Ανάκαμψη Οικοσυστημάτων μετά από πυρκαγιά
Καλησπέρα σε όλους και εγώ με την ιδιότητα μου ως δασολόγος και ερευνήτρια του Ινστιτούτου Μεσογειακών Δασικών Οικοσυστημάτων και επειδή όλοι εδώ μέσα να συνδράμουμε θέλουμε για το περιβάλλον θα σας παραθέσω κάποια βασικά στοιχεία:
1. Μετά την καταστροφική πυρκαγιά στο Μάτι το 2018 που θρηνήσαμε 102 ανθρώπινες ζωές συστάθηκε επιτροπή από διεθνείς επιστήμονες με τίτλο: Προοπτικές Διαχείρισης Πυρκαγιών Δασών & Υπαίθρου στην Ελλάδα, όπου προτείνονται λύσεις και Στρατηγικές ΠΡΟΛΗΨΗΣ Πυρκαγιών!!! Δυστυχώς δεν εφαρμόστηκε τίποτα….Περισσότερα εδώ (http://repository-theophrastus.ekt.gr/.../20.500.12038/148).
2. Το 1998 η δασοπυρόσβεση έφυγε από την αρμοδιότητα των δασαρχείων και μετατοπίστηκε στην πυροσβεστική και ήταν ότι πιο καταστροφικό μπορούσε να γίνει, διότι οι κατά τόπου δασικές υπηρεσίες γνώριζαν που να πιάσουν τη φωτιά, τους δασικούς δρόμους κτλπ. Τα δασαρχεία άρχισαν να υπολειτουργούν οι προσλήψεις συναδέλφων πάγωσαν και τα δασαρχεία επιτελούν μόνο πλέον γραφειοκρατικές πράξεις χαρακτηρισμού έκτασης κτλπ. Θα παραθέσω εδώ ένα πολύ σημαντικό άρθρο από τον κ. Ντάφη που δείχνει πόσο σημαντική ήταν η πυροπροστασία: «Τη σημασία αυτού του επιπέδου πυροπροστασίας μας τη δίνει το παράδειγμα της Κασσάνδρας Χαλκιδικής. Το 1997 είχαν εκδηλωθεί κατά τη διάρκεια του θέρους 187 πυρκαγιές, οι οποίες χάρη στην άρτια οργάνωση της πυρανίχνευσης, έγκαιρης αναγγελίας και άμεσης παρέμβασης από τα διάσπαρτα ευκίνητα πυροσβεστικά μέσα έσβησαν όλες εν τη γενέσει τους χωρίς να αντιληφθεί κανείς τρίτος τίποτε. Το 1998 εκδηλώθηκαν δύο μόνο πυρκαγιές οι οποίες πήραν διαστάσεις και έκαψαν σχεδόν τα μισά δάση της Κασσάνδρας, διότι απλούστατα με τη μεταφορά της ευθύνης πυροπροστασίας από τη Δασική Υπηρεσία στην Πυροσβεστική το σύστημα δεν λειτούργησε όχι μόνο στην Κασσάνδρα αλλά παντού. Τα αποτελέσματα είναι πια γνωστά.» (πηγή: https://dasarxeio.com/2016/09/12/34560/).
3. Στην ιστοσελίδα του Ινστιτούτου Μεσογειακών Δασικών Οικοσυστημάτων υπάρχουν δυο βίντεο από τον ειδικό για τις πυρκαγιές διεθνή επιστήμονα Δρ. Γαβριήλ Ξανθόπουλο για την ασφάλεια κατοικίας και για το τι πρέπει να γνωρίζουμε. Δε τα έδειξε ποτέ κανένα κανάλι διότι το περιβάλλον δε πουλάει.. περισσότερα εδώ: http://fria.gr/kithira.html
4. Η αποκατάσταση των πληγέντων από πυρκαγιά περιοχών δεν είναι μια απλή διαδικασία... Το δάσος είναι οικοσύστημα αλληλένδετο με το έδαφος, το μικροκλίμα κ.α. Το είπανε και άλλοι συνάδελφοι χρειάζεται αρχικά να στηρίξουμε το έδαφος, να απομακρύνουμε τα καμένα ιστάμενα δέντρα όσο δύσκολο και αν είναι γιατί μιλάμε για κλίσεις που φτάνουν 60-70%. Επίσης το δάσος δεν μπορεί να ανακάμψει από τη μια στιγμή στην άλλη χρειάζεται σωστό σχεδιασμό και προστασία και χρόνο….
5. ΕΠΙΣΗΣ το Σύνταγμα ορίζει ότι μια περιοχή που καίγεται αυτόματα (άρθρο 117) ορίζεται ως ΑΝΑΔΑΣΩΤΕΑ αυτό ισχύει εδώ και χρόνια....βέβαια τώρα κατά πόσο στις αναδασωτέες περιοχές μπορεί να εγκαταστήσεις ΑΠΕ ( ανεμογεννήτριες κτλπ) είναι άλλο θέμα... πρόσφατα ψηφίστηκε αυτή η απόφαση 2499/2012 από την Ολομέλεια του Συμβουλίου της Επικρατείας, που έκρινε ότι το σύνταγμα μπορεί να καταστρατηγηθεί εαν είναι να γίνουν αιολικοί σταθμοί ηλεκτρικής ενέργειας.
6. Τέλος η αναδάσωση ως τεχνική βοηθάει στην ανάκαμψη του δάσους λαμβάνοντας υπόψη πολλούς παράγοντες πχ θα πρέπει να γίνει στήριξη του εδάφους για αποφυγή πλημμυρών, από που θα προμηθευτούν τα φυτάρια. Ας διαβάσουμε και έναν διεθνή επιστήμονα για το τι λέει για αναδασώσεις για τα πεύκα κτλπ https://www.athensvoice.gr/.../723217_peykodasi-kai.... Ας πάψουμε να δαιμονοποιούμε τα πάντα και ας εστιάσουμε στη ΠΡΟΛΗΨΗ παρά στη καταστολή....
Τα γράφω τα παραπάνω πρώτον με καλή πρόθεση (έχοντας εργαστεί και σε δασαρχείο ως συμβασιούχα και τώρα ως ερευνήτρια δασικής γενετικής) και δεύτερον γνωρίζοντας αρκετά δάση της Ελλάδος όπου έχω επισκεφτεί για δειγματοληψία για λόγους έρευνας.
Τέλος να σας πω ότι και από γενετική άποψη η Ελλάδα είναι ένας πλούσιος τόπος σε γενετικό απόθεμα και τι σημαίνει αυτό μεγαλύτερη ποικιλότητα μεγαλύτερη προσαρμοστικότητα.
Θα κλείσω με μια σπουδαία ρήση του αείμνηστου Καθηγητή Δασοκομικής του ΑΠΘ Σπύρου Ντάφη (1927-2014): “Είναι λίγο άβολο να μιλά κανείς για το μέλλον του δάσους σε μια χώρα, μια κοινωνία και μια πολιτεία που απαξιώνουν το δάσος. Ορισμένοι το θεωρούν τύραννο του ελληνικού λαού, άλλοι πρόβλημα για το κράτος και κάποιοι άλλοι εμπόδιο για την ανάπτυξη της χώρας, ενώ τελευταία συζητείται η αλλαγή του ορισμού του δάσους!”
Φιλικά
Ευαγγελία
FRIA.GR