Σε μια προσπάθεια απάντησης πλείστων όσων αναγνωστών για το εν θέματι ερώτημα, η "ΠΟΛΙΤΙΚΗ 2000-2024" αναρτά ώδε απόψεις έγκριτων Επιστημόνων και Αξιόπιστων Σχολιαστών και τις αφήνει στην κριτική διάθεση των Αναγνωστών της.
Μ.Χ.Β.
"Πώς η Ευρώπη πληγώνει την επιχειρηματικότητα
Σε αρκετές χώρες, όπως για παράδειγμα η Γαλλία και η Γερμανία, τα παιδιά στο σχολείο διδάσκονται πώς να... μισούν το επιχειρείν. Γράφει ο Αθαν. Χ. Παπανδρόπουλος.
https://www.euro2day.gr/specials/opinions/article/2201923/pos-h-eyroph-plhgonei-thn-epiheirhmatikothta.html
**Ανδρέας Ανδριανόπουλος:
**Ανδρέας Ανδριανόπουλος:
Ο πόλεμος κατά της παγκοσμιοποίησης θα φέρει φτώχεια και χρεοκοπίες
https://www.liberal.gr/apopsi/andreas-andrianopoylos-o-polemos-kata-tis-pagkosmiopoiisis-tha-ferei-ftoheia-kai-hreokopies
**Ανδρέας Ανδριανόπουλος:
"Ο εξισλαμισμός της Ευρώπης εν εξελίξει"
https://directus.gr/andreas-andrianopoulos-o-exislamismos-tis-evropis-en-exelixei/
null
**ΑΘΑΝΑΣΙΟΣ ΠΑΠΑΝΔΡΟΠΟΥΛΟΣ
Έχει μέλλον η «Φιλελεύθερη Ευρώπη»;
https://orthoslogos.news/article/echi-mellon-i-fileleftheri-evropi/
**Αθανάσιος Παπανδρόπουλος
Ποια η Ευρώπη του 2050;
https://www.ot.gr/2024/04/01/apopseis/opinion/poia-i-eyropi-tou-2050/...
https://orthoslogos.news/article/echi-mellon-i-fileleftheri-evropi/
**Αθανάσιος Παπανδρόπουλος
Ποια η Ευρώπη του 2050;
https://www.ot.gr/2024/04/01/apopseis/opinion/poia-i-eyropi-tou-2050/...
"Όχι, ο χρόνος δεν είναι πολύ μακρυά. Προς το 2050, όταν τα εγγόνια μου θα είναι ώριμοι σαραντάρηδες, στην Ευρώπη των 500 εκατομμυρίων ψυχών, θα κατοικούν περίπου 160 εκατομμύρια μη Ευρωπαίοι —οι οποίοι, ωστόσο, θα έχουν ευρωπαϊκή εθνικότητα. Επίσης, η Ευρώπη θα περιστοιχίζεται από 100 έως 110 εκατομμύρια Τούρκους, 325 εκατομμύρια Βορειοαφρικανούς και’ 220 εκατομμύρια Κεντροασιάτες. Λίγο πιο μακρυά της, στην Μέση Ανατολή, θα βρίσκονται άλλα 170 εκατομμύρια Άραβες, Ιρανοί, Ιρακινοί, Κούρδοι και Ισραηλινοί —με τους τελευταίους να είναι οι μισοί και πλέον αραβικής προελεύσεως. Θα έχουμε έτσι μιαν Ευρώπη «περικυκλωμένη» από 860 εκατομμύρια μουσουλμάνους, με άλλα 160 εκατομμύρια να βρίσκονται στην καρδιά της...."
**EUROPEAN UNION:
PROFIL της χώρας στην Ε.Ε.
https://european-union.europa.eu/principles-countries-history/eu-countries/greece_el
**Οφέλη της Ελλάδας από τη συμμετοχή στην Ε.Ε.
https://www.naftemporiki.gr/opinion/399293/ofeli-tis-elladas-apo-ti-symmetochi-stin-e-e/
**Οφέλη της Ελλάδας από τη συμμετοχή στην Ε.Ε.
https://www.naftemporiki.gr/opinion/399293/ofeli-tis-elladas-apo-ti-symmetochi-stin-e-e/
**Η Ελλάδα κέρδισε από την ένταξη της στην ΕΕ, λέει το 48% των Ελλήνων
https://www.capital.gr/epikairotita/3248139/i-ellada-kerdise-apo-tin-entaxi-tis-stin-ee-leei-to-48-ton-ellinon/
**Γιατί η Ελλάδα δεν ωφελήθηκε απο την ένταξη στην Ε.Ε.
https://www.euro2day.gr/specials/opinions/article/1206523/giati-h-ellada-den-ofelhthhke-apo-thn-entaxh-sthn.html
**Η νέα πολιτική συνοχής και η Ελλάδα
https://www.mindev.gov.gr/%CE%B7-%CE%BD%CE%AD%CE%B1-%CF%80%CE%BF%CE%BB%CE%B9%CF%84%CE%B9%CE%BA%CE%AE-%CF%83%CF%85%CE%BD%CE%BF%CF%87%CE%AE%CF%82-%CE%BA%CE%B1%CE%B9-%CE%B7-%CE%B5%CE%BB%CE%BB%CE%AC%CE%B4%CE%B1-%CE%AC%CF%81/
**ΕΘΝΙΚΟ ΚΑΙ ΚΑΠΟΔΙΣΤΡΙΑΚΟ ΠΑΝΕΠΙΣΤΗΜΙΟ ΑΘΗΝΩΝ
ΣΧΟΛΗ ΟΙΚΟΝΟΜΙΚΩΝ ΚΑΙ ΠΟΛΙΤΙΚΩΝ ΕΠΙΣΤΗΜΩΝ ΤΜΗΜΑ ΠΟΛΙΤΙΚΕΣ ΕΠΙΣΤΗΜΕΣ ΚΑΙ ΔΗΜΟΣΙΑΣ ΔΙΟΙΚΗΣΗΣ ΠΤΥΧΙΑΚΗ ΕΡΓΑΣΙΑ
«Τα οφέλη της Ελλάδας από την ένταξη στην Ευρωπαϊκή Ένωση»
Παράσχου Κατερίνα Α.Μ.: 1342201500239
Επιβλέπων: Παναγιώτης Κ. Ιωακειμίδης, Ομότιμος καθηγητής Αθήνα, 2020
Αναζητήσατε την 41 σελίδων αναφερόμενη Πτυχιακή
**ΥΠΟΥΡΓΕΙΟ ΕΞΩΤΕΡΙΚΩΝ
H πορεία της Ελλάδας στην Ευρωπαϊκή Ένωση
O ευρωπαϊκός προσανατολισμός της Ελλάδας ασφαλώς υπερβαίνει τη σύνδεση και την μετέπειτα ένταξη της χώρας στην Ευρωπαϊκή Κοινότητα/Ένωση. Έλαβε, ωστόσο, συγκεκριμένη διάσταση με την υποβολή της αίτησης για σύνδεση με τη νεοπαγή Ευρωπαϊκή Οικονομική Κοινότητα (ΕΟΚ), τον Ιούνιο του 1959, αίτηση που οδήγησε στην υπογραφή της Συμφωνίας Σύνδεσης Ελλάδας – ΕΟΚ, τον Ιούνιο του 1961, την πρώτη Συμφωνία Σύνδεσης που σύναψε η ΕΟΚ. Η Συμφωνία αυτή, η οποία ουσιαστικά αποτελούσε το πρώτο βήμα στην πορεία της Ελλάδας για την ένταξή της στην Ευρωπαϊκή Κοινότητα, «πάγωσε» με την επιβολή της στρατιωτικής δικτατορίας στην Ελλάδα (Απρίλιος 1967) και ενεργοποιήθηκε εκ νέου μετά την αποκατάσταση της δημοκρατίας (Ιούλιος 1974). Ο στόχος, όμως, της ελληνικής κυβέρνησης ήταν η ενσωμάτωση της χώρας στην Ευρωπαϊκή Κοινότητα, ως πλήρους μέλους. Πράγματι, η αίτηση για πλήρη ένταξη υποβλήθηκε στις 12 Ιουνίου 1975, με επιστολή του τότε πρωθυπουργού Κωνσταντίνου Καραμανλή στον πρόεδρο του Συμβουλίου Υπουργών της Ευρωπαϊκής Κοινότητας, Υπουργό Εξωτερικών της Ιρλανδίας, G. Fitzgerald.
