|
politikinewsaaa.blogspot.com,η Χρήσιμη Εφημερίδα,ΠΟΛΙΤΙΚΗ,POLITIKI,POLITIKI NEWSPAPER,politikinews,ΠΟΛΙΤΙΚΗ ΕΦΗΜΕΡΙΔΑ,"POLITIKI" news,news,"ΠΟΛΙΤΙΚΗ" Εφημερίδα,Ειδήσεις,Новости Греция, Nachrichten aus Griechenland, Nouvelles de la Grèce, أخبار من اليونان,, 來自希臘的消息 , ギリシャからのニュース, Новини з Греції, Notícias da Grécia, חדשות מיוון, Notizie dalla Grecia, Nyheter fra Hellas,
|
Το Χαμίνι της Μεσογείου
Γράφει ο
Κώστας Λάμπος
http://wwww.classlessdemocracy.blogspot.com,
Έναν, ακριβώς, αιώνα μετά,‘γνωστό και μη εξαιρετέο’
μεσογειακό κράτος, πρώην ‘μεγάλο αφεντικό’ ξέπεσε σε ρόλο Χαμινιού, στην
υπηρεσία του νέου ‘μεγάλου αφεντικού’ και υπάρχει κάνοντας ζημιές στην ευρύτερη
περιοχή για να έχει δουλείες ‘αποκατάστασης και ανασυγκρότησης’ το μεγάλο
αφεντικό, ο πειρατής της Υφηλίου, με αντάλλαγμα το ‘νταβατζιλίκι’, δηλαδή, την
προστασία του Χαμινιού/ταραξία από τον ηθικό και τον διεθνή Νόμο. Η ιστορία
διδάσκει επίσης ότι ο ‘νταβαντζής’ προστατεύει τα Χαμίνια του τόσο από τα άλλα
Χαμίνια που θα ήθελαν να είναι στη θέση τους, όσο και από τους αντίπαλους
νταβαντζήδες της περιοχής και του πλανήτη. Ο λόγος, όπως αντιλαμβάνεστε, είναι
για την γειτονική μας Τουρκία στο ρόλο τουΧαμινιού με την ισλαμοκαπιταλιστική
ιδεολογία και για την ‘πέραν του Ατλαντικού Trumpουκοδημοκρατία’
των Ενωμένων Πολιτειών Αμερικής (ΕΠΑ) στο ρόλο του φορέα του αμερικανισμού, του
αφεντικού και ηγεμόνα του κόσμου[1].
Για να είμαστε όμως αντικειμενικοί οφείλουμε να διακρίνουμε τους λαούς από τις
κυβερνήσεις τους, χωρίς αυτό να σημαίνει ότι και οι λαοί είναι άμοιροι ευθυνών
για τις επιλογές των κυβερνήσεών τους, αφού αυτοί επιλέγουν κυβερνήσεις αντί να
αυτοκυβερνώνται, αλλά αυτό είναι άλλο θέμα που εκφεύγει των ορίων του σημερινού
άρθρου.
Η Τούρκικη κυβέρνηση, λοιπόν, έχει αναλάβει υπεργολαβικά
τον ρόλο του ταραξία στην ευρύτερη περιοχή των Βαλκανίων, του Αιγαίου, της
Ανατολικής, και όχι μόνο, Μεσογείου, της Εγγύς και Μέσης, και όχι μόνο,
Ανατολής και της Βόρειας,και όχι μόνο, Αφρικής, διατηρώντας στρατιωτικές βάσεις
ή συμμετέχοντας επιλεκτικά σε διάφορες τάχα ‘ειρηνευτικές δυνάμεις’ του ΝΑΤΟ.Ο
Ερντογάν κατάλαβε ότι στα πλαίσια της συνεργασίας του με το ‘μεγάλο αφεντικό’
διαμορφώνεται χώρος για να κάνει και δικούς τους σχεδιασμούς. Έτσι για να
κρύψει τον ρόλο του Χαμινιού, που ουσιαστικά αφαιρεί οικονομικούς πόρους από
τον χειμαζόμενο λαό της Τουρκίας και συνεπάγεται απώλεια πολλών ζωών Τούρκων
στρατιωτών στα διάφορα μέτωπα, αποκοιμίζει τον λαό της Τουρκίας με ιδεολογήματα
