ΡΟΜΑ Ή ΑΛΛΙΩΣ..ΓΥΦΤΟΙ:Η ΑΛΛΗ ΟΨΗ ΤΟΥ ΝΟΜΙΣΜΑΤΟΣ
Στο θέμα της διαμόρφωσης της σημερινής συμπεριφοράς και εγκληματικότητας των ρομα, υπάρχει και μια άλλη παράμετρος. Αυτή που όλοι θέλουμε να ξεχνάμε, αλλά εγώ δεν μπορώ να προσπεράσω και που έχω και στο παρελθόν αναφέρει σε άρθρα μου.
Εκτός από την φρικτή παρουσία της μερίδας των ρομα με την εγκληματική συμπεριφορά, υπάρχει και μια άλλη: αυτή των Γύφτων που ζουν ΚΑΙ ΣΗΜΕΡΑ από τον ιδρώτα τους, δουλεύοντας κυρίως στο εμπόριο και πληρώνοντας φόρους ως Ελληνες Πολίτες.
Αυτούς αφορά το σημερινό μου άρθρο και όχι τους σκληρούς παραβατικούς που καθημερινά, μας απασχολούν, δολοφονούν, βιάζουν, κλέβουν.
Θα ξέρετε βέβαια οτι ..δεν ήμουν πάντοτε ..νέα! Υπήρξα και παιδί και μαθήτρια του δημοτικού σχολείου. Τότε έζησα την προσπάθεια της Γιολάντα, μιας γυφτοπούλας που «ήθελε να μάθει γράμματα». Ερχόταν στο σχολείο καθαρή, ήταν ένα όμορφο κοριτσάκι και θυμάμαι ακόμα πως είχε υπέροχα μαύρα μαλλιά. Η Γιολάντα, κάθησε στο μοναδικό θρανίο που την δέχτηκε: το δικό μου. Ο κ. Γιάννης Βησσαράκης, λατρεμένος μου δάσκαλος, ποτέ δεν την διαχώρησε από εμάς τους άλλους. Μάλιστα, στεκόταν από πάνω της και την διόρθωνε προσπαθώντας να την κάνει να νοιώσει καλά. Αλλά δεν τα κατάφερε. Η Γιολάντα, έφυγε από το σχολείο δύο μόνο εβδομάδες μετά-αν θυμάμαι καλά πια-κλαίγοντας απαρηγόρητη και επέστρεψε στην Φυλή της πληγωμένη, απαρηγόρητη και ΑΠΟΡΡΙΠΤΕΑ.
Ο,τι είναι σήμερα οι ρομά που κανένας δεν θέλει-ΚΑΙ ΔΙΚΑΙΑ- δημιουργήθηκε σε διάστημα δεκαετιών, από την κοινωνία μας που ποτέ δεν δέχτηκε το διαφορετικό τους χρώμα, τον τρόπο της ζωής τους, την δική τους δύσκολη στο να εγκλιματιστεί, συμπεριφορά. Ποτέ δεν έγιναν αποδεκτοί. Υπήρξαν για δεκαετίες, πριν τους «ανακαλύψουν» οι έμποροι ναρκωτικών και όπλων και τους μετατρέψουν στο σημερινό τους εγκληματικό προφίλ, απορριπτέοι σε κάθε τους κοινωνική δραστηριότητα. Ηταν απλώς… «οι γύφτοι».
Η απέχθεια, η απόρριψη και η μη παραδοχή της διαφορετικής τους κουλτούρας, συσσωρευμένη σε δεκαετίες, δημιούργησε την σημερινή καρκινική κατάσταση που κάνει όλη την υπόλοιπη κοινωνία μας να υποφέρει. Και κανείς βεβαίως και δικαιολογημένα, δεν έχει την διάθεση να δει καθαρά την άλλη πλευρά του φεγγαριού, αυτούς που ΚΑΙ ΣΗΜΕΡΑ ζουν έντιμα και εργαζόμενοι σκληρά, όχι μόνο στην επαγγελματική τους δραστηριότητα, αλλά ΚΑΙ ΑΥΤΟΙ ακόμα, μη αποδεκτοί από εμάς τους υπόλοιπους.
ΠΟΥ ΘΕΛΩ ΝΑ ΚΑΤΑΛΗΞΩ; Στο ότι ΑΥΤΗ Η «ΜΕΡΙΔΑ» ΤΩΝ ΕΝΤΙΜΩΝ ΡΟΜΑ, είναι το «όπλο» που θα μπορούσε να συμμαζέψει το σημερινό κακό. Είναι η μόνη ελπίδα να λυθεί ένα σοβαρότατο, θανατηφόρο πρόβλημα της σημερινής μας κοινωνίας. Μόνο οι ίδιοι οι Ρομά μπορούν να παρέμβουν σε άτομα της ίδιας φυλής και να αλλάξουν κάπως τα πράγματα. Ισως είναι αργά για πολλά, αλλά η ελπίδα πεθαίνει πάντα τελευταία, αν πιστεύουμε όλοι πως η βία, φέρνει την βία ΚΑΙ ΟΧΙ ΤΗΝ ΑΝΑΚΩΧΗ.
Εν κατακλείδι.. και εδώ ισχύει, για όσους θέλουν να βλέπουν καθαρά.. το «παιδί σου είμαι Κοινωνία και σου μοιάζω». Οι ευθύνες, ποτέ δεν είναι μονοσήμαντες.
Με την ελπίδα ότι θα αποδεχθείτε το άρθρο μου στην πραγματική του διάσταση, σας ευχαριστώ αν με διαβάσατε και πάλι..
*το άρθρο μου αυτό, είναι αφιερωμένο στην Γιολάντα, ρωγμή της καρδιάς και της μνήμης μου.
