Αρκεί..ένας ιός..
Δεν αισθάνομαι την ανάγκη
να ευχηθώ εφέτος «ΧΡΟΝΙΑ ΠΟΛΛΑ» σε κανέναν. Δεν με αφήνει ένας βαθύς, βαρύς και
σκοτεινός ψυχισμός που κυριαρχεί μέσα μου και με κάνει να αναλογιστώ ξανά και
ξανά τι έμαθα από αυτήν την φρικτή χρονιά και τι μπορώ να περιμένω.
Ετσι,αντί για
ευχές,προτιμώ να γράψω. Πάλι..
Ομολογώ πως δεν έχω καμία
ψευδαίσθηση ότι θα επιστρέψουμε ξανά εκεί που ήμασταν. Γιατί αρκεί όσα έγιναν
για να μου δείξουν ότι ήμασταν κάπου καλά, αλλά μετά ήρθε η κόλαση με το όνομα corona ΙΟΣ.
Ολα τα άλλα, ξαφνικά μέσα μου έμοιασαν εύκολα, προσπελάσιμα, μαχητά.
Αυτό που τώρα ζούμε, δεν
είναι έτσι.
Το πρώτο που με έμαθε αυτός
ο χρόνος,είναι το Μεγαλείο, η Θεϊκή προσέγγιση της Επιστημονικής Αλήθειας από τους
Επιστήμονες της Γης που έκαναν το αδύνατο-κατορθωτό, να ανακαλύψουν και να
παραδώσουν στην Ανθρωπότητα εμβόλιο, σε χρόνο που κανείς δεν το φανταζόταν. Η
λύτρωση λοιπόν είναι εδώ, αλλά κανείς δεν μου λέει πως την επόμενη φορά που θα
χρειαστεί, θα έχει την ίδια ταχύτητα, ή την ίδια αποτελεσματικότητα. Όμως η
αφοσίωση,η συμπόνοια,η γενναιοδωρία και ο αγώνας των Επιστημόνων της Γης, επιβεβαίωσε
μέσα μου αυτό που πάντοτε πίστευα, ότι «ΜΕΤΑ
ΤΟΝ ΘΕΟ,ΕΙΝΑΙ Ο ΙΑΤΡΟΣ».
Είδα το αναπάντεχο, ή
μάλλο ΤΑ αναπάντεχα. Αυτά που πίστευα πως έκαναν την πατρίδα μου μικρότερη, ανεπαρκή,
ανέτοιμη: είδα να καταρρέουν συστήματα Υγείας στις μεγαλύτερες χώρες της Γης
και στον αντίποδα, μια ικανή δική μας κυβέρνηση που θα’λεγε κανείς πως την
έστειλε ο Θεός την κατάλληλη στιγμή, να τα καταφέρνει μια χαρά, μέσα από κούραση,
αγώνα, μάχες και αντίξοες συνθήκες. Υπήρξαν στιγμές που ένοιωσα ξανά, αληθινά
υπερήφανη που είμαι Ελληνίδα και δεν ζω σε κάποιες άλλες «δυνατές», «ισχυρές»
χώρες που μια αναπάντεχη πανδημία, τις ξεγύμνωσε
τελείως από το σελοφάν και το χρυσό περιτύλιγμα που αποδείχτηκαν δια μιας,
φαύλη και ψεύτικη εικόνα. Εκλαψα όταν
είδα την αντιμετώπιση δήθεν «μεγάλων» και «ισχυρών» να εκφράζουν απελπιστικά
μειωμένο ενδιαφέρον για τις ζωές του Λαού τους, και την ίδια ώρα τον δικό μου
Πρωθυπουργό να επιλέγει: «προτιμώ τις ζωές
του Λαού μου από οποιοδήποτε χρηματικό όφελος».
