Ποιμαντορική εγκύκλιος επί τω Αγίω Πάσχα του Σεβ. Μητροπολίτου Ιεραπύτνης και Σητείας κ. Κυρίλλου

 

Ποιμαντορική εγκύκλιος επί τω Αγίω Πάσχα

του Σεβ. Μητροπολίτου Ιεραπύτνης και Σητείας κ. Κυρίλλου

 

 «Θανάτου εορτάζομεν νέκρωσιν, Άδου την καθαίρεσιν, 
άλλης βιοτής, της αιωνίου απαρχήν…»
(τροπάριο ζ΄ Ωδής Κανόνος της Αναστάσεως)
Αξιωνόμαστε για μία ακόμη χρονιά, αγαπητοί μου αδελφοί και τέκνα εν Κυρίω, να εορτάσουμε την Ανάσταση του Κυρίου μας Ιησού Χριστού, μετά την Αγία και Μεγάλη Εβδομάδα, κατά την οποία κληθήκαμε να ζήσουμε μυστικά τα Άχραντα Πάθη του. Οι καρδιές μας πλημμυρίζουν από ανεκλάλητη χαρά και ευφροσύνη και όλη η δημιουργία γεμίζει από το άπλετο φως της Αναστάσεως, καθώς έφθασε η φωτοφόρος ημέρα της Κυριακής του Πάσχα, που εορτάζουμε κάθε Κυριακή. Η λαμπρή αυτή μέρα αποκαλείται από τους Πατέρες της Εκκλησίας μας «αγία και κλητή ημέρα» και τύπος της «όγδοης ημέρας» του μέλλοντος αιώνος, ο οποίος στη θεία Λειτουργία και τη ζωή της Εκκλησίας έχει ήδη προβάλει και βιώνεται από την παρούσα ζωή.

Το χαρμόσυνο μήνυμα της Αναστάσεως του Χριστού, σύμφωνα με τον Ιερό Υμνογράφο του Κανόνος της Εορτής, είναι η καθαίρεση του Άδου και η νέκρωση του θανάτου. Τα παθήματα, ο Σταυρός και ο Γολγοθάς αποτελούν οδό προς την Ανάσταση και την αιώνια ζωή. Το άδειο μνήμα του Κυρίου μας διαλαλεί τη δυνατότητα υπερβάσεως του θανάτου, ο οποίος πλέον είναι όχι η κατάληξη αλλά το πέρασμα στην άλλη ζωή, η απαρχή «άλλης βιοτής της αιωνίου».

Η Ανάσταση του Χριστού εορτάζεται από τη στιγμή της θριαμβευτικής καταβάσεώς του στην άβυσσο του Άδη, «εν χώρα και σκια θανάτου», όπου κήρυξε το Ευαγγέλιο της σωτηρίας και στις ψυχές των απ᾽ αιώνων κεκοιμημένων. Αμέσως μετά το «τετέλεσται» του Κυρίου μας πάνω στον Σταυρό, η ψυχή του ενωμένη με τη θεότητα χωρίσθηκε από το πανάχραντο σώμα του και, ως φυσική συνέπεια της ανθρώπινης φύσεως και του πραγματικού θανάτου του, κατήλθε «εν τοις κατωτάτοις της γης», τον κοινό τόπο των ψυχών όλων των ανθρώπων, όπου ελευθέρωσε τις ψυχές των Δικαίων της Παλαιάς Διαθήκης. Ο Χριστός καθ᾽ όλα όμοιος με μας «εκτός αμαρτίας», αφού «αμαρτίαν ουκ εποίησεν, ουδέ ευρέθη δόλος εν τω στόματι αυτού» (Α΄ Πέτρ. 2,22), δεν κατήλθε στο βασίλειο των νεκρών αναγκαστικά, όπως όλοι εμείς οι άνθρωποι μετά τον χωρισμό της ψυχής από το σώμα. Εκουσίως ο μόνος «εν νεκροίς ελεύθερος» (Ψαλ. 87,5) δέχτηκε τον θάνατο από θεία φιλανθρωπία, για να μας λυτρώσει από το κράτος του θανάτου και του διαβόλου.

