Απαγορεύεται η αναδημοσίευση, αναπαραγωγή, ολική, μερική ή περιληπτική ή κατά παράφραση ή διασκευή ή απόδοση του περιεχομένου του παρόντος διαδικτυακού τόπου σε ό,τι αφορά τα άρθρα της ΜΑΡΙΑΣ ΧΑΤΖΗΔΑΚΗ ΒΑΒΟΥΡΑΝΑΚΗ και του ΓΙΑΝΝΗ Γ. ΒΑΒΟΥΡΑΝΑΚΗ με οποιονδήποτε τρόπο, ηλεκτρονικό, μηχανικό, φωτοτυπικό ή άλλο, χωρίς την προηγούμενη γραπτή άδεια των Αρθρογράφων. Νόμος 2121/1993 - Νόμος 3057/2002, ο οποίος ενσωμάτωσε την οδηγία 2001/29 του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου και κανόνες Διεθνούς Δικαίου που ισχύουν στην Ελλάδα.
Πρωτοβουλία Διαλόγου για την Άμεση Δημοκρατία και τον Ουμανισμό
*2020:
1. Υγεία, για να είναι αχρείαστοι οι γιατροί και οι φαρμακοβιομηχανίες,
2. Λογική για να αχρηστευτούν οι σκοταδιστικοί μύθοι και οι εξουσιαστικές ιδεολογίες και οι μηχανισμοί της βίας, της αδικίας και των κοινωνικών ανισοτήτων &
3. Αγώνας για να σταματήσουν οι ανταγωνισμοί και οι πόλεμοι.
ΓΙΑ ΤΗΝ ΕΙΡΗΝΗ ΚΑΙ ΤΗΝ
ΑΜΕΣΗ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ
31.12.2019
ΑΤΟΜΙΚΉ ΙΔΙΟΚΤΗΣΊΑ. ΑΝΙΣΟΤΗΤΑ, ΠΟΛΕΜΟΣ ΚΑΙ ΚΑΠΙΤΑΛΙΣΤΙΚΗ ΒΑΡΒΑΡΟΤΗΤΑ
(Το ταμπού της εξουσίας και η σιωπή των ποιμνίων)
Γράφει ο Κώστας Λάμπος
Ενωμένες Πολιτείες Αμερικής, Κίνα, και Ρωσία κι από κοντά κάμποσοι τοπικοί και περιφερειακοί κομπάρσοι της καπιταλιστικής θηριωδίας βάλθηκαν και πάλι ‘να σώσουν την ανθρωπότητα’ πυροδοτώντας θρησκευτικούς φανατισμούς, δολοφονώντας εκατοντάδες χιλιάδες μάχιμους και αμάχους, εκτονώνοντας το συσσωρευμένο μίσος ανάμεσά τους και αδειάζοντας τις γεμάτες αποθήκες πολεμικού υλικού, σε πολυτελές και φανταχτερό περιτύλιγμα με προπαγάνδα περί δημοκρατίας, ελευθερίας και ευημερίας. Ακολουθούν οι λογής-λογής ‘σοφοί’, ‘αναλυτές’ και προπαγανδιστές που βάλθηκαν με το αζημίωτο να μας διαφωτίσουν για ποιο λόγο γίνονται όλα αυτά τα εφιαλτικά γύρω μας, για το ποιος έχει δίκιο και ποιος άδικο, χωρίς ωστόσο να τολμήσουν να αποκαλύψουν την πραγματική αιτία αυτής της διαχρονικής σφαγής.
Υπάρχει ακόμα ένα μεγάλο, παγκόσμιο και θανάσιμο ταμπού, το οποίο όλες οι σκοταδιστικές θρησκείες και οι εξουσιαστικές ιδεολογίες, ως Κίρκες του καπιταλισμού και ως πανούκλες του ανθρώπινου πολιτισμού το φυλάνε, ως ‘κόρη οφθαλμού’. Είναι το ταμπού της ατομικής ιδιοκτησίας[1]. Όχι βέβαια της πλασματικής ατομικής ιδιοκτησίας του φτωχού με τις σάρκες της οποίας τρέφεται η μεγάλη ατομική ιδιοκτησία πάνω στα μέσα παραγωγής που παράγει με την θεσμική και την δομική βία του κεφαλαίου παράνομο και άδικο πλούτο, ανισότητες και συγκρούσεις, αποικιακούς και ιμπεριαλιστικούς κατακτητικούς και καταστροφικούς πολέμους με τους οποίους ισοπεδώνει πολιτισμούς και λεηλατεί τις ζωές του 99% του παγκόσμιου πληθυσμού.
