**Μια απάντηση με τον δικό μου τρόπο:
Δεν μπορεί ΟΠΟΙΟΣ ΝΑ'ΝΑΙ να γίνει Γιατρός.
Οταν θα αποφασίσεις: να διαβάζεις ΣΕ ΟΛΗ ΣΟΥ ΤΗΝ ΖΩΗ, να "σπουδάζεις" σε σεμινάρια ΟΛΗ ΣΟΥ ΤΗΝ ΖΩΗ, να πολεμάς τον πόνο και την θλίψη που γιατρεύεις και σε σημαδεύει ανεξίτηλα ΓΙΑ ΟΛΗ ΣΟΥ ΤΗΝ ΖΩΗ, να υποστείς τις συνέπειες στην προσωπική σου ζωή αφού αδύνατον να μην κουβαλάς την θλίψη απο την καθημερινή σου "συνέντευξη με τον Θάνατο" στο σπίτι και τους οικείους σου, να μην έχεις ωράριο εργασίας ΠΟΤΕ κατά την διάρκεια της ζωής σου,να χειρουργείς ΟΛΗ ΣΟΥ ΤΗΝ ΖΩΗ, να υποφέρεις σε όλη σου την ζωή όταν "χάνεις" ασθενή σου,να ενθαρρύνεσαι απο την αγάπη των ασθενών σου αλλά και απο την σιχαμένη συμπεριφορά κάποιων απο αυτούς, να εξουθενώνεσαι στις εφημερίες ΣΕ ΟΛΗ ΣΟΥ ΤΗΝ ΖΩΗ, να κοιμάσαι ρε ράντζο στις εφημερίες κατάκοπος και εξουθενωμένος και μακριά απο την οικογένειά σου...ΚΑΙ ΝΑ ΜΗΝ ΠΛΗΡΩΝΕΣΑΙ ΠΟΤΕ ΣΩΣΤΆ,γιατί ΔΕΝ ΥΠΑΡΧΕΙ "ΣΩΣΤΟΣ" ΜΙΣΘΟΣ να ισοφαρίσει τα ως άνω...
ΤΟΤΕ...μπορείς να κρίνεις ΈΝΑΝ ΓΙΑΤΡΟ.
Και κάπου εκεί, ισχύουν τα ίδια και για τους νοσηλευτές.
Τα λόγια σου ΛΙΓΑ σε μένα για τους Γιατρούς.
Γιατί και ο ΧΕΙΡΟΤΕΡΟΣ ΟΛΩΝ ΕΧΕΙ ΣΩΣΕΙ ΟΠΩΣΔΗΠΟΤΕ ΜΙΑ ΑΝΘΡΩΠΙΝΗ ΖΩΗ, ενώ εσύ κι εγώ, είμασταν σπιτάκι μας.
Σε παρακαλώ να μην μου ξαναγράψεις και θα στο χρωστώ ΝΑ ΜΗΝ ΜΕ ΞΑΝΑΔΙΑΒΑΣΕΙΣ.
Δεν μου είσαι συμπαθής...
Αυτό...