Φίλες και φίλοι, ευχαριστώ πάρα πολύ για την παρουσία σας.
Όπως γνωρίζετε, η σημερινή μας συζήτηση είναι η τρίτη κατά σειρά που οργανώνουμε σε περιφερειακό επίπεδο. Πήραμε την απόφαση πριν το συνέδριο του ΠΑΣΟΚ να προηγηθούν 13 περιφερειακές συνδιασκέψεις, ώστε το ήδη υπάρχον πρόγραμμά μας να εμπλουτιστεί, να συζητηθεί, να ακούσουμε τις αγωνίες, τους προβληματισμούς και τις λύσεις που προτείνουν οι πρωταγωνιστές των τοπικών κοινωνιών.
Θέλω να γνωρίζετε ότι το μεγάλο έλλειμμα σήμερα στη χώρα είναι η ποιότητα στον δημόσιο διάλογο. Δεν συζητάμε για τα προβλήματά μας και όταν συζητάμε γίνεται με έναν επιφανειακό τρόπο, χωρίς να καταθέτουμε στο τραπέζι τα πραγματικά δεδομένα, ώστε να οδηγηθούμε και σε πραγματικές λύσεις. Όλα γίνονται με έναν επικοινωνιακό χαρακτήρα, κομμένο και ραμμένο κάθε φορά στα μέτρα, που επιθυμεί η Νέα Δημοκρατία.
Αυτό πρέπει να αλλάξει. Και η μόνη δύναμη που έχει τη γνώση, την εμπειρία, τις ιδέες, τις αξίες, τις αρχές, είναι η δημοκρατική παράταξη. Γι’ αυτό έχουμε χρέος αυτά που συζητάμε και θέτουμε ως προτεραιότητες να μην τα κρατήσουμε μόνο ανάμεσα μας. Αλλά να γίνονται πεδίο διαλόγου σε κάθε γωνιά της χώρας για να δημιουργήσουμε τις συνθήκες της πολιτικής αλλαγής. Γιατί χωρίς πολιτική αλλαγή, η χώρα δεν θα πάει μπροστά.
Θέλω πριν πάω στα θέματα της περιφερειακής ανάπτυξης, του πανεπιστημίου, του δημογραφικού, του κοινωνικού κράτους και του χαρακτήρα του σε παραμεθόριες περιοχές, να αναλογιστούμε σε ποιο περιβάλλον δίνουμε τον αγώνα, σε ποιο γεωπολιτικό περιβάλλον έχουμε χρέος να σχεδιάσουμε την επόμενη μέρα της χώρας. Δυστυχώς, τα πράγματα δεν είναι αισιόδοξα. Υπάρχει μια τεράστια αλλαγή σε διεθνές επίπεδο.
Οι δυνάμεις που σέβονται το διεθνές δίκαιο, οι δυνάμεις που θέλουν να υπερασπιστούν την ποιότητα της δημοκρατίας, οι δυνάμεις που οργάνωσαν τους μεγάλους διεθνείς οργανισμούς μετά τον Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο, πλέον έχουν άλλες και επικίνδυνες προσεγγίσεις. Και πρώτα απ’ όλα οι Ηνωμένες Πολιτείες Αμερικής. Αυτά που συμβαίνουν τους τελευταίους μήνες δείχνουν ότι πρέπει να σχεδιάσουμε γρηγορότερα, πιο επιτυχημένα, πιο κεντρικά το όραμα της Ενωμένης Ευρώπης. Η νατοϊκή συμμαχία βρίσκεται σε παρακμή. Ο Τραμπ έχει πάρει τις αποφάσεις του, εμείς τι κάνουμε;
Θέλουμε την Ευρώπη των λαών; Θέλουμε την Ευρώπη των χρηματοδοτικών εργαλείων αλληλεγγύης και μόνο; Πώς θα διασφαλίσουμε την ασφάλεια μας; Πώς θα διασφαλίσουμε τα εθνικά μας συμφέροντα, τα κυριαρχικά μας δικαιώματα; Πώς θα συζητήσουμε για το μέλλον των ευρωπαϊκών αρχών και αξιών, όταν πια οι δυνάμεις που είχαμε στηρίξει την ασφάλεια μας έχουν άλλες προτεραιότητες;
Αλλά και σε οικονομικό επίπεδο υπάρχουν τεράστιες αντιφάσεις. Πώς είναι δυνατόν οι φτωχότεροι Αμερικανοί, οι άνθρωποι που έχαναν τις δουλειές τους, οι άνθρωποι που ήθελαν καλύτερη υγεία και παιδεία να επιλέγουν ως λύση έναν ολιγάρχη και το σύστημα εξουσίας που εκπροσωπεί; Γιατί το κομματικό φαινόμενο δεν απαντά στις ανάγκες του κόσμου; Γιατί η αυτοδιοίκηση χάνει τον χαρακτήρα της; Γιατί τα συνδικάτα δεν έχουν τη δύναμη που είχαν στο χθες; Κάτι πρέπει να αλλάξει. Γιατί αν δεν αλλάξει, αυτό που συνέβη εκεί θα είναι ένα εξαγώγιμο φαινόμενο και σε άλλες δημοκρατίες της Ευρώπης. Άρα, έχουμε να δούμε τα πράγματα μέσα από μια οπτική γωνία πιο κρίσιμη από ποτέ.
