Καλημέρα σε όλες και όλους.

Όσοι και όσες παρακολούθησαν τη χθεσινοβραδινή τηλεμαχία των πολιτικών αρχηγών, πιστεύω ότι αντιλήφθηκαν απολύτως αυτό που επισημαίνουμε εδώ και καιρό ενόψει των κρίσιμων εκλογών της 21ης Μαΐου: Ότι η μόνη σαφής, η μόνη καθαρή θέση διακυβέρνησης της χώρας είναι η πρόταση του Κυριάκου Μητσοτάκη και της Νέας Δημοκρατίας.

Τι είδαμε εχθές το βράδυ; Έναν πολιτικό αρχηγό, τον Πρωθυπουργό, να παρουσιάζει με σοβαρότητα και αίσθημα ευθύνης -παρά τη σφιχτή διαδικασία της τηλεαναναμέτρησης- τις προτεραιότητες του για την επόμενη τετραετία ώστε να συγκλίνει η Ελλάδα περισσότερο με την Ευρώπη σε μισθούς, δυναμική ανάπτυξη οικονομίας και των επενδύσεων, στη λειτουργία του Κράτους, στην ασφάλεια των συνόρων μας, στην υγεία και την παιδεία, για να γίνουμε όλοι -συλλογικά και ατομικά- καλύτεροι.

Είδαμε και ακούσαμε έναν πολιτικό αρχηγό, τον Πρωθυπουργό, να αναγνωρίζει ότι προφανώς η Κυβέρνηση του δεν έλυσε όλα τα προβλήματα , να αναγνωρίζει λάθη και αστοχίες, να αποφεύγει όμως τον τοξικό λόγο και την παρελθοντολογία και να κοιτάζει μπροστά και στις ρεαλιστικές λύσεις για να θεραπευθούν οι παθογένειες στη χώρα μας.

Εχθές το βράδυ όμως είδαμε και κάτι άλλο την πλήρη απομόνωση ενός πολιτικού αρχηγού, του κ. Τσίπρα, από την υπόλοιπη Κεντροαριστερά και Αριστερά ως προς το περιβόητο σχέδιό του για «προοδευτική διακυβέρνηση» και κυβερνήσεις συνεργασίας. Είδαμε να καταρρέει σαν πύργος από τραπουλόχαρτα η δήθεν συμμαχία της αριστεράς, και να αναδεικνύεται αυτό που πραγματικά είναι: Μια πρόταση ακυβερνησίας και παραλυσίας, χωρίς πραγματικές προγραμματικές συγκλίσεις και με πολλές ετερόκλητες στρατηγικές.