Μην περιμένετε να διαβάσετε πράγματα που δεν γνωρίζετε,ή δεν
τα ζείτε.Θέλω να τιμήσω τους αναγνώστες που μας εμπιστεύονται και μας εκμυστηρεύονται
τι τους πονά περισσότερο,τι βλέπουν μπροστά τους και τι όχι.Αν ελπίζουν και αν
όχι γιατί…Τιμή στους αναγνώστες μας λοιπόν,το άρθρο τούτο:
-«Μαρία, χτυπάει το κουδούνι και παθαίνω κρίση πανικού.Στα
δευτερόλεπτα που ακολουθούν,σκέπτομαι πως είναι ο δικαστικός επιμελητής με το
εξώδικο για να μου πάρει το σπίτι.Στα αμέσως επόμενα δευτερόλεπτα,σκέπτομαι πως
δεν έχω τα λεφτά να καλέσω δικηγόρο και
η απελπισία μου χτυπάει κόκκινο…Με πιάνει κρύος ιδρώτας,τρέμουν τα πόδια μου…Όταν
διαπιστώνω πως είναι …η γειτόνισα..κάνω ώρες να συνέλθω από το σοκ».
-«Μαρία, η ΕΥΔΑΠ μου έκοψε πάλι το νερό.Να σκεφτείς ότι έχω
κάνει έξι ρυθμίσεις και δεν μπόρεσα να κρατήσω καμία.Ζήτησα από τον γείτονα να
μου δώσει νερό με ένα λάστιχο και ευτυχώς δέχτηκε.Έχει να μπεί στην τσέπη μου
ευρώ πάνω από διόμισυ μήνες.Μου έρχεται να τινάξω τα μυαλά μου στον αέρα…»
-«Είμαι χωρίς φως πάνω από έξι μήνες.Δεν έχω καμία
δυνατότητα ρύθμισης…η οικοδομή μόνο μερεμέτια έχει.Δουλειά πουθενά.Ανάβω λάμπες
ηλίου μην καταλάβουν οι γείτονες τι μου συμβαίνει και ξευτιλιστώ τελείως….Γράψε
κάτι ρε Μαρία…Γράψε μήπως ακούσει κανείς..»
-«Πάω με τα 8 ευρώ στο supermarket να αγοράσω γάλα και ψωμί.Και
δεν μπορώ να αφήσω πουθενά το γιο μου,τον παίρνω μαζί μου.Κρατιέμαι να μην βάλω
τα κλάματα μπροστά στο ταμείο,αλλά τα βάζω έξω όταν ο μικρός μου κακιώνει και
κλαίει γιατί τα μπισκότα που ζήτησε δεν μπόρεσα να τα αγοράσω.Θεέ μου…τι θα
γίνουμε;Ο Γιώργος είναι άνεργος πάνω από επτά μήνες.Ζούμε από τα πεθερικά μου…κι
αυτοί φτωχοί άνθρωποι είναι με μια σύνταξη..τι να μας κάνουν..»
-«Εχω ακόμα δουλειά με τετράωρο.Μου βγάζει την ψυχή,το τετράωρο μου το έχει κάνει
….7ωρο και τα λεφτά είναι ίδια…Ούτε για την βενζίνη στο μηχανάκι δεν μου δίνει…Αλλά
να μιλήσω..να πως τι;; «Ξέρεις πόσοι περιμένουν στην σειρά;»μου λέει;;Που να
τολμήσω να μιλήσω;..»
-«Με πήρε στη δουλειά,και από την χαρά μου κόντεψα να
..πάθω!!Μέχρι που κατάλαβα γιατί…έδιωξε άλλους δύο και τους αντικατέστησα
εγώ!Δουλεύω για δύο,και ο μισθός φτάνει να πληρώσω το νερό,το ρεύμα και να
φάω.Μόλις ..και μετά βίας…»
-«Εχω κάνει πάνω από 6 αιτήσεις στο ΑΣΕΠ σε τακτά χρονικά
διαστήματα.Δεν ελπίζω σε τίποτα.Ολα είναι για μερικούς μήνες και πάλι
παρακαλάμε.Μονιμότητα πουθενά….Το ίδιο και στους Δήμους.Ελάχιστες προσλήψεις
και αυτές των «ημετέρων» …Απελπισία..
-«Παίρνουμε στο σπίτι μια φρατζόλα ψωμί κάθε τρείς
ημέρες.Και έχει μία φέτα ο καθένας μας στο τραπέζι.Κρέας έχουμε να αγοράσουμε
πάνω από ενάμισυ μήνα.Μακαρόνια και όσπρια..δεν με νοιάζει για μας,αλλά κοιτάζω
τα παιδιά στο τραπέζι και τρελλαίνομαι..»