Ξεκινάω λοιπόν από αυτά την τοποθέτησή μου, γιατί το κόμμα μας από τη δεκαετία του 1970, όταν ιδρύθηκε, ήταν ένα κόμμα που έβλεπε μακριά με τον ηγέτη του και τον ιδρυτή του, Ανδρέα Παπανδρέου. Ήταν ένα κόμμα που έβλεπε τη γεωπολιτική ασφάλεια της χώρας, πέρα από τα όρια της μέχρι τότε πολιτικής ελίτ της Ελλάδας. Έβλεπε την Ανατολική Μεσόγειο, τις χώρες της Βόρειας Αφρικής, τις εξελίξεις στην Ευρώπη, στον κόσμο, με ένα προοδευτικό και πατριωτικό χαρακτήρα. Σήμερα, λοιπόν, πρέπει να πιάσουμε το νήμα της ιστορίας και να μιλήσουμε για την Ευρώπη των λαών μέσα από την πατριωτική δική μας ματιά. Γιατί πώς αλλιώς μπορούμε να διασφαλίσουμε τα εθνικά μας συμφέροντα χωρίς ενιαία εξωτερική πολιτική της Ευρώπης, χωρίς ευρωστρατό, χωρίς κοινά εξοπλιστικά προγράμματα; Τι θα κάνει ο ελληνικός λαός και όλοι οι λαοί της ευρωπαϊκής περιφέρειας; Θα πληρώνει δισεκατομμύρια για εξοπλισμούς; Θα συναγωνιζόμαστε τη Ρωσία, την Τουρκία και όποιον παράγοντα τρίτης χώρας απειλεί ευρωπαϊκή χώρα, ενώ πρέπει να επενδύσουμε στα πανεπιστήμια μας, στα νοσοκομεία μας και σε άλλες δημόσιες υποδομές; Άρα, πρέπει να αποκτήσει άλλον χαρακτήρα η ευρωπαϊκή ασφάλεια.
Στο κοινωνικό κράτος ποιο μοντέλο θα ακολουθήσουμε; Το σημερινό μοντέλο; Μα το σημερινό έχει αποτύχει παταγωδώς, γι’ αυτό αυξάνουν οι ανισότητες. Γι’ αυτό οι πολίτες πάνε στην αντισυστημικότητα γιατί το παρόν σύστημα δεν τους εκφράζει, δεν τους προστατεύει, δεν τους κάνει να νιώσουν ασφάλεια. Δεν είναι άνθρωποι παράλογοι. Είναι απλοί άνθρωποι, -συνταξιούχοι, νέοι, μικρομεσαίοι επιχειρηματίες- που θέλουν απαντήσεις λογικής, προόδου και δικαιοσύνης. Είναι απάντηση η κατάρρευση του εθνικού συστήματος υγείας; Είναι απάντηση η αύξηση των ενοικίων κατά 50% τα τελευταία τέσσερα χρόνια για τους φοιτητές και τις οικογένειες; Είναι απάντηση να έχουμε τη μεγαλύτερη διαφορά επιτοκίου καταθέσεων- χορηγήσεων σε όλη την Ευρώπη; Είναι απάντηση να έχουμε δώσει δισεκατομμύρια για να κεφαλαιοποιήσουμε τις τράπεζες και αυτές να μην δείχνουν ποτέ το κοινωνικό τους πρόσωπο και να εγγράφουν 4 δισεκατομμύρια κέρδη κάθε χρονιά από τις υπερχρεώσεις; Πού είναι λοιπόν οι απαντήσεις για αυτόν τον κόσμο που ασφυκτιά, που νιώθει ανασφάλεια, που θέλει το κοινωνικό κράτος παντού, σε κάθε γωνία της χώρας; Ήταν συγκλονιστική περιγραφή του αγαπητού φίλου για το πώς είναι η ζωή στα σύνορα της χώρας μας. Ποιο είναι λοιπόν το μέλλον μας; Τι θα κάνουμε για τα σπίτια των οικογενειών μας στα χωριά μας; Θα είναι η πόρτα ανοιχτή μέχρι να ζει η γιαγιά μας και ο παππούς μας και μετά η πόρτα θα κλείνει για πάντα. Αυτό είναι το μέλλον μας; Όχι, το ΠΑΣΟΚ δεν σχεδιάζει ένα τέτοιο μέλλον για την ελληνική περιφέρεια. Γιατί είναι το κόμμα της περιφερειακής ανάπτυξης που θέλει μια χώρα με ισονομία, με ίδιες ευκαιρίες παντού και όχι μια χώρα όπου τα δύο τρίτα του πληθυσμού της χώρας θα βρίσκονται στα δύο μεγάλα αστικά κέντρα, και οι υπόλοιποι Έλληνες να είναι χωρίς ελπίδα και προοπτική. Μια χώρα που θα ζει με εσωτερική και εξωτερική μετανάστευση. Τα ζήσαμε μετά τον εμφύλιο πόλεμο. Τα αντιμετωπίσαμε μετά την δικτατορία. Εμείς τα αντιμετωπίσαμε και τώρα ξαναζούμε τα ίδια. Δέκα χρόνια υπομονή έκανε ο ελληνικός λαός να τελειώσουν τα μνημόνια, να έχουμε δημοσιονομικές ευελιξίες. Γιατί στον ελληνικό λαό λέγαμε να τελειώςουν η κρίση και οι περιπέτειες των μνημονίων για να έρθει μια καλύτερη ζωή. Που είναι λοιπόν η καλύτερη ζωή; Στη δικαιοσύνη, στην ποιότητα δημοκρατίας, στην αγοραστική δύναμη που έχουμε τη δεύτερη χαμηλότερη σε όλη την Ευρώπη; Είμαστε η μόνη χώρα με αρνητικές αποταμιεύσεις σε όλη την Ευρωζώνη και σε όλο τον ανεπτυγμένο κόσμο. Είμαστε η χώρα που το 40% των αποταμιεύσεων το έχει το 1% του πληθυσμού, οι πλουσιότεροι Έλληνες. Τεράστιες ανισότητες.
Αυτή είναι η πολιτική της Νέας Δημοκρατίας. Τελείωσαν λοιπόν τα μνημόνια, κρίθηκε ο ΣΥΡΙΖΑ με τον λαϊκισμό του και τους Ανεξάρτητους Έλληνες και ήρθε ο κ. Μητσοτάκης για να επουλώσει τα τραύματα στους θεσμούς και να φέρει ανάπτυξη. Ποια ανάπτυξη; Ο μέσος μισθός είναι ο δεύτερος χειρότερος στην Ευρωπαϊκή Ένωση και τα κέρδη των επιχειρήσεων τρίτα από την κορυφή της Ευρώπης. Και εκεί τεράστιες ανισότητες. Αυτό λοιπόν είναι το πεδίο της σημερινής συζήτησης, της σημερινής αντιπαράθεσης και όχι οι φαυλότητες της εγχώριας ολιγαρχίας που θέλουν μαζί με τον κ. Μητσοτάκη να μας πείσουν ότι το δίλημμα είναι «Μητσοτάκης ή χάος». Όχι. Το δίλημμα είναι ζωή με αξιοπρέπεια και ελπίδα ή πολιτική που απαξιώνει καθημερινά τη ζωή εκατομμυρίων πολιτών. Και σε αυτό το δίλημμα θέλουμε να απαντήσουμε τις επόμενες εθνικές εκλογές.
Δεν είναι σταθερότητα οι ανισότητες. Δεν είναι σταθερότητα να υποτιμούν τα ανθρώπινα δικαιώματα. Δεν είναι σταθερότητα να καταπατούν το Σύνταγμα κατά το δοκούν σε μια σειρά υποθέσεων -υποκλοπές, Τέμπη-.
Πρέπει λοιπόν να κάνουμε έναν πολύ μεγάλο και δύσκολο αγώνα, που βασίζεται σε τρεις μεγάλες προτεραιότητες: Το κόστος ζωής είναι τεράστιο σε σχέση με τα πραγματικά εισοδήματα του ελληνικού λαού. Το δεύτερο είναι να μεταρρυθμίσουμε για να λειτουργούν εύρυθμα οι θεσμοί, η δικαιοσύνη, οι ανεξάρτητες αρχές, το πολιτικό σύστημα. Με ανεξαρτησία, με διάκριση εξουσιών, όπως στις περισσότερες δυτικές ευρωπαϊκές χώρες. Και όχι αυτό που συμβαίνει σήμερα, που είναι ο δρόμος της «ουγγαροποίησης».
Και βέβαια η εξωτερική πολιτική. Μια εξωτερική πολιτική που έχει την εθνική αξιοπρέπεια στον πυρήνα της. Και όχι να μας λένε εδώ και πέντε χρόνια ότι έχουμε ήρεμα νερά, αλλά να μην μπορούμε να σκίσουμε τα κυριαρχικά μας δικαιώματα στην Κάσο. Ντροπή, κύριε Μητσοτάκη, σταματήστε να υποτιμάτε την κρίση του ελληνικού λαού.
Σε όλα αυτά η παράταξη μας έχει απαντήσεις. Στο κοινωνικό κράτος, προτεραιότητα μας, όπως είπε και ο Γιάννης ο Τσίμαρης, είναι το Εθνικό Σύστημα Υγείας να αναγεννηθεί σε όλους τους βαθμούς. Και στην πρωτοβάθμια φροντίδα υγείας σε κάθε γωνία της χώρας, αλλά και με νοσοκομεία που θα μπορούν να εξυπηρετούν τους πολίτες, ακόμη και με τα πιο βαριά νοσήματα, χωρίς τις λίστες της ντροπής των χειρουργείων. Σήμερα έχουμε τις δεύτερες υψηλότερες ιδιωτικές δαπάνες υγείας σε όλη την Ευρώπη.