Οι λόγοι για τους οποίους η Ελλάδα επέλεξε την πλήρη ένταξη στην Κοινότητα μπορούν να συνοψισθούν στους εξής:
• Θεώρησε την Κοινότητα ως το θεσμικό πλαίσιο μέσα στο οποίο θα μπορούσε να εδραιώσει το δημοκρατικό πολιτικό της σύστημα και τους δημοκρατικούς θεσμούς.
• Επεδίωκε την ενίσχυση της ανεξαρτησίας και της θέσης της στο περιφερειακό και διεθνές σύστημα, με την ανάπτυξη των σχέσεών της και με άλλους διεθνείς δρώντες πέραν των Ηνωμένων Πολιτειών της Αμερικής.
• Θεώρησε την ένταξη στην Κοινότητα ως ισχυρό παράγοντα που θα συνέβαλε στην ανάπτυξη και τον εκσυγχρονισμό της ελληνικής οικονομίας και κοινωνίας.
• Επιθυμούσε, ως ευρωπαϊκή χώρα, να είναι «παρούσα» και να επηρεάζει τις διεργασίες για την ευρωπαϊκή ενοποίηση και το πρότυπο της Ευρώπης.
Η πρώτη αντίδραση της Ευρωπαϊκής Κοινότητας στην Ελληνική αίτηση εκδηλώθηκε αρχικά από την Επιτροπή των Ευρωπαϊκών Κοινοτήτων, η οποία σύμφωνα με το (τότε) άρθρο 237 της Συνθήκης της Ρώμης, έπρεπε να διατυπώσει «γνώμη» πάνω στην αίτηση τρίτης χώρας για ένταξη στην Κοινότητα. Η Επιτροπή δημοσίευσε τη «γνώμη» της στις 28 Ιανουαρίου 1976. H Επιτροπή, ενώ αρχικά τόνιζε ότι πρέπει να δοθεί «σαφώς θετική απάντηση» στο αίτημα της Ελλάδας για ένταξη, εντούτοις πρότεινε θέσπιση προενταξιακής μεταβατικής περιόδου πριν από την πλήρη θεσμική ενσωμάτωση της χώρας προκειμένου να πραγματοποιηθούν οι αναγκαίες οικονομικές μεταρρυθμίσεις.
Με παρέμβαση του πρωθυπουργού Κ. Καραμανλή προς τις κυβερνήσεις των εννέα κρατών – μελών και ιδιαίτερα της Γαλλίας και της Γερμανίας, η πρόταση αυτή της Επιτροπής απορρίφθηκε. Έτσι, τον Ιούλιο 1976 άρχισαν οι διαπραγματεύσεις για την ένταξη, οι οποίες ολοκληρώθηκαν τον Μάιο 1979 με την υπογραφή, στην Αθήνα (Ζάππειο Μέγαρο), της Πράξης Προσχώρησης. Η Βουλή των Ελλήνων κύρωσε την Πράξη Προσχώρησης της Ελλάδας στις Ευρωπαϊκές Κοινότητες στις 28 Ιουνίου 1979. Η πλήρης ένταξη έλαβε χώρα δύο χρόνια αργότερα, την 1η Ιανουαρίου 1981.
Η συμμετοχή της Ελλάδας στην Ευρωπαϊκή Κοινότητα / Ένωση από το 1981 μέχρι σήμεραμπορεί να διακριθεί σε τέσσερις βασικές χρονικές υπο-περιόδους: την πρώτη μεταξύ 1981-1985, τη δεύτερη μεταξύ 1985 – 1995, την τρίτη από το 1996 έως το 2009 και την τέταρτη από το 2009 μέχρι σήμερα.
Η πρώτη περίοδος – πέρα από την πρώτη Προεδρία που η Ελλάδα άσκησε το β’ εξάμηνο του 1983 – χαρακτηρίζεται από έντονη αμφισβήτηση ορισμένων βασικών πτυχών της ευρωπαϊκής ενοποίησης. Παράλληλα, επιδιώχθηκε η αναθεώρηση της θέσης της χώρας στην Κοινότητα με τη διαμόρφωση ενός «ειδικού καθεστώτος» σχέσεων και ρυθμίσεων. Για το σκοπό αυτό, η Ελλάδα υπέβαλε, το Μάρτιο του 1982, Υπόμνημα με το οποίο ζήτησε πρόσθετες αποκλίσεις από την εφαρμογή ορισμένων κοινοτικών πολιτικών καθώς και πρόσθετη οικονομική ενίσχυση για την αναδιάρθρωση της ελληνικής οικονομίας. Η Επιτροπή αναγνώρισε ως βάσιμο μόνο το δεύτερο αίτημα, το οποίο ουσιαστικά ικανοποιήθηκε με την έγκριση, το 1985, των Μεσογειακών Ολοκληρωμένων Προγραμμάτων (ΜΟΠ). Η πολιτική σημασία των ΜΟΠ, όμως, ήταν πολύ μεγαλύτερη των πρόσθετων πόρων που εγκρίθηκαν τότε για την Ελλάδα, γιατί εγκαινίασαν την προσπάθεια για την ανάπτυξη διαρθρωτικής πολιτικής από πλευράς Ε.Ε., η οποία αποκρυσταλλώθηκε το 1988 στη νέα διαρθρωτική πολιτική, το πρώτο «πακέτο Delors».
Στα γενικότερα θέματα της ευρωπαϊκής ολοκλήρωσης, και ειδικότερα στις προσπάθειες και τα σχέδια για την εμβάθυνση της ενοποίησης στο θεσμικό, πολιτικό και αμυντικό τομέα, η Ελλάδα, εκείνη την περίοδο, υπήρξε ιδιαίτερα προσεκτική. Στη δεύτερη περίοδο της συμμετοχής της, η πολιτική της Ελλάδας στην Ε.Ε. χαρακτηρίζεται βαθμιαία από εντονότερες φιλο-ενοποιητικές θέσεις. Ιδιαίτερα από το 1988 – όταν άσκησε τη δεύτερη Προεδρία το α’ εξάμηνο – και μετά, η Ελλάδα άρχισε να υποστηρίζει το «ομοσπονδιακό» πρότυπο ενοποίησης καθώς και την ανάπτυξη κοινής πολιτικής σε νέους τομείς (παιδεία, υγεία, περιβάλλον), την ενίσχυση των υπερεθνικών θεσμών (Επιτροπή και Κοινοβούλιο) και την ανάπτυξη κοινής εξωτερικής πολιτικής και πολιτικής ασφάλειας. Ωστόσο, υπήρχαν ακόμη αντιφάσεις, τόσο στον οικονομικό τομέα, με την απόκλιση της χώρας από το μέσο «κοινοτικό» επίπεδο ανάπτυξης, όσο και στον πολιτικό, με το πρόβλημα της ονομασίας της πΓΔΜ που διευθετήθηκε προσωρινά με την υπογραφή της Ενδιάμεσης Συμφωνίας. Παράλληλα, από το 1987, η Ελλάδα αρχίζει να αναδεικνύει ως κύριο πολιτικό στόχο την ένταξη της Κύπρου στην Ευρωπαϊκή Κοινότητα. Για το σκοπό αυτό, υποστήριξε την κυπριακή κυβέρνηση στην υποβολή, από την τελευταία, αίτησης για ένταξη, τον Ιούνιο του 1990. Σταθμός, επίσης, ήταν η άσκηση της τρίτης Προεδρίας το α’ εξάμηνο του 1994.
