Delphi Economic Forum και ο Κύκλος Ιδεών:" Ελληνική κρίση: Μαθήματα για το μέλλον"

 

Tο Delphi Economic Forum και ο Κύκλος Ιδεών, με την υποστήριξη των εκδόσεων Πατάκη, σας προσκαλούν στην εκδήλωση με θέμα:   Ελληνική κρίση: Μαθήματα για το μέλλον   με αφορμή την επικείμενη έκδοση του βιβλίου του Charles H. Dallara «Euroshock: How the Largest Debt Restructuring in History Helped Save Greece and Preserve the Eurozone» και το βιβλίο του Ευάγγελου Βενιζέλου «Εκδοχές Πολέμου 2009-2022» εκδ. Πατάκη,   Σήμερα, Τρίτη 2 Μαΐου 2023, ώρα 18:30 στο ξενοδοχείο King George, Πλατεία Συντάγματος Συζητούν: Charles H. Dallara, Former Managing Director and Chief Executive Officer of the Institute of International Finance (IIF) (1993-2013); Chairman of the Board, Partners Group (USA) and Advisory Partner Ευάγγελος Βενιζέλος, πρώην αντιπρόεδρος της Κυβέρνησης και υπουργός Οικονομικών, καθηγητής ΑΠΘ Συντονίζει ο δημοσιογράφος Παύλος Τσίμας Γλώσσα: ελληνικά & αγγλικά, με ταυτόχρονη διερμηνεία *Είσοδος ελεύθερη Για εγγραφή (προαιρετική) συμπληρώστε τα στοιχεία σας εδω: https://e-talk.gr/greek-crisis-lessons-for-the-future/?fbclid https://ekyklos.gr/ev/839-ch-dallara-ev-venizelos.html

Twitter | FaceBook |  Vimeo |  YouTube

Tο Delphi Economic Forum και ο Κύκλος Ιδεών..

, με την υποστήριξη των εκδόσεων Πατάκη, σας προσκαλούν στην εκδήλωση με θέμα:

 

Ελληνική κρίση: Μαθήματα για το μέλλον

 

με αφορμή την επικείμενη έκδοση του βιβλίου του Charles H. Dallara «Euroshock: How the Largest Debt Restructuring in History Helped Save Greece and Preserve the Eurozone» και το βιβλίο του Ευάγγελου Βενιζέλου «Εκδοχές Πολέμου 2009-2022» εκδ. Πατάκη,

την Τρίτη 2 Μαΐου 2023, ώρα 18:30

στο ξενοδοχείο King George, Πλατεία Συντάγματος 

Συζητούν:

Charles H. Dallara, Former Managing Director and Chief Executive Officer of the Institute of International Finance (IIF) (1993-2013); Chairman of the Board, Partners Group (USA) and Advisory Partner

Ευάγγελος Βενιζέλος, πρώην αντιπρόεδρος της Κυβέρνησης και υπουργός Οικονομικών, καθηγητής ΑΠΘ

 

Συντονίζει ο δημοσιογράφος Παύλος Τσίμας

 

Γλώσσα: ελληνικά & αγγλικά, με ταυτόχρονη διερμηνεία

Π/A

2103638613

6944461750

ev.venizelos@gmail.com

ekyklos.gr@gmail.com

*Για εγγραφή (προαιρετική) συμπληρώστε τα στοιχεία σας εδω: https://e-talk.gr/greek-crisis-lessons-for-the-future/?fbclid

Ο Κύκλος Ιδεών σας προσκαλεί στην εκδήλωση " ΣΥΝΤΑΓΜΑ ΚΑΙ ΕΚΛΟΓΕΣ Το συνταγματικό πλαίσιο των εκλογών και των διαδικασιών που αυτές ενεργοποιούν"

Ο Κύκλος Ιδεών σας προσκαλεί στην εκδήλωση ΣΥΝΤΑΓΜΑ ΚΑΙ ΕΚΛΟΓΕΣ Το συνταγματικό πλαίσιο των εκλογών και των διαδικασιών που αυτές ενεργοποιούν Αύριο, Τετάρτη 19 Απριλίου 2023, ώρα 6:30 μμ Ξενοδοχείο King George (Πλατεία Συντάγματος)   Συζητούν: Χαράλαμπος Ανθόπουλος, Καθηγητής Δικαίου και Διοίκησης, ΕΑΠ Ευάγγελος Βενιζέλος, πρώην Αντιπρόεδρος της Κυβέρνησης, Καθηγητής Συνταγματικού Δικαίου, ΑΠΘ Γιώργος Γεραπετρίτης, Υπουργός Επικρατείας, Καθηγητής Συνταγματικού Δικαίου, ΕΚΠΑ Γιώργος Κατρούγκαλος, Βουλευτής, πρώην Υπουργός, Καθηγητής Δημοσίου Δικαίου, ΔΠΘ Πηνελόπη Φουντεδάκη, Καθηγήτρια Συνταγματικού Δικαίου, Αντιπρύτανης, Πάντειο Πανεπιστήμιο  Συντονίζει η δημοσιογράφος Νίκη Λυμπεράκη   *Είσοδος ελεύθερη Για εγγραφή (προαιρετική) παρακαλούμε συμπληρώστε τα στοιχεία σας εδώ: https://e-talk.gr/syntagma-kai-ekloges/   Facebook event: https://fb.me/e/5jj7yREHF  https://ekyklos.gr/ev/837-19-4-2023-syntagma-kai-ekloges.html

Twitter | FaceBook |  Vimeo |  YouTube

Άρθρο Ευάγγελου Βενιζέλου στο αφιέρωμα «Η Ανάσταση που προσδοκώ»

 

15 Απριλίου 2023

 

Άρθρο Ευάγγελου Βενιζέλου στην Καθημερινή, στο αφιέρωμα «Η Ανάσταση που προσδοκώ»

 

Είναι εύκολο να προσδοκάς μια ανάσταση συνεκδοχική. Συνώνυμη της ανάτασης, της  ανάκαμψης ή   της  υπέρβασης. Μια ανάσταση  πολιτική, οικονομική,  ακόμη και εθνική. Μια ανάσταση της φύσης, των αισθήσεων ή του παρελθόντος.

Το δύσκολο είναι να διαχειρίζεσαι την κατά κυριολεξία Ανάσταση που θέτει το όριο της θνητότητας και του ορθολογισμού μας. Η Ανάσταση είναι πολλαπλή σύνοψη, της θεολογίας πρωτίστως, αλλά και της ανθρωπολογίας, της φιλοσοφίας, της επιστήμης, της τέχνης. Δεν είναι ένα θαύμα που ενδέχεται να συμβεί, αλλά μια προσδοκία που δεν υπόκειται σε προθεσμίες, ούτε πολύ περισσότερο σε λογικό έλεγχο. Μια προσδοκία των πιστών ή μήπως κατά βάθος όλων, ακόμη και εκείνων που δεν μπορούν να την αποδεχθούν λογικά, αλλά θα τη δέχονταν ευχαρίστως αν συνέβαινε;

«Προσδοκώ ανάστασιν νεκρών. Και ζωήν του μέλλοντος αιώνος» λέει το Σύμβολο της Πίστεως. Η Ανάσταση είναι συνεπώς μια δοκιμασία της πίστης. Μια άσκηση θανάτου χωρίς τον οποίο η Ανάσταση δεν θα είχε νόημα. Μια άσκηση ζωής χωρίς την οποία η Ανάσταση επίσης δεν θα είχε νόημα.

Τη Μ. Παρασκευή όταν ο Επιτάφιος επιστρέφει στον ναό μετά την περιφορά του, ακούγεται  η προφητεία του Ιεζεκιήλ για τη σωματική Ανάσταση των νεκρών. Η περιγραφή είναι σαφής  και η δέσμευση απόλυτη: «λελάληκα καὶ ποιήσω, λέγει Κύριος» και προλέγει ο προφήτης. Ο Απ. Παύλος είναι εξίσου σαφής, «σαλπίσει γάρ, καὶ οἱ νεκροὶ ἐγερθήσονται ἄφθαρτοι, καὶ ἡμεῖς ἀλλαγησόμεθα. δεῖ γὰρ τὸ φθαρτὸν τοῦτο ἐνδύσασθαι ἀφθαρσίαν καὶ τὸ θνητὸν τοῦτο ἐνδύσασθαι ἀθανασίαν.»

Δεν  υπάρχει ούτε καν η επιφύλαξη της «εν έτερα μορφή» Ανάστασης, ούτε λόγος να πούμε και εμείς «μη μου άπτου» στις δικές μας Μαγδαληνές.

Χωρίς την Ανάσταση δεν συγκροτείται η χριστιανική διδασκαλία, αλλά αυτό, για διάφορους, ως γνωστόν, λόγους, αφήνει παγκοσμίως πολλούς έξω από την εμβέλεια του μηνύματος. Το ζήτημα είναι ότι χωρίς την Ανάσταση και τον δικό της απώτατο ιστορικό ορίζοντα δεν συγκροτείται το αφήγημα της νεωτερικής και τώρα πλέον της μετανεωτερικής κοινωνίας. Δεν αποκτούν τις πλήρεις διαστάσεις τους οι υποχρεώσεις μας απέναντι στον Κόσμο, τον πλανήτη, το κλίμα, τη φύση, την αξία του ανθρώπου, συνεπώς και τη νοημοσύνη του φυσική και τεχνητή, αλλά βεβαίως και συναισθηματική.

Προσδοκώ συνεπώς μια Ανάσταση που προ-τυπώνεται, που προ-ενεργεί ευεργετικά, με σεβασμό στις θεολογικές της προδιαγραφές, αλλά πολύ  πέραν αυτών. Μια Ανάσταση που μας εξοικειώνει με τον θάνατο, αλλά δεν μας συμφιλιώνει μαζί του. Μια Ανάσταση που μας ωθεί να χαιρόμαστε τη ζωή και να αγαπάμε τους άλλους. Μια Ανάσταση που μας επιτρέπει να αποκτήσουμε αίσθηση της μέγιστης κλίμακας του χρόνου και της ελάχιστης κλίμακας της ύπαρξης μας, ατομικής και συλλογικής,  μέσα στο σύμπαν.

 

Συνέντευξη Ευάγγελου Βενιζέλου

 https://youtu.be/UgP9t0wWG-E 

 

Συνέντευξη Ευ. Βενιζέλου στο κεντρικό δελτίο ειδήσεων του Σκάι με τη Σία Κοσιώνη για το θέμα της τροπολογίας σχετικά με τη διαδικασία ανακήρυξης συνδυασμών από τον Άρειο Πάγο  (10.4.2023)

 

Σ. Κοσιώνη: Θα καλησπερίσουμε εδώ, στο δελτίο μας, τον κ. Ευάγγελο Βενιζέλο. Κύριε Πρόεδρε, ευχαριστούμε πολύ για την παρουσία σας και με τη νομική και με την πολιτική σας υπόσταση, γιατί ο συνδυασμός αυτών των δύο νομίζω ότι θα μας βοηθήσει πολύ να καταλάβουμε τι συμβαίνει αυτές τις ημέρες. Πρώτα από όλα να ρωτήσω πώς είδατε την παραίτηση του κ. Τζανερρίκου ως αντίδραση στα όσα συνέβησαν. Ήσασταν από τους πρώτους ο οποίος αντέδρασε στη δημόσια διαφωνία του με την κυβέρνηση.

Ευ. Βενιζέλος: Όλο αυτό το σκηνικό, η δημόσια αντίδραση του κ. Τζανερρίκου για μία επικείμενη νομοθετική ρύθμιση, ο δημόσιος διάλογος με την κυβέρνηση, με τον Υπουργό Εσωτερικών και στη συνέχεια η παραίτηση που είναι μία πράξη διαμαρτυρίας ξενίζει, παραβιάζει τη διάκριση των εξουσιών και δείχνει ότι ο κ. Τζανερρίκος είχε μία άποψη η οποία ήταν πάρα πολύ ισχυρή και την οποία προφανώς θα ήθελε να επιβάλει μέσα από τους δικονομικούς μηχανισμούς που είχε στη διάθεσή του. Αυτό είναι κάτι το, θα έλεγα, θεσμικά πρωτοφανές και αδιανόητο. Είχα πει χθες σε μία δήλωσή μου ότι και πριν την παραίτησή του ο κ. Τζανερρίκος έχει πια λόγο αποχής ή πάντως υπάρχει λόγος εξαιρέσεως. Άρα δεν θα μπορούσε να μετάσχει στον δικαστικό σχηματισμό που θα κρίνει τα θέματα αυτά, δηλαδή την ανακήρυξη των συνδυασμών και τον αποκλεισμό ενδεχομένως κάποιου κόμματος από τις εκλογές.

Σ. Κοσιώνη: Κύριε Πρόεδρε, μέχρι να εκδηλώσει δημόσια την αντίδρασή του ο κ. Τζανερρίκος, υπήρχε θέμα παρέμβασης της κυβέρνησης στη λειτουργία του Ανώτατου Δικαστηρίου, όπως το έθεσε ο κ. Τζανερρίκος;

Ευ. Βενιζέλος: Παρέμβαση υπό την έννοια της αλλαγής του σχηματισμού.

Σ. Κοσιώνη: Ναι, ακριβώς.

Ευ. Βενιζέλος: Κατά τη γνώμη μου όχι, δεν υπάρχει ζήτημα παρέμβασης διότι διευρύνεται ο αριθμός των δικαστών, η τροπολογία της κυβέρνησης δεν πάσχει από αντισυνταγματικότητα, αλλά θα μου επιτρέψετε να πω ότι το ζήτημα δεν είναι η αντισυνταγματικότητα ή η μη αντισυνταγματικότητα, αλλά γενικότερα η ασφάλεια των επιλογών που κάνουμε, των νομοθετικών ρυθμίσεων.

Σ. Κοσιώνη: Δηλαδή;

Ευ. Βενιζέλος: Οι ρυθμίσεις δεν ελέγχονται μόνο ως προς τη συνταγματικότητά τους, αλλά ενδεχομένως και ως προς την πιθανή αντίθεσή τους με την Ευρωπαϊκή Σύμβαση Δικαιωμάτων του Ανθρώπου και σημασία δεν έχει κάτι να είναι…

Σ. Κοσιώνη: Άρα λέτε ότι δεν θα αντέξει αυτή τη βάσανο των Ευρωπαϊκών δικαστηρίων;

Ευ. Βενιζέλος: Λέω το εξής, λέω ότι θα αντέξει τη βάσανο και του Ευρωπαϊκού Δικαστηρίου Δικαιωμάτων του Ανθρώπου, αλλά ορισμένα επιχειρήματα τα οποία διατυπώνονται δημόσια και ορισμένα γεγονότα τα οποία καταγράφονται αυτή τη στιγμή στον δημόσιο βίο θα χρησιμοποιηθούν από τον κ. Κανελλόπουλο ή από οποιονδήποτε άλλον ενδιαφερόμενο, προκειμένου μετά τις εκλογές να γίνει η προσφυγή για την ακύρωση των εκλογών στο Ανώτατο Ειδικό Δικαστήριο, το Εκλογοδικείο, και για να γίνει και τώρα, μεταξύ δηλαδή πρώτων και ενδεχομένως δεύτερων εκλογών και ατομική προσφυγή στο Ευρωπαϊκό Δικαστήριο Δικαιωμάτων του Ανθρώπου. Άρα, είπα από χθες ότι το ζήτημα δεν είναι ότι η τροπολογία της κυβέρνησης, η τωρινή, η σημερινή που θα ψηφιστεί αύριο, πάσχει από αντισυνταγματικότητα ή είναι αντίθετη προς την Ευρωπαϊκή Σύμβαση Δικαιωμάτων του Ανθρώπου, αλλά θα στερούσαμε κάθε επιχείρημα, κάθε ισχυρισμό, έστω και ρητορικό ισχυρισμό…

Σ. Κοσιώνη: Θα ισχυριστεί κάποιος μεθόδευση.

Ευ. Βενιζέλος: …για πολιτική χρήση, εάν επιλεγόταν ένας υφιστάμενος σχηματισμός και υφιστάμενος σχηματισμός ο οποίος δεν αφήνει κανένα περιθώριο συζήτησης είναι η Ολομέλεια όπως την ξέρουμε. Το Δικαστήριο του Αρείου Πάγου εκφράζεται εν τέλει στην Ολομέλειά του την τακτική, γιατί η πλήρης Ολομέλεια πολύ σπανίως συγκροτείται.

Σ. Κοσιώνη: Λέτε ότι αυτό θα διασφάλιζε ακόμα περισσότερο τα πράγματα.

Ευ. Βενιζέλος: Να σας πω και κάτι άλλο, κα. Κοσιώνη, εδώ υπάρχει ένα ζήτημα υφέρπουσας αντίρρησης για τη συνταγματικότητα της ρύθμισης από την πλευρά των ενδιαφερομένων. Λέει το Σύνταγμα ότι όταν τα Ανώτατα Δικαστήρια κρίνουν ζητήματα συνταγματικότητας και άγονται σε κρίση για την αντισυνταγματικότητα, αρμόδια καθίσταται η Ολομέλειά τους και μόνο. Βεβαίως το Τμήμα, κάθε Τμήμα μπορεί να καταφάσκει, όπως λέμε, την συνταγματικότητα, δηλαδή να λέει ότι ο νόμος είναι συνταγματικός, αλλά αντιλαμβάνεστε ότι όταν κάποιοι λένε, έστω πολιτικά, έστω δημοσιογραφικά, έστω για προεκλογική χρήση ότι η ρύθμιση είναι αντισυνταγματική και τους στερούμε δημοκρατικά δικαιώματα, πρέπει να υπάρξει μία ισχυρή απάντηση του κράτους δικαίου και της μαχόμενης δημοκρατίας και θα ήταν προτιμότερο αυτή να δοθεί από την Ολομέλεια, αλλά δεν είναι αντισυνταγματικό να πάμε στο Τμήμα.

Σ. Κοσιώνη: Επειδή τώρα θα επικαλεστώ την πολιτική σας υπόσταση, για ποιο λόγο έχει δημιουργηθεί, με τίνος  την ευθύνη έχει δημιουργηθεί τώρα όλο αυτό το κακό; Γιατί ακούω και ισχυρισμούς, που δεν ξέρω πώς τους ακούτε εσείς, ότι με όλη αυτή τη συζήτηση, τη δημόσια συζήτηση, στο τέλος οι μόνοι που ωφελούνται είναι οι άνθρωποι οι οποίοι βρίσκονται πίσω από αυτό το κόμμα.

Ευ. Βενιζέλος: Δυστυχώς κάποιοι το εκλαμβάνουν αυτό ως μία διαφήμιση προεκλογική και προβολή αυτού του μορφώματος. Όταν λοιπόν η κυβέρνηση, η κάθε κυβέρνηση που έχει τη νομοθετική πρωτοβουλία χειρίζεται τόσο λεπτά θέματα, τόσο κρίσιμα για τη δημοκρατία και το κράτος δικαίου, πρέπει να είναι πάρα πολύ προσεκτική, να είναι πολύ ώριμες και ζυγισμένες οι κινήσεις, να γνωρίζουμε τι κάνουμε. Ακόμα και στην τροπολογία του ΣΥΡΙΖΑ, πρέπει να πω, προβλέπεται ότι αρμόδιο είναι το Α1 Τμήμα. Όταν αυτά λέγονταν πριν από δύο μήνες, όλοι ξέραμε ότι το Α1 Τμήμα και κάθε Τμήμα έχει πενταμελή σύνθεση. Άρα λοιπόν ξέραμε ότι συγκροτείται από πέντε δικαστές, ξέραμε ποιοι είναι οι συγκεκριμένοι.

Σ. Κοσιώνη: Άρα έπρεπε κάποιοι να το έχουν σκεφτεί νωρίτερα λέτε.

Ευ. Βενιζέλος: Άρα θα ζητούσα από όλους μεγαλύτερη ψυχραιμία και ωριμότητα και μεγαλύτερη διάθεση να ακούν και γνώμες όποιων ξέρουν από τα θέματα αυτά. Κάποιοι έχουν την πεποίθηση ότι τα γνωρίζουν. Εντάξει, όλοι έχουμε κατά καιρούς την πεποίθηση ότι γνωρίζουμε ένα θέμα, πάντα πρέπει να ακούμε και μία άλλη γνώμη, γιατί μπορεί να οδηγηθούμε σε ωριμότερες επιλογές.

Άρα, συνοψίζω, η ρύθμιση όπως εισάγεται δεν είναι αντισυνταγματική ή αντίθετη με την Ευρωπαϊκή Σύμβαση Δικαιωμάτων του Ανθρώπου, όμως θα στερούσαμε κάθε επιχείρημα από τους αντιπάλους της δημοκρατίας εάν είχαν γίνει οι ρυθμίσεις σωστά και αν ο σχηματισμός ήταν η Ολομέλεια του Δικαστηρίου.

Σ. Κοσιώνη: Μάλιστα. Κύριε Πρόεδρε, κάτι τελευταίο. Πώς είδατε την απόφαση του κυρίου Κανελλόπουλου να ηγηθεί αυτού του μορφώματος; Γιατί η αλήθεια είναι ότι προκαλεί εντύπωση πώς ένας άριστος γνώστης των νόμων μπορεί να δεχθεί να συμπλεύσει πολιτικά με έναν καταδικασμένο για συμμετοχή σε εγκληματική οργάνωση.

Ευ. Βενιζέλος: Μου προκάλεσε από πλευράς δημοκρατικής ευαισθησίας και από πλευράς κύρους της δικαιοσύνης πάρα πολύ δυσάρεστη, για να μην πω αλγεινή εντύπωση. Δεν θέλω να υπεισέρχομαι σε θέματα του ιδιωτικού βίου, αλλά η αντίδραση των αδελφών του, που είναι θεράποντες της δικαιοσύνης κάτι λέει. Τον γνωρίζω τον κ. Κανελλόπουλο, όταν ήμουν Υπουργός Δικαιοσύνης το 1996 ήταν ο Προϊστάμενος Εισαγγελίας Πρωτοδικών Αθηνών. Τον γνωρίζω και ως Αντεισαγγελέα του Αρείου Πάγου που είχε την εύλογη φιλοδοξία να καταστεί και Εισαγγελέας, γνωρίζω τις απόψεις που κατά καιρούς έχει εκφράσει. Νομίζω ότι τώρα έκανε μία επιλογή η οποία θα αποτελέσει το κριτήριο για την αξιολόγηση όλης της διαδρομής του. Εάν ήθελε να αξιολογηθεί έτσι και να καταγραφεί έτσι, το πέτυχε, αλλά δεν νομίζω ότι αυτή είναι μία ορθή επιλογή, για την ιστορία ας το πούμε έτσι. Βεβαίως αυτό πρέπει να προβληματίσει πάρα πολύ τους εν ενεργεία δικαστικούς λειτουργούς για το πώς πρέπει να φέρονται και όταν είναι εν ενεργεία, αλλά και όταν απέρχονται και είναι πλέον συνταξιούχοι ή επίτιμοι, γιατί και πάλι φέρουν το βάρος της δικαστικής τους ιδιότητας.

Σ. Κοσιώνη: Σας ευχαριστώ θερμά, κ. Πρόεδρε, καλό σας βράδυ και καλό Πάσχα.

Ευ. Βενιζέλος: Εγώ σας ευχαριστώ.

 

https://www.evenizelos.gr/mme/interviews/463-interviews2023/6833-synentefksi-ev-venizelou-sto-kentriko-deltio-eidiseon-tou-skai.html 

 

Άρθρο Ευάγγελου Βενιζέλου

 

8 Απριλίου 2023   Άρθρο Ευάγγελου Βενιζέλου στα ΝΕΑ Σαββατοκύριακο   Εθνική ατζέντα και μεταπλειοψηφικές συναινέσεις: Πέρα από τη σύγκρουση αυτοδυναμίας - συνεργασίας    Στην παρατεταμένη προεκλογική περίοδο που διανύουμε, κυριαρχεί πλέον η σύγκρουση ανάμεσα σε δυο πολιτικά αφηγήματα, αυτό της αυτοδύναμης / μονοκομματικής κυβέρνησης που δεν αρκείται στην ανάδειξη των πλεονεκτημάτων της αλλά θεωρεί επικίνδυνη για την πορεία της χώρας μια κυβέρνηση συνεργασίας και το αντίστροφο αφήγημα της ανάγκης για κυβερνητικές συνεργασίες που αποτρέπουν τα εκφυλιστικά φαινόμενα της μονοκομματικής αυτάρκειας και αυταρέσκειας. Η ταύτιση των μονοκομματικών κυβερνήσεων με το εκλογικό σύστημα της ενισχυμένης αναλογικής που κυριαρχεί τα πενήντα χρόνια της Μεταπολίτευσης, δεν είναι ακριβής. Τα κρίσιμα  παραδείγματα κυβερνήσεων συνεργασίας, οι κυβερνήσεις Παπαδήμου ( ΠΑΣΟΚ, ΝΔ και ο τότε ΛΑΟΣ ) και Σαμαρά - Βενιζέλου (αρχικά με τη συμμετοχή της τότε ΔΗΜΑΡ), προέκυψαν με εκλογικό σύστημα «ενισχυμένης» και όχι «απλής» αναλογικής και κλήθηκαν να διαχειριστούν καταστάσεις οξείας κρίσης και να λάβουν δύσκολες και αντιδημοφιλείς αποφάσεις.                        Η εισφορά των κυβερνήσεων συνεργασίας στη χώρα   Η χώρα υφίσταται σήμερα ως κράτος μέλος της ΕΕ και της ευρωζώνης και ως δημοσιονομική και χρηματοπιστωτική οντότητα χάρη στις κυβερνήσεις συνεργασίας της περιόδου της οικονομικής κρίσης και της αρχικής κυβέρνησης του ΠΑΣΟΚ που παραιτήθηκε από την αυτοδυναμία της για λόγους εθνικού συμφέροντος. Η  προκλητική επιμονή στην αποσιώπηση αυτής της απλής ιστορικής αλήθειας για το νωπό παρελθόν της χώρας και του γεγονότος ότι στην Ευρώπη σήμερα, στα κοινοβουλευτικά συστήματα διακυβέρνησης, κυριαρχούν οι κυβερνήσεις συνεργασίας, με κορυφαίο παράδειγμα τη Γερμανία και το γερμανικό μεταπολεμικό «θαύμα», δημιουργεί υπερβολική τεχνητή ένταση και τοξικό θόρυβο που παρεμποδίζει τη συζήτηση για την ατζέντα που θα κληθεί να αντιμετωπίσει αναγκαστικά η χώρα μετά τις εκλογές, όσες και αν είναι αυτές και όποια  κυβέρνηση και αν σχηματιστεί, μονοκομματική  ή συνεργασίας.   Τρεις ατζέντες που συγκρούονται   Στην πραγματικότητα υπάρχουν τρεις ατζέντες που συγκρούονται. Μια προεκλογική υποταγμένη στις προδιαγραφές της όξυνσης και της πόλωσης που προφανώς τροφοδοτείται από την επιδίωξη της αυτοδυναμίας αλλά και από τις προσπάθειες αποτροπής της. Μια  μετεκλογική, αναγκαστική και υπαγορευμένη από τις διεθνείς πολιτικές, στρατιωτικές  και οικονομικές εξελίξεις. Και μια εθνική που υπαγορεύεται από τους γεωγραφικούς και ιστορικούς καταναγκασμούς, οικουμενικού επιπέδου κλιματικές, τεχνολογικές και ανθρωπολογικές αλλαγές και από την υποχρέωσή μας απέναντι στους νέους να τους δώσουμε κάτι καλύτερο από μια Ελλάδα που βρίσκεται μεν εντός Ευρώπης και ευρωζώνης αλλά είναι καθηλωμένη στις τελευταίες θέσεις όλων των κρίσιμων κατατάξεων.  Το δημοκρατικά αναπόφευκτο ερώτημα, «ποια κυβέρνηση» θα απαντηθεί προφανώς από το εκλογικό σώμα που θα διαμορφώσει τους τελικούς εκλογικούς και κοινοβουλευτικούς συσχετισμούς. Εναπόκειται στους πολίτες να διακρίνουν μέσα από τις θέσεις των κομμάτων για την προεκλογική ατζέντα, πώς θα χειριστούν την αναγκαστική μετεκλογική ατζέντα που τώρα είτε αποσιωπάται είτε τίθεται φευγαλέα και αποσπασματικά. Έως εδώ κινούμαστε στη σφαίρα των κομματικών συσχετισμών και της σύγκρουσης των πολιτικών αφηγημάτων περί αυτοδυναμίας ή συνεργασίας. Η ικανότητα όμως της χώρας να χειριστεί την εθνική ατζέντα, τα βαθύτερα ερωτήματα  κοινωνικής συνοχής, εθνικής ταυτότητας, εθνικής στρατηγικής και επικοινωνίας με το μέλλον χάριν της νέας γενιάς, υπερβαίνει τη σχέση κυβερνητικής πλειοψηφίας και αντιπολίτευσης που θα διαμορφωθεί στο τέλος των εκλογικών αναμετρήσεων.  Τα ερωτήματα της εθνικής ατζέντας που αφορούν, μεταξύ άλλων, τις αναγκαίες πρωτοβουλίες στο πεδίο της εξωτερικής πολιτικής και της πολιτικής ασφάλειας, στο πεδίο των δύσκολων και αμετάκλητων θεσμικών μεταρρυθμίσεων, στο πεδίο της κοινωνικής συνοχής και των βαθύτερων παραμέτρων της  ανταγωνιστικότητας της ελληνικής οικονομίας, είναι ερωτήματα στα οποία χρειάζονται απαντήσεις μεταπλειοψηφικές. Απαντήσεις που προϋποθέτουν κάτι διαφορετικό από τη σταθερή κοινοβουλευτική πλειοψηφία, μονοκομματική ή συνεργατική. Προϋποθέτουν  εθνική συναίνεση που δεν καταργεί μεν τις κομματικές διαφορές και τους θεσμικούς ρόλους της κυβέρνησης και της αντιπολίτευσης, φέρνει όμως το πολιτικό σύστημα αντιμέτωπο με τα διλήμματα της Ιστορίας και όχι απλώς της συγκυρίας και των εκλογικών κύκλων.   Μπορεί να γίνει σοβαρή συζήτηση προεκλογικά;   Η προεκλογική περίοδος και μάλιστα μια προεκλογική περίοδος ήδη μακρά και οξεία που βρίσκεται ακόμη στην πρώτη φάση της και είναι καταδικασμένη να διολισθαίνει σε ακόμη μεγαλύτερη όξυνση και να σπαταλά πολύ χρόνο σε επαναλήψεις στερεοτύπων, σε ανάδειξη δευτερευόντων θεμάτων και σε προσωπικές  επιθέσεις, είναι προφανώς ακατάλληλη και απρόσφορη για μια ουσιαστική συζήτηση γύρω από την ανάγκη μεγάλων εθνικών συναινέσεων.  Χωρίς αυτές τις συναινέσεις  όμως δεν είναι πρακτικά δυνατή ή έστω είναι εξαιρετικά δύσκολη η διαμόρφωση μιας εθνικής στρατηγικής που υπερβαίνει αγκυλώσεις και αδράνειες και κινητοποιεί τις καλύτερες όψεις της ελληνικής  κοινωνίας και του εθνικού φρονήματος που δεν είναι ρητορικό αλλά ουσιαστικό. Είναι λογικό να υποστηριχθεί ότι η διάθεση να συγκροτηθεί κυβέρνηση συνεργασίας με ευρύτερη νομιμοποίηση και συστράτευση αντί της εμμονής σε μια μονοκομματική «αυτοδύναμη» κυβέρνηση, είναι ενδεχομένως και το θετικό προοίμιο για την επιδίωξη στη συνέχεια των αναγκαίων μεταπλειοψηφικών  συναινέσεων που αποτελούν προϋπόθεση για την προώθηση της εθνικής ατζέντας. Η σχέση όμως ανάμεσα στον χαρακτήρα της κυβέρνησης και την πιθανότητα να επιδιωχθούν και να επιτευχθούν στη συνέχεια ευρύτερες συναινέσεις που  θα στηρίξουν πρωτοβουλίες ιστορικού και όχι συγκυριακού χαρακτήρα δεν διαμορφώνεται ούτε αυτόματα ούτε γραμμικά. Μπορεί μια κυβέρνηση συνεργασίας να εγκλωβιστεί σε εσωστρεφείς ασκήσεις ισορροπίας και συνύπαρξης που χρειάζονται σκληρά μέτωπα με την αντιπολίτευση προκειμένου να οριοθετείται ο χώρος στον οποίο κινείται η κυβερνητική συνεργασία. Το πιθανότερο  βέβαια είναι μια τέτοια επιλογή μετωπικής ρήξης να την κάνει μια οριακή και εύθραυστη μονοκομματική πλειοψηφία που στηρίζει μια «αυτοδύναμη» κυβέρνηση. Αυτό που πρέπει  να γίνει έστω μέσα σε αυτές τις «στείρες» προεκλογικές συνθήκες  είναι να ανοίξει στο μεγαλύτερο δυνατό βαθμό η συζήτηση τουλάχιστο για την αναγκαστική μετεκλογική ατζέντα, για τη σημασία της δημοσιονομικής επίγνωσης, για την ανάγκη μιας γραμμής επεξεργασμένης στις λεπτομέρειες της για τις ελληνοτουρκικές σχέσεις, για τις σωστικές κινήσεις στο σύστημα υγείας, για την ανάδειξη του προβλήματος της δικαιοσύνης ως του μεγαλύτερου θεσμικού και αναπτυξιακού ζητήματος.   Το μεγάλο κενό   Πίσω όμως από αυτά διαφαίνεται το μεγάλο κενό που πρέπει να καλύψει η εθνική ατζέντα που ξεπερνά τους εκλογικούς κύκλους. Το μεγάλο αυτό κενό είναι εν πολλοίς ευρωπαϊκό και όχι μόνο εθνικό. Αφορά τη Δύση ως στρατηγική οντότητα που εκφράζει ένα μέρος του πλανήτη πολύ μικρότερο από όσο συνήθως νομίζουμε. Αφορά την προφανή εξάρτηση της Δύσης ως στρατηγικής  οντότητας από τις εσωτερικές πολιτικές εξελίξεις στις ΗΠΑ, για παράδειγμα από τη δίκη Ντ. Τραμπ σε ένα δικαστήριο του Μανχάταν. Αν πρόκειται τους επόμενους τρεις μήνες να αναζητούμε την επόμενη κυβέρνηση, δεν έχουμε την πολυτέλεια να καθυστερήσουμε για τρεις μήνες της έναρξη μιας σοβαρής συζήτησης γύρω από τα θέματα αυτά. - https://www.evenizelos.gr/mme/articlesinthepress/462-articles2023/6831-ta-nea-ev-venizelos-ethniki-atzenta-kai-metapleiopsifikes-synaineseis-pera-apo-ti-sygkrousi-aftodynamias-synergasias.html

