλος, τηλεφωνεί αμέσως και στους τρεις Υπουργούς τους οποίους βρίζει με πολύ βαριές εκφράσεις και προσβλητικούς χαρακτηρισμούς, ουρλιάζοντας πως αυτό είναι πραξικόπημα (να παίρνουν δηλαδή αποφάσεις χωρίς την συγκατάθεση του και να στέλνουν στρατό και δυνάμεις ασφαλείας στο τόπο της καταστροφής).
Ο Ρ. Τ. Ερντογάν αιφνιδιασμένος, πανικόβλητος από τις μόνιμες ανησυχίες για την ασφάλεια του, καταργεί στην πράξη το σχέδιο αντιμετώπισης έκτακτων κινδύνων που υπέγραψε ο ίδιος τον Σεπτέμβριο του 2022 και δίνει εντολή ακύρωσης όλων των αποφάσεών των τριών υπουργών του.
Ο δημοσιογράφος Memduh Bayraktaroğlu που έκανε τις αποκαλύψεις, τόνισε ότι η «πηγή» του ήταν «σίγουρη» (πολλοί λένε πως ήταν ο ίδιος ο Σοιλού που τρέμει τις συνέπειες της αδράνειας μετά τους σεισμούς και τους χιλιάδες νεκρούς) και ότι αν υπάρξουν διαψεύσεις όσων αποκαλύπτει τόσο από τον Πρόεδρο όσο και από τους τρεις Υπουργούς, θα ζητήσει συγνώμη.
Με τις πληροφορίες όμως αυτές συμπληρώνεται πλήρως η εικόνα που παρουσιάστηκε στην αρχή της βιβλικής καταστροφής: Επί σχεδόν 48 ώρες μετά τους σεισμούς δεν εμφανίστηκε ούτε ψυχή από το τουρκικό κράτος στον τόπο της καταστροφής και όσοι από τους καταπλακωμένους στα ερείπια, απελπισμένους πολίτες μπορούσαν, έστελναν μηνύματα περιγράφοντας το σημείο που ήταν παγιδευμένοι ελπίζοντας σε κάποια βοήθεια και βρίζοντας την κυβέρνηση για την πλήρη απουσία οποιασδήποτε κρατικής βοήθειας.
Μετά από δύο ημέρες κατά την διάρκεια των οποίων θα μπορούσαν να είχαν διασωθεί εκατοντάδες (αν όχι χιλιάδες) ανθρώπινες ζωές και αφού εν τω μεταξύ κήρυξε για τρεις μήνες κατάσταση έκτακτης ανάγκης σε όλες τις σεισμόπληκτες επαρχίες απαγορεύοντας την λειτουργία του Twitter για να πνιγούν οι φωνές διαμαρτυρίας, ο Ρετζέπ Ταγίπ Ερντογάν εμφανίστηκε στον τόπο της καταστροφής.
Μαζί του, σύσσωμη η γνωστή κουστωδία «ημετέρων» (πρώτος και καλύτερος δίπλα του ο πρώην «πρωθυπουργός - μαριονέτα» Μπιναλί Γιλντιρίμ, της οικογένειας μεγαλέμπορων ναρκωτικών και σήμερα ζάμπλουτος από άφραγκος όταν τον «παρέλαβε» ο Ερντογάν).
Ο Τούρκος Πρόεδρος με ένα βλοσυρό ύφος έβρισε όλους τους πολίτες που εξέφραζαν αγανάκτηση για το ανύπαρκτο κράτος σαν «αισχρούς», «ανήθικους» κ.α. και απείλησε όσους διαμαρτύρονται, λέγοντας «για όλα κρατούνται σημειώσεις».
Όλα αυτά αποκαλύπτουν την πλήρη αφασία της συμμορίας που κυβερνάει την Τουρκία, αρκεί να μην θέσει σε κίνδυνο οτιδήποτε συνδέεται με την γενικότερη ασφάλεια της και την πάση θυσία διατήρηση του «θρόνου» στο παλάτι των χιλίων δωματίων.
Οι νεκροί που βρίσκονται κάτω από τα ερείπια στον τόπο της καταστροφής είναι περισσότεροι από τον αριθμό των θυμάτων που έχει ανακοινωθεί επισήμως (στην Τουρκία 40.000 νεκροί, 18/2/2023). Άλλωστε, οι κυβερνητικοί «υπεύθυνοι» που έχουν φτάσει στον τόπο της καταστροφής δεν προσμετρούν στους νεκρούς όσα πτώματα είναι αδύνατο να αναγνωριστούν, εφαρμόζοντας σχετικές εντολές της «κεντρικής διοίκησης».