Η τρίτη περίοδος της συμμετοχής της Ελλάδας στην Ένωση, ξεκίνησε το 1996 και χαρακτηρίσθηκε από ακόμα μεγαλύτερη υποστήριξη της ιδέας και της διαδικασίας της ευρωπαϊκής ολοκλήρωσης καθώς και της εμβάθυνσης της ενοποίησης σε όλους τους τομείς. Η Ελλάδα συγκαταλέγεται στα κράτη-μέλη που υποστήριξαν την προσπάθεια υιοθέτησης του Ευρωπαϊκού Συντάγματος, χαιρετίζοντας τη διάσωση των σημαντικότερων θεσμικών καινοτομιών του Ευρωπαϊκού Συντάγματος και την ένταξη αυτών στη Συνθήκη της Λισαβώνας, το συμβιβαστικό κείμενο που προέκυψε τελικά από το φιλόδοξο – ως απεδείχθη – εγχείρημα «συνταγματοποιήσης» της Ευρωπαϊκής Ένωσης. Η στάση της Ελλάδας χαρακτηρίζεται, επίσης, από την προσπάθεια επίτευξης υψηλότερης οικονομικής και κοινωνικής σύγκλισης με τη υποστήριξη των «κριτηρίων σύγκλισης» της Συνθήκης του Μάαστριχτ καθώς και τη συμμετοχή της, ως πλήρους μέλους, στην Οικονομική και Νομισματική Ένωση (ΟΝΕ) και την υιοθέτηση του ενιαίου νομίσματος (ευρώ) από την 1η Ιανουαρίου 2002.
Παράλληλα με την εμβάθυνση, η Ελλάδα τάχθηκε σταθερά υπέρ της διεύρυνσης της Ένωσης και πρωτοστάτησε σε αυτόν τον τομέα παρέχοντας σταθερή στήριξη στην ένταξη των χωρών της Ανατολικής Ευρώπης, παρά τη γενικότερη εφεκτικότητα.
Η ελληνική Προεδρία της Ε.Ε., το πρώτο εξάμηνο του 2003, αποτέλεσε επιτυχία της Ελλάδας, καθώς, μεταξύ άλλων, κατά την διάρκειά της συντελέστηκε η μεγαλύτερη διεύρυνση στη μέχρι τώρα ιστορία της Ενωμένης Ευρώπης (10 νέα κράτη μέλη).
Μία τέταρτη περίοδος σχέσεων της Ελλάδας με την Ε.Ε. ξεκίνησε με την έναρξη της μεγάλης οικονομικής κρίσης το 2008/9. Η Ελλάδα μπήκε σε μια μακρά περίοδο οικονομικής ύφεσης και εφάρμοσε προγράμματα-μνημόνια μετά από συμφωνία με τους εταίρους-δανειστές της και το ΔΝΤ. Εκ παραλλήλου, η Ε.Ε. και το ευρώ δοκιμάσθηκαν από μια πολυεπίπεδη κρίση. Η χώρα εξέρχεται σταδιακά από αυτή τη δύσκολη περίοδο με το τέλος των προγραμμάτων-μνημονίων και την επιστροφή στην οικονομική ανάπτυξη.
H πέμπτη ελληνική Προεδρία της Ε.Ε., το πρώτο εξάμηνο 2014, διεξήχθη εν μέσω της χειρότερης οικονομικής και κοινωνικής κρίσης της ιστορίας της Ευρωπαϊκής Ένωσης. Εν τούτοις, υπήρξε επιτυχής τόσο στα ποιοτικά όσο και στα ποσοτικά χαρακτηριστικά της καθώς κατά τη διάρκειά της προωθήθηκαν δεκάδες σημαντικά νομοθετήματα στους τομείς της απασχόλησης, της ανάπτυξης, της εμβάθυνσης της τραπεζικής ένωσης, της μετανάστευσης και των θαλασσίων μεταφορών.
Kείμενο απολογισμού Ελληνικής Προεδρίας α εξαμήνου 2014
Σχετικοί σύνδεσμοι:
Ιστοσελίδα ΕΕ
Τελευταία ενημέρωση Tuesday, 29 December 2020
https://www.mfa.gr/exoteriki-politiki/i-ellada-stin-ee/i-poreia-tis-elladas-st
**Η ΑΠΟΨΗ ΤΗΣ ΑΡΙΣΤΕΡΑΣ
Βαρύς λογαριασμός που δεν πρέπει να πληρώσει ο λαός
*Του Κώστα Παπαδάκη
«Ρέει πολύ χρήμα από την ΕΕ», «πρόγραμμα μαμούθ», «άλλο ένα ΕΣΠΑ δώρο», «ιστορικό βήμα», ήταν μερικοί μόνο από τους διθυράμβους των αστικών ΜΜΕ για το λεγόμενο «Ταμείο Ανάκαμψης» με την επωνυμία «Ευρωπαϊκή Ένωση - Επόμενη Γενιά». 750 δισ. ευρώ σύνολο. 500 από αυτά επιχορηγήσεις και τα 250 δάνεια. Αντίστοιχα «για την Ελλάδα» 22,5 δισ. και 9,5 δισ. ευρώ.
...
Ούτε καλύτερη για το λαό, λοιπόν, ούτε φιλολαϊκή μπορεί ποτέ να γίνει η ΕΕ. Ήταν, είναι και θα είναι καπιταλιστική ένωση. Δεν χαρίζει χρήμα, θωρακίζει το κεφάλαιο και στέλνει το λογαριασμό στο λαό. Το αίτημα του εργατικού - λαϊκού κινήματος είναι ξεκάθαρο: Να μην πληρώσει ο λαός την κρίση των καπιταλιστών και τους αντιλαϊκούς λογαριασμούς της. Με το λαό στην εξουσία, με αποδέσμευση από την ΕΕ και το ΝΑΤΟ, ο λαός θα βρει το δρόμο για να απολαύσει τον μόχθο του, που τον κλέβουν μέσα από τα χέρια του.
*Ο Κώστας Παπαδάκης είναι μέλος της ΚΕ και ευρωβουλευτής του ΚΚΕ.
**ΥΠΟΥΡΓΕΙΟ ΕΞΩΤΕΡΙΚΩΝ
H πορεία της Ελλάδας στην Ευρωπαϊκή Ένωση
O ευρωπαϊκός προσανατολισμός της Ελλάδας ασφαλώς υπερβαίνει τη σύνδεση και την μετέπειτα ένταξη της χώρας στην Ευρωπαϊκή Κοινότητα/Ένωση. Έλαβε, ωστόσο, συγκεκριμένη διάσταση με την υποβολή της αίτησης για σύνδεση με τη νεοπαγή Ευρωπαϊκή Οικονομική Κοινότητα (ΕΟΚ), τον Ιούνιο του 1959, αίτηση που οδήγησε στην υπογραφή της Συμφωνίας Σύνδεσης Ελλάδας – ΕΟΚ, τον Ιούνιο του 1961, την πρώτη Συμφωνία Σύνδεσης που σύναψε η ΕΟΚ. Η Συμφωνία αυτή, η οποία ουσιαστικά αποτελούσε το πρώτο βήμα στην πορεία της Ελλάδας για την ένταξή της στην Ευρωπαϊκή Κοινότητα, «πάγωσε» με την επιβολή της στρατιωτικής δικτατορίας στην Ελλάδα (Απρίλιος 1967) και ενεργοποιήθηκε εκ νέου μετά την αποκατάσταση της δημοκρατίας (Ιούλιος 1974). Ο στόχος, όμως, της ελληνικής κυβέρνησης ήταν η ενσωμάτωση της χώρας στην Ευρωπαϊκή Κοινότητα, ως πλήρους μέλους. Πράγματι, η αίτηση για πλήρη ένταξη υποβλήθηκε στις 12 Ιουνίου 1975, με επιστολή του τότε πρωθυπουργού Κωνσταντίνου Καραμανλή στον πρόεδρο του Συμβουλίου Υπουργών της Ευρωπαϊκής Κοινότητας, Υπουργό Εξωτερικών της Ιρλανδίας, G. Fitzgerald.
