Απαγορεύεται η αναδημοσίευση, αναπαραγωγή, ολική, μερική ή περιληπτική ή κατά παράφραση ή διασκευή ή απόδοση του περιεχομένου του παρόντος διαδικτυακού τόπου σε ό,τι αφορά τα άρθρα της ΜΑΡΙΑΣ ΧΑΤΖΗΔΑΚΗ ΒΑΒΟΥΡΑΝΑΚΗ και του ΓΙΑΝΝΗ Γ. ΒΑΒΟΥΡΑΝΑΚΗ με οποιονδήποτε τρόπο, ηλεκτρονικό, μηχανικό, φωτοτυπικό ή άλλο, χωρίς την προηγούμενη γραπτή άδεια των Αρθρογράφων. Νόμος 2121/1993 - Νόμος 3057/2002, ο οποίος ενσωμάτωσε την οδηγία 2001/29 του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου και κανόνες Διεθνούς Δικαίου που ισχύουν στην Ελλάδα.
κ. ΘΕΟΔΩΡΟΥ ΠΑΓΚΑΛΟΥ,ΆΡΘΡΟ:"Παρά θιν αλός"
Oct 31, 2018 09:43 am | admin2
Στην Ελευσίνα είχε σχεδιάσει ο Αρχηγός του Κράτους να γίνει ένα μεγάλο λιμάνι ίσο με το λιμάνι του Πειραιά, πιο κοντά στη βιομηχανική ζώνη. Δεν υπήρχαν τότε οι πρόσφυγες από τη Μικρά Ασία, που έδωσαν, για να καλύψουν τις ανάγκες απασχόλησής τους, τελική μορφή στο σχέδιο. Ο Αρχηγός του Κράτους ήταν Ελευσίνιος, γέννημα θρέμμα. Λάτρευε τους συμπολίτες του και τους μιλούσε πολύ συχνά στην ντόπια διάλεκτο, που περιλάμβανε πολλές αλβανικής προέλευσης λέξεις. Ένα μόνο δεν εννοούσε να παραδεχθεί ο Αρχηγός του Κράτους (τον περιγράφει όχι με ιδιαίτερη συμπάθεια ο Χρήστος Χωμενίδης στο αφιερωμένο στον ποιητή Άγγελο Σικελιανό τελευταίο βιβλίο του: «ο Φοίνικας», εκδόσεις Πατάκη): τα πολιτικά τους φρονήματα. Αντί να είναι βενιζελικοί εκσυγχρονιστές όπως ο ίδιος ήταν χωρισμένοι σε δυο αντίπαλες φανατικά αντιτιθέμενες ομάδες, γηγενείς, κτηματίες, βασιλόφρονες από τη μια μεριά, ακτήμονες, προλετάριοι, αστικής προέλευσης από την Πόλη και τη Σμύρνη κυρίως από την άλλη που είχαν γίνει οπαδοί του ΚΚΕ. Τον Αρχηγό του Κράτους τον διαδέχθηκε ένας Θεσσαλός οπαδός του, μετά από πραξικόπημα και αυτόν ο Ιωάννης Μεταξάς για μακρότερο χρονικό διάστημα μετά το αποτυχημένο κίνημα του 1935.
Σε όλη αυτήν την περίοδο τα έργα του λιμανιού είχαν επιβραδυνθεί. Είχαν όμως δημιουργηθεί τα στοιχειώδη: μώλοι με μεγάλα μεταλλικά σημεία πρόσδεσης μπηγμένα στο τσιμέντο, που κάποιος είχε σταματήσει να βάφει τακτικά και είχαν σκουριάσει με την πάροδο των ετών, ένα μικρό λιμάνι για τους ψαράδες (το λιμανάκι) ένα μεγαλύτερο λιμάνι για τα πλοία των εσωτερικών μεταφορών από το αρχιπέλαγος προς την πρωτεύουσα που κυρίως χρησιμοποιείτο για τη μεταφορά τσιμέντου, οινοπνεύματος, ρετσινιού και άλλων προϊόντων της περιοχής και ένα υπερυψωμένο δημιούργημα από μπετόν αρμέ, το οποίο εμείς, οι συνομήλικοί μου δηλαδή κι εγώ, αποκαλούσαμε θρασύτατα μπανιέρες, διότι το χρησιμοποιούσαμε για να κάνουμε βουτιά από την εξωτερική άκρη του στα βαθιά νερά.
