dikastiko.gr
ΓΡΗΓΟΡΙΟΣ ΠΕΠΟΝΗΣ: ΓΙΑ ΤΟΝ ΔΗΜΗΤΡΗ ΤΣΟΒΟΛΑ
Βαθιά η θλίψη και η οδύνη με το άγγελμα της εκδημίας του.
Σαν να σταμάτησε ξαφνικά η ροή του χρόνου στο άκουσμα της θλιβερής είδησης, το μεσημέρι της 25ης του Φλεβάρη.
Σαν να πάγωσε ο ίδιος ο χρόνος, που στις ψευδαισθήσεις μας νομίζουμε ότι κυλάει αργά, αλλά στην πραγματικότητα περνάει πολύ γρήγορα.
Ηχεί ως οξύμωρο, αλλά το μόνο βέβαιο στην ζωή είναι ο θάνατος.
Μια αρχή, ένα τέλος και ό,τι ενδιάμεσα.
Και αυτό το «ενδιάμεσα» για τον Δημήτρη Τσοβόλα υπήρξε δύσκολο και ανηφορικό στην αρχή, δημιουργικό, αξιόλογο και πάντα σημαντικό στην συνέχεια, όχι μόνο στην ατομική και προσωπική του πτυχή, αλλά και στην κοινωνική του διάσταση.
Οι μεγάλες δυσχέρειες και η δυσμένεια (όχι μόνον της τύχης) που εξ απαλών ονύχων έζησε στο «πετσί» του, δεν του έκαμψαν το ηθικό και δεν του αλλοίωσαν την βούληση.
Δεν το οδήγησαν στην «χρεοκοπία» της απογοήτευσης.
Τον ενδυνάμωσαν, σφυρηλάτησαν τον χαρακτήρα του και έχοντας συνείδηση ότι η φτώχεια, όταν υπάρχει, δεν βρίσκεται στις τσέπες μας, αλλά στις ψυχές μας, άνοιξε τα φτερά του.
Εγκύκλιες σπουδές στην Άρτα, φοιτητής της Νομικής Σχολής στο Αριστοτέλειο Πανεπιστήμιο της Θεσσαλονίκης, δικηγόρος Άρτας, βουλευτής κατ’ επανάληψη, υπουργός οικονομικών επί σειράν ετών, αρχηγός κοινοβουλευτικού κόμματος και πάλι θεμιστοπόλος αργότερα, ως διαπρεπές μέλος του Δικηγορικού Συλλόγου Αθηνών αυτήν την φορά.
Πάντα προσηνής και ποτέ απόμακρος, πάντα λαϊκός και ασυμβίβαστα συνεπής στις δημοκρατικές αρχές και αξίες, πάντα σταθερός και ακάματος υπερασπιστής των ανθρωπίνων δικαιωμάτων και των δημοκρατικών ελευθεριών, πάντα με ακηλίδωτο ήθος και ανυποχώρητος μαχητής, πάντα μακράν σκοπιμοτήτων και υπηρέτης του δέοντος.
Κατ’ εξαίρεση του κανόνα, ενώ εκπλήρωσε όλες τις επιθυμίες του, τα όνειρά του αναζωογονούμενα και ανατροφοδοτούμενα δεν εξέλιπαν.
Το στίγμα του θα παραμείνει ανεξίτηλο στην ποινική δικηγορία.
Και με αυστηρό αποκλειστικώς εισαγγελικό μάτι, στα υπερασπιστικά έδρανα και την ποινική υπεράσπιση θα διαπιστώνεται, εφεξής, κενό δυσαναπλήρωτο.
Ο νομικός κόσμος θα είναι φτωχότερος.
Αν ο αληθινός τάφος των νεκρών είναι οι καρδιές των ζωντανών, σίγουρα ο Δημήτρης Τσοβόλας θα «εγκαταβιοί» στην ψυχή της κοινωνίας και στις καρδιές των απλών ανθρώπων.
Θερμά συλλυπητήρια και δύναμη αντοχής στην οικογένειά του.
Καλό ταξίδι και αιωνία σου η μνήμη συμπατριώτη Ηπειρώτη Δημήτρη Τσοβόλα.
*Του Γρηγορίου Ζ. Πεπόνη, Αντεισαγγελέως Αρείου Πάγου ε. τ.