Οι λόγοι για τους οποίους η Ελλάδα επέλεξε την πλήρη ένταξη στην Κοινότητα μπορούν να συνοψισθούν στους εξής:
• Θεώρησε την Κοινότητα ως το θεσμικό πλαίσιο μέσα στο οποίο θα μπορούσε να εδραιώσει το δημοκρατικό πολιτικό της σύστημα και τους δημοκρατικούς θεσμούς.
• Επεδίωκε την ενίσχυση της ανεξαρτησίας και της θέσης της στο περιφερειακό και διεθνές σύστημα, με την ανάπτυξη των σχέσεών της και με άλλους διεθνείς δρώντες πέραν των Ηνωμένων Πολιτειών της Αμερικής.
• Θεώρησε την ένταξη στην Κοινότητα ως ισχυρό παράγοντα που θα συνέβαλε στην ανάπτυξη και τον εκσυγχρονισμό της ελληνικής οικονομίας και κοινωνίας.
• Επιθυμούσε, ως ευρωπαϊκή χώρα, να είναι «παρούσα» και να επηρεάζει τις διεργασίες για την ευρωπαϊκή ενοποίηση και το πρότυπο της Ευρώπης.
Η πρώτη αντίδραση της Ευρωπαϊκής Κοινότητας στην Ελληνική αίτηση εκδηλώθηκε αρχικά από την Επιτροπή των Ευρωπαϊκών Κοινοτήτων, η οποία σύμφωνα με το (τότε) άρθρο 237 της Συνθήκης της Ρώμης, έπρεπε να διατυπώσει «γνώμη» πάνω στην αίτηση τρίτης χώρας για ένταξη στην Κοινότητα. Η Επιτροπή δημοσίευσε τη «γνώμη» της στις 28 Ιανουαρίου 1976. H Επιτροπή, ενώ αρχικά τόνιζε ότι πρέπει να δοθεί «σαφώς θετική απάντηση» στο αίτημα της Ελλάδας για ένταξη, εντούτοις πρότεινε θέσπιση προενταξιακής μεταβατικής περιόδου πριν από την πλήρη θεσμική ενσωμάτωση της χώρας προκειμένου να πραγματοποιηθούν οι αναγκαίες οικονομικές μεταρρυθμίσεις.
Με παρέμβαση του πρωθυπουργού Κ. Καραμανλή προς τις κυβερνήσεις των εννέα κρατών – μελών και ιδιαίτερα της Γαλλίας και της Γερμανίας, η πρόταση αυτή της Επιτροπής απορρίφθηκε. Έτσι, τον Ιούλιο 1976 άρχισαν οι διαπραγματεύσεις για την ένταξη, οι οποίες ολοκληρώθηκαν τον Μάιο 1979 με την υπογραφή, στην Αθήνα (Ζάππειο Μέγαρο), της Πράξης Προσχώρησης. Η Βουλή των Ελλήνων κύρωσε την Πράξη Προσχώρησης της Ελλάδας στις Ευρωπαϊκές Κοινότητες στις 28 Ιουνίου 1979. Η πλήρης ένταξη έλαβε χώρα δύο χρόνια αργότερα, την 1η Ιανουαρίου 1981.
Η συμμετοχή της Ελλάδας στην Ευρωπαϊκή Κοινότητα / Ένωση από το 1981 μέχρι σήμεραμπορεί να διακριθεί σε τέσσερις βασικές χρονικές υπο-περιόδους: την πρώτη μεταξύ 1981-1985, τη δεύτερη μεταξύ 1985 – 1995, την τρίτη από το 1996 έως το 2009 και την τέταρτη από το 2009 μέχρι σήμερα.
Η πρώτη περίοδος – πέρα από την πρώτη Προεδρία που η Ελλάδα άσκησε το β’ εξάμηνο του 1983 – χαρακτηρίζεται από έντονη αμφισβήτηση ορισμένων βασικών πτυχών της ευρωπαϊκής ενοποίησης. Παράλληλα, επιδιώχθηκε η αναθεώρηση της θέσης της χώρας στην Κοινότητα με τη διαμόρφωση ενός «ειδικού καθεστώτος» σχέσεων και ρυθμίσεων. Για το σκοπό αυτό, η Ελλάδα υπέβαλε, το Μάρτιο του 1982, Υπόμνημα με το οποίο ζήτησε πρόσθετες αποκλίσεις από την εφαρμογή ορισμένων κοινοτικών πολιτικών καθώς και πρόσθετη οικονομική ενίσχυση για την αναδιάρθρωση της ελληνικής οικονομίας. Η Επιτροπή αναγνώρισε ως βάσιμο μόνο το δεύτερο αίτημα, το οποίο ουσιαστικά ικανοποιήθηκε με την έγκριση, το 1985, των Μεσογειακών Ολοκληρωμένων Προγραμμάτων (ΜΟΠ). Η πολιτική σημασία των ΜΟΠ, όμως, ήταν πολύ μεγαλύτερη των πρόσθετων πόρων που εγκρίθηκαν τότε για την Ελλάδα, γιατί εγκαινίασαν την προσπάθεια για την ανάπτυξη διαρθρωτικής πολιτικής από πλευράς Ε.Ε., η οποία αποκρυσταλλώθηκε το 1988 στη νέα διαρθρωτική πολιτική, το πρώτο «πακέτο Delors».
Στα γενικότερα θέματα της ευρωπαϊκής ολοκλήρωσης, και ειδικότερα στις προσπάθειες και τα σχέδια για την εμβάθυνση της ενοποίησης στο θεσμικό, πολιτικό και αμυντικό τομέα, η Ελλάδα, εκείνη την περίοδο, υπήρξε ιδιαίτερα προσεκτική. Στη δεύτερη περίοδο της συμμετοχής της, η πολιτική της Ελλάδας στην Ε.Ε. χαρακτηρίζεται βαθμιαία από εντονότερες φιλο-ενοποιητικές θέσεις. Ιδιαίτερα από το 1988 – όταν άσκησε τη δεύτερη Προεδρία το α’ εξάμηνο – και μετά, η Ελλάδα άρχισε να υποστηρίζει το «ομοσπονδιακό» πρότυπο ενοποίησης καθώς και την ανάπτυξη κοινής πολιτικής σε νέους τομείς (παιδεία, υγεία, περιβάλλον), την ενίσχυση των υπερεθνικών θεσμών (Επιτροπή και Κοινοβούλιο) και την ανάπτυξη κοινής εξωτερικής πολιτικής και πολιτικής ασφάλειας. Ωστόσο, υπήρχαν ακόμη αντιφάσεις, τόσο στον οικονομικό τομέα, με την απόκλιση της χώρας από το μέσο «κοινοτικό» επίπεδο ανάπτυξης, όσο και στον πολιτικό, με το πρόβλημα της ονομασίας της πΓΔΜ που διευθετήθηκε προσωρινά με την υπογραφή της Ενδιάμεσης Συμφωνίας. Παράλληλα, από το 1987, η Ελλάδα αρχίζει να αναδεικνύει ως κύριο πολιτικό στόχο την ένταξη της Κύπρου στην Ευρωπαϊκή Κοινότητα. Για το σκοπό αυτό, υποστήριξε την κυπριακή κυβέρνηση στην υποβολή, από την τελευταία, αίτησης για ένταξη, τον Ιούνιο του 1990. Σταθμός, επίσης, ήταν η άσκηση της τρίτης Προεδρίας το α’ εξάμηνο του 1994.
