Απαγορεύεται η αναδημοσίευση, αναπαραγωγή, ολική, μερική ή περιληπτική ή κατά παράφραση ή διασκευή ή απόδοση του περιεχομένου του παρόντος διαδικτυακού τόπου σε ό,τι αφορά τα άρθρα της ΜΑΡΙΑΣ ΧΑΤΖΗΔΑΚΗ ΒΑΒΟΥΡΑΝΑΚΗ και του ΓΙΑΝΝΗ Γ. ΒΑΒΟΥΡΑΝΑΚΗ με οποιονδήποτε τρόπο, ηλεκτρονικό, μηχανικό, φωτοτυπικό ή άλλο, χωρίς την προηγούμενη γραπτή άδεια των Αρθρογράφων. Νόμος 2121/1993 - Νόμος 3057/2002, ο οποίος ενσωμάτωσε την οδηγία 2001/29 του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου και κανόνες Διεθνούς Δικαίου που ισχύουν στην Ελλάδα.
"Περί αναπλάσεως παρηκμασμένων πόλεων" απο τον κ. Αθ. Αναγνωστόπουλο
Ως πρώτη μέθοδος συνιστάται ο βομβαρδισμός.
Επειδή όμως σηκώνει πολλή σκόνη, θέλω να εξετάσω μία ακόμη μέθοδο: τηνκαθ’ ύψος ανάπλαση. Η βασική της ιδέα είναι πολύ απλή και έξυπνη. Την εκθέτω δι’ ολίγων.
Αντιμετωπίζουμε στις πόλεις μας, και μάλιστα στην Αθήνα, ένα τεράστιο πρόβλημα: κατά τις δεκαετίες της μεταπολεμικής ανοικοδόμησης κατασκευάστηκαν κτήρια πανάσχημα αισθητικά, χωρίς χώρους στάθμευσης και επαρκείς κοινόχρηστους χώρους, με χείριστη εκμετάλλευση των ακαλύπτων. Ωστόσο, παρουσιάζεται μια ευκαιρία: αυτά τα παγκοσμίως διάσημα για την αθλιότητά τους κτήρια, τα άβαφα, ασυντήρητα και ακαλαίσθητα, διάγουν ήδη την μέση ηλικία τους ή την έχουν περάσει κιόλας. Το απόθεμά τους πρέπει να ανανεωθή προτού πλησιάσουμε επικίνδυνα το όριο ζωής του φέροντος οργανισμού τους και αρχίσουν οι ένοικοι να κραυγάζουν πού ήταν το κράτος τόσα χρόνια. Ευτυχώς, πρέπει να τα σκοτώσουμε.
Μικρή παρένθεση: οι αρχιτέκτονες, όντες στο όριο του ακαταλογίστου σαν κλάδος, θεωρούν ότι κάποια, καμπόσα, αρκετά από αυτά τα κτήρια έχουν λέει αρχιτεκτονική αξία και αν κατεδαφιστούν θα χάση η Βενετιά τα βελόνια της. Μνημονεύουν δε λιβανιστί τα ονόματα των αγίων της αίρεσής τους, κάτι Μπάουχαους, κάτι Κορμπιζιέδες, κάτι Κωνσταντινίδηδες και Μπίρηδες και τέτοια. Μην δίνετε σημασία, εκτός αν θέλετε να δώσετε, οπότε εξερευνήστε αυτούς
εδώ τους χάρτες.
Όπως αντιλαμβάνεστε, πρόκειται για πολύ μεγάλη επιχειρηματική και πολεοδομική ευκαιρία, εκεί στις δεκαετίες 2040 και εξής. Η τεράστια ζήτηση που θα δημιουργηθή στα ιστορικά κέντρα των πόλεων και πέριξ αυτών θα προσελκύση τεράστια κεφάλαια. Η εναλλακτική είναι βέβαια η πλήρης απαξίωση των υπαρχόντων οικοδομημάτων, η εγκατάλειψή τους από τους κυρίους τους, η άφεσή τους στους αστέγους και στα αδέσποτα. Το βλέπουμε εδώ και καιρό να συμβαίνη. Ωστόσο, αντί αυτής της ακραιφνώς ελληνοπρεπούς λύσης, καλό θα ήταν να προνοήσουμε κομματάκι. Ήτοι, να συντάξουμε θεσμούς που να ευνοούν την ιδιωτική επένδυση μεγάλων κεφαλαίων στην Δεύτερη Αστική Ανοικοδόμηση. Με την ελπίδα ασφαλώς να αναδειχθή ομορφότερη από την πρώτη.