περί αναβίωσης της ‘Μεγάλης Οθωμανικής Αυτοκρατορίας’, τα οποία αντικειμενικά
είναι καταδικασμένα να αποτύχουν γιατί η ανθρωπότητα κινείται στη φορά του
βέλους του χρόνου από το Χθες, στο Σήμερα και από εκεί στο Αύριο, που σημαίνει
ότι η ιστορία, όπως και ‘το ποτάμι δεν γυρίζει πίσω’. Ως Χαμίνι/ταραξίας,
λοιπόν, η Τουρκία,προφανώς καθ’ υπόδειξη, υποκίνησε σε κάποιο βαθμό την
‘Αραβική Άνοιξη’ η οποία, αντί του επιθυμητού, για το αφεντικό της,
‘εκσυγχρονισμού’ των Αραβικών κρατών που σημαίνει προσχώρηση, άνευ όρων, στην
παγκοσμιοποίηση α λα Αμέρικα, έφερε στην εξουσία το μανιακό πολιτικό Ισλάμ και
τους εκλεκτούς της Τούρκικης κυβέρνησης ‘αδερφούς μουσουλμάνους’ στην
μεγαλύτερη χώρα της περιοχής, την Αίγυπτο, οι οποίοι χάλαγαν τα σχέδια του
Αμερικανισμού για την παγκοσμιοποίηση και γι’ αυτό τους ανάτρεψε. Η Τουρκία
όμως τουΕρντογάν, υπό την προστασία του, νέου αδίστακτου μπίζνεσμαν προέδρου
των Ενωμένων Πολιτειών, Ντόναλντ Τραμπ, αξιοποίησε κάθε περιθώριο αυτής της
συνεργασίας για να πραγματοποιήσει το μεγάλο του όνειρο και γι’ αυτό άρχισε να
επεκτείνεται ως υποϊμπεριαλιστική δύναμη στην ευρύτερη περιοχή. Έτσι, σήμερα η
Τουρκία, που βρίσκεται σε μια κατάσταση μεταξύ Χαμινιού και υποψήφιου
αφεντικού, κατάφερε να βρίσκεται μπλεγμένη ως ταραξίας και υποϊμπεριαλιστής σε
στρατιωτικές επιχειρήσεις στην Κύπρο, στη Λιβύη,στη Συρία, στο Ιράν, στο Κατάρ,
στο Σουδάν, στην Αλβανία, στην Σομαλία, στο Αφγανιστάν, στη Βοσνία – Ερζεγοβίνη,
στο Κόσοβο και προσφάτως στο Ναγκόρνο-Καραμπάχ.
Υπάρχει μια πραγματικότητα, η οποία επιτρέπει στην
Τουρκία, που είναι μια μεγάλη χώρα, που σημαίνει μια μεγάλη αγορά, να
διαπραγματεύεται με το αφεντικό της, ιδιαίτερα από την στιγμή μάλιστα που το
αφεντικό της αμφισβητείται και επισκιάζεται από τις ανερχόμενες, παγκόσμιας
εμβέλειας, δυνάμεις όπως η Ρωσία, η Κίνα και σε μικρότερο βαθμό η Γερμανία, με
την ανοχή, την υποστήριξη και την βοήθεια των οποίων εκβιάζει τις Ενωμένες
Πολιτείες να της επιτρέψουν να επεκταθεί, καταπατώντας διεθνή δίκαια, εθνικά
δίκαια και δικαιώματα πολλών γειτονικών χωρών, πράγμα που σε μεγάλο βαθμό
φαίνεται να το καταφέρνει.
Αυτή τη διάσταση την βλέπουν όλοι και σιγά-σιγά στρέφουν, άλλοι πραγματικά και άλλοι υποκριτικά, την οργή τους ενάντια στην Τουρκία. Αδυνατούν όμως, ή δεν θέλουν, να δουν ολόκληρο το σκηνικό και το παρασκήνιο που θα τους βοηθούσε να κατανοήσουν ποιος τελικά, και πέρα από τα προσωρινά ψίχουλα της Τουρκίας για να τα χάσει κάποια στιγμή μαζί με ‘τ’ αυγά και τα καλάθια’, αποκομίζειτα μεγαλύτερα κέρδη από την συμπεριφορά της Τουρκίας στην περιοχή: