"Γιώργος Σταράκης
4ος αυτόχειρας Αστυνομικός σε ένα μήνα.. και οι υπόλοιποι δεν Αργούμε να ξέρετε . Και δεν είναι απειλή , είναι αλήθεια οτι δεν είμαστε καλά .. όταν δουλεύουμε διπλά νυχτερινά , όταν δεν παίρνουμε τα νόμιμα ρεπό μας , όταν τα χρήματα δε μας φτάνουν να βγάλουμε μια εβδομάδα , όταν ο Νόμος είμαι ελαστικός με τους παραβάτες και οι Αστυνομικοι γίνονται βορά στους παραβάτες που έχουν χρήματα να προσλαμβάνουν τους διάσημους Ποινικολόγους εναντίον μας , όταν μας μεταχειρίζονται σαν σκλάβους .. κι εγώ είμαι από τους τυχερούς που έχω διοικητή Άνθρωπο πρώτα από όλα και συνάδελφο επίσης.
Ο κόσμος νομίζει πίνουμε καφέ και κινητό . Όταν εγώ στα γενέθλια του γιου μου δουλεύω και δεν ξέρω αν θα προλάβω να πάω στην κοπή της τούρτας του παιδιου μου , όταν πρωτοχρονιά κάνουμε στο περιπολικό , όταν Πάσχα οι άλλοι ψήνουν κι εμείς γυρνάμε σαν τήμουν άδικη κατάρα δεξιά αριστερά περιπολία .. τι ; Επειδή δεν μιλάνε οι συνάδελφοι ; Για να μην τους στείλουν αποσπαση δεξιά και αριστερά τιμωρητικά ;
Στα παιδιά μας βγαίνουν τα ψυχολογικά μας , η πίεση και η αδικία που υφιστάμεθα …
Εδώ έχουμε να κάνουμε με τους Άθλιους του Βίκτωρος Ουγκό . Αυτή είναι η κοινωνία μας …
Οι πολίτες με τα δίκια τους ξεσπάνε πα του πιεσμένοι και αυτοι .. που πάμε ;;; Δεν ξέρω ..
αυτή δεν είναι ζωή ..
σε όλους μας περνάει αυτή η σκέψη ότι δεν αξίζει να ζεις αν δε βλέπεις το παιδι σου, αν δεν ξεκουράζεσαι κατά τα νόμιμα εστω , αν δε μπορείς να πάρεις τον καφέ σου από έξω και τον φτιάχνεις με το μπρίκι σου στο τμημα ..
Οι ιθύνοντες ας προσεξουν επιτελους και την Αστυνομία .. δε θα πω αν είναι η διοίκηση ή η πολιτεία , οι νοημονες νοείτο ..
Αλλά ο Έλληνας Αστυνομικός έχει εξαθλιωθεί ..
Και το ότι περνάμε σε πράξεις αυτοχειρίας αποδεικνύει ότι δεν είναι απλά απειλή αλλά πράξη απόγνωσης μετα από εξίσωση που πάντα βγαζει αρνητικό πρόσημο στις ζωές μας , στις οικογένειες μας και στα παιδιά μας ..
Ελλας και ΕΛ.ΑΣ το μεγαλείο σου …"
ΑΦΙΕΡΩΜΕΝΟ ΑΠΟ ΕΜΕΝΑ ΣΤΗΝ ΕΛ.ΑΣ..με βαθειά εκτίμηση και ΑΓΑΠΗ,άρθρο μου του έτους 2009 με τίτλο "Ο ΜΠΑΤΣΟΣ":
O ΜΠΑΤΣΟΣ... χρονογράφημα της Μαρίας Χατζηδάκη Βαβουρανάκη
πατήστε εδώ: