ΟΙ ΕΥΧΕΣ ΤΗΣ ΜΑΡΙΑΣ…
Δεν μου αρέσουν οι τυποποιημένες, χιλιοφορεμένες, ξεπερασμένες, τυπικές ευχές. Ετσι κι εφέτος θα γράψω κάτι ..αντί ευχών.
Το αντέγραψα από το twitter και με συγκλόνισε, από το πληκτρολόγιο μιας Γυναίκας που ακολουθώ πάρα πολύ καιρό:
«Ένα ξένο σπίτι, οι τοίχοι εχθρικοί. Γύρω μου σε κιβώτια απο φτηνό χαρτόνι και μαύρες σακούλες η ζωή μου. Για πέταμα κι αυτή.»
Δεν απάντησα. Κατάλαβα. Αναρωτήθηκα μόνο πόσοι Ανθρωποι δίπλα μας δεν κάνουν «γιορτή». Αυτό που βγάζουν τα Μέσα ενημέρωσης, ο χοντρουλός παππούλης, τα «χο χο χο», τα δυσθεώρατα γεμάτα τραπέζια με γκουρμέ φαγητό, τα ξεκαρδίσματα τηλεπερσόνων με τους επίσης δυσθεώρατους μιστ(θ)ούς για να ξεγελάνε το ίδιο το «σήμερα», δεν ανήκουν σε καμιά πραγματικότητα.Μια ουτοπία, όλα μαζί και ένα-ένα χωριστά.
Η χαρά είναι πια πανάκριβη για το μεγαλύτερο ανθρώπινο πλήθος, το γέλιο σπανίζει σαν την μαύρη τρούφα και το χειρότερο; ΠΟΥΘΕΝΑ η μορφή του Χριστού…πουθενά το ΜΕΓΙΣΤΟ,ΣΥΓΚΛΟΝΙΣΤΙΚΟ ΜΗΝΥΜΑ: της Μητέρας του που γεννά σε ένα σταύλο παγωμένη και αβοήθητη, η ζεστή ανάσα των ζώων που ζεσταίνουν το Βρέφος της…η μορφή του Ιωσήφ… άφαντο ΑΠΟ ΠΑΝΤΟΥ το ΘΕΟΣΗΜΑΝΤΟ ΜΗΝΥΜΑ ΤΩΝ ΗΜΕΡΩΝ.
Ολα ψεύτικα και η «ουσία» των ημερών…ΠΟΥΘΕΝΑ. Ζει μόνο στις ψυχές και τα χέρια των ΚΑΛΩΝ ανθρώπων που προσφέρουν στον διπλανό τους από γνήσια, αμόλυντη, καθαρή σαν το γάργαρο νερό ΑΓΑΠΗ τους στον Συνάνθρωπο. Σ’ αυτούς και μόνο που για μένα είναι ΑΥΤΟΙ ΠΟΥ ΚΡΑΤΟΥΝ ΖΩΝΤΑΝΟ ΤΟ ΠΑΡΑΔΕΙΓΜΑ ΤΟΥ ΔΙΚΟΥ ΜΟΥ ΧΡΙΣΤΟΥ…την ΑΓΑΠΗ, εύχομαι με πόνο..
«ΚΑΛΑ ΧΡΙΣΤΟΥΓΕΝΝΑ» και «ΧΡΟΝΙΑ ΣΑΣ ΠΟΛΛΑ» Αγαπημένοι μου.
Σας παρακαλώ..συνεχίστε ΝΑ ΥΠΑΡΧΕΤΕ..μην αλλάξετε…συνεχίστε ΝΑ ΑΓΑΠΑΤΕ.
Μαρία