-«Δεν λές…ευτυχώς που έδιωξα την Ρούλα και δεν την
παντρεύτηκα;Χωρίς δουλειά και με δουλειές του ποδαριού,τι γάμο θα έκανα και τι
θα της πρόσφερα;Και δεν συζητάω για παιδί….Ονειρο απραγματοποίητο..»
-«ξέρεις πόσες φορές σκέφτηκα την αυτοκτονία;Πάρα πολλές.Η
ύπαρξη των παιδιών με σταματάει.Αλλες φορές,σκέπτομαι να τα πάω σε
ορφανοτροφείο και να τα αφήσω ,τουλάχιστον να έχουν να φάνε…Δεν αντέχω άλλο…Αρρώστησε
ο μικρός και είμαστε ανασφάλιστοι..ούτε αντιβιοτικό δεν μπορούσα να αγοράσω…Η
ιδέα της αυτοκτονίας δεν μου βγαίνει από το μυαλό…»
-«έκλεισα την βιοτεχνία.Δεν ξέρω τι άλλο να κάνω.Τα πράματα
έμειναν στην αποθήκη και οι προμηθευτές ζητάνε τα λεφτά τους.Το ΙΚΑ με
κυνηγάει,το ΤΕΒΕ επίσης.Έχω αποκτήσει την νοοτροπία ..του λαγού…Δεν απαντάω στο
τηλέφωνο γιατί φοβάμαι τι θα ακούσω και πως θα βρώ τα λεφτά να τα δώσω.Οι
επιταγές ήρθαν «πίσω» και είναι παλιόχαρτα πάνω στο τραπέζι μου..δεν ξανανοίγω…αλλά
και πάλι…τι άλλο μπορώ να κάνω;Δεν ξέρω άλλη δουλειά..»
ΑΝΕΡΓΙΑ: ο ολοζώνταντος εφιάλτης που ταλανίζει αυτή την
στιγμή πολύ περισσότερους Ελληνες από όσο αναφέρουν τα στοιχεία της Στατιστικής
και ακόμα περισσότερο από όσα εκφωνούν τα Μέσα Ενημέρωσης.
Ο τρόμος της κατάσχεσης,κυριεύει περισσότερα από επτά στα
δέκα σπίτια.Ο ακόμα μεγαλύτερος τρόμος η έλλειψη δυνατότητας πληρωμής δικηγόρων
εξαφανίζει κάθε ικμάδα κουράγιου του σημερινού Ελληνα.Και όσο για το
επονείδιστο χαράτσι του αιώνα,τον ΕΝΦΙΑ που τον μετέτρεψε εν μια νυκτί σε
ενοικιαστή του ίδιου του του σπιτιού,ούτε λόγος.Δεν περισσεύει δίλεπτο…
Ανοίγει την τηλεόραση και αντί να ακούσει κάτι ευχάριστο,αληθινά
χρήσιμο,παρήγορο,νοιώθει λες και άνοιξε την πύλη της Κόλασης.Βλέπει και ακούει αυτούς
που τον κατέστρεψαν να ωρύονται,να μαλώνουν,να λένε τις ίδιες ανοίκειες
βλακείες και αναρωτιέται πότε και ΑΝ θα μπούν ποτέ φυλακή.Αντί γι αυτό,ΑΚΟΜΑ
καθορίζουν την κατεστραμμένη του ζωή,ζούν από τα λεφτά της πατρίδας,κάνουν
περιουσίες την ίδια στιγμή που τα παιδιά του δεν έχουν γάλα.
Δεν καταλαβαίνει
τίποτα..απλώς φοβάται και αγωνιά….
Αναρωτιέται τι στο διάβολο θέλει στην δική
του τηλεόραση ο τουρκαλάς με το γουρλωμένο,τρελό του μάτι να του κουνάει το
δάχτυλο και να τον απειλεί.Δεν καταλαβαίνει ΓΙΑΤΙ ο τουρκαλάς βρίσκεται στο
σαλόνι του.Οπως δεν καταλαβαίνει με ποιον τρόπο θα σταματήσει αυτή η τακτική.
Δεν μπορεί να πάει στην δουλειά χωρίς βενζίνη.Αφησε το αυτοκίνητο
και πηγαίνει με το λεωφορείο.Κάνει την τριπλάσια ώρα,και ο εκνευρισμός του από την
καθυστέρηση έρχεται και προστίθεται στην ήδη μεγάλη απελπισία.Πάει στην
δουλειά,ήδη εξουθενωμένος.