Ο τρόπος λοιπόν που έχει προταθή (και δεν είναι ασφαλώς δική μου ιδέα. Δεν μπορώ να θυμηθώ πού τον πρωτοδιάβασα, οπωσδήποτε όμως τον υποστηρίζει σε γενικές γραμμές ο
Ραγκούσης, ενώ κάτι ανάλογο έχει προτείνει και ο
Μάνος. Για το γενικώτερο θέμα, διαβάστε
αυτό το εξαιρετικό άρθρο του ΣΓ, γραμμένο πριν 13 χρόνια) έχει περίπου ως εξής: Βήμα πρώτον,
ένα οικοδομικό τετράγωνο απαλλοτριώνεται αναγκαστικά υπέρ του ιδιώτη αναπλαστή. Αυτό συμβαίνει για να αποφευχθή το προφανές πρόβλημα συντονισμού που θα δημιουργείτο αλλιώς. Η αναγκαστική απαλλοτρίωση είναι θεσμός του κράτους δικαίου, αποτελεί συνταγματικό περιορισμό της ιδιοκτησίας, προβλεπόμενο στο άρ. 17 παρ. 2 Σ και, αν δεν την είχαμε, δεν θα είχαμε ούτε σιδηροδρομικό δίκτυο, σχολικά κτήρια και αυτοκινητοδρόμους. Υπέρ ιδιώτη δε είναι δυνατή η αναγκαστική απαλλοτρίωση κατά διακριτική ευχέρεια της διοίκησης, υπό τους ίδιους όρους που συντελείται και υπέρ του κράτους, ήτοι βασικά την ύπαρξη δημόσιας ωφέλειας («Δημοσία ωφέλεια, επιτρέπουσα την αναγκαστικήν απαλλοτρίωσιν ιδιωτικών κτημάτων εις τας εκάστοτε υπό του κοινού νομοθέτου καθοριζομένας περιπτώσεις, υπάρχει και οσάκις προβλέπεται υπό τούτου η επιβολή απαλλοτριώσεως υπέρ ιδιώτου, εφ’ όσον ο σκοπός της εντάσσεται εις την εξυπηρέτησιν του γενικωτέρου δημοσίου συμφέροντος», ΣτΕ 1449/79).....
αναγνώσατε την ενδιαφέρουσα συνέχεια,πατώντας εδώ:
"ΑΥΛΑΙΑ" ΓΙΑ ΤΗΝ "ΠΟΛΙΤΙΚΗ 2000-2022",ΕΙΚΟΣΙ ΔΥΟ ΟΛΟΚΛΗΡΑ ΧΡΟΝΙΑ ΜΕΤΑ..
Η Εφημερίδα «ΠΟΛΙΤΙΚΗ 2000-2022» μετά από εικοσιδύο ολόκληρα χρόνια ΕΝΤΥΠΗΣ και ΗΛΕΚΤΡΟΝΙΚΗΣ έκδοσης, ολοκλήρωσε τον κύκλο της τον Δεκέμβριο 2022 οπότε και σταμάτησε την κυκλοφορία της για να μεταλλαχθεί σε THINK TANK BLOG.
Ευχαριστούμε από καρδιάς όσους μας αγάπησαν, μας τίμησαν με την απίστευτη αναγνωσιμότητά της, μας εμπιστεύθηκαν και ακόμα το κάνουν έως σήμερα.
Ευχαριστούμε όσους συνεργάστηκαν μαζί μας, όσους μας εμπιστεύθηκαν και μας στήριξαν.
Με αληθινή, βαθύτατη εκτίμηση προς Ολους Σας…
ΓΙΑΝΝΗΣ και ΜΑΡΙΑ ΒΑΒΟΥΡΑΝΑΚΗ
Ο Ιστοχώρος μας ΔΕΝ ΛΟΓΟΚΡΙΝΕΙ τα κείμενα των Αρθρογράφων του. Αυτά δημοσιεύονται εκφράζοντας τους ιδίους.
Tι ήταν η ΕΦΗΜΕΡΙΔΑ «ΠΟΛΙΤΙΚΗ»..για όσους δεν γνωρίζουν.
Η «ΠΟΛΙΤΙΚΗ» γεννήθηκε το 2000,ως συνέχεια του Περιοδικού «ΑΧΑΡΝΕΩΝ Έργα». Δημιουργήθηκε από Επαγγελματίες Εκδότες με δεκαετίες στον τομέα της Διαφήμισης, των Εκδόσεων και των Δημοσίων Σχέσεων και αρχικά ήταν μια Υπερτοπική Εφημερίδα με κύριο αντικείμενο το Αυτοδιοικητικό Ρεπορτάζ.
Επί χρόνια, κυκλοφορούσε την έντυπη έκδοσή της σε ένα ικανότατο τιράζ (5000 καλαίσθητων φύλλων εβδομαδιαίως) και εντυπωσίαζε με την ποιότητα της εμφάνισης και το ουσιώδες, μαχητικό και έντιμο περιεχόμενο της.
Η δύναμη της Πένας της Εφημερίδας, η Ειλικρίνεια, οι Ερευνές της που έφερναν πάντα ουσιαστικό αποτέλεσμα ενημέρωσης, την έφεραν πολύ γρήγορα πρώτη στην προτίμηση των αναγνωστών και γρήγορα εξελίχθηκε σε Εφημερίδα Γνώμης και όχι μόνον για την Περιφέρεια στην οποία κυκλοφορούσε.
=Επι είκοσι δύο (22) χρόνια, στήριζε τον Απόδημο Ελληνισμό, χωρίς καμία-ούτε την παραμικρή- διακοπή
.
=Επί είκοσι δυο ολόκληρα χρόνια, προέβαλε με αίσθηση καθήκοντος κάθε ξεχωριστό, έντιμο και υπεύθυνο Πολιτικό τόσο της Τοπικής όσο και της Κεντρικής Πολιτικής Σκηνής. Στις σελίδες της, θα βρείτε ακόμα και σήμερα μόνο άξιες και χρήσιμες Πολιτικές Προσωπικότητες αλλά και ενημέρωση από κάθε Κόμμα της Ελληνικής Βουλής. Η «ΠΟΛΙΤΙΚΗ» ουδέποτε διαχώρησε τους αναγνώστες της ανάλογα με τα πολιτικά τους πιστεύω. Επραττε το καθήκον της, ενημερώνοντας όλους τους Ελληνες, ως όφειλε.
=Επί είκοσι δυο ολόκληρα χρόνια, έδινε βήμα στους αδέσμευτους, τους επιτυχημένους, τους γνώστες και θιασώτες της Αλήθειας. Στήριζε τον Θεσμό της Ελληνικής Οικογένειας, την Παιδεία, την Ελληνική Ιστορία, πρόβαλλε με όλες της τις δυνάμεις τους Αδελφούς μας απανταχού της Γης, ενημέρωνε για τα επιτεύγματα της Επιστήμης, της Επιχειρηματικότητας και πολλά άλλα που πολύ καλά γνωρίζουν οι Αναγνώστες της.
=Επί είκοσι δύο ολόκληρα χρόνια, ο απλός δημότης–πολίτης, φιλοξενήθηκε στις σελίδες της με μόνη προϋπόθεση την ειλικρινή και αντικειμενική γραφή και την ελεύθερη Γνώμη, η οποία ΟΥΔΕΠΟΤΕ λογοκρίθηκε.
Η ΕΦΗΜΕΡΙΔΑ «ΠΟΛΙΤΙΚΗ», στην διακοπείσα πλέον ηλεκτρονική έκδοσή της, ήταν ένα βήμα Ισονομίας και Ισοπολιτείας, έννοιες απόλυτα επιθυμητές, ιδιαιτέρως στις ημέρες μας. Υπήρξε ο δικτυακός τόπος της έκφρασης του πολίτη και της εποικοδομητικής κριτικής, μακριά από κάθε στήριξη αφού δεν ετύγχανε οικονομικής υποστήριξης από Δήμους, Κυβερνήσεις ή όποιους άλλους Δημόσιους ή Ιδιωτικούς Φορείς, δεν είχε ΠΟΤΕ χορηγούς, ή οποιασδήποτε μορφής υποστηρικτές. Απολάμβανε όμως του Διεθνούς σεβασμού αφού φιλοξενούσε ενημέρωση από αρκετά ξένα Κράτη-κάτι που συνεχίζεται και σήμερα- πράγμα που της περιποιεί βεβαίως, μέγιστη τιμή.
Η ΕΦΗΜΕΡΙΔΑ «ΠΟΛΙΤΙΚΗ» διέγραψε μια αξιοζήλευτη πορεία και απέκτησε ΜΕΓΙΣΤΗ αναγνωσιμότητα (που συνεχίζεται ως σήμερα).
Η Εφημερίδα «ΠΟΛΙΤΙΚΗ» διεκδίκησε και κέρδισε την αποδοχή και τον σεβασμό που της ανήκε, με «εξετάσεις» εικοσιδύο ολόκληρων ετών, με συνεχείς αιματηρούς αγώνες κατά της τοπικής διαπλοκής, με αγώνα επιβίωσης σε πολύ δύσκολους καιρούς, με Εντιμότητα, αίσθηση Καθήκοντος και Ευθύνης.