ΠΑΡΟΥΣΙΑΣΗ ΤΟΥ ΒΙΒΛΙΟΥ – ΠΟΙΗΤΙΚΗ ΣΥΛΛΟΓΗ ΓΥΝΑΙΚΑ:
ΤΟ ΠΡΩΤΟ ΟΝ ΤΟΥ ΣΥΜΠΑΝΤΟΣ ΚΑΙ Η ΠΡΩΤΗ ΔΕΣΜΩΤΙΣ
Μέσα σε ένα μυσταγωγικό κλίμα, που καθήλωσε επί δύο και πλέον ώρες το κοινό, πραγματοποιήθηκε, την 4.5.2025 στην Αίθουσα του Δημοτικού Συμβουλίου του Δήμου Γλυφάδας, η παρουσίαση του βιβλίου – ποιητική Συλλογή, του Θεόδωρου Δάλμαρη, με τίτλο: ΓYΝΑΙΚΑ: ΤΟ ΠΡΩΤΟ ΟΝ ΤΟΥ ΣΥΜΠΑΝΤΟΣ ΚΑΙ Η ΠΡΩΤΗ ΔΕΣΜΩΤΙΣ
Το βιβλίο αυτό είναι μια πρωτόγνωρη περιήγηση, της επί χιλιετίες βεβήλωσης της Γυναίκας και καταδίκης του Ανθρώπου.
Είναι ένας ύμνος προς τη Γυναίκα, από 3.500 ποιητικούς στίχους και μια επίκληση προς αυτή, την Μάνα Ηρώων, Σοφών, Θεανθρώπων και Θεών, να εγερθεί ως η τελευταία γραμμή άμυνας του Ανθρώπου, ενάντια στον αυτοκαταστροφικό Μινώταυρο της Παγκοσμιοποίησης.
Ο άψογος συντονισμός της παρουσίασης αυτού του Βιβλίου, από την Ερμιόνη Κοροσίδου-Καρρά, διδάκτορα Γλωσσολογίας και Φιλολόγου, πλοήγησε το ακροατήριο σε χώρους μαγικούς και ανέδειξε τόσο τον υπερβατικό Λόγο του ποιητή, όσο και τις βαθυστόχαστες αναλύσεις των Ομιλητριών.
Η Ειρήνη Ντούρα Καβαδία, συγκριτική και υπολογιστική Γλωσσολόγος και επιφανής συμμετέχουσα σε πολλούς διεθνείς Οργανισμούς, η Μαρία Αγκούτογλου Αρχιτέκτων Μηχανικός, με πολλές διακρίσεις στην επιστήμη της και στην Κοινωνία, ως επίσης, και καταξιωμένη λογοτέχνις και ποιήτρια Όλγα Αχειμάστου, προέβησαν η κάθε μία με την δική της μαεστρία στην ανάλυση του έργου του Κυρίου Δάλμαρη.
Όλες τους, σαν Ιέρειες του Μυστηρίου της ζωής, φώτισαν τον κακοτράχαλο δρόμο της Ανθρώπινης Ιστορίας και αποκάλυψαν το έγκλημα κατά της Γυναίκας και του Ανθρώπου.
Παρακολουθώντας τις αναλύσεις και των τριών ομιλητριών, συνειδητοποίησα την ταύτιση του Λόγου τους με εκείνον του διαπρεπούς καθηγητή της Φαρμακολογίας του Αριστοτέλειου Παν/μίου, Δημήτρη Κούβελα, ο οποίος έγραψε:
Η ΓΥΝΑΙΚΑ του φίλου και συνοδοιπόρου μου, Θ. Δάλμαρη, ως Μητέρα των πάντων και σκεύος πραγμάτωσης του Πνεύματος σε Λόγο, της ιδέας σε κόσμο, της σύλληψης σε αιτία και γεγονός ταυτοχρόνως, δύσκολα θα μπορούσε να αποδοθεί με άλλο τρόπο και από άλλο πρόσωπο.
Η Φύση, υλική, ψυχική, και πνευματική, αλλά και μορφή και οι δυνατότητες της Γυναίκας, περιγράφονται, από τον ποιητή, μέσα από μια τεχνικά επιτυχή συρραφή πεζού και ποιητικού Λόγου, επιστημονικότητας και λυρισμού, μύθου και γεγονότων.
Το αποτέλεσμα είναι ιδιαίτερα θαυμαστό. Συμπληρώνει και εκπληρώνει το έργο του συγγραφέα, με ένα πρωτόγνωρο τρόπο. Ο Μαθηματικός συγγραφέας εκφράζει τον φωτισμένο Άνθρωπο, με την Ουμανιστική προσέγγιση, σε μια προσπάθεια αντίστασης στο σκότος, που τείνει να μας καταπιεί. Και αυτό μας αποκαλύπτει ο κ. Θ. Δάλμαρης.
Σ’ αυτήν ακριβώς την προσέγγιση, θεωρώ ότι κρύβεται η μεγάλη Συμπαντική Αλήθεια.
Η ανάγκη αντίστασης του φωτεινού Ανθρώπου ενάντια στην άλλη πλευρά του εαυτού μας, την σκοτεινή, που όμως συνυπάρχουν μέσα μας, ως φυσικές συνιστώσες της ύπαρξής μας.
Αυτή η ομολογία είναι η ουσία της ύπαρξης των πάντων, και εκφράστηκε από τον Αρχαίο Ελληνικό Λόγο. Οδηγεί στην αναντίρρητη παραδοχή ότι ο Άνθρωπος, το μοναδικό Ον που διαθέτει Ελεύθερη Βούληση, μπορεί και οφείλει να επιλέξει το πρόσημο της αέναης πάλης του, προς το φως ή προς το σκοτάδι.
Είναι δηλαδή Ελεύθερος ν’ ανεβεί την σκάλα της καταξίωσής του ή να την κατεβεί απαξιούμενος. Γι’ αυτό είναι και το μοναδικό Ον που έχει και την ευθύνη του επιλογών του. Η αναγνώριση αυτής της ευθύνης είναι κα η αρχή της απελευθέρωσης, η κατεδάφιση όλων των σκλαβωτικών Θρησκειών, των κοσμοθεωριών και η ανατολή της εξανθρώπισής μας. Ενώ η συνειδητοποίηση αυτής της ομολογίας καθιστά τον Άνθρωπο πρωταγωνιστή και την πορεία του προς το φως, ή το σκοτάδι, αποκλειστικά δική του υπόθεση.
Γι’ αυτό το βιβλίο αυτό, δεν αποτελεί απλώς έναν ύμνο προς την ΓΥΝΑΙΚΑ, αλλά και ένα Ευαγγέλιο αναγόρευσής του Ανθρώπου, ως διεκδικητή ενός κόσμου μέσα από την αέναη πάλη εναντία στο σκότος. Ένα Ευαγγέλιο που αγγέλλει ότι η μοίρα μας είναι το αποτέλεσμα της Πάλης μας, υπέρ του φωτός και όχι η εξόντωση του αντιθέτου με τη δική μας άποψη.