Φαίνεται, πως για όλα όσα δεν εκτιμήσαμε, δεν πολεμήσαμε, δεν προσπαθήσαμε..ήρθε η ώρα να τα χάσουμε. Ως απλός παρατηρητής της καθημερινότητας, νοιώθω άρρωστη. Ειλικρινά. Απόλυτα…Και ειλικρινέστερα, αυτό που πάντοτε πίστευα, ότι ο άνθρωπος είναι η ανίατη αρρώστεια του Πλανήτη, είναι πέρα για πέρα αληθινό.
Μια αόρατη «βόμβα», γκρεμίζει τα πάντα. Και όχι τώρα. Εχει αρχίσει εδώ και δεκαετίες. Τις δύο τελευταίες, αρθρογραφούσα και το επισήμανα κατ’ επανάληψιν. Το όφελος; ΜΗΔΕΝ.
Εβλεπα την Οικογένεια, τις Αρχές και τις Αξίες της να καταβαραθρώνονται. Οι αρμοί που την έδεναν, δεχόντουσαν ανηλεή επίθεση από δεκάδες πηγές: ναρκωτικά, ακατάλληλη και φθίνουσα εκπαίδευση, ανεργία, εσω-οικογενειακές τραγωδίες, διαζύγια, η πλήρης αποστασιοποίηση των απογόνων από τους γονείς οδήγησαν στο σήμερα και όλοι ξέρουμε ποιο είναι αυτό.
Παρακολουθούσα την Πατρίδα, δεμένη πισθάγκωνα με δεσμά ατελέσφορων «κυβερνήσεων» να χάνει κάθε τι που την καθιστούσε σεβαστή, ολοκληρωμένη, με πολίτες ικανούς να την υπερασπιστούν αποτελεσματικά. Κάθε Αξία-και εδώ- γελοιοποιήθηκε, ξεγυμνώθηκε, χλευάστηκε και οδηγήθηκε στο σήμερα, που όλοι ξέρουμε ποιο είναι. Σε κάθε περίπτωση, η ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΣΥΝΕΙΔΗΣΗ πολεμήθηκε από «έλληνες» κάθε λογής και είδους:ειλικρινείς αλλά αγράμματους, κουτοπόνηρους Εφιάλτες, επίορκους ΚΑΘΗΓΗΤΕΣ που αμείβονταν –και αμείβονται ΑΚΟΜΑ- παχυλώς από εχθρούς της Πατρίδας, ξένους ολιγάρχες με σκοτεινούς σκοπούς που διέθεσαν διαχρονικά πακτωλούς χρημάτων για να μας εξοντώσουν..και ΌΛΟΙ ΞΕΡΟΥΜΕ ΠΟΙΟΙ ΕΙΝΑΙ.
Έβλεπα την Εκκλησία να ανέχεται αυτά που δεν έπρεπε ποτέ να ανεχθεί, να εξελίσσεται σε «κατάστημα πώλησης ελπίδας Παραδείσου» και θύλακας όχι Πιστών, αλλά οπαδών και ανατρίχιαζα. Με συγκινούσαν –και με συγκινούν βαθύτατα- αληθινοί Ιεράρχες, με Γνώση, Παιδεία και Ειλικρίνεια που απλά επιβεβαίωναν -και επιβεβαιώνουν- τον κανόνα. Πιστοί σε αυτό που ορκίστηκαν να φυλάττουν, αποτελούν σήμερα ένα καταφύγιο ελπίδας και πολλούς από εμάς.Είναι όμως τόσο λίγοι.. Πλείστοι όσοι όμως από εμάς, δοκιμαστήκαμε και χάσαμε ακόμα και την Πίστη μας…την ΟΠΟΙΑ Πίστη.