Όλες οι χώρες του πλανήτη, άλλες λίγο και άλλες πολύ, έχουν υποστεί την καταστροφικότητα των εκάστοτε θρησκειών και των εξουσιαστικών ιδεολογιών, αλλά οι χώρες της Μέσης Ανατολής αποτελούν μόνιμο και διαχρονικό πολεμικό θέατρο, μεταξύ όλων των εκάστοτε ισχυρών δυνάμεων του πλανήτη που φιλοδοξούν να ελέγξουν την περιοχή επειδή αυτή αποτελεί το εμπορικό σταυροδρόμι του κόσμου, πραγματικότητα που προφανώς εξηγεί και το λόγο που στην περιοχή εδρεύουν οι τρείς μεγάλες εξουσιαστικές μονοθεϊστικές θρησκείες, αλλά και για τον πρόσθετο λόγο ότι αυτή η περιοχή αποτελεί το κέντρο της μεγάλης ενεργειακής τράπεζας του πλανήτη η οποία αποτελεί το ‘μήλον της έριδος’ όλων των επίδοξων ηγεμόνων της ανθρωπότητας.
*
Κι όμως οι σχέσεις μεταξύ των ανθρώπων και των λαών δεν ήταν πάντα δομημένες πάνω στην ανισότητα, στην εχθρότητα, στον ανταγωνισμό και στον πόλεμο. Για εκατομμύρια χρόνια η ανθρωπότητα πορεύτηκε, επιβίωσε και οικοδόμησε τον πολιτισμό της κοινοκτημοσύνης και της ισοκατανομής ο οποίος ανακόπηκε βίαια με την διάσπαση της ενότητας της κοινόκτητης γης, της κοινής υλικής βάσης της ύπαρξης των ανθρώπων και της προόδου της αρχαίας κοινωνίας, σε μερίδια ατομικής ιδιοκτησίας, γεγονός που είχε ως αποτέλεσμα τη μετατροπή των ισότιμων μελών της κοινότητας σε ανισότιμους ατομικούς ιδιοκτήτες γης και σε μη ιδιοκτήτες γης ή σε μικρούς ιδιοκτήτες γης, η ζωή των οποίων στο εξής θα εξαρτάται από τα συμφέροντα και τη βούληση των ισχυρών ατομικών ιδιοκτητών γης, οι οποίοι θα ελέγχουν την παραγωγή και την κατανομή των αγαθών και του πλούτου, αλλά και τη νομοθετική και πολιτική εξουσία.
Η Νέα Μεγάλη θανάσιμη Ιδέα
της ελληνικής λούμπεν μπουρζουαζίας
Γράφει ο Κώστας Λάμπος
Ορυκτά καύσιμα και καπιταλισμός
Είναι γνωστό ότι ο καπιταλισμός οφείλει την ύπαρξη και την ανάπτυξή του στα ορυκτά καύσιμα, στον άνθρακα αρχικά και στο πετρέλαιο στη συνέχεια. Γνωστό είναι επίσης ότι με τον ασφυκτικό έλεγχο που ασκεί μια χούφτα πετρελαιάδων, μεγαλοκεφλαιοκρατών και μεγαλοτραπεζιτών πάνω στις πηγές, στην επεξεργασία και στα δίκτυα διανομής της ηλεκτρικής ενέργειας που παράγεται από τα ορυκτά καύσιμα, δομείται ένα συγκεντρωτικό ενεργειακό σύστημα που διαμορφώνει τον διεθνή καταμερισμό της εργασίας σύμφωνα με τα ηγεμονικά στρατηγικά σχέδια του αμερικανισμού[1] για τον έλεγχο της παγκόσμιας οικονομίας.
|
κ. ΚΩΣΤΑΣ ΛΑΜΠΟΣ,Διδάκτωρ της Σχολής Οικονομικών Επιστημών του Freie Universitat BERLIN |
ΑΓΩΝΑΣ ΓΙΑ ΜΙΑ ΚΟΙΝΩΝΙΑ ΠΟΥ ΔΕΝ ΘΑ ΧΡΕΙΑΖΕΤΑΙ ΕΥΧΕΣ ΧΩΡΙΣ Α
ΚΑΙ 2019 ΨΕΥΔΑΙΣΘΗΣΕΙΣΝΤΙΚΡΥΣΜΑ
Εύχομαι και δέχομαι ευχές σημαίνει παραίτηση από την ευθύνη μου απέναντι στον εαυτό μου, στην κοινωνία που ανήκω και απέναντι στους συνανθρώπους μου.
Εύχομαι και δίνω ευχές σημαίνει άρνηση του εαυτού μου και της δημιουργικής πραγματικότητας του Εμείς.
Εύχομαι και δίνω ευχές σημαίνει παραίτηση από το αναφαίρετο δικαίωμά μας να ζούμε με ασφάλεια και αξιοπρέπεια.
Εύχομαι και δίνω ευχές σημαίνει ότι αποδεχόμαστε για διαχειριστή της ζωής μας κάποιον έξω από εμένα και το Εμείς
Εύχομαι και δέχομαι ευχές σημαίνει έλλειψη ειλικρίνειας, μειωμένη αυτοπεποίθηση και αυτοεκτίμηση και συνεπώς αίσθηση μειονεκτικότητας που οδηγεί σε προδιάθεση υποταγής σε κάτι ή κάποιον ανώτερο από εμένα και από το Εμείς.
Ευχόμαστε σημαίνει πως περιμένουμε να λύσουν άλλοι, ‘θεοί’, μεσσίες, αρχηγοί ή αφέντες, τα δικά μας ατομικά και κοινωνικά προβλήματα, οι οποίοι βέβαια μας εκμεταλλεύονται για δικό τους λογαριασμό.
Ανταλλάσουμε ευχές αντί να οικοδομήσουμε τη ζωή μας πάνω στον αγώνα, στην ενότητα και στην αλληλεγγύη ενάντια στα σκοταδιστικά και εξουσιαστικά ιερατεία που ‘εύχονται’, ‘προσεύχονται’ και κάνουν ότι μπορούν για να συνεχίσουμε να ευχόμαστε και να προσευχόμαστε αντί να αγωνιζόμαστε για την κατάργηση κάθε μορφής δουλείας και της καπιταλιστικής βαρβαρότητας
Να πάψουμε να ευχόμαστε και να αγωνιστούμε όλοι μαζί για όλα όσα χρειαζόμαστε για να είμαστε ευτυχισμένοι και να ζούμε σε κοινωνίες της ισότητας, της άμεσης δημοκρατίας, της παγκόσμιας ειρήνης και του Οικουμενικού Ουμανισμού.
Διαστημόπλοιο Γη, 01.01.2019
Κώστας Λάμπος
"ΑΥΛΑΙΑ" ΓΙΑ ΤΗΝ "ΠΟΛΙΤΙΚΗ 2000-2022",ΕΙΚΟΣΙ ΔΥΟ ΟΛΟΚΛΗΡΑ ΧΡΟΝΙΑ ΜΕΤΑ..
Η Εφημερίδα «ΠΟΛΙΤΙΚΗ 2000-2022» μετά από εικοσιδύο ολόκληρα χρόνια ΕΝΤΥΠΗΣ και ΗΛΕΚΤΡΟΝΙΚΗΣ έκδοσης, ολοκλήρωσε τον κύκλο της τον Δεκέμβριο 2022 οπότε και σταμάτησε την κυκλοφορία της για να μεταλλαχθεί σε THINK TANK BLOG.
Ευχαριστούμε από καρδιάς όσους μας αγάπησαν, μας τίμησαν με την απίστευτη αναγνωσιμότητά της, μας εμπιστεύθηκαν και ακόμα το κάνουν έως σήμερα.
Ευχαριστούμε όσους συνεργάστηκαν μαζί μας, όσους μας εμπιστεύθηκαν και μας στήριξαν.
Με αληθινή, βαθύτατη εκτίμηση προς Ολους Σας…
ΓΙΑΝΝΗΣ και ΜΑΡΙΑ ΒΑΒΟΥΡΑΝΑΚΗ
Ο Ιστοχώρος μας ΔΕΝ ΛΟΓΟΚΡΙΝΕΙ τα κείμενα των Αρθρογράφων του. Αυτά δημοσιεύονται εκφράζοντας τους ιδίους.
Tι ήταν η ΕΦΗΜΕΡΙΔΑ «ΠΟΛΙΤΙΚΗ»..για όσους δεν γνωρίζουν.
Η «ΠΟΛΙΤΙΚΗ» γεννήθηκε το 2000,ως συνέχεια του Περιοδικού «ΑΧΑΡΝΕΩΝ Έργα». Δημιουργήθηκε από Επαγγελματίες Εκδότες με δεκαετίες στον τομέα της Διαφήμισης, των Εκδόσεων και των Δημοσίων Σχέσεων και αρχικά ήταν μια Υπερτοπική Εφημερίδα με κύριο αντικείμενο το Αυτοδιοικητικό Ρεπορτάζ.