Twitter | FaceBook |  Vimeo |  YouTube

EYAΓΓΕΛΟΥ ΒΕΝΙΖΕΛΟΥ ΣΗΜΑΝΤΙΚΗ ΔΗΛΩΣΗ....

 

9 Απριλίου 2023

 

Ο Ευάγγελος Βενιζέλος, έκανε την ακόλουθη δήλωση:

 

Η δημόσια αντίδραση του Αντιπρόεδρου του Αρείου Πάγου - Προέδρου του Α1 Τμήματος για τη νομοθετική πρωτοβουλία της Κυβέρνησης με την οποία καθορίζεται ο δικαστικός σχηματισμός που θα κρίνει τη συνδρομή των προϋποθέσεων του άρθρου 32 της εκλογικής νομοθεσίας ( ΠΔ 26/2012, όπως ισχύει ) και ο αδιανόητος θεσμικά δημόσιος διάλογός του με τον Υπουργό Εσωτερικών, καθιστούν αναγκαίες άμεσες κινήσεις που δεν θα επιτρέπουν σε κανέναν να θέσει, σε οποιοδήποτε επίπεδο, ζητήματα σχετικά με τα θεμελιώδη δικαιώματα στον νόμιμο δικαστή, τη δικαστική προστασία και ακρόαση και τη νόμιμη δίκη ( άρθρα 8  και 20 παρ.1 Συντ., άρθρο 6 παρ.1 ΕΣΔΑ ). 

Προτείνω να οριστεί νομοθετικά ως αρμόδιος ο υφιστάμενος μείζων σχηματισμός του Αρείου Πάγου, η Ολομέλεια του, κατά τις ισχύουσες ως προς αυτήν ρυθμίσεις.

Θεωρώ αυτονόητο ότι ο κ. Αντιπρόεδρος του ΑΠ θα προβεί σε δήλωση αποχής από οποιαδήποτε σχετική διαδικασία.

 

https://www.evenizelos.gr/mme/statementsgr/464-statements2023/6832-dilosi-evaggelou-venizelou.html 

Συνέντευξη Ευάγγελου Βενιζέλου..

 Video: https://vimeo.com/814424309  & https://youtu.be/OMnji1CCCG4

Συνέντευξη Ευάγγελου Βενιζέλου στο Mega και στην εκπομπή «Μεγάλη Εικόνα» με τη Νίκη Λυμπεράκη

 

Ν. Λυμπεράκη: Χαίρεται, κυρίες και κύριοι, είμαι η Νίκη Λυμπεράκη, σας καλωσορίζω στη «Μεγάλη εικόνα» με καλεσμένους που δεν χρειάζονται συστάσεις.

[video]

Ναι, καλά το καταλάβατε, καλεσμένος μας απόψε ο πρώην Αντιπρόεδρος της Κυβέρνησης, ο κ. Ευάγγελος Βενιζέλος. Σας ευχαριστώ πολύ, κ. Πρόεδρε, που είστε εδώ.

Ευ. Βενιζέλος: Εγώ ευχαριστώ.

Ν. Λυμπεράκη: Είστε εδώ σε μία συγκυρία πολύ συγκεκριμένη, λίγες εβδομάδες απομένουν για τις εκλογές, έχουμε πολλά να πούμε νομίζω.

Ευ. Βενιζέλος: Είμαι στη διάθεσή σας.

Ν. Λυμπεράκη: Το πρώτο ερώτημα πριν από όλα τα υπόλοιπα, που αισθάνομαι ότι είναι απαραίτητο να σας κάνω, είναι εάν σε αυτή την προεκλογική μάχη εσείς είστε παρατηρητής όπως όλοι εμείς οι ψηφοφόροι ή δίνετε κι εσείς μάχη για τον χώρο σας, για το ΠΑΣΟΚ, με οποιονδήποτε τρόπο, με οποιαδήποτε ιδιότητα.

Ευ. Βενιζέλος: Έχω δεσμούς προσωπικούς, βιωματικούς, ιστορικούς, αξιακούς με το ΠΑΣΟΚ, θέλω να πάει όσο γίνεται καλύτερα, αλλά δεν είμαι ενεργός μέσα σε αυτή την προεκλογική εκστρατεία. Δεν  μετέχω στην πολιτική και εκλογική μάχη, είμαι πάντα στη σφαίρα της μεταπολιτικής, παρακολουθώ, εκφράζομαι, νομίζω ότι καθήκον μου είναι να μιλώ για τη μεγάλη εικόνα όπως εσείς, άρα για το εθνικό συμφέρον και ως εκ τούτου μετέχω από απόσταση και με έναν ιδιόρρυθμο τρόπο.

Ν. Λυμπεράκη: Άρα δεν υπάρχει λόγος να σας ρωτήσω, έχει ήδη απαντηθεί, εάν θα σας δούμε στην επόμενη ή στην μεθεπόμενη Βουλή, όχι είναι η απάντηση.

Ευ. Βενιζέλος: Όχι, δεν θα με δείτε.

Ν. Λυμπεράκη: Κάθε φορά, κ. Πρόεδρε, που πάμε σε εκλογές, ψάχνουμε και εμείς οι δημοσιογράφοι, νομίζω και τα κόμματα προσπαθούν να το θέσουν, το διακύβευμα το λεγόμενο. Αυτή τη φορά στις 21 Μαΐου ποιο είναι, κατά τη γνώμη σας, το διακύβευμα των εκλογών;

Ευ. Βενιζέλος: Η δημοκρατία που βασίζεται στις περιοδικές και ως εκ τούτου επαναλαμβανόμενες εκλογές, κάθε φορά πρέπει να απαντήσει στο ερώτημα ποια θα είναι η σύνθεση της Βουλής, ποιος και πώς θα κυβερνήσει τον τόπο. Βεβαίως, στην πραγματικότητα το διακύβευμα είναι μία εθνική ατζέντα η οποία έχει πάρα πολύ μικρή σχέση, ενδεχομένως καμία σχέση…

Ν. Λυμπεράκη: Με αυτά που συζητάμε θα μου πείτε.

Ευ. Βενιζέλος: …με την προεκλογική ατζέντα, με την κομματική ατζέντα, νομίζω άλλα συζητούμε προεκλογικά, άλλα είναι αυτά που κυριαρχούν, άλλα αναγκαστικώς θα μας απασχολήσουν μετεκλογικά και άλλα, πολύ πιο σημαντικά, πολύ πιο σπουδαία, είναι αυτά που σχηματίζουν την εθνική ατζέντα η οποία αφορά το μέλλον, τους νέους ανθρώπους. Νομίζω ότι το στοίχημα είναι εάν θα ξαναεπικοινωνήσουμε ως πολιτικό σύστημα και ως κοινωνία με τους νέους, αυτό έχει πολύ μεγάλη σημασία νομίζω για όλους μας.

Ν. Λυμπεράκη: Άρα αισθάνεστε ότι δεν υπάρχει επικοινωνία.

Ευ. Βενιζέλος: Όχι, νομίζω ότι υπάρχει μία ρήξη με τις νεότερες γενιές. Το τραγικό δυστύχημα στα Τέμπη συμβολίζει αυτήν τη ρήξη με ακραίο τρόπο και νομίζω ότι έχουμε καθήκον να ξανακούσουμε τους νέους, να ξαναμιλήσουμε στους νέους, να εκφράσουμε όλοι μαζί –νέοι, μεσαίες ηλικίες και παλαιότερες ηλικίες– μία κοινή αντίληψη για την κοινωνία μας, τον συλλογικό μας εαυτό, την εθνική μας ταυτότητα, την εθνική μας φιλοδοξία και πιστεύω ότι αυτό βαραίνει ως καθήκον εμάς τους παλαιότερους που μπορούμε να μιλούμε αυτή τη στιγμή ως πατέρες, ως παππούδες ενδεχομένως και, ως εκ τούτου, έχουμε ανάγκη από μία νέα αλληλεγγύη των γενεών.

Ν. Λυμπεράκη: Πότε χάθηκε η επικοινωνία πιστεύετε του πολιτικού συστήματος με τη νέα γενιά;

Ευ. Βενιζέλος: Νομίζω ότι χάθηκε σταδιακά και αυτό συνειδητοποιήθηκε ξαφνικά με εκρηκτικό τρόπο με το δυστύχημα και τα θύματά του που ήταν κυρίως νέοι άνθρωποι και μάλιστα φοιτητές και μάλιστα φοιτητές του πανεπιστημίου στο οποίο είμαι καθηγητής, που θρηνεί πάρα πολλά θύματα, το Αριστοτέλειο Πανεπιστήμιο Θεσσαλονίκης.  Αλλά  αυτό είναι η αιχμή του δόρατος ενός πολύ βαθύτερου προβλήματος που είναι η πολιτική υποαντιπροσώπευση της κοινωνίας, το πολιτικό σύστημα είναι στενότερο από την κοινωνία και στενότερο από τα προβλήματα που απασχολούν την κοινωνία. Ως εκ τούτου η κοινωνία με την πολυπλοκότητά της, με τη διαστρωμάτωσή της, τις ομάδες της, τις γενιές της, τα άγχη της, τις φιλοδοξίες της, τις αδικίες της…

Ν. Λυμπεράκη: Δεν εκπροσωπείται;

Ευ. Βενιζέλος: …δεν εκπροσωπείται στο βαθμό που πρέπει, δηλαδή με την πληρότητα και την αυθεντικότητα που απαιτείται.

Ν. Λυμπεράκη: Ψηφίζουν και οι δεκαεπτάρηδες πια, κ. Πρόεδρε.

Ευ. Βενιζέλος: Άρα ακόμα μεγαλύτερη πρόκληση.

Ν. Λυμπεράκη: Να ζητήσω μία εκτίμηση; Μετά την τραγωδία των Τεμπών που πραγματικά αφήνει ένα τραύμα πολύ βαθύ και οδύνη που δεν σβήνει παρά τις εβδομάδες που περνούν προφανώς, κάποιοι μίλησαν για τη γενιά των Τεμπών. Αισθάνεστε ότι θα μεταφραστεί στην κάλπη αυτό ή οι νέοι απλώς θα γυρίσουν ακόμα περισσότερο την πλάτη στο πολιτικό σύστημα;

Ευ. Βενιζέλος: Αισθάνομαι ότι είχαν γυρισμένη την πλάτη, τώρα ίσως έχουν συνειδητοποιήσει ότι έχει σημασία η ψήφος τους και έχει σημασία η συμμετοχή τους. Άρα ελπίζω και εκτιμώ ότι θα έχουμε μεγαλύτερη και πιο ενεργητική συμμετοχή των νέων πολιτών, των νέων ψηφοφόρων, των νέων ηλικιών στην εκλογική διαδικασία.

Ν. Λυμπεράκη: Ίσως όμως και προς το αντισύστημα;

Ευ. Βενιζέλος: Ίσως και προς το αντισύστημα, ίσως και με τιμωρητικό και παραδειγματικό τρόπο, αλλά, ξέρετε, πιστεύω πάρα πολύ στην ωριμότητα των νέων ανθρώπων. Όλη μου τη ζωή δουλεύω με νέους ως καθηγητής στο πανεπιστήμιο που είναι η βασική μου ιδιότητα και θυμάμαι τον εαυτό μου ως παιδί, ως έφηβο, ως φοιτητή, ως νέο άνθρωπο, διεκδικούσα τη συμμετοχή μου στα κοινά από όσο γίνεται μικρότερη ηλικία και θεωρούσα τον εαυτό μου ώριμο. Δεν μπορώ αυτό που διεκδικούσα για τον εαυτό μου πριν από 50 χρόνια σχεδόν, γιατί έχω μπει στο πανεπιστήμιο το 1974 με τη μεταπολίτευση, αυτό λοιπόν που αναγνώριζα στον εαυτό μου και το διεκδικούσα πριν από μισό αιώνα, γιατί περί αυτού πρόκειται, δεν μπορώ να το αρνούμαι τώρα στη σημερινή νέα γενιά που είναι πιο μορφωμένη, πιο απαιτητική…

Ν. Λυμπεράκη: Και που έχει περάσει και πολύ δύσκολα, κ. Πρόεδρε, έχει περάσει κρίσεις.

Ευ. Βενιζέλος: …που έχει περάσει πάρα πολύ δύσκολα και έχει χαμένα χρόνια, ήδη έχει καταγράψει χαμένα χρόνια λόγω της αλυσίδας των κρίσεων τα τελευταία 12 χρόνια.

 

Για τη συνέχεια, παρακαλούμε δειτε εδω:
https://www.evenizelos.gr/mme/interviews/463-interviews2023/6830-mega.html

 

Συνέντευξη Ευάγγελου Βενιζέλου

 Συνέντευξη Ευάγγελου Βενιζέλου στο Mega και στην εκπομπή «Μεγάλη Εικόνα» με τη Νίκη Λυμπεράκη, σήμερα 3.4.2023, στις 00:10

 

https://youtu.be/S--rTV8jBq4 

 

 

Ευ. Βενιζέλος, Μικρή εισαγωγή στο Σύνταγμα και στο Συνταγματικό Δίκαιο

 