Με σχολεία παντού, με πανεπιστήμια δημόσια, ανοιχτά και ανταγωνιστικά. Δεν αρνηθήκαμε εμείς την ίδρυση μη κρατικών, μη κερδοσκοπικών πανεπιστημίων. Δεν θέλουμε η Ελλάδα να είναι εξαίρεση σε όλη την Ευρώπη. Αλλά αυτά ιδρύονται σήμερα; Και εδώ υπήρξε ασέβεια στο Σύνταγμα. Κολέγια που υπάρχουν εδώ και 30 χρόνια στη χώρα, τα μετονομάζουν σε πανεπιστήμια. Αυτή είναι η πραγματικότητα: Η εμπορευματοποίηση και όχι η αναβάθμιση της παιδείας, δημόσιας αλλά και μη κρατικής.
Και βέβαια, πολύ κρίσιμο ζήτημα είναι η ανάπτυξη και η παραγωγή. Το ζείτε και εδώ, σε μια περιφέρεια με πολύ μεγάλες δυνατότητες. Τι φταίει και μένει τόσο πίσω η περιφέρεια της Ηπείρου; Έγιναν κάποιες υποδομές, πρέπει να γίνουν και άλλες. Αλλά εδώ υπάρχει ένας χαρακτήρας, ο πρωτογενής τομέας. Υπάρχει πια ένα τουριστικό δυναμικό που δεν υπήρχε και ενισχύθηκε λόγω των υποδομών των οδικών αξόνων τα τελευταία χρόνια. Υπάρχει πρότυπο ανάπτυξης, διασύνδεσης του πρωτογενούς τομέα, της μεταποίησης με τον τουρισμό; Ή θα έρχονται επισκέπτες από τα Βαλκάνια και άλλες ευρωπαϊκές χώρες και αντί να γεύονται τα δικά μας μεταποιημένα προϊόντα, γεύονται προϊόντα που έχουμε εισαγάγει από άλλα κράτη; Πού είναι λοιπόν το μοντέλο με μετρήσιμους στόχους ανάπτυξης, που θα έχει πλήρως διασυνδεδεμένους τους τρεις αυτούς τομείς της οικονομίας για να έχουμε προστιθέμενη αξία στο ΑΕΠ και νέες θέσεις εργασίας; Για όλα έχουμε καταθέσει προτάσεις.
Για να πέσει το κόστος της παραγωγής. Για να έχει ο ΕΛΓΑ έναν σύγχρονο χαρακτήρα που προνοεί και ενημερώνει σωστά τους αγρότες για το τι αποζημιώνεται από την κλιματική κρίση. Για τη μείωση του φόρου κατανάλωσης. Για όλα έχουμε μιλήσει. Τι από όλα αυτά έκανε η Νέα Δημοκρατία; Τίποτα, μόνο μπαλώματα.
Ως προς το αναπτυξιακό μοντέλο με φορολογικά κίνητρα στην περιφέρεια, -σας άκουσα με προσοχή-. Ναι, πρέπει στην ηπειρωτική Ελλάδα να υπάρχουν ειδικά φορολογικά αναπτυξιακά κίνητρα σε κάποιες περιφέρειες που υπάρχει υπανάπτυξη. Και βέβαια δικαιοςύνη στον ΕΝΦΙΑ. Πρέπει να μειωθεί και άλλο ο ΕΝΦΙΑ στους ορεινούς όγκους και στα φτωχότερα νησιά της χώρας. Και σιγά σιγά να μηδενιστεί ο ΕΝΦΙΑ για τα σπίτια που βρίσκονται σε απομακρυσμένες παραμεθόριες και μειονεκτικές περιοχές. Αυτές είναι πολιτικές κοινωνικής δικαιοσύνης.
Να μιλήσουμε για μία ανάπτυξη που έχει το πανεπιστήμιο στο επίκεντρό της.
Ένα πανεπιστήμιο ανοιχτό στην κοινωνία που θα δίνει προοπτική στις νεότερες γενιές των Ελλήνων να επιστρέψουν από το εξωτερικό και να συνεισφέρουν στην έρευνα και την ανάπτυξη. Ώστε να μπορεί η δουλειά του πανεπιστήμιου να προσαρμόζεται και να υποβοηθά την παραγωγική διαδικασία της περιφέρειας.
Η φορολογική πολιτική είναι δίκαιη; Μας λέει η Νέα Δημοκρατία ότι μείωσε τους συντελεστές και δεν πληρώνουν οι πολίτες όσα πλήρωναν επί ΣΥΡΙΖΑ.