Από τους μώλους ψάρευε κανείς με καθετή άφθονους σπάρους, πέρκες, γύλους και άλλα πετρόψαρα και αν είχε τύχη βουνό που και που καμιά στείρα για σούπα. Τα παιδιά της παραλίας έπιαναν ζωσμένα με ένα βαρίδι στα άπατα πίνες, που εκτός απ’ το πλούσιο φαγητό τους μπορούσαν να χρησιμοποιηθούν και για διακόσμηση και μετά από ενέδρα και νοστιμότατους κοκωβιούς με το χέρι, γιατί το ψάρι αυτό ήταν νωχελικό και είχε υπερβολική εμπιστοσύνη στο χρώμα του, που το ταύτιζε με το βυθό. Οι Μικρασιάτισσες ερχόντουσαν από το συνοικισμό να λιαστούν και σήκωναν τα φουστάνια τους μέχρι ενός σημείου αφήνοντας τη γάμπα και το κάτω μέρος του μηρού εκτεθειμένα στον ήλιο και στα πεινασμένα βλέμματα των νεαρών Αρβανιτάδων που η μάνα τους και η αδερφή τους δεν βγαίναν ποτέ από το σπίτι και δεν σηκώνανε βέβαια τα φουστάνια μέχρι εκεί απάνω. Η ευτυχία όλων ήταν εξασφαλισμένη.
Το πρωί ξεκινούσε η βάρδια έξι με δύο στο τσιμεντεργοστάσιο του Κανελλόπουλου και οι εργάτες από τα πέρατα του οικισμού πήγαιναν με ποδήλατο χτυπώντας θριαμβευτικά το χειροκίνητο κουδούνι τους. Λίγο αργότερα περνούσε το άλλο κύμα των εργατών της νυχτερινής βάρδιας, που κάναν λιγότερο θόρυβο με τα ποδήλατά τους γιατί βιάζονταν να πάνε να κοιμηθούν, μετά το ξενύχτι της βάρδιας δέκα με έξι.
Σήμερα το τσιμεντεργοστάσιο έχει πάει κάπου στα Δερβενοχώρια για λόγους περιβαλλοντικούς, τα παιδιά των εργατών έγιναν επιστήμονες, εργοδηγοί και αποθηκάριοι και μένουν στη Μάνδρα και στη Μαγούλα με θέα προς τη θάλασσα. Όταν θέλουν να κάνουν μπάνιο επιβιβάζονται σε αυτοκίνητο, πληρώνουν βενζίνη και διόδια για να μπουν στη θάλασσα πέρα από τη βιομηχανική ζώνη στον Κορινθιακό ή στην Κινέτα. Οι κοκοβιοί και οι σπάροι έφυγαν. Για πίνες και στείρες ούτε λόγος να γίνεται. Η Ελευσίνα θα είναι πολιτιστική Πρωτεύουσα της Ευρώπης σε δυο χρόνια. Έχει δήμαρχο της Κεντροαριστεράς που θέλει να αποκαταστήσει και να κάνει πολιτιστικά ενεργά τα ερείπια της παλιάς βιομηχανίας. Ζούμε καλύτερα τώρα;
Καλές διακοπές.
"ΑΥΛΑΙΑ" ΓΙΑ ΤΗΝ "ΠΟΛΙΤΙΚΗ 2000-2022",ΕΙΚΟΣΙ ΔΥΟ ΟΛΟΚΛΗΡΑ ΧΡΟΝΙΑ ΜΕΤΑ..
Η Εφημερίδα «ΠΟΛΙΤΙΚΗ 2000-2022» μετά από εικοσιδύο ολόκληρα χρόνια ΕΝΤΥΠΗΣ και ΗΛΕΚΤΡΟΝΙΚΗΣ έκδοσης, ολοκλήρωσε τον κύκλο της τον Δεκέμβριο 2022 οπότε και σταμάτησε την κυκλοφορία της για να μεταλλαχθεί σε THINK TANK BLOG.
Ευχαριστούμε από καρδιάς όσους μας αγάπησαν, μας τίμησαν με την απίστευτη αναγνωσιμότητά της, μας εμπιστεύθηκαν και ακόμα το κάνουν έως σήμερα.
Ευχαριστούμε όσους συνεργάστηκαν μαζί μας, όσους μας εμπιστεύθηκαν και μας στήριξαν.
Με αληθινή, βαθύτατη εκτίμηση προς Ολους Σας…
ΓΙΑΝΝΗΣ και ΜΑΡΙΑ ΒΑΒΟΥΡΑΝΑΚΗ
Ο Ιστοχώρος μας ΔΕΝ ΛΟΓΟΚΡΙΝΕΙ τα κείμενα των Αρθρογράφων του. Αυτά δημοσιεύονται εκφράζοντας τους ιδίους.
Tι ήταν η ΕΦΗΜΕΡΙΔΑ «ΠΟΛΙΤΙΚΗ»..για όσους δεν γνωρίζουν.
Η «ΠΟΛΙΤΙΚΗ» γεννήθηκε το 2000,ως συνέχεια του Περιοδικού «ΑΧΑΡΝΕΩΝ Έργα». Δημιουργήθηκε από Επαγγελματίες Εκδότες με δεκαετίες στον τομέα της Διαφήμισης, των Εκδόσεων και των Δημοσίων Σχέσεων και αρχικά ήταν μια Υπερτοπική Εφημερίδα με κύριο αντικείμενο το Αυτοδιοικητικό Ρεπορτάζ.
