Καλημέρα σε όλες και όλους.

Χρειάστηκαν μόλις πέντε ημέρες από την προκήρυξη των εκλογών για να καταρρεύσουν τα φληναφήματα περί προοδευτικής διακυβέρνησης και να φανεί τελικά ότι οι θιασώτες της απλής αναλογικής και των -έτσι χωρίς πρόγραμμα- κυβερνήσεων συνεργασίας είναι απλώς θιασώτες της ακυβερνησίας και της παραλυσίας. Παρακολουθούμε όλες αυτές τις μέρες μια Βαβέλ, ένα θέατρο του παραλόγου, το οποίο αναδεικνύει γιατί είναι επικίνδυνο να πάμε  στην κάλπη της 21ης Μαΐου με χαλαρή ψήφο.

Από τη μια βλέπουμε τον κ. Τσίπρα και τα στελέχη του ΣΥΡΙΖΑ, μετά την αρχική αφωνία τους για το «σχέδιο Δήμητρα» του πιθανού παλιού -νέου εταίρου τους Γιάνη Βαρουφάκη, να εφευρίσκουν από 24ωρο σε 24ωρο και ένα καινούργιο μοντέλο για την «προοδευτική διακυβέρνηση»: πότε την βαφτίζουν «Κυβέρνηση των ηττημένων», την άλλη μέρα «Κυβέρνηση των νικητών», την ονειρεύονται με τον Βαρουφάκη και το σχέδιο Δήμητρα-δραχμή ή χωρίς τον Βαρουφάκη αλλά με την ανοχή του, άλλοτε την θέλουν με το ΠΑΣΟΚ ή με τη στήριξη του ΠΑΣΟΚ ή και με την ανοχή του ΚΚΕ που ζητάει ασύντακτη έξοδο από την Ε.Ε. και ταυτόχρονα  εντίμως χαρακτηρίζει όλο αυτό το αλαλούμ περί προοδευτικής διακυβέρνησης με μια λέξη: «μούφα».

Από την άλλη βλέπουμε τον αρχηγό του ΠΑΣΟΚ να θέτει ως «κόκκινη» απαράβατη γραμμή τη μη συνεργασία με τον κ. Μητσοτάκη, τον κ. Τσίπρα και τον κ. Βαρουφάκη και να υπονοεί ουσιαστικά ότι κατάλληλος για την πρωθυπουργία είναι μόνο ο αρχηγός του τρίτου κόμματος ή κάποιος «άγνωστος Χ» που θα προκύψει από παρασκηνιακά μαγειρέματα. Αυτά δεν είναι σοβαρά πράγματα.