Μικρή εισαγωγή στο Σύνταγμα και στο Συνταγματικό Δίκαιο   Ένα εισαγωγικό μάθημα και μια συζήτηση     Πρόλογος   Τον Οκτώβριο του 2019 επανήλθα στα διδακτικά μου καθήκοντα ως καθηγητής του Συνταγματικού Δικαίου στη Νομική Σχολή του Αριστοτελείου Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης μετά από μακρά περίοδο αναστολής λόγω των βουλευτικών και κυβερνητικών μου καθηκόντων. Η περίοδος της αναστολής αφορούσε τη διδασκαλία γιατί, ευτυχώς για εμένα, η ερευνητική και πρακτική ενασχόλησή μου με το αντικείμενο του Συνταγματικού Δικαίου ήταν όλα αυτά τα χρόνια (1993-2019) έντονη και συνεχής. Η διδασκαλία έχει όμως τις δικές της υψηλές απαιτήσεις και τη δίκη της μοναδική γοητεία. Ιδίως η προπτυχιακή διδασκαλία σε νέους φοιτητές που εισέρχονται στο πεδίο της νομικής επιστήμης. Πρόκειται για έργο κοπιώδες και άκρως υπεύθυνο. Τα πιο σύνθετα μαθήματα και κυρίως τα μεταπτυχιακά και μεταδιδακτορικά σεμινάρια είναι πολύ πιο εύκολα για τον διδάσκοντα από την άποψη αυτή. Το ΑΠΘ, η Νομική Σχολή και ο Τομέας Δημοσίου Δικαίου είχαν την καλοσύνη να οργανώσουν στις 20.10.2019, στην αίθουσα τελετών, με την ευκαιρία της επιστροφής μου στα διδακτικά καθήκοντα, ένα «πανηγυρικό» εισαγωγικό μάθημα στο Συνταγματικό Δίκαιο για τους πρωτοετείς φοιτητές που είχαν μόλις εισαχθεί το ακαδημαϊκό έτος 2019-2020. Η απομαγνητοφώνηση του εισαγωγικού αυτού μαθήματος δημοσιεύθηκε λίγο αργότερα στην Εφημερίδα Δημοσίου Δικαίου (ΕφημΔΔ, τεύχος 4, Δεκέμβριος 2019, σελ 386-395). Ευχαριστώ θερμά τον Πρύτανη του ΑΠΘ καθηγητή Ν. Παπαϊωάννου, τους συναδέλφους μου στη Νομική Σχολή, κυρίως όμως τις φοιτήτριες και τους φοιτητές μας, γιατί συγκρότησαν την «κοινότητα» αυτού του εισαγωγικού μαθήματος καθώς και την ΕφημΔΔ των εκδόσεων  Σάκκουλα για τη δημοσίευσή  του.  Πρόσφατα η ΔιαΝέοσις μου πρότεινε να οργανώσουμε μια συζήτηση με τον Θοδωρή Γεωργακόπουλο για το Σύνταγμα, υπό τον τίτλο «Το Σύνταγμα της Ελλάδας με απλά λόγια», στο πλαίσιο μιας σειράς παρόμοιων συζητήσεων «με απλά λόγια» για κρίσιμα και  ενδιαφέροντα θέματα, από την ελληνική ταυτότητα μέχρι την οικονομία και από την κλιματική  αλλαγή μέχρι την ενεργειακή κρίση. Τεχνικά οι συζητήσεις αυτές έχουν την μορφή (ηχητικού)    podcast, αλλά και video που αναρτάται στο YouTube. Η συζήτηση που κάναμε με τον Θοδωρή Γεωργακόπουλο, χάρη στις δικές του απαιτητικές ερωτήσεις, δεν ήταν απλώς εισαγωγικού χαρακτήρα, αλλά είχε εκ των πραγμάτων ως αντικείμενο τη συνύπαρξη αρχαϊκών, νεωτερικών  και μετανεωτερικών στοιχείων στο ελληνικό Σύνταγμα και το φαινόμενο του πολυεπίπεδου συνταγματισμού που κυριαρχεί στην εποχή μας. Η συζήτηση κυκλοφόρησε από τη ΔιαΝεοσις στην ηχητική και οπτικοακουστική της μορφή στις 21.2.2023 και το κείμενο της απομαγνητοφώνησής της αναρτήθηκε την ίδια ημέρα ( εδώ ). Ευχαριστώ θερμά τη ΔιαΝεοσις και προσωπικά τον Θοδωρή Γεωργακόπουλο για την πρόσκληση και τη συζήτηση. Θεώρησα ότι είναι χρήσιμο να κυκλοφορήσουν από κοινού τα δυο αυτά κείμενα, τα οποία  ελπίζω να είναι προσιτά για τους/ τις μη νομικούς που ενδιαφέρονται για το Σύνταγμα και το Συνταγματικό Δίκαιο και όχι άχρηστα για τους/ τις  νομικούς που έχουν  πρόσβαση στη σχετική βιβλιογραφία συμπεριλαμβανομένων και  των δικών μου  διδακτικών βιβλίων (βλ. κυρίως, Μαθήματα Συνταγματικού Δικαίου, νέα έκδοση, Εκδόσεις Σάκκουλα, 2021, Δικαστικός έλεγχος της συνταγματικότητας των νόμων και ερμηνεία του Συντάγματος. Μαθήματα εμβάθυνσης στο Συνταγματικό Δίκαιο, Εκδόσεις Σάκκουλα, 2022 ). Τα δυο κείμενα συγκροτούν το ανά χείρας ψηφιακό βιβλίο (ebook)* που είχαν  την καλοσύνη να επεξεργαστούν  και να θέσουν  σε κυκλοφορία  οι Εκδόσεις  Σάκκουλα  τις οποίες ευχαριστώ θερμά.   Μάρτιος 2023   Ευάγγελος Βενιζέλος   * Το βιβλίο μπορείτε να το κατεβάσετε απο εδώ:  https://www.evenizelos.gr/books-studies/e-books/mikri-eisagogi-sto-syntagma-kai-sto-syntagmatiko-dikaio.html

Twitter | FaceBook |  Vimeo |  YouTube

Η απάντηση του Ευάγγελου Βενιζέλου στο αφιέρωμα / ερώτημα της Καθημερινής της Κυριακής , «Ελλάδα είναι …»:

 25 Μαρτίου 2023

 

Η απάντηση του Ευάγγελου Βενιζέλου στο αφιέρωμα / ερώτημα της Καθημερινής της Κυριακής , «Ελλάδα είναι …»:

 

Ελλάδα είναι οι αντιφάσεις της, γοητευτικές και βασανιστικές αδιακρίτως. Είναι οι άνθρωποί της και αυτό που προκύπτει σε πείσμα των ανθρώπων της. Είναι η Ιστορία της, οικεία και απρόσιτη ταυτοχρόνως. Είναι μια διαρκής εναλλαγή πένθους και χαράς. Μια σισύφεια σύγκρουση προόδου και καθήλωσης. Μια ατελείωτη άσκηση πατριδογνωσίας. Ένα προνόμιο και ένα καθήκον. Ελλάδα είναι η Πατρίδα μας. Το προνόμιό μας να μνημονεύουμε τον Διονύσιο Σολωμό και να ψελίζουμε «Tα μάτια μου δεν είδαν τόπον ενδοξότερον από τούτο το αλωνάκι.»

 

Άρθρο Ευάγγελου Βενιζέλου:"Τι είναι και τι δεν είναι το «επιτελικό κράτος»

 19 Μαρτίου 2023

 

Άρθρο Ευάγγελου Βενιζέλου στο Βήμα της Κυριακής

 

Τι είναι και τι δεν είναι το «επιτελικό κράτος»

 

Το καλοκαίρι του 2019 η Κυβέρνηση εισηγήθηκε το νόμο 4622/ 2019 που φέρει τον τίτλο «Επιτελικό Κράτος: οργάνωση, λειτουργία και διαφάνεια της Κυβέρνησης, των κυβερνητικών οργάνων και της κεντρικής δημόσιας διοίκησης.». 

Στην αιτιολογική έκθεση του νόμου δηλώνεται ότι: «Με το προτεινόμενο σχέδιο νόμου επιχειρείται μια σημαντική τομή στη λειτουργία του ελληνικού Κράτους, καθώς συστηματοποιείται και κωδικοποιείται σε ένα ενιαίο νομοθέτημα το σύνολο των διατάξεων που διέπουν την οργάνωση, τη λειτουργία και τη διαφάνεια της Κυβέρνησης, των κυβερνητικών οργάνων και της κεντρικής δημόσιας διοίκησης.» Στην «κεντρική δημόσια διοίκηση» αναφέρονται μόλις τρία σύντομα και γενικόλογα άρθρα (18 - 20). Ο νόμος έχει συνεπώς ως βασικό αντικείμενο την οργάνωση και λειτουργία της Κυβέρνησης την οποία ταυτίζει με την έννοια του «επιτελικού κράτους».

Πρόκειται για μια νομοθετική μετωνυμία, για ένα σχήμα λόγου που μέσω του όρου «επιτελικό κράτος» αποδίδει την πρωθυπουργοκεντρική και συγκεντρωτική λειτουργία της Κυβέρνησης. Αυτό όμως αφορά απλώς τον τρόπο που ασκείται η πολιτική εξουσία, ουσιαστικά τις σχέσεις μεταξύ αρχηγού και βασικών στελεχών στο κυβερνητικό κόμμα, την απόλυτη υπαγωγή της κοινοβουλευτικής πλειοψηφίας στον αρχηγό της και πρωθυπουργό.

Κατά τα λοιπά ο νόμος 4622/2019 περί «επιτελικού κράτους» καλύπτει κατά βάση την ύλη της παραδοσιακής σχετικής νομοθεσίας που είχε επί δεκαετίες ως κορμό τον νόμο 1558/1985 με τον τίτλο «Κυβέρνηση και Κυβερνητικά Όργανα» που δεν ισχυριζόταν ότι θεσπίζει το «επιτελικό κράτος». Η σχετική νομοθεσία έχει άλλωστε κωδικοποιηθεί με το εκτενές ΠΔ 63/2005 που ισχύει για όσα θέματα δεν ρυθμίζει διαφορετικά ο νόμος του 2019.

Είναι πολύ λίγο να ισχυριστεί κάποιος ότι «επιτελικό κράτος» είναι μια πολυπρόσωπη «αυτοτελής, επιτελική» δημόσια υπηρεσία με την ονομασία «Προεδρία της Κυβέρνησης», που διακλαδώνεται σε έξι γενικές γραμματείες και στην οποία υπάγεται και η ΕΥΠ (άρθρο 21 ν. 4622/2019). Οργανωμένες υπηρεσίες υποστήριξης του πρωθυπουργού διαθέτουν όλα τα ευρωπαϊκά κοινοβουλευτικά συστήματα διακυβέρνησης, με χαρακτηριστικό παράδειγμα την γερμανική καγκελαρία. Στη Γερμανία, όπως και στις ΗΠΑ, το ζήτημα δεν είναι το «επιτελικό κράτος», αλλά ο ρόλος και οι αρμοδιότητες των ομοσπονδιακών αρχών και οργάνων σε σχέση με τις πολιτείες ή τα ομόσπονδα κρατίδια.

