"ΚΙΝΗΜΑ ΑΛΛΑΓΗΣ":Κωδικοποίηση θέσεων και πολιτικών κατευθύνσεων

Συντρόφισσες, σύντροφοι, Παρατίθεται ακολούθως, σε ηλεκτρονική μορφή, έντυπο με την κωδικοποίηση του Σχεδίου Ελλάδα, των βασικών θέσεων και πολιτικών κατευθύνσεων του Κινήματος Αλλαγής. Η έντυπη μορφή του μπορεί να αναζητηθεί από την εκάστοτε Νομαρχιακή Επιτροπή, όπου θα διατεθεί για τη βέλτιστη εξωστρέφεια των πολιτικών μας παρεμβάσεων και πρωτοβουλιών. (Κωδικοποίηση θέσεων - Κίνημα Αλλαγής) Συντροφικά, Μανώλης Χριστοδουλάκης Γραμματέας Κινήματος Αλλαγής T:  +30 2103665361 T:  +30 2103665364 F:  +30 2103665014 e-mail : grammateaska@gmail.com

This email was sent to politikimx@yahoo.gr

κ. ΓΕΩΡΓΙΟΥ ΡΩΜΑΝΟΥ,Συγγραφέως,Ιστορικού Ερευνητή,άρθρο:"Η «Συμφωνία των Πρεσπών», Μέρος Β."

Γιώργος Ρωμανός*
Συγγραφέας, ιστορικός ερευνητής

Η «Συμφωνία των Πρεσπών», ως τμήμα σχεδίου διαμελισμού της Ελλάδος

Β΄ Μέρος: Τα στοιχεία της διεθνούς απάτης και τα ντοκουμέντα για την ακύρωσή της

Α. Τα στοιχεία της διεθνούς απάτης

Με βάση τη «Σύμβαση της Βιέννης» και τη διεθνή νομολογία, η «Συμφωνία των Πρεσπών» είναι μια διεθνής απάτη-έγκλημα εναντίον της Ελλάδος. Και, γι’ αυτή την παγκόσμιας διάστασης απάτη με την οποία κλέβεται το όνομα, η γλώσσα, η εθνότητακαι η ιστορία της μοναδικής Μακεδονίας των Ελλήνων, είχε τοποθετηθεί υπέρ της Ελλάδος και ο τέως πρόεδρος των ΗΠΑ, κ. Κλίντον. Ο οποίος, κατά τη διάρκεια της θητείας του, είχε πει: «ε, το ξέρει όλος ο κόσμος, ότι ο Μέγας Αλέξανδρος ήταν Έλληνας…» Ο ίδιος, στις 2 Οκτωβρίου 1992, έκανε επίσημη γραπτή δήλωση στην οποία έγραφε: «Στηρίζω την πρόσφατη απόφαση της Ευρωπαϊκής Ένωσης σύμφωνα με την οποία η νοτιότερη πρώην Γιουγκοσλαβική Δημοκρατία αναγνωρίζεται ως ανεξάρτητο κράτος υπό τον όρο να μην περιλαμβάνεται στην ονομασία της η λέξη «Μακεδονία». Και πιο κάτω: «Περί τα τέλη του Δευτέρου Παγκοσμίου Πολέμου η χρήση αυτού του ονόματος […] χαρακτηρίστηκε από τον τότε υπουργό Εξωτερικών της χώρας μας (εννοεί την δήλωση Edward Stettinius, 26, Δεκεμβρίου, 1944) «ως προκάλυμμα για επιθετικές ενέργειες εναντίον της Ελλάδας, ενώ θα μπορούσε, επίσης, να αποτελέσει και πάλι πηγή αποσταθεροποίησης και διαμάχης». Και κατέληγε λέγοντας: «Η θέση των Ηνωμένων Πολιτειών πρέπει να είναι ξεκάθαρη. Εάν το νέο αυτό κράτος επιθυμεί την αναγνώριση της Αμερικής, θα πρέπει κατ’ αρχάς να δεχθεί τις αρχές της Τελικής Πράξης του Ελσίνκι, (1975) να ικανοποιήσει τις γείτονες χώρες και την παγκόσμια κοινότητα όσον αφορά τις προθέσεις του, ότι δηλαδή είναι ειρηνικές και σύμφωνες με την απόφαση της Ευρωπαϊκής Ένωσης, η οποία απορρίπτει τη χρήση του ονόματος Μακεδονία.

Η Κυβέρνηση Κλίντον θα υπερασπιστεί αυτές τις αρχές και θα διασφαλίσει την ικανοποίηση των νόμιμων συμφερόντων της Ελλάδος.»

Να λοιπόν που δεν μιλάμε μόνο εμείς, για: «επιθετικές ενέργειες εναντίον της Ελλάδας» που «θα μπορούσαν να αποτελέσουν και πάλι πηγή αποσταθεροποίησης και διαμάχης», σε περίπτωση που τα Σκόπια ονομαστούν «Μακεδονία». Ωστόσο, οι σύγχρονες πολιτικές και στρατοβιομηχανικές ελίτ των ΗΠΑ, διαψεύδοντας την πολιτική συνέχεια του ίδιου του κράτους τους, λένε σήμερα τα εντελώς αντίθετα, από τους Κλίντον και Στετίνιους. Κάποιοι δεν καταλαβαίνουν, ότι ειδικά η Ιστορία του Μεγάλου Αλεξάνδρου και της παγκόσμια μοναδικής Μακεδονίας των Ελλήνων δεν ξαναγράφεται με ψεύδη. Και αυτό εκθέτει την ηγέτιδα δύναμη του πλανήτη, πράγμα που σημαίνει πολλά.

Υποστηρίζοντας, αυτές οι ελίτ, τη «Συμφωνία των Πρεσπών» έρχονται σε αντίθεση με τη συντριπτική πλειοψηφία του ελληνικού λαού, σε ποσοστό που ξεπερνά το 75%, το οποίο την θεωρεί προδοτική. Και επειδή για τους Έλληνες δεν θα υπάρξει ποτέ συμβιβασμός σε αυτό το θέμα υπάρχει μόνο μία λύση: οι ΗΠΑ να αναγνωρίσουν τα Σκόπια με το αληθινό εθνοτικό όνομα των Σλαβοαλβανών κατοίκων τους. Δηλαδή, ως «Σλαβοαλβανική Δημοκρατία», ή όπως αλλιώς θέλουν χωρίς τη λέξη «Μακεδονία» και τα παράγωγά της.

Για ιστορική απάτη μιλούν και οι 371 διεθνούς φήμης καθηγητές πανεπιστημίων οι οποίοι, στις 18 Μαΐου 2009, έστειλαν επιστολή, στον πρώην πρόεδρο Ομπάμα, μόνο που εκείνος έμμεινε παγερά αδιάφορος. Και αναφέρουν, μεταξύ άλλων το εξής, επί λέξει: «Πιστεύουμε ότι αυτή η ανοησία έχει ξεπεράσει κάθε όριο και ότι οι ΗΠΑ δεν έχουν καμιά δουλειά να υποστηρίζουν την παραποίηση της ιστορίας.»

Διεθνή απάτη αποτελεί και το ΑΡΘΡΟ 7,1, της «Συνθήκης», που λέει ότι: «ηεκατέρωθεν αντίληψη ως προς τους όρους «Μακεδονία» και «Μακεδόνας» αναφέρεται σε διαφορετικό ιστορικό πλαίσιο και πολιτιστική κληρονομιά.» Ναι, «διαφορετικό»! Όμως έτσι ανατρέπεται για πρώτη φορά παγκόσμια η σημασία των λέξεων. Π.χ. η λέξη (σημαινόμενο) «δέντρο», φανερώνει ένα συγκεκριμένο (σημαίνον), κάτι με ρίζα, κορμό, κλαριά, φύλλα. Δεν μπορεί να λες δέντρο κι ο ένας να καταλαβαίνει αυτό που όλοι καταλαβαίνουμε κι ο άλλος να εννοεί λαχανικό. Έτσι, όταν λέμε «Μακεδονία» αυτό σημαίνει κάτι το απολύτως συγκεκριμένο και καθορισμένο, ιστορικά, πολιτισμικά, γλωσσικά, εθνοτικά. Αλλά, η «Συμφωνία των Πρεσπών» μάς λέει ότι θα υπάρχουν στο μέλλον δύο σημασίες για την ίδια ακριβώς λέξη. Μία για την δήθεν «Μακεδονία» των Σκοπιανών και άλλη σημασία για την μοναδική Μακεδονία των Ελλήνων. Σημειώνω πως αυτή η απάτη της διπλής σημασίας παραβιάζει το ΑΡΘΡΟ 31 της «Σύμβασης της Βιέννης».

