ΣΤΗ ΧΩΡΑ ΤΗΣ ΘΛΙΨΗΣ.....
Κατάρες, οιμωγές, άφατος πόνος. Πολλοστή φορά και σίγουρα όχι η τελευταία.Ο Πόνος είναι παντού, διασκορπισμένος και αγγίζει όλους,γιατί ό,τι συνέβη-για πολλοστή φορά-θα μπορούσε να αγγίξει όλους.Και πάλι,αυτή την πιθανότητα ουδείς μπορεί να την αποκλείσει για το μέλλον.
..και ενώ όλοι πενθούν,εγώ προσπαθώ να σκεφτώ:
..πόση ελπίδα και προοπτική έχει ένας λαός που πολεμά τον ίδιο τον εαυτό του;
..ποιά ελπίδα μπορεί να έχει ένας λαός που φέρνει στην κυβέρνηση καραμπινάτους εχθρούς του, υπηρέτες εχθρικών λαών, στυγνούς δολοφόνους κάθε Αξίας ακόμα και της ίδιας του της ζωής,"Μυγχάουζεν με μάστερ" που τον κατέστρεψαν και τους δέχεται ΑΚΟΜΑ ως .."υποψηφίους" για την κυβέρνηση;
..ποιά ελπίδα μπορεί να έχει ένας λαός που υπερασπίζεται τους δολοφόνους της Πατρίδας του;
..ποιά ελπίδα μπορεί να έχει ένας πολίτης που γράφει στα social "δεν με νοιάζει ποιοί τρώνε και πόσα,εγώ κοιτάω...."
..ποιά ελπίδα μπορεί να έχει ένα κράτος που έχει για πρώτη φορά έναν κυβερνήτη που αντιμετώπισε απίστευτης δυσκολίας περιστατικά και τα έβγαλε πέρα αλλά δεν τον στηρίζει ολοκληρωτικά γιατί έμαθε να ζει στην βρωμιά και την ρεμούλα κάθε μορφής και υπερασπίζεται αυτούς που θα του εξασφαλίσουν μια ζωή μέσα στον βούρκο κάθε λογής;
..ποιά ελπίδα μπορεί να έχει ένας πολίτης που δεν νοιάζεται για τον διπλανό του, τον τόπο που ζει,που γράφει στα social κάθε καραμπινάτη βλακεία αλλά ποτέ δεν καυτηριάζει τις "παρέες" που τον έχουν θάψει έξι μέτρα κάτω απο τη γη;
..ποιά ελπίδα μπορεί να έχει κάθε πολίτης που ζεί, κινείται και ενεργεί με στόχο πάντα και μόνο την ασφάλεια του...πισινού του;
..ποιά ελπίδα μπορεί να έχει ένας Λαός που ΔΕΧΕΤΑΙ να κυβερνιέται απο δολοφόνους-συνδικαλισταράδες κάθε λογής,τοποθετημένους σε κάθε καίρια θέση του κοινωνικού ιστού ΚΑΙ ΔΕΝ ΤΟΥΣ ΚΡΕΜΑΕΙ για να γλυτώσουμε όλοι;
Αυτό...