Ο Θεάνθρωπος Κύριος πέθανε κατά το σώμα και ανέστη την τρίτη ημέρα μετά την ταφή του, όπως είχαν προαναγγείλει οι Προφήτες αλλά και ο Ίδιος, όταν παραβολικά είχε πει ότι «εγώ καταλύσω τον ναόν τούτον τον χειροποίητον και δια τριών ημερών άλλον αχειροποίητον οικοδομήσω» (Μαρκ. 14,58). Μαζί του συνανέστησε «παγγενή τον Αδάμ», δηλ. όλο το ανθρωπινο γένος. Ο Φιλάνθρωπος Κύριος αναστήθηκε με τη σάρκα και τα οστά του, γι᾽ αυτό μπόρεσαν να τον δουν και να τον ψηλαφήσουν οι μαθητές του. Πρώτες οι Μυροφόρες γυναίκες με την Παναγία μας, που πήγαν βαθειά χαράματα της Κυριακής να αλείψουν το σώμα του με αρώματα και βρήκαν τον λίθο του μνημείου «αποκεκυλισμένον» και τα «οθόνια μόνα» (Λουκ. 24,12), δέχθηκαν το μήνυμα της Αναστάσεως και εκείνες το μετέδωσαν στους αγίους Αποστόλους, και μέσω αυτών διαδόθηκε σε όλη την οικουμένη.

Αγαπητοί μου αδελφοί,
Στο πρόσωπο του Αναστάντος Χριστού συνανίσταται όλη η ανθρώπινη φύση, κάθε άνθρωπος. Γι᾿ αυτό η Ανάστασή του αποτελεί το κέντρο της πίστεως και της ζωής μας. Σ᾿ αυτήν στηρίζεται η προσδοκία της κοινής Αναστάσεως και της ατελεύτητης ζωής «πάντων των κεκοιμημένων επ᾿ ελπίδι αναστάσεως ζωής αιωνίου».

Η πανδημία του φονικού κορωνοϊού, που η παγκόσμια κοινότητα βιώνει εδώ και ένα έτος, αποδεικνύει για άλλη μια φορά ότι ο θάνατος παραμένει μια πραγματικότητα για τον σύγχρονο άνθρωπο και ότι ο φόβος και η απόγνωση που προξενεί κυριεύουν την ανθρώπινη ψυχή. Οι γνώσεις και η αυτοπεποίθησή του είναι αδύναμες να τον βοηθήσουν στις οριακές καταστάσεις που βιώνει.

Η παρουσία του Αναστημένου Κυρίου γεμίζει τις καρδιές μας θάρρος, χαρά, φως «εκ του ανεσπέρου φωτός» και αναστάσιμη ελπίδα. Διώχνει μακριά τη θλίψη, την κατήφεια, το άγχος, την αβεβαιότητα και την απελπισία από την καθημερινή μας ζωή.

Εύχομαι πατρικά όλοι να εορτάσουμε βιωματικά και υπαρξιακά και όχι εθιμοτυπικά το φετεινό Πάσχα, ώστε να χαρούμε τη χαρά της Αναστάσεως. Ο Αναστημένος Κύριος, ο νικητής της φθοράς και του θανάτου, να ενδυναμώσει την πίστη μας, να μας απελευθερώσει από τα δεσμά της πνευματικής και σωματικής ασθένειας και να μας απαλλάξει γρήγορα από την πανδημία της λοιμικής νόσου του κορωνοϊού.

Αδελφοί, «Χριστός Ανέστη»,
«Αληθώς Ανέστη» ο Κύριος!