Στην Ελλάδα πορευθήκαμε επί δεκαετίες με δυο βασικά επιτελικά και πανίσχυρα υπουργεία, το Υπουργείο Προεδρίας της Κυβερνήσεως και το Υπουργείο Συντονισμού. Λόγω της ένταξης της χώρας στην ευρωζώνη και του κεντρικού ρόλου του Eurogroup, αλλά και λόγω του θεσμικού ρόλου του Γενικού Λογιστηρίου του Κράτους, το Υπουργείο Οικονομικών ασκεί πλέον τον ρόλο του παλιού Υπουργείου Συντονισμού. Η δε ανασύσταση της «Προεδρίας της Κυβέρνησης» όχι με υπουργό, αναπληρωτή υπουργό και υφυπουργούς αλλά με περισσότερους υπουργούς Επικρατείας (τώρα τρεις), υφυπουργούς (τώρα τρεις) και πολλούς γενικούς γραμματείς δεν αρκεί για να μετατρέψει το κράτος σε πραγματικά «επιτελικό». Καθιστά συγκεντρωτικό τον τρόπο λειτουργίας της κυβέρνησης. Μεταφέρει περισσότερες πολιτικές (αλλά και νομικές) ευθύνες στον εκάστοτε πρωθυπουργό χωρίς την παρεμβολή και άρα τον «θώρακα» των αρμοδίων υπουργών που  αναδέχονται το πρώτο τουλάχιστον κύμα ευθύνης, όπως συνέβη με τον παραιτηθέντα λόγω του τραγικού δυστυχήματος των Τεμπών Υπουργό Υποδομών και Μεταφορών. Τώρα είναι χαρακτηριστικό ότι η αρμοδιότητα διοίκησης του Υπουργείου Υποδομών και Μεταφορών ανατέθηκε σε έναν από τους  υπουργούς Επικρατείας, αναλήφθηκε συνεπώς από το «επιτελικό κράτος» απευθείας. 

Ο νόμος που ρυθμίζει τον ρόλο του Πρωθυπουργού, του Υπουργικού Συμβουλίου, των υπουργών, αναπληρωτών υπουργών και υπουργών χωρίς χαρτοφυλάκιο που τώρα ονομάζονται «Επικράτειας» και των υφυπουργών έχει μικρά περιθώρια πρωτοτυπίας καθώς οι συνταγματικές ρυθμίσεις (άρθρα 37- 38 και  81-86)  είναι σαφείς και επιτακτικές.

Η κεντρική θέση του Πρωθυπουργού ως ουσιαστικού επικεφαλής της εκτελεστικής εξουσίας που συνήθως συγκεντρώνει και την ιδιότητα του πολιτικού αρχηγού της κοινοβουλευτικής πλειοψηφίας και επιλέγει ελεύθερα τα μέλη του Υπουργικού Συμβουλίου και τους υφυπουργούς, άρα συγκροτεί την κυβέρνηση και όλα τα συλλογικά της όργανα, δεν εξαρτάται από κάποιον νόμο αλλά από τη θέση του μέσα στο κομματικό σύστημα και από τον χαρακτήρα και τη σύνθεση της κοινοβουλευτικής πλειοψηφίας που στηρίζει ή ανέχεται την Κυβέρνηση. Με τον ίδιο νόμο και το ίδιο συνταγματικό πλαίσιο, διαφορετικά λειτουργεί ένας πρωθυπουργός μονοκομματικής κυβέρνησης και διαφορετικά ένας πρωθυπουργός κυβέρνησης συνεργασίας. Διαφορετικά ένας πρωθυπουργός - πολιτικός αρχηγός και διαφορετικά ένας πρωθυπουργός κοινής επιλογής και ισορροπίας. Το πολιτικό σύστημα αναδεικνύει διαφορετικές μορφές κοινοβουλευτικής διακυβέρνησης και όχι κράτους.  

Ο νόμος περί «επιτελικού κράτους» δεν έχει πάντως προσθέσει κάτι στη συνταγματική ρύθμιση του άρθρου 101 περί αποκεντρωτικού συστήματος (διοικητική αποκέντρωση) και  κατανομής των αρμοδιοτήτων μεταξύ περιφερειακών οργάνων και οργάνων της κεντρικής διοίκησης του κράτους. 

Όταν αποκαλύφθηκε η υπόθεση των υποκλοπών διαπίστωσα ότι «παρακολουθούμε ένα ολόκληρο μοντέλο συγκεντρωτικής  άσκησης της εξουσίας που εμφανίζεται με το όνομα επιτελικό κράτος  να φτάνει με πολύ θόρυβο στα όριά του. Το μείγμα αίσθησης παντοδυναμίας και ακρισίας απέβη ανεξέλεγκτο. Το μοντέλο πρέπει συνεπώς να αλλάξει αμέσως. Αυτό είναι επιβεβλημένο για την παρούσα και κάθε μελλοντική Κυβέρνηση.» Τώρα δυστυχώς η συζήτηση περί «επιτελικού κράτους» διεξάγεται μέσα στις φορτισμένες συνθήκες που δημιούργησε το τραγικό δυστύχημα των Τεμπών.

Είναι παρόλα αυτά χρήσιμη η έννοια του «επιτελικού κράτους» ως στόχος και ως πολιτική δέσμευση προς όφελος του πολίτη. Προς όφελος «του λαού και του έθνους», όπως επιτάσσει το Σύνταγμα. Με αυτή τη θεώρηση το επιτελικό κράτος είναι πρωτίστως ένα σύγχρονο, λειτουργικό και αποτελεσματικό κράτος που προσφέρει εσωτερική και εξωτερική ασφάλεια. Ένα δημοκρατικό κράτος δικαίου, μια υψηλού επιπέδου φιλελεύθερη κοινοβουλευτική  δημοκρατία που σέβεται το Σύνταγμα, το διεθνές και ενωσιακό δίκαιο και τα ανθρώπινα δικαιώματα. Τις αρχές της νομιμότητας και της διαφάνειας. Ένα σύγχρονο και αποτελεσματικό κοινωνικό κράτος  που διασφαλίζει αξιοπρεπή διαβίωση και κοινωνική συνοχή. Ένα κράτος οικολογικά ευαίσθητο, δημοσιονομικά σταθερό και αναπτυξιακά στοχευμένο. Ένα κράτος τα βασικά θεσμικά συστήματα του οποίου λειτουργούν: η δικαιοσύνη, οι ανεξάρτητες αρχές, η δημόσια διοίκηση και η τοπική αυτοδιοίκηση, το εκπαιδευτικό σύστημα, τα συστήματα  υγείας, πρόνοιας και κοινωνικής ασφάλισης. Ένα κράτος με ολοκληρωμένες, σύγχρονες, ασφαλείς και λειτουργικές υποδομές και δίκτυα. Ένα κράτος που μπορεί να διαμορφώνει τις αναγκαίες κοινωνικές, πολιτικές και εθνικές συναινέσεις και κυρίως να χαράζει και να εφαρμόζει την εθνική στρατηγική ιδίως στο πεδίο της εξωτερικής πολιτικής και πολιτικής ασφάλειας και άμυνας με θεσμικώς σαφή κέντρα και με απόλυτο σεβασμό στις σχετικές συνταγματικές προβλέψεις. Ένα κράτος που δεν είναι απλώς κράτος μέλος της ΕΕ, του ΝΑΤΟ και άλλων διεθνών οργανισμών αλλά ενεργό υποκείμενο που συμμετέχει στις προκλήσεις της ευρωπαϊκής ολοκλήρωσης και της αναδιάταξης των διεθνών και περιφερειακών συσχετισμών.

Ένα  τέτοιο επιτελικό κράτος είναι το κράτος έσχατος και αποτελεσματικός ασφαλιστής όλων των κινδύνων που διατρέχει η σύγχρονη κοινωνία της διακινδύνευσης. Ένα κράτος ευθύνης και αλληλεγγύης χωρίς διοικητική ή τεχνοκρατική αυταρέσκεια και πολύ περισσότερο χωρίς την επιπόλαιη πολιτική αίσθηση ότι η Ιστορία αρχίζει με την εκάστοτε κυβέρνηση και τελειώνει με τη λήξη της θητείας της. Το «επιτελικό κράτος» δεν είναι πολιτικός αυτοχαρακτηρισμός μιας κυβέρνησης, αλλά μια διαφορετική, ουσιώδης αντίληψη για τον ρόλο του κράτους και της σχέσης του με τους πολίτες .-

 

https://www.evenizelos.gr/mme/articlesinthepress/462-articles2023/6817-vima-tis-kyriakis-arthro-evaggelou-venizelou-ti-einai-kai-ti-den-einai-to-epiteliko-kratos.html