Κορυφαία απάτη αποτελούν και τα όσα ακούγονται, περί του ότι δήθεν η «Συνθήκη του Βουκουρεστίου», 1913, αναφέρει «3 Μακεδονίες», και με τα φανταστικά ποσοστά: «Μακεδονία του Αιγαίου» (51%), σερβική Μακεδονία του Βαρδάρη (39%), και Βουλγαρική Μακεδονία του Πιρίν (10%). Αλλά, η «Συνθήκη του Βουκουρεστίου» πουθενά δεν αναφέρει αυτά τα ψεύδη. Έτσι, προκαλώ ξανά δημόσια όσους είναι στρατευμένοι σε ανθελληνικά συμφέροντα να προσκομίσουν έστω και μία έγγραφη συμφωνία της Ελλάδος, διμερή ή διεθνή, η οποία να αναφέρει αυτά τα απολύτως επινοημένα και πλαστά ποσοστά των δήθεν «3 Μακεδονιών». Τους καλώ και τώρα να προσκομίσουν έστω και ένα επίσημο χαρτί με την υπογραφή της Ελλάδος, ένα…, ειδάλλως να σωπάσουν για πάντα.

Β. 3 μοναδικά και αδιαμφισβήτητα ντοκουμέντα:1. Ο τουρκικός χάρτης, 1993, των δήθεν «3 Μακεδονιών»

Αυτός είναι πλαστογραφημένος χάρτης των Τούρκων, του 1993, με τις «3 Μακεδονίες», όπως τον δημοσίευσε η Σκοπιανή εφημερίδα Βέτσερ, με την ως άνω σχετική λεζάντα. Ο χάρτης βρίσκεται στο βιβλίο «Η Μακεδονία δεν είναι ελληνική», σ. 81, των Τούρκων στρατηγών Κουρμάι Μπασκανλίγκι (βοηθός Αρχηγός του Επιτελείου της Τουρκίας) και του στρατηγού Οζνάλ Ερντογάν, το οποίο τυπώθηκε στην Άγκυρα, το 1993. Κάθε σχόλιο περιττεύει.

2. Σύγχρονος (2018) χάρτης Σκοπίων επάνω σε βενετσιάνικο χάρτη του 1237 μ. Χ.και τι αποδεικνύει

Ο λευκός χάρτης, (2018), του κράτους των Σκοπίων επάνω σε Βενετσιάνικο χάρτη του 1237 μ.Χ. Ξύνοντας ηλεκτρονικά τον σκοπιανό χάρτη στον νότο αποκαλύπτεται στα λατινικά η αρχαία Πελαγονία. Από αριστερά προς τα δεξιά: οι Πρέσπες, το Μοναστήρι (όπου και η σύγχρονη μητρόπολη Πελαγονίας), το Γευγελή και η λίμνη Δοϊράνης. Σήμερα από την αρχαία Πελαγονία ανήκουν στο κράτος των Σκοπίων οι περιοχές γύρω από τις πόλεις: Μοναστήρι (Μπίτολα), Πρίλαπος (Πρίλεπ), Γευγελή (Γκευγκελίγια), και στην Ελλάδα μια ευρεία περιοχή γύρω από τη Φλώρινα.

Άρα το 1237 μ.Χ. 600 χρόνια αφότου ήρθαν (τον 6ο-7ο αι.μ. Χ.) οι Σλάβοι στην περιοχή ζούσαν και ζουν σήμερα, από νότο προς βορρά, στα εδάφη: Πελαγονίας, Παιονίας, Δαρδανίας, όπου και η πρωτεύουσά τους Σκόπια. Δηλαδή, ΠΑΝΤΟΤΕ μεταξύ του κράτους των Σκοπίων και της Μακεδονίας μεσολαβούσε η Πελαγονία, χώρα που κατοικούνταν από Ηπειρωτικό φύλο και κατακτήθηκε από τον Φίλιππο Β΄. Έτσι τα εδάφη των Σκοπιανών ΠΟΤΕ δεν έφταναν μέχρι τα εδάφη της Μακεδονίας.

(Σύνθεση-επεξεργασία χαρτών: Γιώργος Ρωμανός).

3. Το μοναδικό «ποτήρι» του Ακέσανδρου, 730 π.Χ., και τι αποδεικνύει

Το «ποτήρι» του Ακέσανδρου, 730 π.Χ., αρχαία Μεθώνη, Πιερίας, δηλαδή από την καρδιά της αρχαίας Μακεδονίας, βρέθηκε μαζί με ακόμη 190 ενεπίγραφα «ποτήρια» από τον έφορο αρχαιοτήτων κ. Μάνθο Μπέσιο και τους συνεργάτες του. Το «ποτήρι» γράφει στα Ελληνικά: «…Ακεσάνδρου εμί ποτέριον […] όμμ- ή χρεμ]άτον στερήσ[ετ]αι». Δηλαδή: «είμαι το ποτήρι του Ακεσάνδρου κι (όποιος με πάρει) θα χάσει τα μάτια του (ή τα χρήματά του). Η φράση είναι γραμμένη σε ιαμβικό ρυθμό της ελληνικής γλώσσας. Μετά από αυτή την ανακάλυψη, τα ευρήματα γραφής, στη γη της Μακεδονίας χρονολογούνται από το 730 π.Χ., δηλαδή, 80 ολόκληρα χρόνια πριν από τον αθηναϊκό αποικισμό της Μακεδονίας. Κι αυτό σημαίνει ότι στη Μακεδονία του 730 π. Χ. μιλούσαν και έγραφαν ελληνικάπολλά χρόνια πριν καν έρθουν οι Αθηναίοι. Έτσι αποδεικνύεται ότι ΠΟΤΕ δεν υπήρξε «Μακεδονική» γλώσσα, ώστε να χτιστεί επάνω της η δήθεν «Σλαβομακεδονική» γλώσσα και οι πλαστοί «Σλαβομακεδόνες».

Γ. Οι Σκοπιανοί ανατρέπουν όσα υπέγραψαν στη «Συμφωνία των Πρεσπών»

Η «Συμφωνία των Πρεσπών» στο Προοίμιό της προβλέπει τα εξής για τα δύο Μέρη: «να θέσουν μόνιμα τέλος σε οιεσδήποτε εχθρικές συμπεριφορές […] και να απέχουν από κάθε είδους αλυτρωτισμό και αναθεωρητισμό.» Ενώ, τα ίδια προβλέπονται και στο ΑΡΘΡΟ 18, της «Συνθήκης της Βιέννης» την οποίο έχει κυρώσει η χώρα μας: (Ν.Δ. 402/1974 «Περί κυρώσεως της από 23 Μαΐου 1969 Συμβάσεως της Βιέννηςπερί του Δικαίου των Συνθηκών και του προσηρτημένου αυτή παραρτήματος, ΦΕΚ Α΄ 141).

Ωστόσο, ο κ. Ζάεφ ακύρωσε στην πράξη την «Συμφωνία των Πρεσπών» από την πρώτη κιόλας μέρα, με τις διακηρύξεις του περί «Μακεδονίας», σκέτη, χωρίς καν το «Βόρεια», περί των ανυπόστατων «Μακεδόνων» του, την δήθεν, «μακεδονικήγλώσσα», τον «μακεδονικό στρατό», κ.λπ. Στις 20/9/2018, μάλιστα, διακήρυξε ότι: «η βόρεια Ελλάδα είναι Ελλάδα, η δυτική Βουλγαρία είναι Βουλγαρία. Δεν υπάρχει άλλη Μακεδονία πέρα από τη δική μας. Αυτή είναι η μόνη Μακεδονία και δεν υπάρχει άλλη στον κόσμο.»

Πρόσφατα, και ΜΕΤΑ την υπογραφή της «Συμφωνίας» οι Σκοπιανοί, αρνήθηκαν να αλλάξουν στο Σύνταγμά τους το ΑΡΘΡΟ 36, το οποίο θέτει ξεκάθαρα θέμα «Μακεδονικού αλυτρωτισμού», δηλαδή ψευδο-αλυτρωτισμού για την Ελλάδα. Κι αυτό αποτελεί ξεκάθαρη παραβίαση της «Συμφωνίας», πριν καν αυτή κυρωθεί, όπως και λόγο ακύρωσής της.

Έτσι, τα πράγματα είναι ωμά: «Μακεδονισμός» χωρίς Μέγα Αλέξανδρο για τους Σκοπιανούς δε υπάρχει. Γιατί, αν αφαιρέσουν από το παραμύθι τους τον μέγιστο Έλληνα βασιλιά, θα είναι σαν να παραδέχονται τη Βουλγαροσλαβική εθνοτική ταυτότητα και γλώσσα τους. Και αυτός είναι ο λόγος που η Βουλγαρία σήμερα, αν και αναγνώρισε τα Σκόπια ως «Δημοκρατία της Μακεδονίας», δεν αναγνωρίζει μακεδονικό έθνος ή γλώσσα. Ούτε καν η Βουλγαρία!