Και τους απαντάμε: Βεβαίως πρέπει να μειωθούν οι συντελεστές, αλλά εδώ υπάρχει ένα παράδοξο. Αυτοί που κέρδισαν από τη μείωση των συντελεστών είναι οι πλουσιότεροι και όχι οι φτωχότεροι και η μεσαία τάξη. Εμείς άμεσα σχεδιάζουμε την πρόταση για ένα φορολογικό σύστημα το οποίο ενισχύει τη μεσαία τάξη και τους πιο αδύναμους Έλληνες και όχι ένα φορολογικό σύστημα που ενδυναμώνει αυτούς που έχουν μεγάλες ακίνητες περιουσίες, αυτούς οι οποίοι έχουν εκατομμύρια ευρώ σε μετοχές, αυτούς οι οποίοι κερδοσκοπούν εκμεταλευόμενοι τις αδυναμίες του κράτους, αυτούς που εκμεταλλεύονται την παγκόσμια ροή του κεφαλαίου.
Φίλες και φίλοι,
έχουμε χρέος να μιλήσουμε σε αυτή τη συγκυρία και για την ποιότητα των θεσμών. Είναι ένα θέμα αξιακό και στο DNA της δικής μας παράταξης. Πώς μπορούμε να αποδεχτούμε αυτά που συμβαίνουν τα τελευταία χρόνια με τη Νέα Δημοκρατία; Με τις υποκλοπές μας έφεραν 30 χρόνια πίσω. Δεν πλήρωσε κανείς. Πώς είναι δυνατόν να παρακολουθεί κάποιος στις αρχηγούς των ενόπλων δυνάμεων της χώρας, και αυτό να συνιστά πλημμέλημα;
Τι μήνυμα είναι αυτό για την Τουρκία και για άλλα κράτη; Τι μήνυμα εκπέμπεται όταν κάποιος παρακολουθεί το μισό υπουργικό συμβούλιο και δεν θα μάθουμε ποτέ ποιος είναι και γιατί το έκανε; Είναι αυτό κανονική ευρωπαϊκή χώρα;
Είναι κανονική ευρωπαϊκή χώρα, να παίρνουμε από την Ευρώπη 54 εκατομμύρια ευρώ για να φτιάξουμε τηλεδιοίκηση ώστε να κινούνται τα τρένα με ασφάλεια στον μοναδικό σιδηροδρομικό άξονα Αθήνας-Θεσσαλονίκης και ούτε αυτό να μπορεί να πετύχει η Ελλάδα. Είναι ποιότητα δημοκρατίας να έχουμε ακόμη και σήμερα παντού ριζωμένο το πελατειακό κράτος και διαφθορά; Αλλά όποτε, έστω και με ένα τυχαίο τρόπο, αποκαλυφθεί ότι οι πρωταγωνιστές του πελατειακού κράτους και της διαφθοράς είναι οι ισχυροί οικονομικοί και πολιτικοί παράγοντες, να μην οδηγούνται στην δικαιοσύνη. Είναι κανονική ευρωπαϊκή χώρα;
Όταν λοιπόν πήραμε θεσμικές πρωτοβουλίες, στην αρχή είπαν ότι δεν θέλουν προανακριτική για τον Καραμανλή και όχι μόνο ψήφισαν να μην γίνει, τον καταχειροκροτούσαν κιόλας.
Μετά όταν προτείναμε ξανά τη σύσταση προανακριτικής επιτροπής για τον Τριαντόπουλο, μας είπαν υπό την πίεση της κοινωνίας και των εκατοντάδων χιλιάδων Ελλήνων που είχαν βγει στους δρόμους, «ας γίνει προανακριτική». Αλλά τώρα μας λένε να πάει στον φυσικό δικαστή χωρίς προανακριτική. Μα δεν έχουμε κάποιο δίλημμα. Δεν είναι φυσικός δικαστής η προανακριτική. Χωρίς προανακριτική δεν μπορεί ένας υπουργός να πάει στον φυσικό δικαστή.Τόσο απλά είναι τα πράγματα. Και ας σταματήσουν να παίζουν παιχνίδι με τα μίντια για να παραπλανήσουν την κοινή γνώμη.
Εάν γίνει αυτό που λένε, η δικαστική έρευνα μόλις πέσει πάλι σε πολιτικό πρόσωπο -και εννοώ υπουργό-, πάλι πρέπει να ξαναγίνει η προανακριτική. Άρα ποιον κοροϊδεύουν; Τι προσπαθούν να αποφύγουν; Γιατί δεν κάνουμε αυτά που ορίζουν το Σύνταγμα και οι νόμοι της χώρας, αλλά κάθε φορά γίνεται μια βερσιόν όπως θα βολεύει τον κ. Μητσοτάκη; Αποφασίζει δικαιοσύνη, με δικαιώνει για τις υποκλοπές, αλλά δεν υλοποιεί την απόφαση. Υπάρχει Σύνταγμα και το καταπατά. Θα το δεχτούμε; Δεν δεχόμαστε την παρακμή της δημοκρατίας, κ. Μητσοτάκη. Αυτό είναι το ΠΑΣΟΚ. Αυτή είναι η δημοκρατική παράταση. Εμείς δεν εργαλειοποιούμε, αγωνιζόμαστε. Εσείς εργαλειοποιείτε.