Ο σεισμολόγος καθηγητής Dr. Övgün Ahmet Ercan υπολογίζει ότι υπάρχουν ακόμα 90.000 έως 100.000 άνθρωποι κάτω από ερείπια στις δέκα επαρχίες της σεισμόπληκτης περιοχής. Τα συνεργεία όμως των μεγαλοεργολάβων ανυπομονούν να «πιάσουν δουλειά» αναγκάζοντας ομάδες διάσωσης από το εξωτερικό να εγκαταλείψουν την Τουρκία.
Όπως δήλωσε στον κρατικό τηλεοπτικό σταθμό της Ισπανίας (15/2/2023) ο Pedro Frutos από την ισπανική ομάδα διάσωσης «Η τουρκική κυβέρνηση αποφάσισε να μπει στα ερείπια με οικοδομικό εξοπλισμό…… Κάτι τέτοιο σημαίνει ότι πολλοί άνθρωποι θα πεθάνουν. Δεν θα συμμετάσχουμε σε αυτό». Μαζί με την Ισπανική ομάδα διάσωσης την Τουρκία εγκατέλειψε για τον ίδιο λόγο και η ομάδα διάσωσης της Σλοβακίας.
Οι μεγαλοεργολάβοι ανυπομονούν να συνεχίσουν τα κατασκευαστικά τους εγκλήματα. Τα χρήματα που είχαν συγκεντρωθεί μετά το 1999 (φόρος σεισμού) έχουν εξαφανιστεί μυστηριωδώς από τα κρατικά ταμεία, αλλά όλοι οι «άνθρωποι του προέδρου» σε Τράπεζες, Ιδρύματα, Δημόσιους Οργανισμούς, Εταιρίες κλπ πρόσφεραν αμέσως το 89% των 115 δισεκατομμυρίων Τ.Λ. που συγκεντρώθηκαν σε τηλε-μαραθώνιο 200 τηλεοπτικών καναλιών και 500 ραδιοφωνικών σταθμών.
O Sedat Savaş στο τμήμα Μηχανικής, του τομέα Κατασκευών του Πανεπιστημίου του Ευφράτη μελετώντας δείγματα των κτιρίων που κατέρρευσαν στο Ντιγιαρμπακίρ, αποκάλυψε ότι η αντοχή σκυροδέματος σε θλίψη ήταν 3 έως 4 Megapascal έναντι 35 που θα έπρεπε να είναι για ένα σεισμό των 7,5 Ρίχτερ. Πέρα όμως από αυτό, διαπιστώθηκε ότι αντί για χαλίκι χρησιμοποιήθηκε λάσπη από κοντινό ποταμό για την οικοδόμηση κτιρίων!
Το ξενοδοχείο που φιλοξενούσε την μαθητική ομάδα βόλεϊ από τα κατεχόμενα εδάφη της Κυπριακής Δημοκρατίας στο Αντιγιαμάν, κατέρρευσε σαν χάρτινος πύργος θάβοντας κάτω από τα ερείπια 35 άτομα της μαθητικής αποστολής. Το ξενοδοχείο σχεδιάστηκε για πέντε ορόφους αλλά ανεγέρθηκαν επτά, τα δε υλικά που χρησιμοποιήθηκαν, σύμφωνα με την σχετική έκθεση, ήταν τα «καλύτερα»: Χαμηλή ποιότητα σκυροδέματος με χρήση βοτσάλων και άμμου ρέματος, κακή μέτρηση στην κατανομή του χαλικιού και της άμμου στο σκυρόδεμα ώστε να διασκορπίζεται εύκολα με το χέρι. Με δυο λόγια: Το ξενοδοχείο θα είχε καταρρεύσει ακόμη και σε σεισμούς πολύ χαμηλότερης έντασης!