Δ. Δέκα προτάσεις και λύση: η καταγγελία της «Συμφωνίας των Πρεσπών»

Πριν αναφέρω απολύτως συγκεκριμένες προτάσεις επίλυσης του όλου ζητήματος θέλω να υπενθυμίσω, ότι στο ΑΡΘΡΟ 19 της «Συμφωνίας των Πρεσπών», και στο 19,2, γράφεται, πως, όταν υπάρξει διαφωνία μεταξύ των Μερών αυτά μπορούν να προσφύγουν στο Διεθνές Δικαστήριο. Άρα, εδώ διαψεύδονται όλοι οι εθνομηδενιστές που με τις πράξεις τους μας οδήγησαν σε αυτή τη ζοφερή πραγματικότητα, και μας λένε, ότι όλα τελείωσαν μόνο με την υπογραφή του ελληνώνυμου Υπουργού των Εξωτερικών μας. Ο οποίος ως γνωστόν μετά την δημόσια και ολοκληρωτική διαφωνία των ΑΝΕΛ δεν υπέγραψε με κυβερνητική εντολή, ενώ η μήνυση εναντίον του για εσχάτη προδοσία έχει διαβιβαστεί από 2 εισαγγελείς στη Βουλή.

Κι όμως βάσει της «Σύμβασης της Βιέννης», κατά κανόνα λήγουν με καταγγελία μόνο οι διμερείς συνθήκες. Η καταγγελία αποτελεί πάντοτε μονομερή πράξη, για μια χώρα, οποτεδήποτε αυτή κρίνει. Το τονίζω: μονομερής πράξη και όποτε στο μέλλον κρίνει μία χώρα. Άρα, και μετά την κύρωση μιας διμερούς συνθήκης μπορούν να αλλάξουν τα πάντα, ακόμη και το όνομα ενός κράτους αλλάζει αρκεί αυτό να καταγγελθεί.

Θα δώσω μόνο δύο από αρκετά διεθνή παραδείγματα καταγγελίας, τα οποία αποτελούν νομικό προηγούμενο: α. Η περίπτωση της Αυστρίας, η οποία μετά τη διάλυση της Αυστρο-ουγγρικής Αυτοκρατορίας (Δυαδική Μοναρχία) το 1918 ανακήρυξε την ανεξαρτησία της ως «Δημοκρατία της Γερμανικής Αυστρίας». Ωστόσο, μετά από απαίτηση των Δυνάμεων της ΑΝΤΑΝΤ, άλλαξε το όνομα αυτό με τροποποίηση του Συντάγματός της σε «Δημοκρατία της Αυστρίας».

β. Η Αυστρία υποχρέωσε τη Σλοβενία να αποσύρει χαρτονόμισμα, που απεικόνιζε το θρόνο της Καρινθίας, περιοχή της Αυστρίας με σλοβενική μειονότητα. Και εδώ ανοίγει ο δρόμος για καταγγελία των κλεμμένων ελληνικών συμβόλων, κατεδάφιση αγαλμάτων, αλλαγή ονομάτων, κ.λπ.

Θεμελιώδης προϋπόθεση για ακύρωση της «Συμφωνίας των Πρεσπών» –και ταυτόχρονα σχέδιο δουλείας για την Ελλάδα– είναι να συνεχιστεί η λαϊκή επανάσταση συνειδήσεων, όπως ήδη εκφράστηκε στα τεράστια συλλαλητήρια. Να αποδοκιμάζει διαρκώς ο λαός τις πολιτικές και τα πρόσωπα που μας οδηγούν στον όλεθρο, πιέζοντας ασφυκτικά κυβερνώντες και κόμματα τα οποία έχουν δηλώσει, ότι θα υπερψηφίσουν την προδοτική «Συμφωνία».

Εάν και εφόσον κυρωθεί η «Συμφωνία των Πρεσπών» ακόμη και τότε, όπως προανέφερα, μπορεί να καταγγελθεί από πολιτικούς και πολίτες που έχουν εθνική και πατριωτική συνείδηση. Σε αυτό το πεδίο θα απαιτηθούν αγώνες νομικοί-δικαστικοί, τόσο στην Ελλάδα όσο και Διεθνώς. Και αυτό πρέπει να γίνει από καλά συγκροτημένες ομάδες νομικών και με οργανωμένες συμμαχίες. Ήδη έπρεπε να είχαν ξεσηκωθεί οι περιφέρειες της Μακεδονίας μας, οι δικηγορικοί σύλλογοι, όλης της χώρας, και τα εμπορικά επιμελητήρια. Όλοι πρέπει να πάρουν θέση τώρα! Αύριο θα είναι πολύ αργά, και η καταστροφή για την Ελλάδα θα είναι μεγαλύτερη από εκείνη του 1922. Θα είναι ολοκληρωτική.

Η υπόθεση εκκρεμή για εκδίκαση, στις 7 Δεκεμβρίου, στο Συμβούλιο της Επικρατείας κατόπιν προσφυγής των Παμμακεδονικών οργανώσεων που πρωτοστατούν στον αγώνα. Έχω ξαναπεί, ότι στις 7 Δεκεμβρίου, η νομοθεσία επιτρέπει, παράλληλες προσφυγές και άλλων φορέων ή και ιδιωτών των οποίων θίγονται τα νόμιμα δικαιώματα: εθνικά, πολιτιστικά, εμπορικά. Θυμίζω πολύ συνοπτικά, ότι η «Συμφωνία» παραβιάζει θεμελιώδεις αρχές του Συντάγματος, ειδικά της λαϊκής κυριαρχίας, και άλλα βασικά άρθρα. Δεν λαμβάνει καν υπόψη της την απόφαση του Αρείου Πάγου, του 2009, η οποία έκρινε ως ανύπαρκτη τη «μακεδονική» γλώσσα και ανύπαρκτο το “Μακεδονικό” έθνος. Ήδη προανέφερα, ότι συγκρούεται με αναγκαστικούς κανόνες του Γενικού Διεθνούς Δικαίου, και παραβιάζει τη «Συνθήκη της Βιέννης» σε πολλά σημεία. Εκτός από την διάπραξη διεθνούς απάτης, λόγω χρήσης πλαστών στοιχείων, η «Συμφωνία» δεν περιλαμβάνει: όρους λύσης, αποχώρησης, καθώς και καθορισμένο όργανο καταγγελίας, ως θεματοφύλακα, και πολλά άλλα, που επιβάλλει η διεθνής νομολογία.

Συγκεκριμένα, στον διεθνή χώρο, η Ελλάδα με μία πατριωτική κυβέρνηση ή όπου επιτρέπεται και μέσω ατομικών καταγγελιών μπορεί να προσφύγει για τους εξής δέκαλόγους, σε αντίστοιχα διεθνή δικαστήρια και οργανισμούς τα οποία αναφέρω συνοπτικά:

1. Στο Ευρωπαϊκό Δικαστήριο Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων, για μη εφαρμογή της Ευρωπαϊκής Σύμβασης για τα Δικαιώματα του Ανθρώπου, λόγω της κλοπής και καταπάτησης των πολιτιστικών και πολιτικών δικαιωμάτων των Ελλήνων κατοίκων της μοναδικής ελληνικής Μακεδονίας. Το δικαστήριο παρέχει τη δυνατότητα ακόμη και ατομικής προσφυγής.

2. Στο (άλλων αρμοδιοτήτων) Δικαστήριο της Ευρωπαϊκής Ένωσης γιατί παραβιάζονται οι αξίες και οι αρχές του Συμβουλίου της Ευρώπης. Σημειώνω, ότι δεν έχει εκδοθεί ακόμη κάποια νεώτερη απόφαση της ΕΕ και άρα ισχύει η προηγούμενή της, στις 16/9/1991, όπου με τρεις όρους, απορρίπτεται η χρήση του ονόματος «Μακεδονία» για τα Σκόπια.

3. Στοιχεία για προσφυγή υπάρχουν και στη γραπτή δήλωση τού τέως προέδρου των ΗΠΑ, κ. Κλίντον που, στις 2 Οκτωβρίου 1992, ζητούσε συμμόρφωση του κράτους των Σκοπίων στην Τελική Πράξη του Ελσίνκι, (1975), και ειδικά ως προς την ΑΡΧΗ VII.

4. Η «Συμφωνία των Πρεσπών» αντιτίθεται στις διεθνείς συμβάσεις προστασίας πολιτιστικής κληρονομιάς: Σύμβαση της Χάγης του 1954, (Ν.360/1976, Ν.1126/1981, Ν.3028/2002). Άρα μπορεί να προσβληθεί στο Διεθνές Δικαστήριο Δικαιοσύνης (International Court of Justice), της Χάγης.

