Παγκοσμίως υπάρχει η τάση, η ΠΦΥ να γίνει εμπορεύσιμο προϊόν από μη ιατρούς. Στην Αμερική ήδη υπάρχουν κέντρα υγείας ιδιωτικών συμφερόντων από επιχειρηματίες. Στην Αγγλία πας στα επείγοντα των νοσοκομείων και σε εξετάζει νοσοκόμα. Στη Κίνα υπάρχουν οι ξυπόλητοι ιατροί μεταξύ Ιατρικής και Κινέζικης Ιατρικής.
Οι ιατρικές υπηρεσίες από μη ιατρούς ενέχουν κίνδυνο για τη δημόσια υγεία. Είναι ο Δούρειος Ίππος, δηλαδή ο φθηνός «ανεύθυνος» τρόπος αποσυμφόρησης των ΤΕΠ και τα νοσοκομεία. Είναι ο φθηνός τρόπος να εξυπηρετηθούν τα δημόσια και ιδιωτικά ασφαλιστικά συστήματα να πουλούν πακέτα στους πολίτες για ιατρικές υπηρεσίες και να τους παρέχουν τελικά υπηρεσίες από παραϊατρικές υπηρεσίες αμφιβόλου εκπαίδευσης και επιστημονικής υπόστασης. Αυτή η τάση της πολιτείας να υποκαθιστά και να απαξιώνει το ιατρικό επάγγελμα συνεχίζεται διαχρονικά, παρά τις αντιστάσεις του ιατρικού κλάδου. Ήδη οι Παθολόγοι, Γενικοί ιατροί και Παιδίατροι γύρισαν τη πλάτη στις απαξιωτικές αμοιβές που τους προτάθηκαν για τις υπηρεσίες οικογενειακού ιατρού και αποφασίζουν να μεταναστεύσουν ή διατηρούν με αξιοπρέπεια το ιδιωτικό τους ιατρείο.
Η υποκατάσταση της θεραπευτικής σχέσης Ιατρού-ασθενούς είναι άκρως ζημιογόνα για την ομαλή έκβαση της θεραπείας και θέτει εμπόδια στην ίαση του ασθενούς. Ο πολίτης που απευθύνεται στην ΠΦΥ θέλει ο θεράπων ιατρός να ξέρει να κάνει διάγνωση και να του χορηγήσει την κατάλληλη αγωγή. Αντ’ αυτού κατακλύζεται από πληροφορίες ότι η ομάδα υγείας (μαία, νοσοκόμα, κλπ) ή ο φαρμακοποιός κάνουν την ίδια δουλειά με τον ιατρό. Ολοένα και συχνότερα επαγγελματίες μη ιατροί επεμβαίνουν στην θεραπεία των ασθενών, με αποτέλεσμα η κοινωνία να έχει μπερδευτεί και να μην ξέρει που να απευθυνθεί όταν αρρωστήσει με αποτέλεσμα την έξαρση των ψυχικών ασθενειών και των λοιμώξεων.
Στο χώρο της Υγείας τίποτε πλέον δεν είναι προφανές. Επιχειρείται μετά βδελυγμίας η οικονομία κλίμακος με δυσμενέστατες συνέπειες στην ποιοτική υπηρεσιών. Εξίσωση προς τα κάτω και όχι προς τα πάνω. Επικρατούν ήδη τριτοκοσμικές συνθήκες μπανανίας. Η εναλλακτική ιατρική από ανεπίσημες πηγές κάνει πάταγο, μερίδα φαρμακοποιών κάνουν διαγνώσεις έχοντας άποψη επί παντός επιστητού, χορηγούν φαρμακευτικά σκευάσματα ανάλογα με τις συμφωνίες που έχουν κάνει με τις φαρμακευτικές εταιρείες, αποτελούν κέντρα μαζικής συνταγογράφησης, εμβολιάζουν, χορηγούν αντιβιοτικά και άλλα σκευάσματα στους πολίτες, οι οποίοι απαιτούν αναδρομική συνταγογράφηση από τον ιατρό, συμμετέχουν σε διαφημιστικές καμπάνιες και διαμορφώνουν την αγορά υγείας. Το θεαματικό είναι ότι δεν απασχολεί την πολιτεία το γεγονός ότι το όλο σύστημα εκτινάσσει τελικά τον όγκο συνταγογράφησης, τη ρευστότητα του ασφαλιστικού ταμείου στον αέρα και αυξάνει το κούρεμα (clawback) αποζημίωσης στους παρόχους, συμπιέζοντας την ποιότητα προϊόντων και υπηρεσιών υγείας.
Από την πλευρά της λήψης υπηρεσιών, δημιουργούνται πολίτες δύο ταχυτήτων. Αυτοί που έχουν οικονομική δυνατότητα απευθύνονται στον ιατρό, οι υπόλοιποι σε ένα λαβυρινθώδες σύστημα χαμηλότερης ποιότητας και χωρίς πιστοποίηση ευθύνης για τη λάθος απόφαση, τη λάθος στιγμή από το λάθος άτομο, που μπορεί να αποβεί μοιραία για τη ζωή.
Και όλα αυτά σε μία χώρα με υψηλά ποσοστά πολυφαρμακίας, ανθεκτικότητας στα αντιβιοτικά και με σούπερ-μικρόβια να κυκλοφορούν ανεμπόδιστα στα Ελληνικά νοσοκομεία. Μία χώρα της Ευρώπης χωρίς υποχρεωτική ιατρική συνταγή για φάρμακα.
Μία χώρα σε συνθήκες «ξέφραγο αμπέλι» στη δημόσια υγεία.
Για το Διοικητικό Συμβούλιο
Η Πρόεδρος Ο Γενικός Γραμματέας
Άννα Μαστοράκου Δημήτριος Οικονόμου