Αλλά δίπλα σας έχετε τους ισχυρούς, που υπηρετείτε και μαζί τους σχεδιάζετε το δίλημμα «Μητσοτάκης ή χάος». Γιατί περνάνε καλά μαζί σας. Έβγαλαν δισεκατομμύρια απ’ τις τράπεζες, απ’ τις εταιρείες ενέργειας, απ’ την κερδοσκοπία στην εμπορία τροφίμων, απ’ τα ολιγοπώλια της ιδιωτικής υγείας. Έβγαλαν δισεκατομμύρια εις βάρος του ελληνικού λαού.
Εμείς είμαστε εδώ για να σταματήσει αυτό το παιχνίδι εις βάρος του πολίτη, του νέου, του συνταξιούχου, της μικρομεσαίας επιχείρησης.
Θυμηθείτε τους τελευταίους μήνες τη συγκροτημένη πολιτική του ΠΑΣΟΚ για τις τράπεζες προκειμένου να αντιμετωπιστούν οι αθέμιτες πρακτικές, με εφάπαξ φορολογία, που πάλι αρνήθηκε η Νέα Δημοκρατία.
Στην υγεία επίσης καταθέσαμε συγκεκριμένες πολιτικές. Τα ιδιωτικά ασφάλιστρα υγείας αυξήθηκαν 50% σε 4 χρόνια με ειδικό νόμο του κ. Γεωργιάδη. Μια ημέρα με σταμάτησε στον δρόμο μια γυναίκα πάσχουσα από βαρύ νόσημα και μου είπε ότι ο αδελφός της πλήρωσε τα ασφάλιστρα για να μη χάσει το συμβόλαιο της. Εκεί οδήγησαν τους πολίτες. Και μόλις σκύψαμες το θέμα, 7% μείωση ανακοίνωσαν για φέτος οι εταιρείες, πριν ψηφιστεί ο νέος νόμος. Γιατί να υπάρχουν αυτές οι αθέμιτες πρακτικές; Αυτά όλα πρέπει να αλλάξουν. Αλλά χρειάζεται καθημερινός αγώνας σε κάθε γωνιά της Ελλάδας.
Για το ιδιωτικό χρέος, για τουςσυνεταιρισμούς, για όλα καταθέσαμε προτάσεις. 120 δόσεις για χρέη σε εφορία και ΕΦΚΑ, για το ακατάσχετο της αγροτικής περιουσίας, τη λύση για τους δανειολήπτες σε ελβετικό φράγκο. Για όλα αυτά φέραμε στη Βουλή νομοθετικές πρωτοβουλίες. Και σε όλα εισπράξαμε ένα στείρο «όχι».
Γι’ αυτό, λοιπόν, πρέπει ο λόγος μας, οι καθημερινές μας πρωτοβουλίες, να φτάσουν σε κάθε γωνιά της χώρας, για να γίνει πιο ηχηρό το μήνυμα μας. Γιατί τι θέλουν σήμερα;
Κόμματα χωρίς προγράμματα. Κόμματα μονοπρόσωπα. Κόμματα του TikTok.
Αυτά τα κόμματα θα αλλάξουν την Ελλάδα; Αυτά τα κόμματα θα κάνουν την περιφερειακή ανάπτυξη; Αυτά τα κόμματα είναι που θέλει να αντιμετωπίσει η Νέα Δημοκρατία, για να διευκολύνει τη διαιώνιση της εξουσίας της. Γι’ αυτό πρέπει να ανατρέψουμε και αυτά τα παρασκηνιακά παιχνίδια, που ουσιαστικά διευκολύνουν τη σημερινή κυβέρνηση.
Φίλες και φίλοι
ξεκινήσαμε αυτόν τον περιφερειακό διάλογο για να συζητήσουμε συγκεκριμένες λύσεις. Για το κόστος ενέργειας. Για το πώς θα γίνουν οι ενεργειακές κοινότητες. Για το πώς ο πρωτογενής τομέας θα έχει χαμηλό κόστος παραγωγής. Για τα έργα που λείπουν. Για όλα αυτά τα πολύ σημαντικά ζητήματα.
Πάντα να έχουμε στο επίκεντρο της πολιτικής μας τη μεσαία τάξη και τους ευάλωτους Έλληνες. Άκουσα με προσοχή αυτά που είπαν εξαιρετικοί επιστήμονες και άνθρωποι της αγοράς για την ψηφιακή μετάβαση, όπου ακόμη η χώρα είναι πολύ πίσω. Είναι πολύ κρίσιμη η ψηφιακή μετάβαση για να μείνουν νέοι επιστήμονες στη χώρα. Οι κυβερνώντες μας είπαν πολλά αλλά έκαναν πάρα πολύ λίγα. Και για το Πανεπιστήμιο και για όλες αυτές τις υποδομές που θα μπορούσαν να χρηματοδοτηθούν από το Ταμείο Ανάκαμψης.
