Οταν:
..ο φθόνος και το μίσος προς αυτόν που δεν μπορούμε να “φτάσουμε” χτυπάει “ταβάνι”,
..η κοινωνική αποδοχή ενός σωστού ανθρώπου μας κάθεται στο στομάχι,
..οταν εκλέγεται κάποιος απο την αγάπη και την αποδοχή του ψηφοφόρου ΚΑΙ ΟΧΙ ΜΕ 50ΡΙΚΑ…
..οταν δεν έχουμε τα κότσια να χτυπήσουμε ΕΚΕΙ ΠΟΥ ΠΡΕΠΕΙ ΚΑΙ ΕΠΙΒΑΛΛΕΤΑΙ,
..οταν τα ΕΓΚΛΗΜΑΤΑ “δεν μας αφορούν” και τα αφήνουμε ΑΝΕΓΓΙΧΤΑ..
..όταν τα “τίποτα” αποτυγχάνουν να γίνουν “κάτι”..
..τότε ΣΤΟΝ ΑΝΤΙΠΟΔΑ ΟΛΩΝ ΑΥΤΩΝ... έχουμε τον ΒΑΣΙΛΗ ΛΑΖΑΡΟΥ.
Σεβαστός, Αξιοπρεπής, για όσους δεν τον ξέρουν πολύ ευκατάστατος, “χορτάτος” μέχρι εκεί που δεν πάει άλλο, μια αληθινή αξιοπρεπής “ανάσα” σε ένα ζέον ΣΕ ΟΛΟΥΣ ΤΟΥΣ ΤΟΜΕΙΣ, αυτοδιοικητικό τοπίο.
ΑΥΤΗ είναι η γνώμη μου...