Άγιο Πάσχα 2021

† Ο Ιεραπύτνης και Σητείας KYΡΙΛΛΟΣ
Διάπυρος προς τον Αναστάντα Κύριο ευχέτης όλων σας

https://www.anatolh.com/2021/05/02/%cf%80%ce%bf%ce%b9%ce%bc%ce%b1%ce%bd%cf%84%ce%bf%cf%81%ce%b9%ce%ba%ce%ae-%ce%b5%ce%b3%ce%ba%cf%8d%ce%ba%ce%bb%ce%b9%ce%bf%cf%82-%ce%b5%cf%80%ce%af-%cf%84%cf%89-%ce%b1%ce%b3%ce%af%cf%89-%cf%80%ce%ac-2/

Με καραμπίνες στα χέρια συνελήφθηκαν δύο στρατιωτικοί: Ήταν σε εκκλησία στην Αγία Παρασκευή πριν από την Ανάσταση

New post on Hellasjournal.com 
Με καραμπίνες στα χέρια συνελήφθηκαν δύο στρατιωτικοί: Ήταν σε εκκλησία στην Αγία Παρασκευή πριν από την Ανάστασηby giorgosvoul

Με τις καραμπίνες στα χέρια συνελήφθησαν το βράδυ της Ανάστασης δύο στρατιωτικοί, έξω από εκκλησία στην περιοχή της Αγίας Παρασκευής. Πιστοί που είδαν τους δύο άνδρες με τα όπλα ειδοποίησαν την Αστυνομία. Στο σημείο έσπευσαν άνδρες της ΔΙΑΣ που εντόπισαν και συνέλαβαν τους δύο στρατιωτικούς. Στο Τμήμα Ασφαλείας Αγίας Παρασκευής όπου οδηγήθηκαν, υποστήριξαν ότι είχαν […]

Read more of this post

giorgosvoul | May 2, 2021 at 4:51 pm

ΒΑΡΑCK OBAMA newest

 

Dear friend, When you walk into my office, the first thing you see is an American flag signed by the team that carried out the operation in Abbottabad, Pakistan, against Osama bin Laden ten years ago.  On Monday, I sat down in front of that flag with Admiral Bill McRaven, who commanded those special operations forces, to reflect on the mission, and why that gift is the most meaningful object I received as president. After the operation was over and the team returned stateside, it was important to me to thank them personally. Admiral McRaven invited me to Fort Campbell, Kentucky, where I presented the group with a Presidential Unit Citation and shook all their hands. Before I left, the team handed me a flag they had carried with them to Abbottabad, signed by each operator.  That flag means a lot to me. When you swear an oath to be Commander-in-Chief, you have an obligation to the more than 1 million Americans serving in our nation’s military to only send them into harm’s way when absolutely necessary—and to approach the job with a level of seriousness that reflects their decision to commit to a life of service.  Every day in the White House, I worked to uphold that promise. Receiving that flag, I was humbled by the fact that the team recognized how much I cared about them as Commander-in-Chief. That despite all of the unknowns we had going into the mission, I was able to make the decision to authorize the raid because I had complete confidence in them, even as I knew the risks they were taking.  As I shared with Bill, a few days after the raid, I traveled to New York City to visit Ground Zero. I had lunch at Engine 54, a firehouse where 15 firefighters had died on September 11, shook hands with police officers who were some of the first on the scene at the World Trade Center, and hugged children whose parents had been murdered. They all shared how much this operation meant to them. Nothing could bring back the people they loved, but the raid had sent an important message: that America had never forgotten their loss. When I look back ten years later, I am grateful to all the people who allowed me to look those families in the eye and tell them we had kept our promise. Whether it was the intelligence professionals, the diplomats, the White House and agency staff, or the troops on the ground, the success of that operation depended on hundreds, if not thousands, of patriotic professionals doing their jobs well, over months and years, with no fanfare or regard for who got the credit. They were the reason we were able to bring justice to bin Laden and strike a decisive blow against the al Qaeda terrorist network.  And as Bill and the SEAL team stressed when they presented me with that flag, their work built on the sacrifices and hard won lessons of so many who had come before. I hope you’ll take a moment to watch my conversation with Admiral McRaven. Theirs is a story we’ll honor at the Obama Presidential Center, and I hope that shared sense of selflessness, service, and commitment to making our world a safer place will continue to serve as an example for the next generation of leaders as they tackle the challenges of tomorrow. —Barack