Η τρίτη περίοδος της συμμετοχής της Ελλάδας στην Ένωση, ξεκίνησε το 1996 και χαρακτηρίσθηκε από ακόμα μεγαλύτερη υποστήριξη της ιδέας και της διαδικασίας της ευρωπαϊκής ολοκλήρωσης καθώς και της εμβάθυνσης της ενοποίησης σε όλους τους τομείς. Η Ελλάδα συγκαταλέγεται στα κράτη-μέλη που υποστήριξαν την προσπάθεια υιοθέτησης του Ευρωπαϊκού Συντάγματος, χαιρετίζοντας τη διάσωση των σημαντικότερων θεσμικών καινοτομιών του Ευρωπαϊκού Συντάγματος και την ένταξη αυτών στη Συνθήκη της Λισαβώνας, το συμβιβαστικό κείμενο που προέκυψε τελικά από το φιλόδοξο – ως απεδείχθη – εγχείρημα «συνταγματοποιήσης» της Ευρωπαϊκής Ένωσης. Η στάση της Ελλάδας χαρακτηρίζεται, επίσης, από την προσπάθεια επίτευξης υψηλότερης οικονομικής και κοινωνικής σύγκλισης με τη υποστήριξη των «κριτηρίων σύγκλισης» της Συνθήκης του Μάαστριχτ καθώς και τη συμμετοχή της, ως πλήρους μέλους, στην Οικονομική και Νομισματική Ένωση (ΟΝΕ) και την υιοθέτηση του ενιαίου νομίσματος (ευρώ) από την 1η Ιανουαρίου 2002.
Παράλληλα με την εμβάθυνση, η Ελλάδα τάχθηκε σταθερά υπέρ της διεύρυνσης της Ένωσης και πρωτοστάτησε σε αυτόν τον τομέα παρέχοντας σταθερή στήριξη στην ένταξη των χωρών της Ανατολικής Ευρώπης, παρά τη γενικότερη εφεκτικότητα.
Η ελληνική Προεδρία της Ε.Ε., το πρώτο εξάμηνο του 2003, αποτέλεσε επιτυχία της Ελλάδας, καθώς, μεταξύ άλλων, κατά την διάρκειά της συντελέστηκε η μεγαλύτερη διεύρυνση στη μέχρι τώρα ιστορία της Ενωμένης Ευρώπης (10 νέα κράτη μέλη).
Μία τέταρτη περίοδος σχέσεων της Ελλάδας με την Ε.Ε. ξεκίνησε με την έναρξη της μεγάλης οικονομικής κρίσης το 2008/9. Η Ελλάδα μπήκε σε μια μακρά περίοδο οικονομικής ύφεσης και εφάρμοσε προγράμματα-μνημόνια μετά από συμφωνία με τους εταίρους-δανειστές της και το ΔΝΤ. Εκ παραλλήλου, η Ε.Ε. και το ευρώ δοκιμάσθηκαν από μια πολυεπίπεδη κρίση. Η χώρα εξέρχεται σταδιακά από αυτή τη δύσκολη περίοδο με το τέλος των προγραμμάτων-μνημονίων και την επιστροφή στην οικονομική ανάπτυξη.
H πέμπτη ελληνική Προεδρία της Ε.Ε., το πρώτο εξάμηνο 2014, διεξήχθη εν μέσω της χειρότερης οικονομικής και κοινωνικής κρίσης της ιστορίας της Ευρωπαϊκής Ένωσης. Εν τούτοις, υπήρξε επιτυχής τόσο στα ποιοτικά όσο και στα ποσοτικά χαρακτηριστικά της καθώς κατά τη διάρκειά της προωθήθηκαν δεκάδες σημαντικά νομοθετήματα στους τομείς της απασχόλησης, της ανάπτυξης, της εμβάθυνσης της τραπεζικής ένωσης, της μετανάστευσης και των θαλασσίων μεταφορών.
Kείμενο απολογισμού Ελληνικής Προεδρίας α εξαμήνου 2014
Σχετικοί σύνδεσμοι:
Ιστοσελίδα ΕΕ
Τελευταία ενημέρωση Tuesday, 29 December 2020
https://www.mfa.gr/exoteriki-politiki/i-ellada-stin-ee/i-poreia-tis-elladas-st
**Η ΑΠΟΨΗ ΤΗΣ ΑΡΙΣΤΕΡΑΣ
Βαρύς λογαριασμός που δεν πρέπει να πληρώσει ο λαός
*Του Κώστα Παπαδάκη
«Ρέει πολύ χρήμα από την ΕΕ», «πρόγραμμα μαμούθ», «άλλο ένα ΕΣΠΑ δώρο», «ιστορικό βήμα», ήταν μερικοί μόνο από τους διθυράμβους των αστικών ΜΜΕ για το λεγόμενο «Ταμείο Ανάκαμψης» με την επωνυμία «Ευρωπαϊκή Ένωση - Επόμενη Γενιά». 750 δισ. ευρώ σύνολο. 500 από αυτά επιχορηγήσεις και τα 250 δάνεια. Αντίστοιχα «για την Ελλάδα» 22,5 δισ. και 9,5 δισ. ευρώ.
...
Ούτε καλύτερη για το λαό, λοιπόν, ούτε φιλολαϊκή μπορεί ποτέ να γίνει η ΕΕ. Ήταν, είναι και θα είναι καπιταλιστική ένωση. Δεν χαρίζει χρήμα, θωρακίζει το κεφάλαιο και στέλνει το λογαριασμό στο λαό. Το αίτημα του εργατικού - λαϊκού κινήματος είναι ξεκάθαρο: Να μην πληρώσει ο λαός την κρίση των καπιταλιστών και τους αντιλαϊκούς λογαριασμούς της. Με το λαό στην εξουσία, με αποδέσμευση από την ΕΕ και το ΝΑΤΟ, ο λαός θα βρει το δρόμο για να απολαύσει τον μόχθο του, που τον κλέβουν μέσα από τα χέρια του.
*Ο Κώστας Παπαδάκης είναι μέλος της ΚΕ και ευρωβουλευτής του ΚΚΕ.
Το άρθρο αναδημοσιεύεται από το «Ριζοσπάστη του Σαββατοκύριακου» 30 - 31 Μάη 2020
https://www.902.gr/eidisi/arthra/226281/varys-logariasmos-poy-den-prepei-na-plirosei-o-laos
*ΟΙΚΟΝΟΜΙΚΟΣ ΤΑΧΥΔΡΟΜΟΣ
https://www.902.gr/eidisi/arthra/226281/varys-logariasmos-poy-den-prepei-na-plirosei-o-laos
*ΟΙΚΟΝΟΜΙΚΟΣ ΤΑΧΥΔΡΟΜΟΣ
Φτώχεια: Το πρόβλημα παραμένει οξύ για την Ελλάδα
Μεγάλος προβληματισμός για την εικόνα που έχει δημιουργηθεί
OT.gr Newsroom17.12.2023
Αν και η κυβέρνηση πανηγυρίζει για ορισμένους οικονομικούς δείκτες, εντούτοις φαίνεται να της διαφεύγει το γεγονός της εκτεταμένης φτωχοποίησης που επικρατεί στη χώρα, την ώρα που οι τιμές συνεχίζουν να αυξάνονται, πλήττοντας ακόμη περισσότερο τα νοικοκυριά. Η Ελλάδα είναι είτε πρώτη είτε συγκαταλέγεται στις πρώτες θέσεις σε όλους ανεξαιρέτως τους δείκτες φτώχειας, υλικής στέρησης και κοινωνικής δυστυχίας στην Ε.Ε. των 27, με την όποια πρόοδο να είναι εξαιρετικά αργή. Όπως τόνισε στη Βουλή και ο πρόεδρος της Κοινοβουλευτικής Ομάδας της Νέας Αριστεράς Αλέξης Χαρίτσης, «Σύμφωνα με τη Eurostat, 7 στους 10 πολίτες νιώθουν πως είναι φτωχοί».
Τι δείχνουν τα στοιχεία
Η Ελλάδα έχει το υψηλότερο ποσοστό ατόμων με χαμηλό μορφωτικό επίπεδο στην Ε.Ε. (81,6%) -δηλαδή μόνο με απολυτήριο Γυμνασίου- που θεωρούνται φτωχά. Ακολουθούν η Βουλγαρία (67,9%) και η Σλοβακία (53,3%). Τα χαμηλότερα νούμερα καταγράφονται στη Φινλανδία (7,3%), στο Λουξεμβούργο (10%) και στη Σουηδία (11,3%). Λιγότερο από ένας στους τρεις Ευρωπαίους με χαμηλό μορφωτικό επίπεδο θεωρείται υποκειμενικά φτωχός το 2022, έναντι τεσσάρων στους πέντε Ελληνες.
Η χαρτογραφική απεικόνιση της φτώχειας στην Αθήνα
Το πιο εντυπωσιακό στοιχείο της μελέτης είναι πως στην Ελλάδα καταγράφονται τα υψηλότερα ποσοστά στην Ε.Ε. ατόμων με μεσαίο και υψηλό μορφωτικό επίπεδο που θεωρούνται υποκειμενικά φτωχά, με ποσοστά 70% και 49% αντιστοίχως. Η κατηγορία «Μεσαίο και υψηλό μορφωτικό επίπεδο» περιλαμβάνει όσους έχουν αποκτήσει τουλάχιστον απολυτήριο Λυκείου, οι οποίοι αποτελούν τη μεγάλη πλειονότητα του ελληνικού πληθυσμού. Τα περισσότερα από τα κράτη-μέλη της Ε.Ε. ανέφεραν σημαντικές διαφορές ως προς τα ποσοστά φτώχειας μεταξύ των ομάδων πληθυσμού με υψηλή και χαμηλή εκπαίδευση. Η διαφορά ήταν τουλάχιστον 20 ποσοστιαίες μονάδες σε 12 χώρες.
Οι μισθοί
Ο μέσος ετήσιος μισθός στη χώρα μας είναι ο χαμηλότερος στην Ευρωπαϊκή Ενωση. Xθεσινό δημοσίευμα του Euronews Business παρουσιάζει τα στοιχεία της Statista (για το 2022), τα οποία καταγράφουν ότι οι μέσοι ετήσιοι μισθοί στην Ε.Ε. κυμαίνονταν από τα 24.067 ευρώ στην Ελλάδα μέχρι, το ανώτατο, τα 73.642 ευρώ στην Ισλανδία.
Οι χώρες με τις χαμηλότερες απολαβές εκτός της «πρωταθλήτριας» Ελλάδας για το 2022 είναι η Σλοβακία (24.337 ευρώ), η Ουγγαρία (26.376 ευρώ), η Πορτογαλία (29.540 ευρώ) και η Τσεχία (30.967 ευρώ). Σημειώνεται ότι στην Ελλάδα βάσει πρόσφατης έρευνας της Συνομοσπονδίας Ευρωπαϊκών Συνδικάτων, ο μισθός των εργαζομένων εξακολουθεί να μειώνεται (0,2%) σε πραγματικούς όρους, ενώ τα κέρδη των εταιρειών αυξήθηκαν κατά σχεδόν 2%.
Η κατάσταση
Ο προϋπολογισμός του 2024, όχι μόνο δεν αναστρέφει ουσιαστικά αυτή την κατάσταση αλλά δημιουργεί σημαντικά ερωτήματα κυρίως σε ό,τι αφορά τις κρίσιμες κοινωνικές δαπάνες. Την ίδια στιγμή, η Ελλάδα είναι πρώτη στην Ε.Ε. των 27 στο ποσοστό των ατόμων σε κίνδυνο φτώχειας ή κοινωνικού αποκλεισμού στον γενικό πληθυσμό με 26,3%, με τον ευρωπαϊκό μέσο όρο να αγγίζει το 21,6%, με δεύτερη τη Ρουμανία και τρίτο το Μαυροβούνιο.
Ακόμη, τα άτομα σε κίνδυνο φτώχειας ή κοινωνικού αποκλεισμού στις ηλικίες 15-24 ετών είναι το 30,7% της κοινωνίας, όταν ο μέσος ευρωπαϊκός όρος είναι 24,5%. Η πρόοδος κατά την πρώτη τετραετία Μητσοτάκη είναι μόλις 6,5 ποσοστιαίες μονάδες, παρά τη σημαντική μείωση της ανεργίας.
Επιπλέον, δεύτερη από το τέλος κατατάχθηκε η Ελλάδα σε επίπεδο ΕΕ όσον αφορά στο κατά κεφαλήν ΑΕΠ για το 2022, καταγράφοντας ποσοστό 33% κάτω από τον ευρωπαϊκό μέσο όρο, πίσω μόνο από τη Βουλγαρία (38% κάτω από τον μ.ο. της ΕΕ) και την Σλοβακία (29% κάτω).
Κάτω από τον μέσο ευρωπαϊκό όρο κινήθηκε και η πραγματική ατομική κατανάλωση στην Ελλάδα το ίδιο έτος, καθώς κατατάχτηκε στην 25η θέση της ευρωπαϊκής κατάταξης μαζί με την Εσθονία και 22% κάτω από τον μέσο ευρωπαϊκό όρο.
Περικοπές
Ένα από τα ζητήματα που τίθενται είναι το πώς ο προϋπολογισμός της επόμενης χρονιάς απαντά στο πρόβλημα αυτό. Είναι χαρακτηριστικό πως οι δαπάνες στις αποκαλούμενες μεταβιβάσεις Μεταβιβάσεις (δαπάνες κοινωνικού χαρακτήρα) μειώνονται κατά 3,6% (από τα 33.504 δισ. ευρώ στα 32.282 δισ. ευρώ)
Το παραπάνω οφείλεται στη μείωση του κονδυλίου των Μεταβιβάσεων προς τα ασφαλιστικά ταμεία κατά 1% και προς τη ΔΥΠΑ (πρώην ΟΑΕΔ) κατά 9,7%.
Παράλληλα, προκύπτει «ψαλίδι» στις προνοιακές παροχές των ασφαλιστικών ταμείων κατά 34% και στα προγράμματα απασχόλησης της ΔΥΠΑ κατά 41%.
https://www.ot.gr/2023/12/17/oikonomia/ftoxeia-to-provlima-paramenei-oksy-gia-tin-ellada/
Μεγάλος προβληματισμός για την εικόνα που έχει δημιουργηθεί
OT.gr Newsroom17.12.2023
Αν και η κυβέρνηση πανηγυρίζει για ορισμένους οικονομικούς δείκτες, εντούτοις φαίνεται να της διαφεύγει το γεγονός της εκτεταμένης φτωχοποίησης που επικρατεί στη χώρα, την ώρα που οι τιμές συνεχίζουν να αυξάνονται, πλήττοντας ακόμη περισσότερο τα νοικοκυριά. Η Ελλάδα είναι είτε πρώτη είτε συγκαταλέγεται στις πρώτες θέσεις σε όλους ανεξαιρέτως τους δείκτες φτώχειας, υλικής στέρησης και κοινωνικής δυστυχίας στην Ε.Ε. των 27, με την όποια πρόοδο να είναι εξαιρετικά αργή. Όπως τόνισε στη Βουλή και ο πρόεδρος της Κοινοβουλευτικής Ομάδας της Νέας Αριστεράς Αλέξης Χαρίτσης, «Σύμφωνα με τη Eurostat, 7 στους 10 πολίτες νιώθουν πως είναι φτωχοί».
Τι δείχνουν τα στοιχεία
Η Ελλάδα έχει το υψηλότερο ποσοστό ατόμων με χαμηλό μορφωτικό επίπεδο στην Ε.Ε. (81,6%) -δηλαδή μόνο με απολυτήριο Γυμνασίου- που θεωρούνται φτωχά. Ακολουθούν η Βουλγαρία (67,9%) και η Σλοβακία (53,3%). Τα χαμηλότερα νούμερα καταγράφονται στη Φινλανδία (7,3%), στο Λουξεμβούργο (10%) και στη Σουηδία (11,3%). Λιγότερο από ένας στους τρεις Ευρωπαίους με χαμηλό μορφωτικό επίπεδο θεωρείται υποκειμενικά φτωχός το 2022, έναντι τεσσάρων στους πέντε Ελληνες.