Αν φύγουν αύριο το πρωί από την κυβέρνηση, για τι θα τους θυμάται ο ελληνικός λαός; Για ποια μεγάλα έργα; Για ποιες μεγάλες μεταρρυθμίσεις; Τι βελτίωσαν μετά από δέκα χρόνια μνημονίων;
Εμείς λοιπόν έχουμε συγκεκριμένες προτάσεις.
Για το οδικό δίκτυο: Παρά την ολοκλήρωση της Αμβρακίας Οδού, πρέπει να υπάρξει η φυσική συνέχεια και για το Πρέβεζα-Ηγουμενίτσα, την εθνική οδός που παραμένει μελετητικά και κατασκευαστικά μετέωρη. Πρέπει να γίνει σχεδιασμός και για τα υπόλοιπα έργα, όπως οδική σύνδεση της Ηγουμενίτσας με Σαγιάδα και Μαυρομάτι που έχει εθνικό χαρακτήρα, όπως είπε προηγουμένως ο Δήμαρχος. Η σύνδεση της Πρέβεζας με την Ιονία Οδό και κατ’ επέκταση την Εγνατία Οδό είναι επίσης ένα κρίσιμο έργο. Και, βέβαια, η σύνδεση της Κόνιτσας με την Ιονία Οδό στο ύψος του Καλπακίου.
Και, βέβαια, έργα που έχουν να κάνουν με το περιβάλλον: Ειδικό πρόγραμμα επιδότησης για την ενεργειακή αναβάθμιση κατοικιών και επιχειρήσεων με στόχο τη μείωση των εκπομπών ρύπων. Επιτάχυνση της σύνδεσης με το δίκτυο φυσικού αερίου ώστε να οδηγήσουν τους πολίτες σε μια εναλλακτική επιλογή αντί των στερεών καυσίμων.
Και, βέβαια, οι ενεργειακές κοινότητες. Το λέω παντού σε όλη την Ελλάδα. Το μεγαλύτερο σκάνδαλο της εποχής της Νέας Δημοκρατίας είναι η διαχείριση του ενεργειακού χώρου.
Σε όλα τα ευρωπαϊκά κράτη η πράσινη μετάβαση έγινε ένα όπλο του λαού, της τοπικής αυτοδιοίκησης, των συνεταιρισμών. Τα έργα αυτά έγιναν προς όφελος των απλών ανθρώπων. Εδώ έγινε όπλο της εγχώριας ολιγαρχίας. Τα μεγάλα φωτοβολταϊκά πάρκα σε αγροτικές περιοχές υψηλής παραγωγικότητας. Γιατί σε αυτούς και όχι στον λαό; Γιατί να μη μπορεί ένας Δήμος να καταναλώνει την ενέργεια που παράγει; Γιατί όλοι οι συνεταιρισμοί της χώρας να μην έχουν τη δική της ενέργεια και ό,τι δεν καταναλώνουν, να το επαναπωλούν στο δίκτυο για να εξοικονομούν χρήματα και για τους άλλους συντελεστές παραγωγής, όπως τα φυτοφάρμακα και τις ζωοτροφές.
Η απάντηση τους είναι ότι δεν είχαμε καλό δίκτυο. Ας επενδύαμε στο δίκτυο. Πόσα χρόνια ακόμη θα ακούμε αυτή τη στείρα απάντηση; Το αποτέλεσμα είναι να έχει δεσμευθεί το μεγαλύτερο κομμάτι του ενεργειακού χώρου. Τι θα κάνει η χώρα στο μέλλον; Έρχονται τώρα και λένε στους αυτοδιοικητικούς: «Δεν θα είστε παραγωγοί, αλλά πελάτες του Απόλλωνα». Είναι αυτή η λύση; Όχι βέβαια. Ποιος αντέδρασε;
Χρειάζεται μία απάντηση απέναντι στην περιφρόνηση των συμφερόντων -ιδιαίτερα της ελληνικής περιφέρειας.
Ο σιδηρόδρομος: Είναι δυνατόν να μην υπάρχει μία μελέτη και ένα σχέδιο για να ενισχύσουμε αυτό το φθηνό οικολογικό μέσο μεταφοράς όπως έκαναν όλες οι χώρες με το Ταμείο Ανάκαμψης; Πώς μπορούμε να μιλάμε για εξωστρέφεια στην Ήπειρο, αν και σε αυτή εδώ την περιφέρεια δεν υπάρχει ένας τέτοιος σχεδιασμός;
Θα μου πείτε, μα δεν το κατάφεραν στη μία γραμμή, θα το καταφέρουν εδώ; Έχουμε χρέος να το σχεδιάσουμε για να γίνει σωστά.
Η περιφέρεια Ηπείρου, η περιφέρεια Κεντρικής Μακεδονίας, η περιφέρεια Ανατολικής Μακεδονίας και Θράκης πρέπει να επενδύσουν στα τρένα. Πρέπει να επενδύσουν στη διασύνδεση με τα Βαλκάνια και την Κεντρική Ευρώπη για να έχουμε φτηνό τρόπο μεταφοράς των εγχώριων προϊόντων. Είναι εξίσου κρίσιμα ζητήματα το λιμάνι της Ηγουμενίτσας, το παραλιακό μέτωπο Πρέβεζας-Ηγουμενίτσας στο οποίο πρέπει να επενδύσουμε.
Η κρίση στην παραγωγή δεν είναι μόνο ενεργειακή. Τα επόμενα χρόνια θα υπάρχει μεγάλο ζήτημα με τη διαχείριση των υδάτινων πόρων και πρέπει να επενδύσουν άμεσα σε όλα τα εγγειοβελτιωτικά έργα και στην πεδιάδα της Άρτας, που είναι στάσιμα, αλλά και σε άλλες περιοχές. Ρωτήσαμε τη Νέα Δημοκρατία τι έχει γίνει με όλα αυτά. Καταθέσαμε συγκεκριμένη επερώτηση. Τα περισσότερα είναι παγωμένα, όπως και τα έργα αντιπλημμυρικής προστασίας. Πρέπει να σχεδιάσουμε διαφορετικά, αλλιώς η χώρα μας θα χάσει ένα ακόμα τρένο ανάπτυξης.
Φίλες και φίλοι,
Κλείνοντας θέλω να σας πω ότι αυτά τα περιφερειακά συνέδρια και περιφερειακές συνδιασκέψεις έχουν τον χαρακτήρα να σκεφτούμε πιο συλλογικά και να αλλάξουμε κουλτούρα στον πολιτικό μας αγώνα. Δεν ήρθαμε πρώτη φορά σήμερα εδώ.
Έχουμε πάει σε όλα τα νοσοκομεία της περιοχής. Γνωρίζουμε τα προβλήματα στο νοσοκομείο της Πρέβεζας, της Άρτας και στα ζητήματα υποδομών, στα σχολεία και τα προβλήματα του Πανεπιστημίου. Γιατί το ΠΑΣΟΚ είναι ταυτισμένο με όλα αυτά;
Γιατί πολύ απλά, το ΠΑΣΟΚ τα έκανε. Δεν είναι λοιπόν μόνο να πούμε τι θα κάνουμε, αλλά να πούμε στον ελληνικό λαό ότι αξίζει να μας εμπιστευτεί γιατί εμείς τα κάναμε αυτά που υπάρχουν σήμερα. Δεν ξέρουν οι νεότερες γενιές ότι αυτές οι υποδομές που σήμερα φθίνουν, υπήρξε ένα κόμμα που τις οραματίστηκε, τις σχεδίασε και τις υλοποίησε. Και τώρα αυτό το κόμμα έρχεται κοντά τους, να τους ακούσει, να συζητήσει, να συνδιαμορφώσει. Και γι’ αυτό ζητάμε την εμπιστοσύνη του ελληνικού λαού. Γιατί εμείς έχουμε αρχές, αξίες, ιστορία. Έχουμε και πρόγραμμα. Έχουμε και σχέδιο.
Αλλά έχουμε και κάτι περισσότερο από όλα αυτά. Έχουμε και πολιτική αυτονομία. Γιατί δίνουμε ένα αγώνα μόνοι μας. Το ΠΑΣΟΚ δεν έχει τις πλάτες. Το ΠΑΣΟΚ δίνει αγώνα με εσάς. Μόνο με εσάς. Γι’ αυτό καταφέραμε εμείς, ο απλός κόσμος που έμεινε στο ΠΑΣΟΚ, να το αναγεννήσει και να το φέρει ξανά στο προσκήνιο της ιστορίας. Αν νομίζουν κάποιοι ότι αυτόν τον αγώνα τον δώσαμε για να παίξουμε τα παρασκηνιακά τους παιχνίδια, μάλλον δεν έχουν καταλάβει. Είναι γελασμένοι. Το ΠΑΣΟΚ επέστρεψε για ένα και μόνο λόγο: Για να παλέψει για προοδευτική πολιτική αλλαγή στις επόμενες εκλογές στο πλευρό κάθε Ελληνίδας και κάθε Έλληνα σε κάθε γωνιά της Ελλάδας. Γι’ αυτό μαζί θα αγωνιστούμε, μαζί θα παλέψουμε, μαζί θα νικήσουμε στο προσκήνιο. Τα σχέδια του παρασκήνιου, ας τα κρατήσουν για αυτούς που έμαθαν να λειτουργούν στο σκοτάδι.
Εμείς μάθαμε να δίνουμε αγώνες στο φως.
Σας ευχαριστώ απ’ τα βάθη της καρδιάς μου για τη συμμετοχή σας και δεσμεύομαι ότι θα κάνουμε ό,τι μπορούμε για να συνεχίσουμε τον αγώνα μας και το πρόγραμμα μας να είναι το σχέδιο της επόμενης κυβέρνησης της χώρας.
Κοινοβουλευτική Δράση