Επί χρόνια, κυκλοφορούσε την έντυπη έκδοσή της σε ένα ικανότατο τιράζ (5000 καλαίσθητων φύλλων εβδομαδιαίως) και εντυπωσίαζε με την ποιότητα της εμφάνισης και το ουσιώδες, μαχητικό και έντιμο περιεχόμενο της.
Η δύναμη της Πένας της Εφημερίδας, η Ειλικρίνεια, οι Ερευνές της που έφερναν πάντα ουσιαστικό αποτέλεσμα ενημέρωσης, την έφεραν πολύ γρήγορα πρώτη στην προτίμηση των αναγνωστών και γρήγορα εξελίχθηκε σε Εφημερίδα Γνώμης και όχι μόνον για την Περιφέρεια στην οποία κυκλοφορούσε.
=Επι είκοσι δύο (22) χρόνια, στήριζε τον Απόδημο Ελληνισμό, χωρίς καμία-ούτε την παραμικρή- διακοπή
.
=Επί είκοσι δυο ολόκληρα χρόνια, προέβαλε με αίσθηση καθήκοντος κάθε ξεχωριστό, έντιμο και υπεύθυνο Πολιτικό τόσο της Τοπικής όσο και της Κεντρικής Πολιτικής Σκηνής. Στις σελίδες της, θα βρείτε ακόμα και σήμερα μόνο άξιες και χρήσιμες Πολιτικές Προσωπικότητες αλλά και ενημέρωση από κάθε Κόμμα της Ελληνικής Βουλής. Η «ΠΟΛΙΤΙΚΗ» ουδέποτε διαχώρησε τους αναγνώστες της ανάλογα με τα πολιτικά τους πιστεύω. Επραττε το καθήκον της, ενημερώνοντας όλους τους Ελληνες, ως όφειλε.
=Επί είκοσι δυο ολόκληρα χρόνια, έδινε βήμα στους αδέσμευτους, τους επιτυχημένους, τους γνώστες και θιασώτες της Αλήθειας. Στήριζε τον Θεσμό της Ελληνικής Οικογένειας, την Παιδεία, την Ελληνική Ιστορία, πρόβαλλε με όλες της τις δυνάμεις τους Αδελφούς μας απανταχού της Γης, ενημέρωνε για τα επιτεύγματα της Επιστήμης, της Επιχειρηματικότητας και πολλά άλλα που πολύ καλά γνωρίζουν οι Αναγνώστες της.
=Επί είκοσι δύο ολόκληρα χρόνια, ο απλός δημότης–πολίτης, φιλοξενήθηκε στις σελίδες της με μόνη προϋπόθεση την ειλικρινή και αντικειμενική γραφή και την ελεύθερη Γνώμη, η οποία ΟΥΔΕΠΟΤΕ λογοκρίθηκε.
Η ΕΦΗΜΕΡΙΔΑ «ΠΟΛΙΤΙΚΗ», στην διακοπείσα πλέον ηλεκτρονική έκδοσή της, ήταν ένα βήμα Ισονομίας και Ισοπολιτείας, έννοιες απόλυτα επιθυμητές, ιδιαιτέρως στις ημέρες μας. Υπήρξε ο δικτυακός τόπος της έκφρασης του πολίτη και της εποικοδομητικής κριτικής, μακριά από κάθε στήριξη αφού δεν ετύγχανε οικονομικής υποστήριξης από Δήμους, Κυβερνήσεις ή όποιους άλλους Δημόσιους ή Ιδιωτικούς Φορείς, δεν είχε ΠΟΤΕ χορηγούς, ή οποιασδήποτε μορφής υποστηρικτές. Απολάμβανε όμως του Διεθνούς σεβασμού αφού φιλοξενούσε ενημέρωση από αρκετά ξένα Κράτη-κάτι που συνεχίζεται και σήμερα- πράγμα που της περιποιεί βεβαίως, μέγιστη τιμή.
Η ΕΦΗΜΕΡΙΔΑ «ΠΟΛΙΤΙΚΗ» διέγραψε μια αξιοζήλευτη πορεία και απέκτησε ΜΕΓΙΣΤΗ αναγνωσιμότητα (που συνεχίζεται ως σήμερα).
Η Εφημερίδα «ΠΟΛΙΤΙΚΗ» διεκδίκησε και κέρδισε την αποδοχή και τον σεβασμό που της ανήκε, με «εξετάσεις» εικοσιδύο ολόκληρων ετών, με συνεχείς αιματηρούς αγώνες κατά της τοπικής διαπλοκής, με αγώνα επιβίωσης σε πολύ δύσκολους καιρούς, με Εντιμότητα, αίσθηση Καθήκοντος και Ευθύνης.