Επί χρόνια, κυκλοφορούσε την έντυπη έκδοσή της σε ένα ικανότατο τιράζ (5000 καλαίσθητων φύλλων εβδομαδιαίως) και εντυπωσίαζε με την ποιότητα της εμφάνισης και το ουσιώδες, μαχητικό και έντιμο περιεχόμενο της.
Η δύναμη της Πένας της Εφημερίδας, η Ειλικρίνεια, οι Ερευνές της που έφερναν πάντα ουσιαστικό αποτέλεσμα ενημέρωσης, την έφεραν πολύ γρήγορα πρώτη στην προτίμηση των αναγνωστών και γρήγορα εξελίχθηκε σε Εφημερίδα Γνώμης και όχι μόνον για την Περιφέρεια στην οποία κυκλοφορούσε.
=Επι είκοσι δύο (22) χρόνια, στήριζε τον Απόδημο Ελληνισμό, χωρίς καμία-ούτε την παραμικρή- διακοπή
.
=Επί είκοσι δυο ολόκληρα χρόνια, προέβαλε με αίσθηση καθήκοντος κάθε ξεχωριστό, έντιμο και υπεύθυνο Πολιτικό τόσο της Τοπικής όσο και της Κεντρικής Πολιτικής Σκηνής. Στις σελίδες της, θα βρείτε ακόμα και σήμερα μόνο άξιες και χρήσιμες Πολιτικές Προσωπικότητες αλλά και ενημέρωση από κάθε Κόμμα της Ελληνικής Βουλής. Η «ΠΟΛΙΤΙΚΗ» ουδέποτε διαχώρησε τους αναγνώστες της ανάλογα με τα πολιτικά τους πιστεύω. Επραττε το καθήκον της, ενημερώνοντας όλους τους Ελληνες, ως όφειλε.
=Επί είκοσι δυο ολόκληρα χρόνια, έδινε βήμα στους αδέσμευτους, τους επιτυχημένους, τους γνώστες και θιασώτες της Αλήθειας. Στήριζε τον Θεσμό της Ελληνικής Οικογένειας, την Παιδεία, την Ελληνική Ιστορία, πρόβαλλε με όλες της τις δυνάμεις τους Αδελφούς μας απανταχού της Γης, ενημέρωνε για τα επιτεύγματα της Επιστήμης, της Επιχειρηματικότητας και πολλά άλλα που πολύ καλά γνωρίζουν οι Αναγνώστες της.
=Επί είκοσι δύο ολόκληρα χρόνια, ο απλός δημότης–πολίτης, φιλοξενήθηκε στις σελίδες της με μόνη προϋπόθεση την ειλικρινή και αντικειμενική γραφή και την ελεύθερη Γνώμη, η οποία ΟΥΔΕΠΟΤΕ λογοκρίθηκε.
Η ΕΦΗΜΕΡΙΔΑ «ΠΟΛΙΤΙΚΗ», στην διακοπείσα πλέον ηλεκτρονική έκδοσή της, ήταν ένα βήμα Ισονομίας και Ισοπολιτείας, έννοιες απόλυτα επιθυμητές, ιδιαιτέρως στις ημέρες μας. Υπήρξε ο δικτυακός τόπος της έκφρασης του πολίτη και της εποικοδομητικής κριτικής, μακριά από κάθε στήριξη αφού δεν ετύγχανε οικονομικής υποστήριξης από Δήμους, Κυβερνήσεις ή όποιους άλλους Δημόσιους ή Ιδιωτικούς Φορείς, δεν είχε ΠΟΤΕ χορηγούς, ή οποιασδήποτε μορφής υποστηρικτές. Απολάμβανε όμως του Διεθνούς σεβασμού αφού φιλοξενούσε ενημέρωση από αρκετά ξένα Κράτη-κάτι που συνεχίζεται και σήμερα- πράγμα που της περιποιεί βεβαίως, μέγιστη τιμή.
Η ΕΦΗΜΕΡΙΔΑ «ΠΟΛΙΤΙΚΗ» διέγραψε μια αξιοζήλευτη πορεία και απέκτησε ΜΕΓΙΣΤΗ αναγνωσιμότητα (που συνεχίζεται ως σήμερα).
Η Εφημερίδα «ΠΟΛΙΤΙΚΗ» διεκδίκησε και κέρδισε την αποδοχή και τον σεβασμό που της ανήκε, με «εξετάσεις» εικοσιδύο ολόκληρων ετών, με συνεχείς αιματηρούς αγώνες κατά της τοπικής διαπλοκής, με αγώνα επιβίωσης σε πολύ δύσκολους καιρούς, με Εντιμότητα, αίσθηση Καθήκοντος και Ευθύνης.
