Λίγα άτομα θα το διαβάσουν μέχρι τέλος και πολύ λίγα θα το κοινοποίησουν στον τοίχο τους αλλά εγώ έχω ψυχή και το έγραψα.
Λέξεις, σκέψεις για την όλη κατάσταση με μουσική παρέα. Για μας της νέας γενιάς αυτό είναι πρωτόγνωρο. Είναι ένας πόλεμος χωρίς όπλα. Είναι μια δοκιμασία. Είναι κάτι δύσκολο. Έτσι το βλέπουν. Αλλά δες Έλληνα τα άτομα που έχουν καρκίνο. Δες τα άτομα που κάνουν αιμοκάθαρση. Που είναι κλεισμένοι σε μια καραντίνα για το υπόλοιπο της ζωής του. Δες Έλληνα τα παιδιά που είναι σε ίδρυμα, περιμένοντας νέους γονείς. Δες ποιο μπροστά και θα καταλάβεις ότι αυτό που ζεις στον καναπέ σου δεν είναι τίποτα μπροστά σε αυτό που άλλα άτομα ζουν. Προσπαθούν να σε κάνουν να ζήσεις με διάφορους τρόπους. Ενώ άλλα άτομα προσπαθούν μόνα τους να ζήσουν. Δες άστεγους, που αντί για το μένουμε σπίτι έχουν το μένουμε παγκάκι. Δες ρε συ Έλληνα ποιο μπροστά από την πάρτι σου. Δες ποιο μπροστά από το "εγώ σου". Προστάτεψε τα άτομα που αγαπάς. Τα άτομα που θες να δεις ξανά και ξανά. Ζήσε με αυτά τα "λίγα" σήμερα να έχεις τα "πολλά" αύριο. Είναι πόλεμος αλλά πες ευχαριστώ που έχεις τέσσερις τοίχους να μείνεις. Πες ευχαριστώ σε αυτά που έχεις. Όταν όλο αυτό περάσει, που θα περάσει, και ίσως δεν μάθουμε ποτέ ποιος και γιατί το έκανε,,,, πες στα παιδιά σου, ότι εγώ έδωσα τότε κάτι στον άστεγο, ή στο σκυλάκι που γυρνάμε στο δρόμο. Πες ότι έμεινα ζωντανός με ψυχή. Η ψυχή είναι αυτή που μετράει. Όχι η μαγκιά. Κάνε χαρούμενους ανθρώπους γύρω σου. Και πίστεψε με ότι θα ανταμειφθεί όλο αυτό. Μην φοβάσαι. Ζήσε και χαμογέλασε και στο τέλος θα δεις ποια άτομα ήταν δίπλα σου.
Κωνσταντίνος Τριαντοπουλος.