Η χαρτογραφική απεικόνιση της φτώχειας στην Αθήνα
Το πιο εντυπωσιακό στοιχείο της μελέτης είναι πως στην Ελλάδα καταγράφονται τα υψηλότερα ποσοστά στην Ε.Ε. ατόμων με μεσαίο και υψηλό μορφωτικό επίπεδο που θεωρούνται υποκειμενικά φτωχά, με ποσοστά 70% και 49% αντιστοίχως. Η κατηγορία «Μεσαίο και υψηλό μορφωτικό επίπεδο» περιλαμβάνει όσους έχουν αποκτήσει τουλάχιστον απολυτήριο Λυκείου, οι οποίοι αποτελούν τη μεγάλη πλειονότητα του ελληνικού πληθυσμού. Τα περισσότερα από τα κράτη-μέλη της Ε.Ε. ανέφεραν σημαντικές διαφορές ως προς τα ποσοστά φτώχειας μεταξύ των ομάδων πληθυσμού με υψηλή και χαμηλή εκπαίδευση. Η διαφορά ήταν τουλάχιστον 20 ποσοστιαίες μονάδες σε 12 χώρες.
Οι μισθοί
Ο μέσος ετήσιος μισθός στη χώρα μας είναι ο χαμηλότερος στην Ευρωπαϊκή Ενωση. Xθεσινό δημοσίευμα του Euronews Business παρουσιάζει τα στοιχεία της Statista (για το 2022), τα οποία καταγράφουν ότι οι μέσοι ετήσιοι μισθοί στην Ε.Ε. κυμαίνονταν από τα 24.067 ευρώ στην Ελλάδα μέχρι, το ανώτατο, τα 73.642 ευρώ στην Ισλανδία.
Οι χώρες με τις χαμηλότερες απολαβές εκτός της «πρωταθλήτριας» Ελλάδας για το 2022 είναι η Σλοβακία (24.337 ευρώ), η Ουγγαρία (26.376 ευρώ), η Πορτογαλία (29.540 ευρώ) και η Τσεχία (30.967 ευρώ). Σημειώνεται ότι στην Ελλάδα βάσει πρόσφατης έρευνας της Συνομοσπονδίας Ευρωπαϊκών Συνδικάτων, ο μισθός των εργαζομένων εξακολουθεί να μειώνεται (0,2%) σε πραγματικούς όρους, ενώ τα κέρδη των εταιρειών αυξήθηκαν κατά σχεδόν 2%.
Η κατάσταση
Ο προϋπολογισμός του 2024, όχι μόνο δεν αναστρέφει ουσιαστικά αυτή την κατάσταση αλλά δημιουργεί σημαντικά ερωτήματα κυρίως σε ό,τι αφορά τις κρίσιμες κοινωνικές δαπάνες. Την ίδια στιγμή, η Ελλάδα είναι πρώτη στην Ε.Ε. των 27 στο ποσοστό των ατόμων σε κίνδυνο φτώχειας ή κοινωνικού αποκλεισμού στον γενικό πληθυσμό με 26,3%, με τον ευρωπαϊκό μέσο όρο να αγγίζει το 21,6%, με δεύτερη τη Ρουμανία και τρίτο το Μαυροβούνιο.
Ακόμη, τα άτομα σε κίνδυνο φτώχειας ή κοινωνικού αποκλεισμού στις ηλικίες 15-24 ετών είναι το 30,7% της κοινωνίας, όταν ο μέσος ευρωπαϊκός όρος είναι 24,5%. Η πρόοδος κατά την πρώτη τετραετία Μητσοτάκη είναι μόλις 6,5 ποσοστιαίες μονάδες, παρά τη σημαντική μείωση της ανεργίας.
Επιπλέον, δεύτερη από το τέλος κατατάχθηκε η Ελλάδα σε επίπεδο ΕΕ όσον αφορά στο κατά κεφαλήν ΑΕΠ για το 2022, καταγράφοντας ποσοστό 33% κάτω από τον ευρωπαϊκό μέσο όρο, πίσω μόνο από τη Βουλγαρία (38% κάτω από τον μ.ο. της ΕΕ) και την Σλοβακία (29% κάτω).
Κάτω από τον μέσο ευρωπαϊκό όρο κινήθηκε και η πραγματική ατομική κατανάλωση στην Ελλάδα το ίδιο έτος, καθώς κατατάχτηκε στην 25η θέση της ευρωπαϊκής κατάταξης μαζί με την Εσθονία και 22% κάτω από τον μέσο ευρωπαϊκό όρο.
Περικοπές
Ένα από τα ζητήματα που τίθενται είναι το πώς ο προϋπολογισμός της επόμενης χρονιάς απαντά στο πρόβλημα αυτό. Είναι χαρακτηριστικό πως οι δαπάνες στις αποκαλούμενες μεταβιβάσεις Μεταβιβάσεις (δαπάνες κοινωνικού χαρακτήρα) μειώνονται κατά 3,6% (από τα 33.504 δισ. ευρώ στα 32.282 δισ. ευρώ)
Το παραπάνω οφείλεται στη μείωση του κονδυλίου των Μεταβιβάσεων προς τα ασφαλιστικά ταμεία κατά 1% και προς τη ΔΥΠΑ (πρώην ΟΑΕΔ) κατά 9,7%.
Παράλληλα, προκύπτει «ψαλίδι» στις προνοιακές παροχές των ασφαλιστικών ταμείων κατά 34% και στα προγράμματα απασχόλησης της ΔΥΠΑ κατά 41%.
https://www.ot.gr/2023/12/17/oikonomia/ftoxeia-to-provlima-paramenei-oksy-gia-tin-ellada/
**ΚΟΜΜΟΥΝΙΣΤΙΚΗ ΕΠΙΘΕΩΡΗΣΗ
ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΟΙΚΟΝΟΜΙΑ ΕΝΤΑΓΜΕΝΗ ΣΤΗΝ ΕΕ - ΠΡΟΟΠΤΙΚΗ ΚΑΙ ΑΝΤΙΘΕΣΕΙΣ
της Ελένης Μπέλλου
Εν όψει των ευρωεκλογών, εντείνεται η συζήτηση και ο προβληματισμός γύρω από τα ερωτήματα:
- Ωφελήθηκε η ελληνική οικονομία από την ένταξή της στην ΕΕ και στη ζώνη του Ευρώ;
- Ποια είναι ακριβώς η θέση της ελληνικής οικονομίας μέσα στην ΕΕ;
- Η ένταξη της ελληνικής οικονομίας αποτελεί μονόδρομο τόσο για το κεφάλαιο όσο και για τους εργαζόμενους;
- Υπάρχει δυνατότητα να ακολουθηθεί ένας φιλολαϊκός δρόμος εντός των ευρωενωσιακών τειχών;
Προκειμένου ν’ απαντήσουμε σε αυτά τα ερωτήματα, είναι αναγκαίο να διερευνήσουμε τις εξελίξεις και τάσεις που διαμορφώνονται κατά τα τελευταία 5-10 έτη για τα βασικά οικονομικά μεγέθη και να τα ερμηνεύσουμε από τη σκοπιά των ταξικών συμφερόντων.
ΟΙ ΟΙΚΟΝΟΜΙΚΕΣ ΕΞΕΛΙΞΕΙΣ ΣΤΗΝ ΕΛΛΑΔΑ ΣΥΓΚΡΙΤΙΚΑ ΜΕ ΤΗΝ ΕΕ
Οι μακροοικονομικοί δείκτες των δυο τελευταίων ετών δείχνουν την ελληνική οικονομία σε διαφορετική φάση του οικονομικού κύκλου (ακριβέστερα του κύκλου της κρίσης για κάθε καπιταλιστική οικονομία) σε σχέση με το σύνολο της ΕΕ των 15 κρατών-μελών της και ειδικότερα του σκληρού οικονομικού πυρήνα της.
Σύμφωνα με τις πιο πρόσφατες κυβερνητικές εκτιμήσεις[1] η αύξηση του ΑΕΠ στην Ελλάδα το 2003 ήταν 4,2% συγκριτικά με το 2002, ενώ στην ευρωζώνη, κατά τις εκτιμήσεις της Eurostat, ήταν 0,4% και στην ΕΕ-15 0,7%. Δηλαδή η ελληνική οικονομία εξακολούθησε να βρίσκεται στην ανοδική φάση του κύκλου ενώ η οικονομία της ευρωζώνης τυπικά σε στασιμότητα και πραγματικά σε συρρίκνωση. Αρνητικοί ρυθμοί μεταβολής του ΑΕΠ χαρακτήρισαν τις οικονομίες της Ολλανδίας (-0,8%), της Πορτογαλίας (-1%), της Γερμανίας (-0,1%), μηδενικοί ρυθμοί τις οικονομίες της Ιρλανδίας και της Ιταλίας.