Είδα την ιατρική παραπληροφόρηση
σε όλο της το μεγαλείο, είδαμε όλοι την αποτυχία των ψεκασμένων να
αντιμετωπίσουν την πραγματικότητα, μας προβλημάτισε επιπρόσθετα η ελλειματική τους και δειλή συμπεριφορά, το
χώσιμο της κεφαλής τους στην άμμο, μέχρι κάποιοι άλλοι να βρούν λύσεις που θα
ωφελήσουν και τους ίδιους. Αυτοί, θα υπάρχουν πάντα, και πάντα θα είναι οι
ανώφελοι κώνωπες του πλανήτη που θα τους άξιζε ένας Καιάδας και μόνον.
Βίωσα όμως τις εξ ανάγκης
εφαρμόσιμες , κατά το δυνατόν βέλτιστες στρατηγικές ανταπόκρισης στον ιό από θεσμούς
της ιατρικής περίθαλψης και της δημόσιας
Υγείας.
Είδα το βασικό
χαρακτηριστικό της Δημοκρατίας, την εκλογή Κυβερνήτη από Λαό, να γίνεται
χαρτοπόλεμος της βίας από ψυχικά κλονισμένο ον που κυβέρνησε τον μισό πλανήτη. Είδα
να μεταχειρίζονται ολόκληροι λαοί στεγνά, δολοφονικά, απάνθρωπα, ανελέητα από κυβερνήτες
που δεν θα έπρεπε ΠΟΤΕ να είναι τέτοιοι.
Βίωσα την ανεπάρκεια του
νέου «θεού» που σ’ αυτόν έχουμε όλοι γονατίσει, την ανεπάρκεια του διαδικτυακού
περιβάλλοντος όταν χρειάστηκε να στηρίξει την απομακρυσμένη εκπαίδευση.
Είδα να στέκονται μπροστά
μου σφιχτά δεμένες οι συμφορές της πανδημίας, της βίας και της βαθιάς
οικονομικής κρίσης. Ο,τι χειρότερο, ό,τι πιο αναπάντεχο, ό,τι πιο τρομερό..
Είδα να «τρέχουν»
έρευνες, στρατηγικές, οικονομικές λύσεις…με τρόπο που ποτέ δεν είχα ξαναδεί.
Συνειδητοποίησα ότι κάποιες
εθνικές αλλά και παγκόσμιες ανισότητες
που φανταζόμουν, ή δεν υπήρχαν ή καταφέραμε να τις αντιμετωπίσουμε γενναία και
όσο πιο γρήγορα γινόταν.
Τέλος, κατάλαβα καλά πως
δεν είμαστε έτοιμοι για ό,τι μας συνέβη και ίσως δεν θα είμαστε καν έτοιμοι για
τα επόμενα. Συνειδητοποιώ πως πρέπει να αναθεωρήσουμε πολλά πράγματα, να
εγκλιματιστούμε σε νέο τρόπο ζωής, να μάθουμε να βοηθάμε τον διπλανό μας, να
αφήνουμε πίσω κάθε άχρηστο, άσχημο και επώδυνο εμπόδιο που δεν μπορούμε να
αντιμετωπίσουμε.
Καλούμεθα να χτίσουμε ΕΝΑΝ ΕΝΤΕΛΩΣ ΝΕΟ ΚΟΣΜΟ
μέσα από τεράστιο κόπο, μεγάλη προσπάθεια και η θλίψη, ο θυμός, η κούραση, η
απογοήτευση αλλά και όσα μαθήματα πήραμε
σ’ αυτό το καταραμένο 2020, μας έκανε ΝΑ ΕΚΤΙΜΗΣΟΥΜΕ ΤΟΝ ΧΡΟΝΟ ΠΟΥ ΔΙΑΘΕΤΕΙ Ο
ΚΑΘΕΝΑΣ ΜΑΣ ΠΑΝΩ ΣΤΗΝ ΓΗ…και αυτός ίσως είναι πολύ λιγότερος από όσο φανταζόμαστε.…