Σ Υ Μ Π Ε Ρ Α Σ Μ Α Τ Α: Μπροστά στις αδυσώπητες αυτές αλήθειες, ο πανικόβλητος Ερντογάν εξαπολύει διώξεις και συλλήψεις. Σύμφωνα με ανακοίνωση της Γενικής Διεύθυνσης Ασφαλείας (17/2/2023) «Εντοπίστηκαν 651 διαχειριστές λογαριασμών που θεωρήθηκε ότι έκαναν προκλητικές αναρτήσεις για να δημιουργήσουν φόβο και πανικό στους πολίτες μας» …. «Κινήθηκαν νομικές διαδικασίες κατά 330 διαχειριστών λογαριασμών, συνελήφθησαν 110 άτομα από τα οποία 21 κρατούνται».
Οι συλλήψεις επεκτείνονται με μαζική δημοσιότητα των ελεγχόμενων ΜΜΕ και σε «ημέτερους εργολάβους» για στάχτη στα μάτια της λαϊκής αγανάκτησης για όλα τα κατασκευαστικά εγκλήματα.
Οι έξι ηγέτες της αντιπολίτευσης σε κοινή δήλωση (18/2/2023) στηλιτεύουν την κατάσταση, υπογραμμίζοντας «την παταγώδη αποτυχία εφαρμογής του σχεδίου αντιμετώπισης έκτακτων κινδύνων με κρυστάλλινα στην μέση τα μεγάλα σφάλματα, τις ελλείψεις, τα ελαττώματα και τις παραλείψεις».
Όσο φουντώνει η λαϊκή αγανάκτηση τόσο πληθαίνουν οι φωνές των διάφορων εξαπτέρυγων του συστήματος για «αναβολή των εκλογών», κάτι που απαγορεύεται από το τουρκικό σύνταγμα (επιτρέπεται μόνο για κήρυξη πολέμου) και ήδη προκαλεί την αντίδραση της αντιπολίτευσης.
Τι να περιμένει όμως κανείς από μια χώρα με δεκάδες χιλιάδες νεκρούς μιας βιβλικής καταστροφής, στην οποία δεν υπάρχει ούτε μια παραίτηση κάποιου από τους εκατοντάδες «υπευθύνους»;
Δεν συζητάμε βέβαια για τον ίδιο τον Ρ. Τ. Ερντογάν που έχει αυτό-διοριστεί αρμόδιος επί παντός θέματος, αλλά εντελώς ανεύθυνος για όλα τα εγκλήματα που κάνει…
* Λεωνίδας Κουμάκης: Νομικός, Συγγραφέας, Αρθρογράφος-Αναλυτής, μέλος του International Hellenic Association. Το αυτοβιογραφικό, διαχρονικό βιβλίο του «Το Θαύμα-Μια πραγματική ιστορία», το οποίο αναφέρεται στην μεθοδική εξολόθρευση του Ελληνισμού της Κωνσταντινούπολης από το τουρκικό κράτος, υπάρχει εντελώς δωρεάν στην ηλεκτρονική βιβλιοθήκη του ΙΗΑ, τόσο στην Ελληνική όσο και στην Αγγλική γλώσσα.
--
| |||||
|
Foreign affairs & international relations Enlargement Eastern Europe and Central Asia
Ukraine et Russie: deux pays qui partagent des pans de passé communs et des similitudes linguistiques ou culturelles, mais qui ne cessent de s'éloigner dans les années postsoviétiques, arrivant au point de rupture à partir de 2014 avec l'annexion de la Crimée et la guerre du Donbass.
L'autrice, s'appuyant sur des parallélismes et des exemples précis, avance des contre-arguments au discours de Vladimir Poutine, qui parle de "peuples frères" et de "l'unité historique des Russes et des Ukrainiens". Ce concept sert plutôt à des fins politiques et en l'occurrence à des fins militaires dans le contexte de l'invasion militaire de l'Ukraine par la Russie.
Des similitudes et des points communs entre les deux pays existent, et résultent en grande partie de l'uniformisation des modes de vie pendant la période soviétique. Mais il serait erroné de considérer que les divergences sont apparues après la dissolution de l'URSS. Elles préexistaient à celle-ci et étaient ancrées dans la vie quotidienne et les mémoires familiales.
En explicitant ce qui lie et ce qui sépare les sociétés russe et ukrainienne, l'autrice se penche surtout sur le rapport à l'histoire soviétique, la construction d'une mémoire de la seconde guerre mondiale, la place des communautés juives et de la mémoire de la Shoah, le rapport à l'État et au pouvoir politique, le rapport à la violence, et la place des langues.
Le régime soviétique avait mis en place une économie planifiée et s'attachait à la transmission d'une culture commune et standardisée. Avec la chute de l'URSS, après une période de transition difficile, les répressions du régime stalinien ainsi que l'évolution politique de chacun des deux pays ont conduit à l'émergence de mémoires douloureuses enfouies au fil des décennies, mais qui dans la cas de l'Ukraine ont joué un rôle central dans la construction de la conscience nationale. La grande famine, ou Holodomor en ukrainien, résultat des répressions, des persécutions des paysans ukrainiens possédant des terres riches et fertiles, et de la confiscation des terres et des denrées, s'est soldée par 4 millions de victimes. L’objectif était-il de s'attaquer aux paysans ou d'exterminer un peuple, les Ukrainiens? Les interprétations divergent. Néanmoins, Holodomor, qualifié de génocide de la nation ukrainienne, a marqué la mémoire du peuple ukrainien.
Selon l'autrice, la seconde guerre mondiale est vue par la majorité des Ukrainiens selon deux angles: celui du combat nationaliste contre l'occupant soviétique et celui du combat contre l'occupant nazi. Elle aborde également la question de la Shoah selon l'Union soviétique. Sous le régime soviétique, les victimes de la Shoah étaient en effet comprises dans le décompte général des pertes civiles de l'URSS, car pour Staline et son pouvoir, il n'y avait qu'"un seul vainqueur et un seul martyre, le peuple soviétique".
L'hiver 2013-2014, au cours duquel les Ukrainiens sont sortis sur la place publique pour manifester contre le pouvoir en place, a creusé encore plus la distance entre les deux peuples. Pour les Ukrainiens, le Maïdan hivernal a constitué une action civique rassemblant le peuple autour d'une conviction commune, mais aussi un moment de partage et d'émotion. C'est aussi le moment où le peuple ukrainien s'est éloigné du peuple russe. Si Moscou pouvait contrôler les hommes politiques en utilisant différents leviers, elle ne pouvait faire flancher la détermination du peuple ukrainien qui regardait vers l'Ouest et souhaitait l'adhésion de l'Ukraine à l'Union européenne.
L'annexion de la Crimée marque le début de la guerre entre la Russie et l'Ukraine. Elle bénéficiait du soutien massif de la population russe, en partie en raison de la place particulière de la péninsule dans l'imaginaire russe mais aussi d'une campagne de désinformation. Pour les Ukrainiens, l'annexion de la Crimée fut ressentie comme une agression, et surtout comme un choc majeur créant une fracture importante avec les Russes. Des Ukrainiens ont imputé cette attitude russe au rôle des médias et de la propagande russe, d'autres ont attribué l'annexion à l'idée de la continuité impériale, selon laquelle l'indépendance de l'Ukraine est impensable.
Mais l'annexion de la Crimée, baptisée par le pouvoir russe "opération spéciale", a été suivie par une autre opération spéciale: la guerre lancée en février 2022. L'autrice estime que du point de vue des sciences sociales, on manque encore de recul pour mettre en perspective l'évolution de la situation. Néanmoins, les discours côté russe et ukrainien sur la nature de la guerre montrent bien que la question du passé commun est centrale. Pour les Ukrainiens, ce passé commun n'est qu'un subterfuge utilisé par les Russes et surtout le Kremlin pour faire avancer leur projet de destruction. Le processus de réconciliation ne sera possible que lorsque "la Russie, pouvoir et société, sera prête à reconsidérer ses valeurs, son passé et sa vision de son avenir… et à questionner cette 'grandeur de la Russie' qui lui sert aujourd'hui d'étendard".
Ce livre constitue une sorte de base de données détaillée qui pourrait être utile tant pour des citoyens curieux que pour des chercheurs qui aimeraient comprendre l'histoire des deux peuples, en particulier depuis l'ère soviétique jusqu'à aujourd'hui.
Anna Colin Lebedev est maître de conférences en sciences politiques, spécialiste des sociétés postsoviétiques. Elle a également publié "Le cœur politique des mères" et "Analyse du mouvements des mères de soldats en Russie".
Les collègues travaillant au sein du Conseil peuvent emprunter ce livre via Eureka
This post does not necessarily represent the positions, policies, or opinions of the Council of the European Union or the European Council.
The Council Library reading room is open on Monday to Friday from 12.30 to 15.30. The Info Desk operates during office hours from Monday to Friday.