Από τα πιο χαρακτηριστικά στοιχεία της κρίσης στην ευρωζώνη είναι η κατά 0,8% μείωση των ιδιωτικών επενδύσεων κατά το τέταρτο τρίμηνο του 2003, η πολύ μικρή αύξηση της κατανάλωσης των νοικοκυριών κατά 0,7%. Αντιθέτως η μικρή αύξηση των δημοσίων δαπανών στην ευρωζώνη κατά το τελευταίο τρίμηνο του 2003 κατά 2,3%, είναι αυτή που συγκράτησε και την τυπική εκδήλωση της συρρίκνωσης του Ακαθάριστου Προϊόντος σ’ αυτήν.
Οσον αφορά την αυξητική μεταβολή του ΑΕΠ στην Ελλάδα, ο ρυθμός της ήταν από τους μεγαλύτερους παγκοσμίως και υπερδιπλάσιος του μέσου ρυθμού αύξησης (2,0% κατά το 2003) για τις οικονομίες του ΟΟΣΑ.
Σύμφωνα με τα τελευταία επίσημα ανακοινωθέντα στοιχεία της προηγούμενης κυβέρνησης[2], το κατά κεφαλήν ΑΕΠ στην Ελλάδα έφθασε τα 18.000 δολάρια ΗΠΑ (με σχέση 1 ευρώ προς 1,3 δολάρια), η συνολική αύξηση του ΑΕΠ ήταν 40% την περίοδο 1993-2003 και 18% κατά την τετραετία 2000-2003.
Μια διαχρονικότερη εξέλιξη του κατά κεφαλήν ΑΕΠ μετρούμενη σε μονάδες ισοδύναμης αγοραστικής δύναμης (PPS, ΕΕ-15=100), δίνει το κατά κεφαλήν ΑΕΠ της Ελλάδας να εξελίσσεται από 64,8% του κατά κεφαλήν ΑΕΠ της ΕΕ-15 (με 99,3% του κατά κεφαλήν ΑΕΠ της ΕΕ-12) το 1996, σε 73,5% (και 98% της ΕΕ-12) το 2003[3]......
ΑΝΑΓΝΩΣΑΤΕ ΕΔΩ:
https://www.komep.gr/m-article/7d956490-ff2b-11e9-95d7-3ed1504937da/
ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΟΙΚΟΝΟΜΙΑ ΕΝΤΑΓΜΕΝΗ ΣΤΗΝ ΕΕ - ΠΡΟΟΠΤΙΚΗ ΚΑΙ ΑΝΤΙΘΕΣΕΙΣ
της Ελένης Μπέλλου
Εν όψει των ευρωεκλογών, εντείνεται η συζήτηση και ο προβληματισμός γύρω από τα ερωτήματα:
- Ωφελήθηκε η ελληνική οικονομία από την ένταξή της στην ΕΕ και στη ζώνη του Ευρώ;
- Ποια είναι ακριβώς η θέση της ελληνικής οικονομίας μέσα στην ΕΕ;
- Η ένταξη της ελληνικής οικονομίας αποτελεί μονόδρομο τόσο για το κεφάλαιο όσο και για τους εργαζόμενους;
- Υπάρχει δυνατότητα να ακολουθηθεί ένας φιλολαϊκός δρόμος εντός των ευρωενωσιακών τειχών;
Προκειμένου ν’ απαντήσουμε σε αυτά τα ερωτήματα, είναι αναγκαίο να διερευνήσουμε τις εξελίξεις και τάσεις που διαμορφώνονται κατά τα τελευταία 5-10 έτη για τα βασικά οικονομικά μεγέθη και να τα ερμηνεύσουμε από τη σκοπιά των ταξικών συμφερόντων.
ΟΙ ΟΙΚΟΝΟΜΙΚΕΣ ΕΞΕΛΙΞΕΙΣ ΣΤΗΝ ΕΛΛΑΔΑ ΣΥΓΚΡΙΤΙΚΑ ΜΕ ΤΗΝ ΕΕ
Οι μακροοικονομικοί δείκτες των δυο τελευταίων ετών δείχνουν την ελληνική οικονομία σε διαφορετική φάση του οικονομικού κύκλου (ακριβέστερα του κύκλου της κρίσης για κάθε καπιταλιστική οικονομία) σε σχέση με το σύνολο της ΕΕ των 15 κρατών-μελών της και ειδικότερα του σκληρού οικονομικού πυρήνα της.
Σύμφωνα με τις πιο πρόσφατες κυβερνητικές εκτιμήσεις[1] η αύξηση του ΑΕΠ στην Ελλάδα το 2003 ήταν 4,2% συγκριτικά με το 2002, ενώ στην ευρωζώνη, κατά τις εκτιμήσεις της Eurostat, ήταν 0,4% και στην ΕΕ-15 0,7%. Δηλαδή η ελληνική οικονομία εξακολούθησε να βρίσκεται στην ανοδική φάση του κύκλου ενώ η οικονομία της ευρωζώνης τυπικά σε στασιμότητα και πραγματικά σε συρρίκνωση. Αρνητικοί ρυθμοί μεταβολής του ΑΕΠ χαρακτήρισαν τις οικονομίες της Ολλανδίας (-0,8%), της Πορτογαλίας (-1%), της Γερμανίας (-0,1%), μηδενικοί ρυθμοί τις οικονομίες της Ιρλανδίας και της Ιταλίας.
Από τα πιο χαρακτηριστικά στοιχεία της κρίσης στην ευρωζώνη είναι η κατά 0,8% μείωση των ιδιωτικών επενδύσεων κατά το τέταρτο τρίμηνο του 2003, η πολύ μικρή αύξηση της κατανάλωσης των νοικοκυριών κατά 0,7%. Αντιθέτως η μικρή αύξηση των δημοσίων δαπανών στην ευρωζώνη κατά το τελευταίο τρίμηνο του 2003 κατά 2,3%, είναι αυτή που συγκράτησε και την τυπική εκδήλωση της συρρίκνωσης του Ακαθάριστου Προϊόντος σ’ αυτήν.
Οσον αφορά την αυξητική μεταβολή του ΑΕΠ στην Ελλάδα, ο ρυθμός της ήταν από τους μεγαλύτερους παγκοσμίως και υπερδιπλάσιος του μέσου ρυθμού αύξησης (2,0% κατά το 2003) για τις οικονομίες του ΟΟΣΑ.
Σύμφωνα με τα τελευταία επίσημα ανακοινωθέντα στοιχεία της προηγούμενης κυβέρνησης[2], το κατά κεφαλήν ΑΕΠ στην Ελλάδα έφθασε τα 18.000 δολάρια ΗΠΑ (με σχέση 1 ευρώ προς 1,3 δολάρια), η συνολική αύξηση του ΑΕΠ ήταν 40% την περίοδο 1993-2003 και 18% κατά την τετραετία 2000-2003.
Μια διαχρονικότερη εξέλιξη του κατά κεφαλήν ΑΕΠ μετρούμενη σε μονάδες ισοδύναμης αγοραστικής δύναμης (PPS, ΕΕ-15=100), δίνει το κατά κεφαλήν ΑΕΠ της Ελλάδας να εξελίσσεται από 64,8% του κατά κεφαλήν ΑΕΠ της ΕΕ-15 (με 99,3% του κατά κεφαλήν ΑΕΠ της ΕΕ-12) το 1996, σε 73,5% (και 98% της ΕΕ-12) το 2003[3]......
ΑΝΑΓΝΩΣΑΤΕ ΕΔΩ:
https://www.komep.gr/m-article/7d956490-ff2b-11e9-95d7-3ed1504937da/