Μόλις πληρώνεται,δεν προλαβαίνει να χαρεί:τα «ακουμπάει»
στο νερό και το ρεύμα,και στο σπίτι του,πηγαίνει με μια τσάντα από το
σούπερμάρκετ με τα απολύτως απαραίτητα.Πονάει.Και φοβάται.Ομως η ελπίδα δεν
φαίνεται από πουθενά.
Η αγωνία για τα παιδιά τον σκοτώνει.Δεν βλέπει «ορίζοντα»,αναρωτιέται
γιατί τα γέννησε,πως δεν κατάλαβε εγκαίρως τι τον περίμενε.Και στον
φόβο,προστίθενται και οι τύψεις.
Δεν μπορεί να κοιμηθεί.Ξενυχτάει και πηγαινοέρχεται μέχρι να
ξημερώσει.Θέλει να δει κάτι να ξεχαστεί,να χαλαρώσει,να ηρεμήσει,μήπως
καταφέρει να κοιμηθεί.Και ξανανοίγει την τηλεόραση.Αυτό το ανίκητο
τέρας,προβάλλει απίστευτης μορφής τέρατα.Κάθε είδους.Του προκαλεί τρόμο.Βία,
δολοφονίες,τρόμος,παιδιά που υποφέρουν,σεμινάρια για το πώς να μάθει κάποιος να
σκοτώνει και να βασανίζει,να βιάζει…σεισμοί,λοιμοί,καταποντισμοί,καταστροφές
του Πλανήτη..κάθε είδους και λογής προσπάθεια ΝΑ ΤΟΥ ΠΑΓΩΣΕΙ ΤΟ ΑΙΜΑ.Να
ανησυχήσει.Να φοβηθεί για τα παιδιά του…να μην βρεί καμιά ησυχία,καμιά ώρα της ημέρας….
Μόλις
ξημερώσει,προβάλλονται από τους δημοσιογράφους,early in the morning ….οι
ΥΠΟΧΡΕΩΣΕΙΣ.Mόλις
ξυπνήσουν τα πουλιά,αρχίσει και ο Εφιάλτης:ακούει τι να κάνει,που θα δώσει,τι
χρωστάει,πόσα θα «ακουπήσει»,τι «χάρες» του γίνονται,πόσο χρονικό περιθώριο
έχει πριν τον μαγκώσει ο δικαστικός επιμελητής..Πουρνό-πουρνό.Για ξεκίνημα.Αλύπητο
ξεκίνημα…η ενδελεχής… «ενημέρωση».Μη τυχόν και ΔΕΝ πανικοβληθεί…
Ο Ελληνας σήμερα…έχει ένα παγωμένο από την δυστυχία
μυαλό.Δεν έχει «καθαρή» ματιά, η ικανότητά του για δημιουργία έχει
εξαφανιστεί,ολη του η ενέργεια καταναλώνεται στο πώς θα εξασφαλίσει τροφή για
την οικογένειά του.Πληρώνει πολύ ακριβά,αιματηρά, τις επιλογές του.Κινδυνεύει
να χάσει και την Πατρίδα του,αφού τα περισσότερα τα έχει χάσει από καιρό.Η
διάθεση για επιχειρηματικότητα έχει χαθεί εντελώς,αφού ο φόβος του αύριο έχει κυριεύσει
τα πάντα και για να ξεκινήσει δουλειά..ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ…ΠΡΟΠΛΗΡΩΝΕΙ ΤΟ ΚΡΑΤΟΣ!!!!Να
προπληρώνει..απο ΑΥΤΑ ΠΟΥ ΔΕΝ ΕΧΕΙ!!Η κατανάλωση έχει εξανεμιστεί και είναι
θαύμα πως υπάρχουν ακόμα καταστήματα ανοιχτά.Η περιουσία του έχει
συρρικνωθεί,και ήδη ανήκει σε ξένα funds.Oχι
επειδή πήρε δάνεια και έχτισε …πολυκατοικία χωρίς καμία διάθεση να ξοφλήσει ό,τι
χρωστά,αλλά επειδή έχασε τα πάντα και δεν μπορεί να στηρίξει τον εαυτό του και
το σπίτι του στην παραμικρή υποχρέωση.
Ο Ελληνας που έχει χρήματα,τα κρατά επτασφράγιστο μυστικό
γιατί δικαιολογημένα «δεν ξέρει τι του ξημερώνει».
Ο Ελληνας σήμερα…έχει χάσει τον δρόμο του.Και την ‘περπατησιά’
του.Είναι μια αποδυναμωμένη,απελπισμένη,καταρρακωμένη ανθρώπινη φιγούρα…Για
όσους θέλουν να βλέπουν την πραγματικότητα….
Μ.Χ.Β