5. Με τη «Συμφωνία των Πρεσπών» παραβιάζεται η Σύμβαση της UNESCO η οποία έχει κυρωθεί από το Ελληνικό Κοινοβούλιο (Ν.3521/2006), γιατί προκαλείται σύγχυση στην πολιτιστική ταυτότητα των λαών και εθνών. Η Ελλάδα οφείλει να προσφύγει στον ΟΗΕ με δεδομένη και την παράμετρο, ότι στο Συμβούλιο Ασφαλείας έχουν ειδικά δικαιώματα τα μόνιμα μέλη του: Ρωσία και Κίνα, τα οποία δεν συμφωνούν με την επέκταση του ΝΑΤΟ. Και βάσει του ψηφίσματος 845, 3, του Συμβουλίου Ασφαλείας, έχουν δικαίωμα βέτο. Αυτό ήδη εξαγγέλθηκε από το Ρωσικό Υπουργείο Εξωτερικών, προ ημερών.

6. Σημαντικό ζήτημα ακυρότητας, το όποιο ήδη ανέφερα και στο Α΄ Μέρος αυτού του κειμένου, είναι και το ότι κ. Μάθιου Νίμιτς, είχε πάρει από τον ΟΗΕ εντολή ΜΟΝΟ για τη διευθέτηση του «Ονόματος» των Σκοπίων και όχι για μια «Συμφωνία»«στρατηγικής και εταιρικής σχέση» με σκοπό την ένταξη στο ΝΑΤΟ και την ΕΕ. Κι όμως ξευτελίζοντας κάθε διεθνή νομιμότητα επικύρωσε την «Συμφωνία των Πρεσπών» αναγραφόμενος μάλιστα σε αυτήν ως «Μάρτυρας». Το ότι ο κ. Μάθιου Νίμιτς παρανόμησε βαρύτατα και υπερέβη τις αρμοδιότητές του σε βαθμό υπέρτατης κατάχρησης αποδεικνύεται από τα εξής 2 έγγραφα τα οποία βρίσκονται καταχωρημένα στα σχετικά αρχεία του ΟΗΕ με τους κωδικούς:

6.1. UN doc. S/RES/817, (1993), Preambulatory Clause (3), και

6.2. στην απολύτως σχετική επιστολή του τότε γ.γ. του ΟΗΕ Μπούτρος-Μπούτρος Γκάλι την οποία έστειλε στο Συμβούλιο Ασφαλείας του ΟΗΕ, κατά την συζήτηση του γνωστού Σχεδίου Βανς-Όουεν (1993), με κωδικό: UN Doc. S/RES/25855 (28 May1993), «Letter Dated 26 May 1993 from the Secretary General Addressed to the President of the Security Council,» paras 12-13.

Για την μεγίστη αυτή παρανομία του ο κ. Μάθιου Νίμιτς θα δώσει λόγο στοΣυμβούλιο Ασφαλείας του ΟΗΕ, όταν και όποτε φτάσει η «Συμφωνία των Πρεσπών» προς επικύρωση εκεί. Με δεδομένο ότι στο εν λόγω «Συμβούλιο» όλες… οι μεγάλες δυνάμεις έχουν δικαίωμα βέτο.

7. Η «Συμφωνία των Πρεσπών» παραβιάζει σχετικές πράξεις του Οργανισμού Ασφάλειας και Συνεργασίας στην Ευρώπη (ΟΑΣΕ),

8. Η Ελλάδα μπορεί να προσφύγει και επικαλούμενη την Ευρωπαϊκή Σύμβαση για τα Δικαιώματα του Ανθρώπου (1950), της Ρώμης. Αφού με τη «Συμφωνία των Πρεσπών» καταπατούνται βασικά ανθρώπινα δικαιώματα των Ελλήνων και θεμελιώδεις ελευθερίες τους.

9. Η «Συμφωνία των Πρεσπών» συγκρούεται με την Ευρωπαϊκή Σύμβαση του Στρασβούργου περί Ιθαγένειας, (6 Νοεμβρίου 1997), σύμφωνα με την οποία τα συμβαλλόμενα κράτη κατά τη σύναψη συμβάσεων σε ζητήματα ιθαγένειας πρέπει να λαμβάνουν υπόψη τα νόμιμα συμφέροντα των κρατών όσο και των ατόμων. Και,

10. Η «Συμφωνία» παραβιάζει δομικές διεθνείς συνθήκες που εγγυώνται την ύπαρξη του σημερινού ελληνικού κράτους, όπως: το Πρωτόκολλο Αθηνών, 1913, τη Συνθήκη του Βουκουρεστίου, 1913, και τη Συνθήκη της Λοζάννης, 1923. Δεν μπορεί ο διεθνής παράγων να απορρίπτει ως παράνομη την απαίτηση του κ. Ερντογάν για αναθεώρηση της Συνθήκης της Λοζάννης εναντίον της Ελλάδος και αυτό να επιτρέπεται στην πράξη για τα Σκόπια.

Κλείνοντας, υπενθυμίζω τι απέγινε με το Σχέδιο Ανάν, του 2004, στην Κύπρο, και με τις επαίσχυντες διεθνείς απειλές που δέχτηκε τότε το νησί. Κι όμως ο λαός υπό τον ηρωικό ηγέτη του, Τάσο Παπαδόπουλο, δεν υπέκυψε. Και δικαιώθηκε.

Σήμερα στην Ελλάδα στη θέση του ελλείποντος ηγέτη βρίσκεται ο ελληνικός λαός, με μία σπάνια εθνική ομοψυχία στο μέγιστο ζήτημα της Μακεδονίας. Κι ας έχει απέναντί του μία κυβέρνηση που κυβερνά τρέμοντας μπροστά παλλαϊκό αίτημα του λαού για δημοψήφισμα. Όμως, και μέρος της αντιπολίτευσης που είναι έτοιμη να καρφώσει με ψήφους-καρφιά των βουλευτών της το φέρετρο όπου θέλουν να βάλουν την ολοζώντανη μοναδική Μακεδονία των Ελλήνων.

Όμως δεν θα τους περάσει. Ο αγώνας θα συνεχιστεί με οποιεσδήποτε εξελίξεις, συνθήκες και για όσο χρόνο απαιτηθεί. Γιατί η Μακεδονία είναι Ελλάδα και μόνο, και χωρίς τη Μακεδονία αρχίζει η διάλυση της χώρας μας.

Έτσι, ισχύει ξανά, σήμερα περισσότερο από ποτέ, αυτό που είπε ο Ίωνας Δραγούμης: «αν τρέξουμε να σώσουμε τη Μακεδονία η Μακεδονία θα μας σώσει». Το καθήκον μας είναι αγώνας ασταμάτητος μέχρι την τελική δικαίωση.

*Τμήμα ομιλίας του Γ. Ρ. στη Θεσσαλονίκη, στις 15/10/18, στο Εμπορικό και Βιομηχανικό Επιμελητήριο Θεσσαλονίκης.



Πηγή INTERNATIONAL HELLENIC ASSOCIATION

--

"Η ΜΑΚΕΔΟΝΙΑ ΕΙΝΑΙ ΕΛΛΗΝΙΚΗ - ΔΕΝ ΠΩΛΕΙΤΑΙ - ΔΕΝ ΧΑΡΙΖΕΤΑΙ"

Capt.Evangelos N.M. Rigos
IHA Director www.professors-PhDs.com
HEC Life Director www.greece.org

Γράφει ο κ. Λεωνίδας Κουμάκης,Mέλος ΙΗΑ: "Οι πειρατές και το ποντίκι που βρυχάται"

Γράφει ο Λεωνίδας Κουμάκης,Mέλος ΙΗΑ

"Οι πειρατές και το ποντίκι που βρυχάται"

«Δίκαιο», «Ιστορικά δικαιώματα», «συμφέροντα» είναι λέξεις που στολίζουν τις διάφορες Τουρκικές δηλώσεις, ώστε να θολώνουν τα νερά βάζοντας φερετζέ στις αρπακτικές προθέσεις των αυθεντικών πειρατών.

Η πομπώδης, λεκτική ή πρακτική, «κήρυξη πολέμου» της «Φαμίλιας Ερντογάν» σε ΗΠΑ, Ελλάδα, Κύπρο, Ισραήλ, Συρία, Ιράκ, Αίγυπτο, Κουρδικούς πληθυσμούς μέσα στα εδάφη της σημερινής Τουρκίας, η κατάρριψη Ρωσικού στρατιωτικού αεροσκάφους στις 24 Νοεμβρίου 2015 και η θεαματική kolotoumba που ακολούθησε καθώς και οι συνεχείς λεονταρισμοί ύψιστης έντασης όλων των «εκπροσώπων» της Φαμίλας, θυμίζουν έντονα το σατυρικό μυθιστόρημα του Λέοναρντ Γουίμπερλεϊ «Το ποντίκι που βρυχάται», το οποίο μετέτρεψε σε παγκόσμια κινηματογραφική επιτυχία ο Τζακ Άρνολντ, με πρωταγωνιστή τον Πίτερ Σέλερς, το 1959.

Η μόνη διαφορά με την σκληρή, σημερινή πραγματικότητα είναι το γεγονός πως ο αρχηγός της «Φαμίλιας Ερντογάν», κηρύσσοντας τον πόλεμο στις ΗΠΑ, δεν έχει στα χέρια του κάποιο αποτελεσματικό υπερόπλο, όπως ο ήρωας του μυθιστορήματος.

Στην χώρα της «Φαμίλιας Ερντογάν» «δεν υφίστανται πλέον νόμος, δικαιοσύνη και ελευθεροτυπία» σύμφωνα με τον αρχηγό των Κεμαλιστών Κεμάλ Κιλιτσντάρογλου, ο οποίος βρίσκεται κυριολεκτικά μουδιασμένος και δίνει την εντύπωση πως φοβάται για την ζωή και την προσωπική του ελευθερία.

Ο πληθωρισμός καλπάζει (τρέχει με ρυθμό 25% πλέον), η ανεργία αυξάνεται ραγδαία, η υποτίμηση της Τουρκικής λίρας κυμαίνεται στα επίπεδα του 40% μέσα στο 2018, περισσότεροι από 10 Τούρκοι δημοσιογράφοι εξαφανίστηκαν όπως ακριβώς και ο Κασόγκι, 7 δολοφονήθηκαν και 300 τουλάχιστον βρίσκονται στις φυλακές, 190 περίπου Μέσα Μαζικής Επικοινωνίας σε ολόκληρη την Τουρκία φιμώθηκαν γιατί δεν υποκλίθηκαν στην Φαμίλια, οι ξένοι επενδυτές εγκαταλείπουν την Τουρκία, η «αφομοίωση» του derin devlet (Βαθύ Κράτος των Κεμαλιστών) από τους ισλαμιστές έχει σχεδόν ολοκληρωθεί, δεκάδες χιλιάδες «αντιφρονούντες» κάθε κατηγορίας (πολιτικοί, στρατιωτικοί, δημοσιογράφοι, δικαστικοί, δημόσιοι λειτουργοί, ακαδημαϊκοί, συνδικαλιστές, απλοί πολίτες) σαπίζουν στις Τουρκικές φυλακές, περισσότεροι από 100.000 Τούρκοι πολίτες απολύθηκαν ακόμα και με απλή υποψία ότι ήταν «αντιφρονούντες».

Μέσα σε αυτόν τον «παράδεισο» που δημιούργησε η «Φαμίλια Ερντογάν» για τον Τουρκικό λαό με αφορμή το δήθεν «πραξικόπημα» του Ιουλίου του 2016 και εν όψει της άμεσης άφιξης του γεωτρύπανου της Exxon Mobil στην Κύπρο, τα μέλη και οι εκπρόσωποι της Φαμίλιας δίνουν συνεχώς «παραστάσεις» οι οποίες συναγωνίζονται η μία την άλλη, σε ακραίο φανατισμό:

«Το Τουρκικό έθνος θα λειώσει τα κεφάλια των πειρατών» (Ντεβλέτ Μπαχτσελή, φερέφωνο και υποστηρικτής της Φαμίλιας, Πρόεδρος των Εθνικιστών, 6 Νοεμβρίου 2018), «Δεν θα αφήσουμε κανέναν πειρατή να εκμεταλλευθεί τα συμφέροντά μας σε αυτή την περιοχή» (Αρχηγός της Φαμίλιας, 3 Νοεμβρίου 2018), «Παρενόχληση Τουρκικού πλοίου και θερμό επεισόδιο, θα τελειώσει με μια στρατιωτική καταστροφή για την Ελλάδα» (Γιγίτ Μπουλούτ, σύμβουλος – εξαπτέρυγο της Φαμίλιας, 22 Οκτωβρίου 2018).

«Όλοι ξέρουμε ποιοι είναι οι πειρατές του Αιγαίου. Οι πειρατές κρίνονται από το Συμβούλιο Ασφαλείας του ΟΗΕ. Η Ελλάδα δεν προκαλεί κανέναν και δεν υποχωρεί ούτε χιλιοστό. Τα σύνορα της Ελλάδας είναι και σύνορα της ΕΕ». Η αποστομωτική απάντηση της Ελληνικής πλευράς (Υπ. Εθνικής Άμυνας, 5 Νοεμβρίου 2018) έβαλε μεν τα πράγματα στην θέση τους, ουδόλως όμως πτόησε το «σύστημα» της Φαμίλιας.

Η κορύφωση πάντως του Τουρκικού παραλογισμού προήλθε από τον «συνετισμένο» Χουλουσί Ακάρ που υποδύεται τον Υπουργό Εθνικής Άμυνας της Φαμίλιας: «Δεν θα επιτρέψουμε ποτέ οι συνομιλητές μας να παραβιάσουν το δίκαιο, τα ιστορικά δικαιώματα και τα συμφέροντά μας στη γαλάζια πατρίδα μας στη θάλασσα. Πρέπει να γνωρίζουν όλοι ότι δεν θα πετύχει κανένα σχέδιο στο Αιγαίο και τη Μεσόγειο στο οποίο δεν συμμετέχει η Τουρκία και η βόρεια Κύπρος» (3 Νοεμβρίου 2018).

Κατά πάγια Τουρκική τακτική ο Χουλουσί Ακάρ δεν μιλάει για «Διεθνές Δίκαιο», απλά για το υποκειμενικό «δίκαιο» των νέο-οθωμανικών φαντασιώσεων της Φαμίλιας. «Δίκαιο», «Ιστορικά δικαιώματα», «συμφέροντα» είναι λέξεις που στολίζουν τις διάφορες δηλώσεις των Τούρκων, ώστε να θολώνουν τα νερά βάζοντας φερετζέ στις αρπακτικές προθέσεις των αυθεντικών πειρατών. Βέβαια, η «παράκαμψη» του Διεθνούς Δικαίου στο Αιγαίο και στην Μεσόγειο, δεν εμποδίζει καθόλου την επίσημη Τουρκία να επικαλείται το Διεθνές Δίκαιο επιλεκτικά, όπου και όποτε την βολεύει.

Στα μάτια ενός απλού παρατηρητή, ο Ρετζέπ Ταγίπ Ερντογάν φαίνεται σήμερα, στο εσωτερικό της Τουρκίας, ισχυρότερος από ποτέ:

Άλωσε τους δύο παραδοσιακούς αντιπάλους της εξουσίας του (στρατό και δικαιοσύνη), φίμωσε τους πολιτικούς του αντιπάλους, απαγόρευσε την ελευθερία έκφρασης «εξαφανίζοντας» ή φυλακίζοντας δημοσιογράφους και κλείνοντας «αντίθετα» ΜΜΕ, χρησιμοποιεί αμείλικτα στρατιωτικά μέσα για την εξολόθρευση Κουρδικών πληθυσμών στην νοτιοανατολική Τουρκία. Με τους τρόπους αυτούς και πολλούς άλλους που έχουν την ίδια ακριβώς νοοτροπία, εδραίωσε την κυριαρχία του στα πρότυπα ενός σύγχρονου «Σουλτάνου».

Στο εξωτερικό όμως τα πράγματα είναι τελείως διαφορετικά: Η επιθετική, ανοικτή αμφισβήτηση συνθηκών, συμφωνιών, συμμαχιών και συνεργασιών απέναντι σε παραδοσιακούς φίλους και συμμάχους καθώς και η πρακτική «αποκήρυξη» του Διεθνούς Δικαίου με την μονομερή «απαλλαγή» από τις υποχρεώσεις που συνεπάγονται, δημιούργησαν τεράστιες ρωγμές στην εμπιστοσύνη αλλά και στην παραδοσιακή πολιτική κατευνασμού της Τουρκίας από ολόκληρη την Δύση – και όχι μόνο.

Δημιούργησαν επίσης την πολύ ισχυρή αίσθηση απομάκρυνσης της Τουρκίας από την Δύση σε μια νεφελώδη κατεύθυνση νέων συμμαχιών (Ρωσία, Περσία, Κατάρ) χωρίς όμως ελάχιστο ίχνος πραγματικής εμπιστοσύνης. Άλλωστε, όπως έχει αποδειχτεί στην πράξη, η συγκυριακή «εμπιστοσύνη» καταρρέει στην πρώτη δυσκολία, στην πρώτη ουσιαστική διαφωνία.

Σ Υ Μ Π Ε Ρ Α Σ Μ Α: Το πλέον ιδανικό «σενάριο» για τα Ελληνικά και Κυπριακά εθνικά θέματα που θεμελιώνονται πλήρως στο Διεθνές Δίκαιο, είναι πλέον η εφαρμογή των αποφάσεων των Ηνωμένων Εθνών για την αποχώρηση όλων των Τουρκικών στρατευμάτων κατοχής από την Κύπρο, η επανένωση της Κύπρου, η ένταξη της στο ΝΑΤΟ, η ανακήρυξη Ελληνικής ΑΟΖ με ταυτόχρονη επέκταση των χωρικών υδάτων στα 12 ναυτικά μίλια και η απρόσκοπτη εκμετάλλευση των ενεργειακών πόρων της Ελλάδος και της Κύπρου, σε αρμονική συνεργασία με όλους τους νόμιμους, σύμφωνα με το Διεθνές Δίκαιο, «συν-δικαιούχους» των φυσικών πόρων όπως το Ισραήλ, η Αίγυπτος και οποιοσδήποτε άλλος.

Οι γεωπολιτικές συνθήκες που διαμορφώνονται στην περιοχή μας, ευνοούν την εκπλήρωση του παραπάνω «ιδανικού» σεναρίου, περισσότερο από ποτέ. Όχι γιατί η Ελλάδα ή η Κύπρος έχουν την δύναμη που απαιτείται ώστε να το επιβάλλουν, αλλά γιατί όλοι όσοι καθοδήγησαν και επέβαλαν την Τουρκική παρουσία στην Κύπρο, όσοι εξέθρεψαν τις Τουρκικές «απαιτήσεις» στο Αιγαίο ή στην Μεσόγειο, όσοι έδειχναν ακατανόητη «κατανόηση» σε Τουρκικούς παραλογισμούς, έχουν έντρομοι αντιληφθεί πως άνοιξαν το κουτί της Πανδώρας με τα ίδια τους τα χέρια και πως πρέπει να το ξανακλείσουν το ταχύτερο δυνατό, με κάθε τρόπο!

Η διεφθαρμένη «Φαμίλια Ερντογάν» η οποία ελέγχει σήμερα την Τουρκία, όπως είναι απόλυτα φυσικό, κυριολεκτικά τρέμει μήπως μια αποτυχημένη απόπειρα επιβολής των νέο-οθωμανικών φαντασιώσεων της, οδηγήσει την Τουρκία σε πολύ επώδυνες περιπέτειες και ολόκληρη την «φαμίλια» στην αγχόνη. Συνεπώς μπορεί να φωνάζει συνεχώς, μπορεί να απειλεί, δεν μπορεί όμως να αναλάβει καμιά δράση χωρίς τις πολύ γερές πλάτες που πάντοτε είχε η Τουρκία, όταν αποφάσιζε μια κρίσιμη «πολεμική» ενέργεια.

Αυτή ακριβώς η πολύ σημαντική προϋπόθεση που απουσιάζει από την σημερινή συγκυρία, περιορίζει την «Φαμίλια Ερντογάν» αποκλειστικά και μόνο σε λεκτικές ακρότητες.

Σε κάθε αντίθετη περίπτωση, ο διαμελισμός της Τουρκίας και η κρεμάλα για ολόκληρη την Φαμίλια θα είναι κατά πάσα πιθανότητα ο επίλογος των γεωπολιτικών ανακατατάξεων της ευρύτερης περιοχής μας, ο οποίος θα συμπεριλαμβάνει την δημιουργία Κουρδικού κράτους και την ειρήνευση στην πολύπαθη Συρία…

"Η ΜΑΚΕΔΟΝΙΑ ΕΙΝΑΙ ΕΛΛΗΝΙΚΗ - ΔΕΝ ΠΩΛΕΙΤΑΙ - ΔΕΝ ΧΑΡΙΖΕΤΑΙ"
Capt. Evangelos N.M. Rigos
IHA Director www.professors-PhDs.com
HEC Life Director www.greece.org

-- 

ΠΑΜΜΑΚΕΔΟΝΙΚΕΣ ΕΝΩΣΕΙΣ ΥΦΗΛΙΟΥ:[ IHA Greece ] Προς τον Πρόεδρο της Ελληνικής Δημοκρατίας

ΠΑΜΜΑΚΕΔΟΝΙΚΕΣ ΕΝΩΣΕΙΣ ΥΦΗΛΙΟΥ
Συντονίστρια: Nina Gatzoulis
ninagatz@comcast.net
Tel: 001-603-742-0466

Προς: κύριο Προκόπη Παυλόπουλο
Πρόεδρο της Ελληνικής Δημοκρατίας
Προεδρικό Μέγαρο
Βασιλέως Γεωργίου Β΄2
Αθήνα Τ.Κ 100 28

Εξοχότατε κ. Πρόεδρε,

Όσο περισσότερο μελετάμε το κείμενο της «Συμφωνίας των Πρεσπών» τόσο ανακαλύπτουμε νέες δυσμενείς συνέπειες από ενδεχόμενη εφαρμογής της. Μερικές τις επισημάνατε και εσείς πρόσφατα. Όλος ο Ελληνισμός όπου και να ευρίσκεται αντιδρά, με κάθε τρόπο, και προσπαθεί να βρει τρόπους ακύρωσής της.
Η κυβέρνηση για να καταστείλει τις αντιδράσεις χρησιμοποιεί όλο και πιο σκληρά και αντιδημοκρατικά μέτρα μη λαμβάνοντας υπόψη την βούληση της συντριπτικής πλειοψηφίας του Ελληνικού λαού.

Η «Δημοκρατία» μας διολισθαίνει και μετατρέπεται σε αυταρχικό καθεστώς.
Οι Σκοπιανοί δεν ανταποκρίνονται στις υποχρεώσεις τους. Το άκυρο δημοψήφισμά τους, σύμφωνα με το άρθρο 73 του συντάγματός τους, το βάπτισαν έγκυρο και συμβουλευτικό. Συνεχίζουν την συνταγματική αναθεώρηση του συντάγματός τους προβαίνοντες σε μονομερείς εκπτώσεις που επιβεβαιώνουν τις επεκτατικές τους βλέψεις εις βάρος της Ελλάδος αντί να τις εξαλείψουν όπως είχαν υποχρέωση. Χαρακτηριστική περίπτωση η μη αλλαγή του άρθρου 36 του συντάγματός τους που όχι μόνον επιβεβαιώνει τις επεκτατικές βλέψεις τους εις βάρος της Ελλάδος αλλά τις δίνει και ιστορικό βάθος. Το ίδιο παρατηρείται και στο άρθρο 49 με το οποίο έμμεσα προωθούν την ύπαρξη «μακεδονικής» μειονότητας στην Ελλάδα.
Η Ελληνική κυβέρνηση, εγκλωβισμένη στα ιδεολογήματά της, και τις δεσμεύσεις της, αδυνατεί να αντιδράσει, και να κηρύξει άκυρη την συμφωνία εξαιτίας των Σκοπιανών υποχωρήσεων.

κ. Πρόεδρε,

Πρέπει να αναλάβετε τις ευθύνες σας όπως αυτές απορρέουν από το σύνταγμα.
Προστατέψτε την Ελληνική Δημοκρατία, δείτε πέρα από τον ορίζοντα και προστατέψετε την μελλοντική ασφάλεια της Ελλάδας, την Ελληνική ιστορία και τους Έλληνες.

ΖΗΤΟΥΜΕ ΔΗΜΟΨΗΦΙΣΜΑ ΓΙΑ ΝΑ ΑΠΟΦΑΣΙΣΕΙ Ο ΕΛΛΗΝΙΚΟΣ ΛΑΟΣ ΑΝ ΔΕΧΕΤΑΙ ΝΑ ΠΑΡΑΧΩΡΗΣΕΙ ΤΟ ΕΛΛΗΝΙΚΟ ΟΝΟΜΑ ΤΗΣ ΜΑΚΕΔΟΝΙΑΣ.

Με εκτίμηση,

ΠΑΜΜΑΚΕΔΟΝΙΚΈΣ ΕΝΏΣΕΙΣ ΥΦΗΛΙΟΥ
Παμμακεδονική Ένωση ΗΠΑ
Πρόεδρος: Δημήτρης Φιλιππίδης
Παμμακεδονική Ένωση Καναδά

Πρόεδρος: Χρήστος Καράτζιος
Συντονιστής Παμμακεδονικής Ομοσπονδίας Αυστραλίας
Παναγιώτης Ιασωνίδης
Παμμακεδονική Ένωση Μελβούρνης-Βικτώριας
Πρόεδρος Ανδρέας Μπαλλής
Παμμακεδονική Ένωση Νέας Νότιας Ουαλίας
Πρόεδρος : Νικόλαος Φασσούλας
Παμμακεδονική Ένωση Νοτίου Αυστραλίας

Πρόεδρος: Ευάγγελος Τσιάπαρης
Παμμακεδονική Ένωση Δυτικής Αυστραλίας

Πρόεδρος: Άφκος Παύλος OAM
Παμμακεδονική Ένωση Κουησλάνδης
Πρόεδρος: Δημήτριος Παπαγιάννης
Παμμακεδονική Ένωση Αφρικής
Πρόεδρος: Αμύντας Παπαθανασίου
Παμμακεδονική Ομοσπονδία Καναδά
Πρόεδρος: Γεώργιος Παπαδάκης
Πανελλήνια Ομοσπονδία Πολιτιστικών Συλλόγων των Μακεδόνων (Ελλάδα)
Πρόεδρος: Γεώργιος Τάτσιος

Συνεπυπογράφτηκε και από τους κάτωθι συλλόγους της Ευρώπης:
Διαπολιτιστικός Σύλλογος Μακεδονίας Βιέννης
Πρόεδρος: Χαρίλαος Ζήκος
Σύλλογος Μακεδόνων Μονάχου
Πρόεδρος: Θεοδώρα Τζιτζηλάκη


Πηγή International Hellenic Association

--
"Η ΜΑΚΕΔΟΝΙΑ ΕΙΝΑΙ ΕΛΛΗΝΙΚΗ - ΔΕΝ ΠΩΛΕΙΤΑΙ - ΔΕΝ ΧΑΡΙΖΕΤΑΙ"

Capt.Evangelos N.M. Rigos
IHA Director www.professors-PhDs.com
HEC Life Director www.greece.org

Speech by Federal Chancellor Angela Merkel at the opening of the Paris Peace Forum on 11 November 2018

Presse- und Informationsamt der Bundesregierung

Speech by Federal Chancellor Angela Merkel

at the opening of the Paris Peace Forum on 11 November 2018 2020

Presidents,

Emmanuel Macron,

Prime Ministers,

Excellencies,

Ladies and gentlemen,

This morning E2 8093 and I believe I speak for everyone present we witnessed a moving ceremony commemorating how, on 11 November at 11 o  clock in the morning, precisely 100 years ago, word spread swiftly along the Western front that an armistice had been declared. Trumpeters on horseback signalled the ceasefire. Soldiers celebrated. Earlier, we took a look at the many emotions of the day.

A new term needed to be coined for that war. It came to be called the World War. In France and Great Britain, it is referred to as the Great War. Mankind had never been engulfed in such a cataclysm. When the war began, there  was great euphoria, along with celebratory cries and propaganda promising swift victory. When it ended, 17 million had died. How could something like  this happen in developed countries   countries that claimed to be enlightened? Technological advances were misused. Weapons of mass destruction, poison gas, bombs and submarines were employed regardless of the consequences. Basic principles of civilisation were completely ignored. General de Gaulle is reported to have said that, although Germany was defeated, we all lost. This war, with its senseless bloodshed, shows where national arrogance and military hubris can lead. It also reminds us of the disastrous consequences of a lack of dialogue and compromise in politics and diplomacy.

Today, one hundred years on, we look back at this war. We commemorate the victims the women, men and children. We commemorate the soldiers who lost their lives on the front. However  and for this, dear Emmanuel, I owe you gratitude  standing still is not an option. So we must ask ourselves: What does it mean for us today?

We all were requested to contribute a book to the peace library. I chose Briefe an den Sohn (letters to my son) by the Kollwitz. In it, a great artist from Germany writes about her two sons. One died fighting in Belgium in the early days of the war, and she desperately hoped that her other son, a medic, would survive.  The heart is a heavy burden to bear,she writes.  Why, oh why, do the most beautiful youths die,  and the old live on? 

It is an honour for me to stand here today, as Chancellor of the Federal Republic of Germany. I also want to thank Emmanuel Macron for what we were able to experience yesterday. Until recently, in Compi C3=A8gne, where the armistice was signed nearly 100 years ago, a commemorative slab bore the words the arrogance of the Germans. We have now replaced those lines with friendship and partnership. This sends an impressive signal. It is of course also an obligation. Because, today, this is anything but self-evident  especially in view of the suffering that the Germans brought upon their neighbours, Europe and the world in two world wars. It is an extremely generous invitation, extended to friends.

The peace that we have today, and that we sometimes take too much for granted, is anything but a matter of course. We must work to maintain it. That is why I, too, want to express the concern that I feel during our present commemoration. The concern, for example, that national blinkers will again beput on, which could once again lead to action that simply ignores our mutual interdependence, relations and ties. We see that international cooperation, the peaceful balancing of interests, and even the European peace project, are again being called into question. We see a willingness to push through oneown interests  if need be, by using force.

Last year, Mr Secretary-General, there were 222 violent conflicts in the world. 222! According to UNHCR, the number of forcibly displaced people in the world reached 68.5 million. That is more than the population of France, for example. These numbers are even more striking when we look at who is hardest hit. More than one billion children are currently affected by conflicts. Children account for 52 percent of refugees. According to estimates, up to 250,000 girls and boys are being misused as child soldiers.

Considering what we have experienced, and that we think we ve learned the corresponding lessons, we should be shocked  just as we are by the images coming out of Syria and Yemen. But this should not make us speechless. First and foremost, we must not be paralysed. That, too, is indeed a lesson from history. We must not simply resign in the face of these armed conflicts  no matter how removed the fighting may be from us in Europe. We must not write off any state, religion, ethnicity or single person.

This means we must work towards a political solution in Syria. Different groups are engaged, but so far they are not making a joint effort. We, Emmanuel Macron and I, recently met with the Russian president and the Turkish president in Istanbul to bring together various strands of activity. I want to thank Mr de Mistura and the United Nations for everything that is being done. Many obstacles remain on the path. But we must not give up.

During our joint work and commemorations here, we must bear in mind that what is probably the world s largest humanitarian catastrophe is currently unfolding in Yemen. We are not seeing many images, and this is the only thing keeping us from being shocked. Yet a lack of images must not lead to inaction. That is why Yemen was discussed in the margins of many meeting s here and I am grateful for that fact. I think the world must take action, so that a ceasefire and humanitarian access can be achieved.

Friends, a lack of willingness and inability to engage in dialogue are exactly what fed mistrust and the logic of war that set in motion the violent juggernaut of 1914. Lack of communication. There is a book about the First World War that refers to sleepwalkers this was the main reason behind the collective failure that led to crisis and catastrophe.

That was precisely the conclusion to which Woodrow Wilson, the President of the United States, came at the time. With his famous fourteen points, he among other things called for a great league of nations. He proposed that an institutionalised dialogue be established through which positive pressure would be brought to bear, with a view to preventing future conflicts. We all know that the League of Nations was set up and failed. The world witnessed Germany unleash World War Two and commit the Shoah, whereby it betrayed all civilised values and shook faith in humanity.

Afterwards, nothing was the same. Granted, nothing could be. The answer was to create the United Nations. The international community established a legal order and a framework for international cooperation. The foundation for this was laid with the Universal Declaration of Human Rights that the UN General Assembly adopted 70 years ago. I often wonder if, today, we were again called on as an international community to adopt such a declaration of human rights  would we be up to the task? I fear not.

That is why we must protect and further develop what was achieved in the immediate aftermath of the horror. I know how difficult it is to adopt binding resolutions. But we did manage to agree to ban the use of force in the UN Charter, and to make the UN Security Council the sole body authorised to use it although the Council is unfortunately often deadlocked. I often read and feel that many ask themselves: what does the United Nations do? Of course, on a day-to-day level, the organisation does not live up to its ideals. How could it be otherwise? But does this mean we should say that life would be better without the United Nations? To that, I clearly say no. Institutions can easily be destroyed  but building them up is incredibly difficult. We all know that most of the challenges and threats we face today cannot be addressed nationally, but only through joint effort. That is why we must accept this collective responsibility.

It is why you, Secretary-General, dear Antonio Guterres, deserve full support. Full support for your everyday work and for the UN reform. We must put prevention at the top of the agenda. We must keep conflicts from occurring in the first place. The 2030 Agenda with its  Sustainable Development Goals is a good roadmap. We know that we need to fight poverty and hunger if we want peace. We know that we must create access to education, protect the environment and improve economic and social justice. In Germany, we are aware of these challenges  and we look forward to being part of the effort to implement this agenda during our two-year tenure as a non-permanent member on the Security Council.

The First World War demonstrated how isolationism can be our undoing. If is olationism did not provide a solution 100 years ago, then how could it today  in a world as intricately interconnected as ours, with five times the population? That is why we chose shaping an interconnected world to be the motto of our G20 Presidency last year. We also will work closely with France G7 Presidency to achieve progress in this regard. Close international cooperation based on shared values that are laid down in the UN Charter  this is the only way to overcome the horrors of the past and shape a reasonable future.

Ladies and gentlemen, friends: After the dread that we spread above all with the Second World War, we Germans were extended a hand of reconciliation. 

Great trust was placed in the young Federal Republic. This was the only way that we were able to enter the fold of the international community. An essential part of this later became the Franco-German friendship. We have forward-looking and courageous women and men to thank for this, such as Robert Schuman, Jean Monnet and Konrad Adenauer. They paved the way, so that old rivalries could be thrown aside and policies of peaceful balancing of interests and cooperation pursued. Those with political responsibility need great courage to step forward and say: I must reach a compromise. But uncompromising attitudes are certain to lead to great discord.

Other neighbours, too, showed tremendous character and courageously promoted reconciliation. I want to mention Wladyslaw Bartoszewski of Poland, who already prior to 1945 gave thought to how Poles and Germans could reach out to each other in the future. Only a few representatives from Poland are among us here today, because Poland is celebrating the centenary of its independence or, more accurately, its regaining of independence with the end of the First World War, because for much more than 100 years its territory had been divided up between Germany and Russia.

For too long, many people in Europe could not be part of the peace project.

They had been divided by the Cold War. But in Europe, we saw that what was previously divided could also be reunited  and this is especially true for us Germans.

I want to thank Emmanuel Macron and the initiators of this Peace Forum for making sure that the event is not attended only by politicians, but also by NGOs, unions, associations, researchers, and private citizens. Because peace cannot be purely a political project. Peace must be earned by the people in our countries. That s why work for peace is so multi-faceted. It is therefore my sincerest hope that this effort will not be short-lived  with the life expectancy of a house fly, as we say in Germany. We want it instead to become a process. We want this armistice centenary marking the end of the First World War to give rise to a process that leads to more peace. I am not under any illusions that a rocky road lies ahead. However, if we all are convinced that we need to work together, then we may just be able to build a better world. After what we have experienced, we must seize this opportunity

Thank you very much.

Sonntag, 11. November 2018

"ΚΙΒΩΤΟΣ ΤΟΥ ΚΟΣΜΟΥ":ζητείται περίσσευμα ψυχής..

Eχετε περίσσευμα ψυχής,κουράγιο κ δύναμη; Ενας αληθινός Αγγελος Κυρίου,ζητά την βοήθειά σας: H Κιβωτός του Κόσμου, αναζητά συζύγους ή μεμονωμένα άτομα, με ή χωρίς παιδιά,30-55 ετών, που μπορούν να αναλάβουν τη φροντίδα ενός παιδιού,σχολικής ή προσχολικής ηλικίας.

Για τους ενδιαφερόμενους,υπάρχει ενημερωτική συνάντηση στα γραφεία της, Ζηνοδώρου 3 και Καλλικλέους,Αθήνα.

Αν θέλετε να συμμετάσχετε στην επόμενη συνάντηση, επικοινωνήστε με την Κιβωτό στα τηλέφωνα 2105141935 ή 2105141953 (από Δευτ. έως Παρ. 9.30 π.μ. έως 4.30 μ.μ.).

«Φωτογραφίζοντας τον τόπο μου» 1ος Διαγωνισμός Φωτογραφίας Κυπαρισσίας

 «Φωτογραφίζοντας τον τόπο μου»

 1ος Διαγωνισμός Φωτογραφίας Κυπαρισσίας

·         Ο Εμπορικός Σύλλογος Κυπαρισσίας διοργανώνει τον πρώτο διαγωνισμό φωτογραφίας Κυπαρισσίας, με τίτλο «Φωτογραφίζοντας τον Τόπο μου».

·         Φωτογράφοι και φίλοι της φωτογραφίας καλούνται να αποτυπώσουν τον κόσμο όπως τον βλέπουν και να υποβάλλουν τις φωτογραφίες τους στο διαγωνισμό, διεκδικώντας σημαντικά βραβεία.

·         Αντικείμενο του Διαγωνισμού αποτελεί μια φωτογραφία με θέμα:

          «Η Εμπορική Δραστηριότητα στην πόλη της Κυπαρισσίας».

·         Στο Διαγωνισμό μπορεί να συμμετάσχει οποιοδήποτε φυσικό πρόσωπο το επιθυμεί ανεξάρτητου ηλικίας και τόπου διαμονής. Τον διαγωνισμό θα κερδίσουν οι τρεις καλύτερες φωτογραφίες, σύμφωνα με την γνώμη της κριτικής επιτροπής, ενώ θα βραβευθεί και η καλύτερη φωτογραφία μαθητή με ηλικιακό κριτήριο ο συμμετέχων μικρός φωτογράφος να είναι κάτω από τα δεκαεπτά έτη (με συγκατάθεση γονέα).

·         Η Κριτική Επιτροπή του Διαγωνισμού θα αποτελείται από τρία μέλη του Εμπορικού Συλλόγου, δυο φωτογράφους της πόλης μας καθώς και έναν εξειδικευμένο φωτογράφο. Η Κριτική Επιτροπή θα εξετάσει τιςέγκυρος υποβληθείσες φωτογραφίες ως προς την πρωτοτυπία τους, την τεχνική αρτιότητα, την ποιότητα τους, την αποτελεσματική σύνδεσή τους με το θέμα του διαγωνισμού και την αισθητικά δόκιμη απεικόνισή τους.

·         Στην καλύτερη φωτογραφία θα δοθεί ως έπαθλο επιταγή αγορών του Εμπορικού Συλλόγου Κυπαρισσίας για ψώνια στην πόλη της Κυπαρισσίας άξιας εκατόν πενήντα ευρώ, ενώ στην δεύτερη και τρίτη φωτογραφία θα δοθούν εκατό και πενήντα ευρώ σε επιταγές αγορών αντίστοιχα. Στον μαθητή του οποίου η φωτογραφία θα ξεχωρίσει θα απονεμηθεί ένα ταμπλετ.

·         Ως έγκυρη θα θεωρείται η φωτογραφία που θα αποσταλεί συνημμένα με ηλεκτρονική αλληλογραφία με θέμα μηνύματος «Διαγωνισμός φωτογραφίας», στην ηλεκτρονική διεύθυνση info@eskyparissias.gr όπου ο συμμετέχων θα αναγράφει το ονοματεπώνυμο του, την ημερομηνία γέννησης του και το τηλέφωνο επικοινωνίας του. Ο κάθε διαγωνιζόμενος συμμετέχει με μια και μόνο φωτογραφία και μόνο μια φορά στον διαγωνισμό.Καταληκτική ημερομηνία συμμετοχής θεωρείται το Σάββατο 22 Δεκεμβρίου 2018.

·         Με την αποστολή των φωτογραφιών στο email: info@eskyparissias.gr, οι δημιουργοί τους αποδέχονται πλήρως και ανεπιφυλάκτως τους ανωτέρω κανόνες και όρους του Διαγωνισμού. Όσες φωτογραφίες επιλεγούν σύμφωνα με την απόφαση της Κριτικής Επιτροπής ή του Εμπορικού Συλλόγου Κυπαρισσίας, παραχωρούνται με δήλωσή των δημιουργών τους, άνευ αμοιβής ή άλλης αξίωσης, κατά αποκλειστικότητα στον Εμπορικό Σύλλογο Κυπαρισσίας , ο οποίος έχει το δικαίωμα έκδοσης, εκτύπωσης και έκθεσης αυτών, αλλιώς αποκλείονται. Οι δημιουργοί των επιλεγμένων φωτογραφιών ευθύνονται για κάθε προκληθείσα περιουσιακή ζημία ή ηθική βλάβη σε τρίτους.

·         Οι φωτογραφίες δεν θα πρέπει να περιλαμβάνουν υπογραφές, υδατογραφήματα, στοιχεία επικοινωνίας και περιθώρια, όπως  και να μην έχουν εκδοθεί, τυπωθεί ή εκτεθεί μέχρι την λήξη του διαγωνισμού.

·         Το πρώτο βραβείο θα αποτελούν τρεις επιταγές αγορών άξιας πενήντα ευρώ έκαστος που θα μπορούν να καταναλωθούν σε αγορές στην πόλη της Κυπαρισσίας. Το δεύτερο βραβείο θα αποτελείται από  δυο επιταγές αγορών άξιας πενήντα ευρώ και μια επιταγή αγορών πενήντα ευρώ για το τρίτο δώρο. Οι νικητές υποχρεούνται να ενημερώσουν το προεδρείο του Εμπορικού Συλλόγου πριν τις αγορές τους.  Οι επιταγές θα είναι σε ισχύ μέχρι της 28 Φεβρουαρίου 2018 και θα μπορούν να χρησιμοποιηθούν σε οποιαδήποτε επιχείρηση της Κυπαρισσίας.

·         Η κριτική επιτροπή υποχρεούται να δημοσιοποιήσει τα ονόματα των νικητών μέχρι της 07 Ιανουαρίου 2019. Ωςημερομηνία έναρξης του διαγωνισμού λογίζεται η 14 Νοέμβριου 2018.