Παρακολουθώ τα social media να επιδρούν στην Κοινωνία ως δοχείο εκτόνωσης της οργής για εγκλήματα κάθε είδους και λογής. Εκεί ο κάθε πολίτης, άκοπα και αχρεωστήτως, βρίζοντας και ..μουτζώνοντας, αποκτά την ..αίσθηση της διαμαρτυρίας. Μα Θεέ μου…ποιος μας είπε ότι αυτό είναι….ΑΝΤΙΣΤΑΣΗ;;;
Έζησα με τραγικό τρόπο
την ΕΙΚΟΣΑΕΤΙΑ ΠΛΟΥΤΙΣΜΟΥ ΤΩΝ ΚΑΘΕ ΕΙΔΟΥΣ ΠΟΛΙΤΙΚΩΝ ΑΠΑΤΕΩΝΩΝ. Εκεί, ο Ελληνας
Πολίτης είδε τα όνειρά του, απορρίμματα στο καλάθι των αχρήστων κάθε πολιτικού
απατεώνα, είτε σε κεντρικό, είτε σε τοπικό επίπεδο. Εωλοι υπηρέτες αφεντάδων,
επίορκοι κάθε λογής και σε κάθε δημόσια υπηρεσία, καταχραστές και ληστές
δημοσίου χρήματος, έγιναν πλούσιοι, χωρίς ιδρώτα, χωρίς προσπάθεια, χωρίς ήθος,
χωρίς αξίες. Χάριν της υπηρεσίας τους στα κόμματα, αυτή την μάστιγα που κατέστρεψε κάθε Αξία της Κοινωνίας. Και
την ίδια στιγμή, σήμερα, ο Ελληνας Πολίτης ενώ παρακολουθεί εγκλήματα
ΑΤΙΜΩΡΗΤΑ, παραμένει δυστυχής, άνεργος και ανίκανος να προσφέρει στην
Οικογένειά του τα απαραίτητα. Και –κατ’ ουσίαν- ουδείς ενοχλείται. Και όλοι ΞΕΡΟΥΜΕ ΠΟΙΟΙ ΕΙΝΑΙ ΑΥΤΟΙ.
Επαγγελματίες και
Επιχειρηματίες, ειδικά οι ΑΓΩΝΙΣΤΕΣ Μικρομεσαίοι, αυτοκτονούν, είναι «νεκροί»
αφού υπήρξαν τα μεγαλύτερα θύματα έωλων κυβερνήσεων που θα’λεγε κανείς πως
ΕΙΧΑΝ ΣΤΟΧΟ την εξόντωσή τους. Και πέτυχαν στο ακέραιο. ΔΕΝ ΥΠΑΡΧΕΙ ΠΙΑ
Μικρομεσαία επιχειρηματικότητα. Δεν υπάρχει εργασία, δεν υπάρχει έσοδο
Ελληνικής Οικογένειας, δεν υπάρχει μισθός, έπαψε να υπάρχει επαρκής σύνταξη…ΕΠΑΨΕ
ΝΑ ΥΠΑΡΧΕΙ Α Ξ Ι Ο Π Ρ Ε Π Ε Ι Α διαβίωσης ΚΑΙ ΑΥΤΟ ΤΟ ΓΝΩΡΙΖΟΥΜΕ ΟΛΟΙ
Και αφού ΟΛΟΙ ΓΝΩΡΙΖΟΥΜΕ ΤΗΝ ΔΥΣΤΥΧΙΑ ΜΑΣ, έχουμε πέσει θαρρείς σε ένα είδος «χειμερίας νάρκης». Δεν πολεμάμε για τίποτα, δεν στηρίζουμε τους Άξιους που αγωνίζονται βαλλόμενοι πανταχόθεν να μας κρατήσουν ΤΟΥΛΑΧΙΣΤΟΝ ζωντανούς, αντί να σκεφτούμε, απλά βρίζουμε, αμφισβητούμε και τα ΚΑΛΑ, αποδιοργανώνουμε ότι θα μπορούσε να οργανωθεί και να μας σώσει, βυθισμένοι στην μηδενικότητά μας, κριτικάρουμε τα πάντα, απορρίπτουμε τα πάντα (φτάσαμε να απορρίπτουμε και …την ΕΠΙΣΤΗΜΗ!!), και απασχολούμεθα ΝΑ ΜΙΣΟΥΜΕ Ο ΕΝΑΣ ΤΟΝ ΑΛΛΟΝ.
Ο,τι δεν υπερασπιστήκαμε..ΗΡΘΕ Η ΩΡΑ ΝΑ ΤΟ ΧΑΣΟΥΜΕ. Και καλά θα κάνουμε να το παραδεχτούμε…
ΜΧΒ